Nanigas ang kanyang katawan, bawat himaymay ng kanyang laman ay nag-alerto.Ngunit hindi siya hinawakan ni Tyler. Sa halip, humiga lamang ito sa tabi niya, hindi gumagalaw.Kumalat sa hangin ang pamilyar na bango nito—isang malamig at makahoy na halimuyak—na pumasok sa kanyang mga baga at tila lumusot hanggang sa kanyang buto.Unti-unting lumuwag ang tensyon sa kanyang katawan, ngunit hindi pa rin siya naglakas-loob na gumalaw.Habang unti-unting nilalamon siya ng antok, isang mainit at malaking kamay ang biglang dumapo sa kanyang baywang.Parang nakuryente ang kanyang katawan, agad na bumukas ang kanyang mga mata.“Huwag kang mag-alala, hindi kita gagalawin. Matulog ka na lang,” sabi ni Tyler sa isang malalim at nakakabighaning tinig—mababa, banayad, at puno ng pang-akit, parang isang orkidyang namumulaklak sa dilim."Tyler, gabi na. Huwag mo akong pilitin na mas lalong hamakin ka," malamig na sagot ni Dianne, hindi pa rin lumilingon sa kanya."Tsk!" Napangisi si Tyler. "Ano, iniimbi
Kinuha niya ito, sandaling tiningnan, pagkatapos ay ibinaba at tumingin sa kanya. "Tyler, maaari na ba nating pirmahan ang kasunduan sa Annulment ngayon?""Oh?"Pinagmasdan siya ni Tyler mula ulo hanggang paa. Isang mapanlinlang na ngiti ang lumitaw sa kanyang labi bago biglang kinuha ang tasa sa harap niya at ibinagsak ito sa sahig.Isang matinis na "lagapak" ang umalingawngaw sa buong silid habang nagkapira-piraso ang tasa.Napasinghap si Manang Marga sa gulat.Ngunit si Dianne ay nanatiling kalmado, hindi mabasa ang kanyang ekspresyon."Dianne, mukhang hindi tayo maghihiwalay nang maayos neto," malamig na wika ni Tyler bago ito naglakad palabas ng silid.Hindi na niya nakita si Tyler sa buong maghapon.Kinagabihan, matapos maligo, nahiga siya sa kama at kinuha ang kanyang telepono—at doon niya muling nakita si Tyler.Ang pangalan niya ay nangunguna sa listahan ng trending topics, kasama si Lallainne.May mga larawan na nagpapakitang magkasamang naghapunan sina Tyler at Lallainne, a
Dianne ay walang emosyon habang binabasa ang lahat ng mensahe, tila isang manonood na walang pakialam.Sa loob ng tatlong araw, magaganap na ang unang concert ni Lallainne sa bansa. Walang duda, ang usaping ito sa social media ay sinadyang palakihin upang mapataas ang kasabikan para sa kanyang pagtatanghal.Pinuri siya ng mga netizen na parang isang diyosa, nangangakong dadalo sa kanyang concert bilang suporta. Kahit ang mga hindi nakabili ng tiket ay nagplano nang magtipon-tipon sa labas ng venue upang ipakita ang kanilang pagsuporta.Si Lallainne ang naging reyna sa paningin ng lahat.Ngumiti si Dianne, isinara ang internet sa kanyang telepono, inilapag ito, pinatay ang ilaw, at natulog.Sa loob ng tatlong araw, hindi bumalik si Tyler.Nanatili lang si Dianne sa Chavez Mansion, hindi umalis kahit saan. Kumain, natulog, at naghintay.Naghintay para mapirmahan ni Tyler ang kasunduan sa Annulment.Pero bakit hindi pa siya nagpapakita?Kinagabihan bago ang concert ni Lallainne, tuluyan
"I’m sorry, Axl..."Nanlulumong tumulo ang luha sa mga mata ni Lallainne. Ang boses niya ay banayad ngunit punong-puno ng hinanakit."Hindi ko sinasadya... Wala akong intensyong manakit. Gusto ko lang sanang makalikha ng ingay para sa concert ko."Napakunot-noo si Tyler, halatang naiinis. Bumaling siya sa kanyang laptop, itinuloy ang pagtatrabaho, saka kalmadong sinabi, "Pwede ka nang umalis. Dadalo ako sa concert mo bukas.""Sige..."Kahit ayaw pa ni Lallainne, wala siyang nagawa kundi sumunod. Pinahid niya ang mga luha sa pisngi at marahang nagpaalam, "Magpahinga ka na. Aalis na ako."Hindi siya sinagot ni Tyler.Nanatili si Lallainne sa kanyang kinatatayuan, umaasang may sasabihin ito. Ngunit nang walang tugon na dumating, napabuntong-hininga siya at tuluyang lumabas. Ilang beses siyang lumingon bago tuluyang umalis.Hindi naging mahimbing ang tulog ni Dianne nang gabing iyon.Nagising siyang humihingal matapos ang isang bangungot.Agad siyang napabalikwas, nanginginig ang mga kama
Dianne ay napako sa kanyang kinatatayuan.Kailan pa siya bumalik?Dumating ang chef at si Manang Marga mula sa kusina, maingat na inilapag ang almusal sa mesa, kasama ang dalawang set ng mangkok at chopsticks.Umupo si Dianne at nagsimulang kumain na parang walang nangyari.Habang umiinom siya ng gatas, lumapit si Tyler, hinila ang upuan sa tapat niya, at umupo.Parang hindi niya ito nakikita. Ni hindi niya binigyan ng sulyap.Hindi matiis ni Tyler ang hindi siya pinapansin. Sa malamig na tinig, sinabi niya, “Hindi pa ako patay. Ilang araw lang akong nawala. Hindi mo man lang ako babatiin?”Nakakatawa ang sinabi nito, pero ayaw ni Dianne ng gulo. Pinilit niyang pigilin ang ngiti, tumingin dito nang mahinahon, at nagsabi, “Magandang umaga po.”Sapat ang almusal para sa dalawa.Tahimik siyang bumalik sa pagkain.Matagal siyang tinitigan ni Tyler, ngunit hindi na ito nagsalita. Sa huli, napilitan na lang siyang lunukin ang pagkain kasama ang sama ng loob.Dalawa sa tatlong bahagi ng almu
Hinimok niya ito, "Pag-isipan mong mabuti—sino ba si Lallainne? Hindi lang siya ang bituin ng gabing ito, kundi siya rin ang kabit ni Tyler. Ikaw, ang reyna, ay nagbibigay sa kanya ng malaking karangalan sa pagdalo mo sa kanyang concert. Hindi ba dapat na mas higitan mo siya sa lahat ng aspeto at ipakita na may mga babaeng hindi basta-bastang tinatapakan?"Napangiti si Dianne nang may bahagyang panghihinayang. "Ano ang ibig mong sabihin sa 'reyna' at 'kabit'? Kung may reyna sa puso ni Tyler, iyon ay si Lallainne."Napairap si Ashley at marahang tinapik ang noo ni Dianne gamit ang daliri. "Pwede ba, magpakita ka naman ng konting gulugod? Kahit sa ngayon lang, ikaw pa rin ang opisyal na kinikilalang Mrs ng pamilya Chavez."Dianne: "..."Dati nang nakapunta si Ashley sa Chavez Mansion, kaya kabisado na niya ang kwarto ni Dianne.Hinila niya ito papasok sa walk-in closet ng master bedroom, pinaupo sa harap ng salamin ng tokador, at inutusang, "Huwag kang gumalaw. Ako na ang bahala sa make
Maya-maya, lumabas si Lallainne na suot ang isang eleganteng damit. Yumuko siya sa gitna ng masigabong palakpakan bago umupo. Nagsimula na ang musika.Ang unang piyesa na tinugtog ni Lallainne ay Castle in the Sky. Hindi ito isang mahirap na piyesa—si Dianne nga ay natutunan ito sa loob lamang ng anim na buwan matapos niyang pag-aralan ang cello.Ngunit tatlong beses nagkamali si Lallainne sa kanyang pagtatanghal.Bagama’t hindi halata ang mga pagkakamali, mapapansin lamang ito ng isang taong nakapaglaro na ng piyesang iyon noon. Kung isang ordinaryong tagapakinig lang, hindi niya ito mapapansin.Hindi dahil sa kakulangan ng talento ang mga mali ni Lallainne, kundi dahil hindi siya nakatutok sa musika—nasa isip niya si Tyler.Habang tumutugtog siya, panay ang sulyap niya rito, para bang kalahati ng atensyon niya ay napupunta sa presensya nito.Napansin din ni Tyler na may kakaiba. Nang marinig niya ang huling pagkakamali, lumalim ang kunot sa kanyang noo, at may bahagyang bakas ng pag
Hindi mawari ng host ang ekspresyon ni Tyler, kaya tinawag niya ito sa entablado."Mr. Chavez, sa isang napakahalagang araw na ito, maaari bang umakyat kayo sa entablado at magsalita ng ilang salita para kay Lallaine?"Nagsimulang mag-ingay ang mga tagahanga sa audience, karamihan ay bumubulong at bumubusina ng hindi pagsang-ayon.Si Lallaine naman ay nakatingin kay Tyler, may halong hiya at pananabik, hinihintay siyang umakyat sa entablado.Si Lallaine ang taong ginastusan ni Tyler upang sumikat, kaya kung hindi siya aakyat ngayon, para na rin niyang binastos si Lallaine—at pati na rin ang sarili niya.Hindi rin malayong kumalat ang usapan sa labas.Sa gitna ng papalakas na ingay at pangungutya ng mga tao, napilitan si Tyler na tumayo at lumakad paakyat ng entablado.Ngunit bago pa man siya makaharap sa audience, mabilis na lumapit sa kanya si Lallaine, hinawakan ang kanyang braso, at bago pa siya makaiwas, tumuntong ito sa dulo ng kanyang mga paa at mabilis na hinalikan siya sa pisn
Agad niyang hinanap ang pangalawang pahina, kung saan nakasulat ang resulta:Batay sa pagsusuri ng DNA, si Mr. Tyler Chavez ang biological Father.Nanlaki ang mga mata ni Tyler.Sandali siyang natulala, hindi makapaniwala sa kanyang nabasa.Pinikit niya ang kanyang mga mata, saka muling tumingin. Ngunit hindi nagbago ang nakasulat—siya ang tunay na ama ng dalawang bata.Hindi siya pinagtaksilan ni Dianne.Siya ang ama ng mga batang iyon.Pero…Ang galak sa kanyang mga mata ay agad na napalitan ng matinding hinagpis at pagsisisi.Dahil wala na ang mga bata.Bago pa niya nalaman ang katotohanan, nawala na ang mga ito.Ganoon lang? Basta na lang nawala ang dalawang anak niya?Dahil ba sa hindi niya ginusto ang pagbubuntis ni Dianne? Dahil ba sa patuloy niyang ginigiit na ipalaglag ang mga bata? Kaya ba sila nawala?Mahigpit niyang hinawakan ang ulat, pumikit nang mariin, at inihilig ang noo sa kanyang kamay.Isang matinding sakit ang bumalot sa kanyang ulo, parang may libu-libong bubuyog
"Sa Grand Theater tayo pupunta."Grand Theater?Napalunok si Baron.Bakit doon?Pero hindi na siya nagtanong pa at agad na sumunod sa utos. "Opo, Boss."Narinig ito ni Baron, ang drayber at bodyguard, kaya agad niyang binago ang direksyon ng sasakyan at pinaharurot ito patungo sa Grand Theater.Hindi naman kalayuan ang Grand Theater—mga sampung minuto lang ang layo. Tahimik na ang paligid nang dumating sila, ngunit ang harapan ng teatro ay magulo pa rin matapos ang kaguluhang naganap. Nakakalat sa sahig ang iba't ibang basura, cheering signs, at mga banner na iniwan ng mga tagahanga. Ang pinakamaraming nakakalat na cheering boards at banner ay nasa mismong lugar kung saan bumagsak at nadaganan sina Dianne at Ashley. Pagkababa ni Tyler sa sasakyan, agad siyang lumakad papalapit. Habang palapit siya, napansin niya ang isang kapansin-pansing bahid ng dugo sa tabi ng isang makapal na karton na cheering sign. Tuyo na ang dugo. Naalala niyang malinaw—dito mismo bumagsak si Dianne. At sa
Dinala ni Tyler si Lallaine sa ospital, at maingat siyang sinuri ng doktor. Wala namang nabaling buto, at wala rin silang nakitang anumang seryosong problema. Gayunpaman, patuloy siyang dumadaing sa sakit, at halatang may hinaharap siyang matinding kirot. Dahil dito, napilitan ang doktor na bigyan siya ng gamot at payagang manatili sa ospital nang magdamag para sa obserbasyon.Nang marinig ni Tyler na wala namang seryosong natamo si Lallaine, biglang dumilim ang kanyang ekspresyon, waring nagbabadya ng isang malakas na bagyo. Parang saglit lang at bubuhos na ang ulan.Tumalikod siya at naglakad palayo.Ngunit kahit na bulag si Lallaine, pilit pa rin niyang hinawakan si Tyler habang humahagulgol, "Axl, huwag kang umalis!”Sa galit, itinulak siya ni Tyler nang walang pag-aalinlangan."Ah—!"Napahiyaw si Lallaine. Kung hindi lang siya nasalo ni Michelle sa tamang oras, siguradong babagsak siya nang napakasama."Axl…"Nang maayos na siyang nakaupo sa upuan, tumingala siya kay Tyler na may
"Mga malalandi! Ginamit nila si Mr. Chavez para saktan ang reyna natin! Bugbugin ang mga babaeng yan!""Walang hiya! Pinagtulungan si Lallaine, patayin sila!"Sa gitna ng kaguluhan, sabay-sabay lumusob ang mga tagahanga at pinalibutan sina Dianne at Ashley.Hindi na nagdalawang-isip si Tyler, agad niyang itinulak ang sarili upang protektahan si Dianne."Axl! Axl!"Si Lallaine, na nakahandusay pa rin sa lupa, ay biglang napakapit sa hita ni Tyler. Mahigpit niya itong niyakap, pilit na hinihila palayo kay Dianne habang isinisigaw, "Huwag n'yo siyang saktan! Huwag n'yo siyang saktan!"Dahil sa kaguluhan, unti-unting napalayo sina Tyler at Lallaine mula sa nagwawalang mga tagahanga, habang sina Dianne at Ashley ay naiwan sa gitna ng panlalait at pananakit.Hindi lamang sila binato ng kung ano-anong bagay, kundi sinaktan pa ng ilang fans—sinusuntok, tinutulak, at tinatadyakan, mistulang mga mabababang uri ng babae na umagaw kay Tyler.Nabuwal sa lupa sina Dianne at Ashley.Sa kabila ng sak
Hindi mawari ng host ang ekspresyon ni Tyler, kaya tinawag niya ito sa entablado."Mr. Chavez, sa isang napakahalagang araw na ito, maaari bang umakyat kayo sa entablado at magsalita ng ilang salita para kay Lallaine?"Nagsimulang mag-ingay ang mga tagahanga sa audience, karamihan ay bumubulong at bumubusina ng hindi pagsang-ayon.Si Lallaine naman ay nakatingin kay Tyler, may halong hiya at pananabik, hinihintay siyang umakyat sa entablado.Si Lallaine ang taong ginastusan ni Tyler upang sumikat, kaya kung hindi siya aakyat ngayon, para na rin niyang binastos si Lallaine—at pati na rin ang sarili niya.Hindi rin malayong kumalat ang usapan sa labas.Sa gitna ng papalakas na ingay at pangungutya ng mga tao, napilitan si Tyler na tumayo at lumakad paakyat ng entablado.Ngunit bago pa man siya makaharap sa audience, mabilis na lumapit sa kanya si Lallaine, hinawakan ang kanyang braso, at bago pa siya makaiwas, tumuntong ito sa dulo ng kanyang mga paa at mabilis na hinalikan siya sa pisn
Maya-maya, lumabas si Lallainne na suot ang isang eleganteng damit. Yumuko siya sa gitna ng masigabong palakpakan bago umupo. Nagsimula na ang musika.Ang unang piyesa na tinugtog ni Lallainne ay Castle in the Sky. Hindi ito isang mahirap na piyesa—si Dianne nga ay natutunan ito sa loob lamang ng anim na buwan matapos niyang pag-aralan ang cello.Ngunit tatlong beses nagkamali si Lallainne sa kanyang pagtatanghal.Bagama’t hindi halata ang mga pagkakamali, mapapansin lamang ito ng isang taong nakapaglaro na ng piyesang iyon noon. Kung isang ordinaryong tagapakinig lang, hindi niya ito mapapansin.Hindi dahil sa kakulangan ng talento ang mga mali ni Lallainne, kundi dahil hindi siya nakatutok sa musika—nasa isip niya si Tyler.Habang tumutugtog siya, panay ang sulyap niya rito, para bang kalahati ng atensyon niya ay napupunta sa presensya nito.Napansin din ni Tyler na may kakaiba. Nang marinig niya ang huling pagkakamali, lumalim ang kunot sa kanyang noo, at may bahagyang bakas ng pag
Hinimok niya ito, "Pag-isipan mong mabuti—sino ba si Lallainne? Hindi lang siya ang bituin ng gabing ito, kundi siya rin ang kabit ni Tyler. Ikaw, ang reyna, ay nagbibigay sa kanya ng malaking karangalan sa pagdalo mo sa kanyang concert. Hindi ba dapat na mas higitan mo siya sa lahat ng aspeto at ipakita na may mga babaeng hindi basta-bastang tinatapakan?"Napangiti si Dianne nang may bahagyang panghihinayang. "Ano ang ibig mong sabihin sa 'reyna' at 'kabit'? Kung may reyna sa puso ni Tyler, iyon ay si Lallainne."Napairap si Ashley at marahang tinapik ang noo ni Dianne gamit ang daliri. "Pwede ba, magpakita ka naman ng konting gulugod? Kahit sa ngayon lang, ikaw pa rin ang opisyal na kinikilalang Mrs ng pamilya Chavez."Dianne: "..."Dati nang nakapunta si Ashley sa Chavez Mansion, kaya kabisado na niya ang kwarto ni Dianne.Hinila niya ito papasok sa walk-in closet ng master bedroom, pinaupo sa harap ng salamin ng tokador, at inutusang, "Huwag kang gumalaw. Ako na ang bahala sa make
Dianne ay napako sa kanyang kinatatayuan.Kailan pa siya bumalik?Dumating ang chef at si Manang Marga mula sa kusina, maingat na inilapag ang almusal sa mesa, kasama ang dalawang set ng mangkok at chopsticks.Umupo si Dianne at nagsimulang kumain na parang walang nangyari.Habang umiinom siya ng gatas, lumapit si Tyler, hinila ang upuan sa tapat niya, at umupo.Parang hindi niya ito nakikita. Ni hindi niya binigyan ng sulyap.Hindi matiis ni Tyler ang hindi siya pinapansin. Sa malamig na tinig, sinabi niya, “Hindi pa ako patay. Ilang araw lang akong nawala. Hindi mo man lang ako babatiin?”Nakakatawa ang sinabi nito, pero ayaw ni Dianne ng gulo. Pinilit niyang pigilin ang ngiti, tumingin dito nang mahinahon, at nagsabi, “Magandang umaga po.”Sapat ang almusal para sa dalawa.Tahimik siyang bumalik sa pagkain.Matagal siyang tinitigan ni Tyler, ngunit hindi na ito nagsalita. Sa huli, napilitan na lang siyang lunukin ang pagkain kasama ang sama ng loob.Dalawa sa tatlong bahagi ng almu
"I’m sorry, Axl..."Nanlulumong tumulo ang luha sa mga mata ni Lallainne. Ang boses niya ay banayad ngunit punong-puno ng hinanakit."Hindi ko sinasadya... Wala akong intensyong manakit. Gusto ko lang sanang makalikha ng ingay para sa concert ko."Napakunot-noo si Tyler, halatang naiinis. Bumaling siya sa kanyang laptop, itinuloy ang pagtatrabaho, saka kalmadong sinabi, "Pwede ka nang umalis. Dadalo ako sa concert mo bukas.""Sige..."Kahit ayaw pa ni Lallainne, wala siyang nagawa kundi sumunod. Pinahid niya ang mga luha sa pisngi at marahang nagpaalam, "Magpahinga ka na. Aalis na ako."Hindi siya sinagot ni Tyler.Nanatili si Lallainne sa kanyang kinatatayuan, umaasang may sasabihin ito. Ngunit nang walang tugon na dumating, napabuntong-hininga siya at tuluyang lumabas. Ilang beses siyang lumingon bago tuluyang umalis.Hindi naging mahimbing ang tulog ni Dianne nang gabing iyon.Nagising siyang humihingal matapos ang isang bangungot.Agad siyang napabalikwas, nanginginig ang mga kama