At bakit, paggising niya kinaumagahan, si Lallaine ang nasa tabi niya?Planado ba ang lahat ng ito?Sino ang may pakana?Si Lallaine?At paano naman ang batang pinagbuntis at inilaglag ni Lallaine?Hindi maaaring kanya ang batang iyon.Anak iyon ni Carlo.Nilason si Lallaine at nawala ang kanyang dinadala, at ang sinisisi ay si Dianne. Pero bakit hindi niya ipinagtanggol ang sarili niya?May alam ba si Dianne?Ano ang nalalaman niya?Mistulang libu-libong bubuyog ang sumisiksik sa utak ni Tyler, lahat ay nagsisigawan at nagbubulungan.Muling sumakit ang ulo niya, parang may nagkakalas sa kanyang bungo."Dalhin niyo rito si Lallaine." mariing utos niya, bawat salita'y puno ng hinanakit at galit."Opo." Agad na tumawag si Brandon upang ipahatid si Lallaine.Ang tinutuluyang apartment ni Lallaine ay pagmamay-ari ni Tyler, at hindi ito kalayuan mula sa opisina niya.Pagkalipas ng sampung minuto, dumating na si Lallaine.Sa biyahe, hindi mapakali si Lallaine. Naghahalo ang takot at pananab
Tahimik siyang tinitigan ni Tyler, ang kanyang mga mata makitid at malamig. Mula sa tingin pa lang ni Lallaine, alam niyang hinding-hindi ito magsasabi ng totoo.Sapagkat kung umamin siya, mangangahulugan iyon na lahat ng nangyari noon ay bahagi ng kanyang plano.Alam niyang sakim at tanga si Lallaine, ngunit hindi siya tuluyang bobo.Sa paggunita ni Tyler sa lahat ng paghihirap na dinanas ni Dianne sa mga nakaraang taon dahil kay Lallaine, hindi lamang siya nasuklam kay Lallaine—mas matindi pa ang poot niya sa kanyang sarili.Ipinikit niya ang kanyang mga mata, saka iwinasiwas ang kanyang kamay bilang hudyat. "Ibalik silang dalawa sa kanilang pinanggalingan. Kapag sinubukan nilang bumalik dito sa maynila, baliin ang kanilang mga binti.""Nauunawaan ko, boss," sagot ni Brandon, bago buhatin si Lallaine at lumakad palayo."Hindi, ayoko! Ayokong bumalik! Hindi ako babalik!"Labis na nagpumiglas si Lallaine, nagsisisigaw at nagwawala.Mas pipiliin pa niyang mamatay kaysa bumalik sa hilag
"Si Dianne ay isang mabuting babae. Sa loob ng maraming taon, tahimik niyang tiniis ang lahat nang hindi nagpapaliwanag o nagsasabi ng kahit ano."Malalim na napabuntong-hininga si Alejandro at idinagdag, "Kahit noong binigyan mo ng gamot si Lallaine upang malaglag ang kanyang dinadala, tinanggap ni Dianne ang sisi para sa'yo at hindi siya nagsalita kahit kanino."Maging si Tanya ay nakaramdam ng magkahalong emosyon. Nang marinig niyang binanggit ng kanyang asawa ang tungkol sa pagpapasa ng sisi kay Dianne, dumilim ang kanyang mukha at mariing sinabi, "Bakit mo pa binabanggit 'yan ngayon? Gusto mo bang mas lalo pang makonsensya si Tyler kay Dianne?"Kumunot ang noo ni Alejandro. "Nakakaawa lang talaga si Dianne. Kasalanan mo, tinanggap niya."Lalong dumilim ang mukha ni Tanya."Kasalanan..." Bigla nilang narinig ang isang garalgal na boses na halos hindi makapagsalita, "...anong kasalanan?"Pareho silang nagulat at agad na lumingon.Sa hindi nila namamalayan, nagising na pala si Tyler
Nag-aalalang tumingin si Tanya sa kanya, tila may gustong sabihin, ngunit pinigilan siya ni Alejandro.“Sige, alagaan mo ang sarili mo. Babalik kami ng mommy mo bukas para bisitahin ka,” sagot ni Alejandro bago tuluyang lumabas kasama si Tanya.Tahimik na tahimik ang buong silid nang umalis ang mga ito—napakatahimik na kahit ang mahulog na karayom ay maririnig.Pagdating ni Baron, nadatnan niyang nakaupo si Tyler sa kama, walang imik, tila malalim ang iniisip. Hindi niya alam kung kakatok ba o basta na lang papasok.“Pasok ka na.”Nag-aalinlangan pa siya, pero si Tyler na mismo ang nagsalita.“Boss.” Lumapit si Baron sa tabi ng kama.Hindi pa rin tumingin si Tyler sa kanya at patuloy na nakatanaw sa labas ng bintana. Sa malamig na tinig, nagtanong siya, “Wala pa rin bang galaw sa mga account ni Dianne?”Simula nang mawala si Dianne, inutos na niya na bantayang mabuti ang lahat ng galaw sa mga bank account nito.Imposibleng hindi gumastos si Dianne kung tumakas nga ito mag-isa. Basta g
Agad namang binitiwan ni Tyler ang pagkakahawak kay Gabriella at tiningnan itong muli. "Papasamahan kita kay Lyka papunta sa clinic."Bahagyang napatigpil si Gabriella at umiling. "Hindi na kailangan. May dala akong gamot sa kotse, susubukan ko muna ito.""Miss Guazon, hayaan mong samahan kita pababa," mahinahong alok ni Lyka."Sige, salamat, pasensya na sa abala," magalang na sagot ni Gabriella bago lumingon kay Tyler. "Sige na, bumalik ka na sa trabaho mo. Magkikita na lang tayo ulit sa ibang araw."Tumango lang si Tyler habang paika-ikang naglakad palayo si Gabriella kasama si Lyka.Pagkapasok sa sasakyan, biglang nagbago ang ekspresyon ni Gabriella. Ang maamong ngiti niya ay napalitan ng malamig na tingin.Sinadya niyang ipitin ang paa kanina upang subukan si Tyler. Ngunit base sa naging reaksyon nito—ang malamig at kontroladong kilos nito—malinaw na hindi siya nito iniintindi at sinadyang panatilihin ang distansya sa kanya.Mukhang hindi magiging madali ang plano niyang pakasalan
Third Person’s Point of ViewPalabas pa lamang si Dianne nang marinig niya ang balitang nag-flash sa screen ng TV.“Dumating ang Presidente ng Chavez Group sa Airport bandang alas-tres ng hapon. Bumababa siya mula sa bagong bili niyang sasakyan na Gulfstream G700, sabi ng iba binili ito ng presidente para lang sa babaeng babalik pa lang ng bansa. Walang iba kundi si Lallainne Anne Santos, personal na sinundo ito ni President Tyler dala ang magagara at sobrang pulang rosas para sa nag-iisang reyna.” Ika ng reporter.Nang makita ni Tyler si Dianne ay agad niya itong hinawakan sa magkabilang tagiliran ng bewang. Nasasaktan si Dianne sa ginagawa ni Tyler pero nanatili ang kaniyang mata sa telebisyon hanggang sa bumagsak siya sa kama. Patuloy siyang hinahalikan ng lalaki, ginagawa nito ang gusto niya sa katawan ni Dianne. Wala namang pakialam si Dianne dahil mas nakuha ng atensyon niya ang balita. “Ano ba? Mag-focus ka nga sa akin!” inis na sabi ni Tyler.Hinarap naman ni Dianne si Tyler
Makalipas ang tatlong araw na pananatili ni Dianna sa hospital ay umuwi siya sa tinitirhan nila ni Tyler. Nang makarating siya ay nakita niya si Lyka, ang personal na assistant ni Tyler, nagliligpit ito ng mga gamit ni Tyler.Nakalagay sa madaming maleta ang mga gamit nito, akala ni Dianna ay magbabakasyon lamang si Tyler. Ngunit sobrang dami nito, magtatanong sana siya nang magsalita si Lyka. “Ms. Dianne, inutusan ako ni Mr. President na kunin ang lahat ng binigay niya sa iyo, kasama na doon ang alahas, bag, damit at iba pa.”Napaawang ang bibig ni Dianne sa gulat at nanlaki ang kaniyang mata. Ngumiti na lang siya at hinayaan na magsalita si Lyka.“Huwag na. Lahat ng gamit dito ay pag-aari niya, you can take it all, maliban sa mga gamit ko sa pharmacy. Aalis ako kasama no’n.” sabi niya kay Lyka.Hindi pinagpatuloy ni Dianne ang makapag-aral niya at ang training niya sa kanilang negosyo, three years ago. Nang makapagtapos siyang mag-aral ay naging asawa at full time house wife siya ni
“Ayos ka lang ba?” tanong ni Dexter nang makaupo si Dianne sa passenger seat. Hinawakan nito ang kaniyang tyan at huminga ng malalim.“Nag-aalala ako, gusto mo bang dalhin kita sa hospital ngayon?” tanong ni Dexter.Umiling si Dianne at ngumiti ng mapait. “Hindi na, magpapahinga na lang muna ako.”Kahit nag-aalinlangan at pinaandar ni Dexter ang kotse paalis.Pagdating ni Tyler sa bahay. Nadatnan niya ang madaming nakaimpakeng gamit. Nadagdagan ang galit niya dahil dito. Inalis niya ang kaniyang coat at tinapon sa sofa.“Ibalik mo iyan lahat.” Mahinahon at nagpipigil ng galit.“Ano po?” alinlangang tanong ni Lyka."Hindi mo ba naiintindihan ang sinasabi ko? Ibalik mo na lahat ng mga gamit sa dati nilang pwesto!" Lumulubha ang galit ni Tyler."Opo," sabi ni Lyka, agad-agad nag-utos sa mga tao na ibalik ang mga gamit sa mga pwesto."Anong sinabi ni Dianne bago umalis?" Tanong ni Tyler. Ibinaba ang dalawang butones ng kanyang damit at nagalit.“Si Madam Dianne?”"Madam?!" Tumigas ang kan
Agad namang binitiwan ni Tyler ang pagkakahawak kay Gabriella at tiningnan itong muli. "Papasamahan kita kay Lyka papunta sa clinic."Bahagyang napatigpil si Gabriella at umiling. "Hindi na kailangan. May dala akong gamot sa kotse, susubukan ko muna ito.""Miss Guazon, hayaan mong samahan kita pababa," mahinahong alok ni Lyka."Sige, salamat, pasensya na sa abala," magalang na sagot ni Gabriella bago lumingon kay Tyler. "Sige na, bumalik ka na sa trabaho mo. Magkikita na lang tayo ulit sa ibang araw."Tumango lang si Tyler habang paika-ikang naglakad palayo si Gabriella kasama si Lyka.Pagkapasok sa sasakyan, biglang nagbago ang ekspresyon ni Gabriella. Ang maamong ngiti niya ay napalitan ng malamig na tingin.Sinadya niyang ipitin ang paa kanina upang subukan si Tyler. Ngunit base sa naging reaksyon nito—ang malamig at kontroladong kilos nito—malinaw na hindi siya nito iniintindi at sinadyang panatilihin ang distansya sa kanya.Mukhang hindi magiging madali ang plano niyang pakasalan
Nag-aalalang tumingin si Tanya sa kanya, tila may gustong sabihin, ngunit pinigilan siya ni Alejandro.“Sige, alagaan mo ang sarili mo. Babalik kami ng mommy mo bukas para bisitahin ka,” sagot ni Alejandro bago tuluyang lumabas kasama si Tanya.Tahimik na tahimik ang buong silid nang umalis ang mga ito—napakatahimik na kahit ang mahulog na karayom ay maririnig.Pagdating ni Baron, nadatnan niyang nakaupo si Tyler sa kama, walang imik, tila malalim ang iniisip. Hindi niya alam kung kakatok ba o basta na lang papasok.“Pasok ka na.”Nag-aalinlangan pa siya, pero si Tyler na mismo ang nagsalita.“Boss.” Lumapit si Baron sa tabi ng kama.Hindi pa rin tumingin si Tyler sa kanya at patuloy na nakatanaw sa labas ng bintana. Sa malamig na tinig, nagtanong siya, “Wala pa rin bang galaw sa mga account ni Dianne?”Simula nang mawala si Dianne, inutos na niya na bantayang mabuti ang lahat ng galaw sa mga bank account nito.Imposibleng hindi gumastos si Dianne kung tumakas nga ito mag-isa. Basta g
"Si Dianne ay isang mabuting babae. Sa loob ng maraming taon, tahimik niyang tiniis ang lahat nang hindi nagpapaliwanag o nagsasabi ng kahit ano."Malalim na napabuntong-hininga si Alejandro at idinagdag, "Kahit noong binigyan mo ng gamot si Lallaine upang malaglag ang kanyang dinadala, tinanggap ni Dianne ang sisi para sa'yo at hindi siya nagsalita kahit kanino."Maging si Tanya ay nakaramdam ng magkahalong emosyon. Nang marinig niyang binanggit ng kanyang asawa ang tungkol sa pagpapasa ng sisi kay Dianne, dumilim ang kanyang mukha at mariing sinabi, "Bakit mo pa binabanggit 'yan ngayon? Gusto mo bang mas lalo pang makonsensya si Tyler kay Dianne?"Kumunot ang noo ni Alejandro. "Nakakaawa lang talaga si Dianne. Kasalanan mo, tinanggap niya."Lalong dumilim ang mukha ni Tanya."Kasalanan..." Bigla nilang narinig ang isang garalgal na boses na halos hindi makapagsalita, "...anong kasalanan?"Pareho silang nagulat at agad na lumingon.Sa hindi nila namamalayan, nagising na pala si Tyler
Tahimik siyang tinitigan ni Tyler, ang kanyang mga mata makitid at malamig. Mula sa tingin pa lang ni Lallaine, alam niyang hinding-hindi ito magsasabi ng totoo.Sapagkat kung umamin siya, mangangahulugan iyon na lahat ng nangyari noon ay bahagi ng kanyang plano.Alam niyang sakim at tanga si Lallaine, ngunit hindi siya tuluyang bobo.Sa paggunita ni Tyler sa lahat ng paghihirap na dinanas ni Dianne sa mga nakaraang taon dahil kay Lallaine, hindi lamang siya nasuklam kay Lallaine—mas matindi pa ang poot niya sa kanyang sarili.Ipinikit niya ang kanyang mga mata, saka iwinasiwas ang kanyang kamay bilang hudyat. "Ibalik silang dalawa sa kanilang pinanggalingan. Kapag sinubukan nilang bumalik dito sa maynila, baliin ang kanilang mga binti.""Nauunawaan ko, boss," sagot ni Brandon, bago buhatin si Lallaine at lumakad palayo."Hindi, ayoko! Ayokong bumalik! Hindi ako babalik!"Labis na nagpumiglas si Lallaine, nagsisisigaw at nagwawala.Mas pipiliin pa niyang mamatay kaysa bumalik sa hilag
At bakit, paggising niya kinaumagahan, si Lallaine ang nasa tabi niya?Planado ba ang lahat ng ito?Sino ang may pakana?Si Lallaine?At paano naman ang batang pinagbuntis at inilaglag ni Lallaine?Hindi maaaring kanya ang batang iyon.Anak iyon ni Carlo.Nilason si Lallaine at nawala ang kanyang dinadala, at ang sinisisi ay si Dianne. Pero bakit hindi niya ipinagtanggol ang sarili niya?May alam ba si Dianne?Ano ang nalalaman niya?Mistulang libu-libong bubuyog ang sumisiksik sa utak ni Tyler, lahat ay nagsisigawan at nagbubulungan.Muling sumakit ang ulo niya, parang may nagkakalas sa kanyang bungo."Dalhin niyo rito si Lallaine." mariing utos niya, bawat salita'y puno ng hinanakit at galit."Opo." Agad na tumawag si Brandon upang ipahatid si Lallaine.Ang tinutuluyang apartment ni Lallaine ay pagmamay-ari ni Tyler, at hindi ito kalayuan mula sa opisina niya.Pagkalipas ng sampung minuto, dumating na si Lallaine.Sa biyahe, hindi mapakali si Lallaine. Naghahalo ang takot at pananab
"Boss, iniulat ng bodyguard na tinawagan ni Miss Santos si Carlo. Tinanong niya kung sinabi ni Carlo sa inyo na nagkasama sila sa kama."Tumigil sandali si Tyler sa pagsusulat. Napakunot ang noo nito at tila may kung anong iniisip. Sa isang malalim na tinig, iniutos niya, "Hanapin si Carlo at dalhin siya sa akin.""Yes, Boss." Lumabas si Lyka na hindi maitago ang lihim niyang kasiyahan.Hindi mahirap hanapin si Carlo.Sa isang malaking lungsod tulad ng manila, napakaraming tukso. Lalo na kay Carlo na kakakuha lang ng isang milyon mula kay Tyler. Ginagastos niya ito sa marangyang pamumuhay at wala siyang balak umuwi hangga't hindi ito nauubos.At kahit maubos man ito, hindi siya nag-aalala—nandiyan pa naman si Lallaine na maaari niyang gawing gatasang-baka.Nang gabing iyon, habang nagkakasiyahan siya kasama ang dalawang babae sa isang bar, bigla na lang siyang hinatak palabas ng dalawang lalaking tauhan ni Tyler.Sa sobrang takot, muntik na siyang maihi sa sarili. Pero nang malaman ni
Nang dumating si Tyler sa ospital, kakagising pa lang ni Lallaine.Bagamat takot siyang mamatay, ang ideya na "tuluyan na siyang iiwan ni Tyler" ay nagbigay sa kanya ng matinding desperasyon. Dahil dito, walang pag-aalinlangang hiniwa niya ang kanyang pulso upang magpakamatay.Malalim ang hiwa sa kanyang pulso.Kailangan niyang ipakita kay Tyler na hindi siya nagpapanggap sa pagkakataong ito.Kailangan niyang pilitin itong bumalik sa kanya at mahalin siyang muli—kahit na lang dahil sa awa o pagsisisi.Hindi niya maaaring hayaan na mawala si Tyler.Hindi dapat.Dahil kung mawawala si Tyler, mawawala rin ang lahat sa kanya.Wala nang marangyang pamumuhay, wala nang pagkataong hinahangaan ng marami. Mas gugustuhin pa niyang mamatay kaysa bumalik sa dating buhay niya bilang si Alva Santos.At kahit sa kanyang kamatayan, alam niyang mararamdaman pa rin ni Tyler ang bigat ng kanyang pagkawala. Alam niyang malulungkot ito at magiguilty.Ngunit nang imulat niya ang kanyang mga mata at mapagta
Biglang tumingin si Tyler, ang kanyang mga mata ay namumula sa galit. Sa pagitan ng kanyang mga ngipin, madiin niyang binitiwan ang mga salita, "Kung hindi mo tutuparin ang pangako mo, ipapapatay kita."Malamig ang titig niya na tumarak kay Carlo, dahilan upang manginig ito sa takot. Agad siyang tumango. "Oo! Siyempre! Hindi kita lolokohin!""Brandon," malamig na tawag ni Tyler.Agad lumapit si Brandon. "Boss.""Dalhin mo siya, ibigay ang isang milyon, at kunin ang video.""Oo." Tumango si Brandon at sinimulang isagawa ang utos."Salamat! Maraming salamat, Mr. Chavez! Napakabuti mo talaga! Hindi nagkamali si Alva sa pagpili sa’yo!" tuwang-tuwang sabi ni Carlobago siya tuluyang inilabas ni Brandon.Nang makaalis ang tao, napasandal si Tyler sa kanyang upuan, tila nawalan ng lakas. Para siyang lobo na nawalan ng hangin—walang buhay, walang sigla.Bigla, inimpit niya ang kanyang galit, at saka ibinagsak ang kanyang kamao sa solidong lamesa sa harapan niya.Isang malakas na tunog ang umal
Bahagyang naningkit ang mga mata ni Tyler, nag-aalinlangan sa kwento nito."Hindi mo kailangang magduda. May video akong magpapatunay!"Sabay labas ni Carlo ng kanyang cellphone, saka ipinakita ang isang maikling dalawang-segundong video.Sa video, nakahandusay si Tyler sa tabi ng ilog—walang malay at hindi gumagalaw.Pagkakita niya rito, agad siyang nanlamig.Lumalim ang tingin niya, at unti-unting kumunot ang kanyang noo."Nakita mo? Hindi ako nagsisinungaling." Ngiting-ngiti si Carlo, tila may hinanakit.Dahan-dahang lumapit si Tyler, at sa malamig na boses ay nagtanong,"Gusto mong sabihin na nang matagpuan mo ako, nakahandusay na ako sa tabi ng ilog? At si Lallaine ay simpleng napadaan lang at tinawag mo siya upang dalhin ako sa ospital?"Tumango si Carlo."Oo, nakahiga ka na roon. Ang lamig noon, umuulan ng niyebe. Kung natagalan pa ako ng kaunti, baka namatay ka sa ginaw."Lalong lumalim ang pagkunot ng noo ni Tyler.Malinaw pa sa kanyang alaala ang nangyari noong gabing iyon s