Dianne ay napako sa kanyang kinatatayuan.Kailan pa siya bumalik?Dumating ang chef at si Manang Marga mula sa kusina, maingat na inilapag ang almusal sa mesa, kasama ang dalawang set ng mangkok at chopsticks.Umupo si Dianne at nagsimulang kumain na parang walang nangyari.Habang umiinom siya ng gatas, lumapit si Tyler, hinila ang upuan sa tapat niya, at umupo.Parang hindi niya ito nakikita. Ni hindi niya binigyan ng sulyap.Hindi matiis ni Tyler ang hindi siya pinapansin. Sa malamig na tinig, sinabi niya, “Hindi pa ako patay. Ilang araw lang akong nawala. Hindi mo man lang ako babatiin?”Nakakatawa ang sinabi nito, pero ayaw ni Dianne ng gulo. Pinilit niyang pigilin ang ngiti, tumingin dito nang mahinahon, at nagsabi, “Magandang umaga po.”Sapat ang almusal para sa dalawa.Tahimik siyang bumalik sa pagkain.Matagal siyang tinitigan ni Tyler, ngunit hindi na ito nagsalita. Sa huli, napilitan na lang siyang lunukin ang pagkain kasama ang sama ng loob.Dalawa sa tatlong bahagi ng almu
Hinimok niya ito, "Pag-isipan mong mabuti—sino ba si Lallainne? Hindi lang siya ang bituin ng gabing ito, kundi siya rin ang kabit ni Tyler. Ikaw, ang reyna, ay nagbibigay sa kanya ng malaking karangalan sa pagdalo mo sa kanyang concert. Hindi ba dapat na mas higitan mo siya sa lahat ng aspeto at ipakita na may mga babaeng hindi basta-bastang tinatapakan?"Napangiti si Dianne nang may bahagyang panghihinayang. "Ano ang ibig mong sabihin sa 'reyna' at 'kabit'? Kung may reyna sa puso ni Tyler, iyon ay si Lallainne."Napairap si Ashley at marahang tinapik ang noo ni Dianne gamit ang daliri. "Pwede ba, magpakita ka naman ng konting gulugod? Kahit sa ngayon lang, ikaw pa rin ang opisyal na kinikilalang Mrs ng pamilya Chavez."Dianne: "..."Dati nang nakapunta si Ashley sa Chavez Mansion, kaya kabisado na niya ang kwarto ni Dianne.Hinila niya ito papasok sa walk-in closet ng master bedroom, pinaupo sa harap ng salamin ng tokador, at inutusang, "Huwag kang gumalaw. Ako na ang bahala sa make
Maya-maya, lumabas si Lallainne na suot ang isang eleganteng damit. Yumuko siya sa gitna ng masigabong palakpakan bago umupo. Nagsimula na ang musika.Ang unang piyesa na tinugtog ni Lallainne ay Castle in the Sky. Hindi ito isang mahirap na piyesa—si Dianne nga ay natutunan ito sa loob lamang ng anim na buwan matapos niyang pag-aralan ang cello.Ngunit tatlong beses nagkamali si Lallainne sa kanyang pagtatanghal.Bagama’t hindi halata ang mga pagkakamali, mapapansin lamang ito ng isang taong nakapaglaro na ng piyesang iyon noon. Kung isang ordinaryong tagapakinig lang, hindi niya ito mapapansin.Hindi dahil sa kakulangan ng talento ang mga mali ni Lallainne, kundi dahil hindi siya nakatutok sa musika—nasa isip niya si Tyler.Habang tumutugtog siya, panay ang sulyap niya rito, para bang kalahati ng atensyon niya ay napupunta sa presensya nito.Napansin din ni Tyler na may kakaiba. Nang marinig niya ang huling pagkakamali, lumalim ang kunot sa kanyang noo, at may bahagyang bakas ng pag
Hindi mawari ng host ang ekspresyon ni Tyler, kaya tinawag niya ito sa entablado."Mr. Chavez, sa isang napakahalagang araw na ito, maaari bang umakyat kayo sa entablado at magsalita ng ilang salita para kay Lallaine?"Nagsimulang mag-ingay ang mga tagahanga sa audience, karamihan ay bumubulong at bumubusina ng hindi pagsang-ayon.Si Lallaine naman ay nakatingin kay Tyler, may halong hiya at pananabik, hinihintay siyang umakyat sa entablado.Si Lallaine ang taong ginastusan ni Tyler upang sumikat, kaya kung hindi siya aakyat ngayon, para na rin niyang binastos si Lallaine—at pati na rin ang sarili niya.Hindi rin malayong kumalat ang usapan sa labas.Sa gitna ng papalakas na ingay at pangungutya ng mga tao, napilitan si Tyler na tumayo at lumakad paakyat ng entablado.Ngunit bago pa man siya makaharap sa audience, mabilis na lumapit sa kanya si Lallaine, hinawakan ang kanyang braso, at bago pa siya makaiwas, tumuntong ito sa dulo ng kanyang mga paa at mabilis na hinalikan siya sa pisn
"Mga malalandi! Ginamit nila si Mr. Chavez para saktan ang reyna natin! Bugbugin ang mga babaeng yan!""Walang hiya! Pinagtulungan si Lallaine, patayin sila!"Sa gitna ng kaguluhan, sabay-sabay lumusob ang mga tagahanga at pinalibutan sina Dianne at Ashley.Hindi na nagdalawang-isip si Tyler, agad niyang itinulak ang sarili upang protektahan si Dianne."Axl! Axl!"Si Lallaine, na nakahandusay pa rin sa lupa, ay biglang napakapit sa hita ni Tyler. Mahigpit niya itong niyakap, pilit na hinihila palayo kay Dianne habang isinisigaw, "Huwag n'yo siyang saktan! Huwag n'yo siyang saktan!"Dahil sa kaguluhan, unti-unting napalayo sina Tyler at Lallaine mula sa nagwawalang mga tagahanga, habang sina Dianne at Ashley ay naiwan sa gitna ng panlalait at pananakit.Hindi lamang sila binato ng kung ano-anong bagay, kundi sinaktan pa ng ilang fans—sinusuntok, tinutulak, at tinatadyakan, mistulang mga mabababang uri ng babae na umagaw kay Tyler.Nabuwal sa lupa sina Dianne at Ashley.Sa kabila ng sak
Dinala ni Tyler si Lallaine sa ospital, at maingat siyang sinuri ng doktor. Wala namang nabaling buto, at wala rin silang nakitang anumang seryosong problema. Gayunpaman, patuloy siyang dumadaing sa sakit, at halatang may hinaharap siyang matinding kirot. Dahil dito, napilitan ang doktor na bigyan siya ng gamot at payagang manatili sa ospital nang magdamag para sa obserbasyon.Nang marinig ni Tyler na wala namang seryosong natamo si Lallaine, biglang dumilim ang kanyang ekspresyon, waring nagbabadya ng isang malakas na bagyo. Parang saglit lang at bubuhos na ang ulan.Tumalikod siya at naglakad palayo.Ngunit kahit na bulag si Lallaine, pilit pa rin niyang hinawakan si Tyler habang humahagulgol, "Axl, huwag kang umalis!”Sa galit, itinulak siya ni Tyler nang walang pag-aalinlangan."Ah—!"Napahiyaw si Lallaine. Kung hindi lang siya nasalo ni Michelle sa tamang oras, siguradong babagsak siya nang napakasama."Axl…"Nang maayos na siyang nakaupo sa upuan, tumingala siya kay Tyler na may
"Sa Grand Theater tayo pupunta."Grand Theater?Napalunok si Baron.Bakit doon?Pero hindi na siya nagtanong pa at agad na sumunod sa utos. "Opo, Boss."Narinig ito ni Baron, ang drayber at bodyguard, kaya agad niyang binago ang direksyon ng sasakyan at pinaharurot ito patungo sa Grand Theater.Hindi naman kalayuan ang Grand Theater—mga sampung minuto lang ang layo. Tahimik na ang paligid nang dumating sila, ngunit ang harapan ng teatro ay magulo pa rin matapos ang kaguluhang naganap. Nakakalat sa sahig ang iba't ibang basura, cheering signs, at mga banner na iniwan ng mga tagahanga. Ang pinakamaraming nakakalat na cheering boards at banner ay nasa mismong lugar kung saan bumagsak at nadaganan sina Dianne at Ashley. Pagkababa ni Tyler sa sasakyan, agad siyang lumakad papalapit. Habang palapit siya, napansin niya ang isang kapansin-pansing bahid ng dugo sa tabi ng isang makapal na karton na cheering sign. Tuyo na ang dugo. Naalala niyang malinaw—dito mismo bumagsak si Dianne. At sa
Agad niyang hinanap ang pangalawang pahina, kung saan nakasulat ang resulta:Batay sa pagsusuri ng DNA, si Mr. Tyler Chavez ang biological Father.Nanlaki ang mga mata ni Tyler.Sandali siyang natulala, hindi makapaniwala sa kanyang nabasa.Pinikit niya ang kanyang mga mata, saka muling tumingin. Ngunit hindi nagbago ang nakasulat—siya ang tunay na ama ng dalawang bata.Hindi siya pinagtaksilan ni Dianne.Siya ang ama ng mga batang iyon.Pero…Ang galak sa kanyang mga mata ay agad na napalitan ng matinding hinagpis at pagsisisi.Dahil wala na ang mga bata.Bago pa niya nalaman ang katotohanan, nawala na ang mga ito.Ganoon lang? Basta na lang nawala ang dalawang anak niya?Dahil ba sa hindi niya ginusto ang pagbubuntis ni Dianne? Dahil ba sa patuloy niyang ginigiit na ipalaglag ang mga bata? Kaya ba sila nawala?Mahigpit niyang hinawakan ang ulat, pumikit nang mariin, at inihilig ang noo sa kanyang kamay.Isang matinding sakit ang bumalot sa kanyang ulo, parang may libu-libong bubuyog
"Umabot sa mahigit apat na milyong peso," sagot ni Baron. "Ayon sa mga doktor na tumanggap ng suhol, malinaw nilang inamin ang lahat."Lalong lumalim ang galit ni Tyler."Saan siya nakakuha ng ganitong kalaking halaga?""Ibinebenta niya ang selong ibinigay mo sa kanya. Ang halaga nito ay higit apatnapung milyong peso, ngunit ibinenta niya lang ito ng labingwalong milyon."Kasabay ng ulat na ito, idinagdag ni Baron, "Siyempre, hindi siya mismo ang nagbenta. Si Michelle ang gumawa ng paraan para sa kanya."Dahil dito, lalo pang nagdilim ang ekspresyon ni Tyler. Tumigas ang kamao niyang nakapatong sa armrest ng kanyang upuan, kita ang mga ugat sa likod ng kanyang kamay.Sa pigil na galit, mariin niyang sinabi, "Palayasin si Michelle dahil sa panunuhol at pandaraya sa medikal na resulta. Isuko siya at ang mga doktor sa pulisya. At siguraduhin mong may taong magbabantay kay Lallaine 24/7. Alisin ang lahat ng paraan niya para makipag-ugnayan sa labas!""Oo, Boss," sagot ni Baron bago mabili
Ngunit pagpasok niya, isang suntok ang agad na sumalubong sa kanya.Hindi siya nakaiwas. Tumama ito nang mariin sa kanyang mukha at napaatras siya.Galit na galit si Dexter at handang umatake ulit, pero mabilis siyang pinigilan ni Brandon, na sumunod kay Tyler."Tama na!" pigil ni Brandon, hinawakan ang kamao ni Dexter.Napamura si Dexter sa galit. "Ang kapal ng mukha mong magpakita pa rito, Tyler!"Pinahid ni Tyler ang dugong lumabas sa kanyang labi, saka tumingin nang matalim kay Dexter.Nang muling magpapakawala ng suntok si Dexter, isang mahinang tinig ang pumigil sa kanya."Deeex.." Mahinang tawag ni Dianne habang nakasandal sa ulunan ng kama. "Tama na.""Dianne, huwag kang makialam. Kailangan kong ipaghiganti ka," sagot ni Dexter, mahigpit siyang tinitigan."Alam mong hindi mo siya kaya. Kung matatalo ka, ayos lang sa akin, pero ayokong ikaw ang magdusa ulit," sagot ni Dianne, mas mahina ang boses ngayon.Nagkatinginan sina Brandon at Dexter."Boss Suarez, tama ang sinabi ni Mad
Muling lumala ang sakit ng ulo ni Tyler. Matagal siyang nag-isip bago nagsalita, "Ang ex-girlfriend ko ay isa na ngayong kaibigan."Ngunit hindi pa rin kumbinsido ang PR director. "Ngunit, Mr. Chavez, kasal na po kayo, pero patuloy pa rin ang mga kontrobersiya tungkol sa inyo ni Miss Santos. Kapag nalaman ito ng publiko, hindi ito makabubuti sa imahe ng Chavez Group."Alam ni Tyler ang problemang ito. Ngunit sa ngayon, wala na siyang pakialam. Ang tanging nais niya ay bumawi kay Dianne at maibsan ang kanyang matinding pagsisisi at pagkakasala.Kaya naman, galit niyang bulyaw, "Wala akong pakialam! Gawin ninyo ang sinabi ko!""Oo, Mr. Chavez!"Ayon sa utos ni Tyler, agad na tinanggal ng PR department ang lahat ng post na naninira kay Dianne. Kasabay nito, opisyal nilang inilabas ang marriage certificate nina Tyler at Dianne sa pangalan ng Chavez Group.Nakasulat sa petsa ng kanilang kasal—tatlong taon na ang nakalipas.Kasama ng mga larawan ng kanilang naging kasal, isang maikling ngun
Agad niyang hinanap ang pangalawang pahina, kung saan nakasulat ang resulta:Batay sa pagsusuri ng DNA, si Mr. Tyler Chavez ang biological Father.Nanlaki ang mga mata ni Tyler.Sandali siyang natulala, hindi makapaniwala sa kanyang nabasa.Pinikit niya ang kanyang mga mata, saka muling tumingin. Ngunit hindi nagbago ang nakasulat—siya ang tunay na ama ng dalawang bata.Hindi siya pinagtaksilan ni Dianne.Siya ang ama ng mga batang iyon.Pero…Ang galak sa kanyang mga mata ay agad na napalitan ng matinding hinagpis at pagsisisi.Dahil wala na ang mga bata.Bago pa niya nalaman ang katotohanan, nawala na ang mga ito.Ganoon lang? Basta na lang nawala ang dalawang anak niya?Dahil ba sa hindi niya ginusto ang pagbubuntis ni Dianne? Dahil ba sa patuloy niyang ginigiit na ipalaglag ang mga bata? Kaya ba sila nawala?Mahigpit niyang hinawakan ang ulat, pumikit nang mariin, at inihilig ang noo sa kanyang kamay.Isang matinding sakit ang bumalot sa kanyang ulo, parang may libu-libong bubuyog
"Sa Grand Theater tayo pupunta."Grand Theater?Napalunok si Baron.Bakit doon?Pero hindi na siya nagtanong pa at agad na sumunod sa utos. "Opo, Boss."Narinig ito ni Baron, ang drayber at bodyguard, kaya agad niyang binago ang direksyon ng sasakyan at pinaharurot ito patungo sa Grand Theater.Hindi naman kalayuan ang Grand Theater—mga sampung minuto lang ang layo. Tahimik na ang paligid nang dumating sila, ngunit ang harapan ng teatro ay magulo pa rin matapos ang kaguluhang naganap. Nakakalat sa sahig ang iba't ibang basura, cheering signs, at mga banner na iniwan ng mga tagahanga. Ang pinakamaraming nakakalat na cheering boards at banner ay nasa mismong lugar kung saan bumagsak at nadaganan sina Dianne at Ashley. Pagkababa ni Tyler sa sasakyan, agad siyang lumakad papalapit. Habang palapit siya, napansin niya ang isang kapansin-pansing bahid ng dugo sa tabi ng isang makapal na karton na cheering sign. Tuyo na ang dugo. Naalala niyang malinaw—dito mismo bumagsak si Dianne. At sa
Dinala ni Tyler si Lallaine sa ospital, at maingat siyang sinuri ng doktor. Wala namang nabaling buto, at wala rin silang nakitang anumang seryosong problema. Gayunpaman, patuloy siyang dumadaing sa sakit, at halatang may hinaharap siyang matinding kirot. Dahil dito, napilitan ang doktor na bigyan siya ng gamot at payagang manatili sa ospital nang magdamag para sa obserbasyon.Nang marinig ni Tyler na wala namang seryosong natamo si Lallaine, biglang dumilim ang kanyang ekspresyon, waring nagbabadya ng isang malakas na bagyo. Parang saglit lang at bubuhos na ang ulan.Tumalikod siya at naglakad palayo.Ngunit kahit na bulag si Lallaine, pilit pa rin niyang hinawakan si Tyler habang humahagulgol, "Axl, huwag kang umalis!”Sa galit, itinulak siya ni Tyler nang walang pag-aalinlangan."Ah—!"Napahiyaw si Lallaine. Kung hindi lang siya nasalo ni Michelle sa tamang oras, siguradong babagsak siya nang napakasama."Axl…"Nang maayos na siyang nakaupo sa upuan, tumingala siya kay Tyler na may
"Mga malalandi! Ginamit nila si Mr. Chavez para saktan ang reyna natin! Bugbugin ang mga babaeng yan!""Walang hiya! Pinagtulungan si Lallaine, patayin sila!"Sa gitna ng kaguluhan, sabay-sabay lumusob ang mga tagahanga at pinalibutan sina Dianne at Ashley.Hindi na nagdalawang-isip si Tyler, agad niyang itinulak ang sarili upang protektahan si Dianne."Axl! Axl!"Si Lallaine, na nakahandusay pa rin sa lupa, ay biglang napakapit sa hita ni Tyler. Mahigpit niya itong niyakap, pilit na hinihila palayo kay Dianne habang isinisigaw, "Huwag n'yo siyang saktan! Huwag n'yo siyang saktan!"Dahil sa kaguluhan, unti-unting napalayo sina Tyler at Lallaine mula sa nagwawalang mga tagahanga, habang sina Dianne at Ashley ay naiwan sa gitna ng panlalait at pananakit.Hindi lamang sila binato ng kung ano-anong bagay, kundi sinaktan pa ng ilang fans—sinusuntok, tinutulak, at tinatadyakan, mistulang mga mabababang uri ng babae na umagaw kay Tyler.Nabuwal sa lupa sina Dianne at Ashley.Sa kabila ng sak
Hindi mawari ng host ang ekspresyon ni Tyler, kaya tinawag niya ito sa entablado."Mr. Chavez, sa isang napakahalagang araw na ito, maaari bang umakyat kayo sa entablado at magsalita ng ilang salita para kay Lallaine?"Nagsimulang mag-ingay ang mga tagahanga sa audience, karamihan ay bumubulong at bumubusina ng hindi pagsang-ayon.Si Lallaine naman ay nakatingin kay Tyler, may halong hiya at pananabik, hinihintay siyang umakyat sa entablado.Si Lallaine ang taong ginastusan ni Tyler upang sumikat, kaya kung hindi siya aakyat ngayon, para na rin niyang binastos si Lallaine—at pati na rin ang sarili niya.Hindi rin malayong kumalat ang usapan sa labas.Sa gitna ng papalakas na ingay at pangungutya ng mga tao, napilitan si Tyler na tumayo at lumakad paakyat ng entablado.Ngunit bago pa man siya makaharap sa audience, mabilis na lumapit sa kanya si Lallaine, hinawakan ang kanyang braso, at bago pa siya makaiwas, tumuntong ito sa dulo ng kanyang mga paa at mabilis na hinalikan siya sa pisn
Maya-maya, lumabas si Lallainne na suot ang isang eleganteng damit. Yumuko siya sa gitna ng masigabong palakpakan bago umupo. Nagsimula na ang musika.Ang unang piyesa na tinugtog ni Lallainne ay Castle in the Sky. Hindi ito isang mahirap na piyesa—si Dianne nga ay natutunan ito sa loob lamang ng anim na buwan matapos niyang pag-aralan ang cello.Ngunit tatlong beses nagkamali si Lallainne sa kanyang pagtatanghal.Bagama’t hindi halata ang mga pagkakamali, mapapansin lamang ito ng isang taong nakapaglaro na ng piyesang iyon noon. Kung isang ordinaryong tagapakinig lang, hindi niya ito mapapansin.Hindi dahil sa kakulangan ng talento ang mga mali ni Lallainne, kundi dahil hindi siya nakatutok sa musika—nasa isip niya si Tyler.Habang tumutugtog siya, panay ang sulyap niya rito, para bang kalahati ng atensyon niya ay napupunta sa presensya nito.Napansin din ni Tyler na may kakaiba. Nang marinig niya ang huling pagkakamali, lumalim ang kunot sa kanyang noo, at may bahagyang bakas ng pag