Hindi ito istilo ng mag-amang Zapanta.Iisang bagay lang ang sigurado—wala na si Dianne sa villa.Umalis na siya.O baka naman nasa loob pa siya, pero kahit ilang hakbang na lang ang layo nila, hindi pa rin niya ito makikita.Pagkaunawa niya rito, agad niyang binuksan ang pinto ng sasakyan, lumabas, at mabilis na pumasok sa bakuran ng villa.Hindi na siya nag-abalang pindutin ang doorbell—diretso niyang sinuntok ang pinto.Napakalakas ng tunog na likha ng kanyang kamao sa pinto.Habang pinupukpok niya ito, sumisigaw siya, "Dianne! Alam kong nandiyan ka! Lumabas ka!"Pagkatapos ng sigaw niya, biglang nagliwanag ang mga ilaw sa loob ng villa.May gumalaw sa loob.Napakapit si Tyler sa pintuan, at sa unang pagkakataon, ang kanyang madilim na mga mata ay kumislap na parang ilaw sa villa.Pinagpatuloy niya ang pagkatok, ngayon ay may halong pananabik at hindi mapigilang pagkasabik."Dianne! Ikaw 'yan, hindi ba?...""Wag ka nang magtago sa akin. Wala kang takas. Kahit saan ka magtago sa buh
Matapos niyang suriin ang paligid, kalmado ngunit determinado si Tyler na tumayo, kinuha ang kanyang cellphone, at tumawag sa pulis.Nauna nang nakipag-ugnayan ang pamilya Zapanta sa mga awtoridad, kaya nang matanggap ni Manang Anna ang tawag, agad silang nagpadala ng mga pulis.Mabilis na umakyat si Tyler sa itaas, naglakad sa mahabang pasilyo, binuksan ang bawat nakasarang pinto, binuksan ang mga ilaw, at paulit-ulit na tinawag ang pangalan ni Dianne habang hinahanap siya.Wala…Wala…Wala pa rin…Hanggang sa huli, wala siyang natagpuan.Malinis at maayos ang bawat silid, ngunit ni isang bakas ni Dianne ay hindi niya nakita.Isang silid ang nakatawag ng kanyang pansin—at sigurado siyang iyon ang silid ni Dianne. Ang ayos nito ay kahawig ng master bedroom sa Chavez Mansion. Pero higit sa lahat, may isang bagay na nagpapatunay sa kanyang hinala—ang natatanging halimuyak ni Dianne.Si Dianne ay nag-aral ng medisina at mahilig mag-eksperimento sa iba't ibang halamang gamot. Lagi siyang
Ang mga lalaki, kadalasan, mas rasyonal kaysa sa mga babae—at alam ni Alejandro na hindi dapat nilang awayin sina Sandro at Cassandra.Alam niyang ginagawa lamang ng dalawa ang lahat para protektahan si Dianne.Kung ipapakita nila ang kanilang sinseridad, maaaring lumambot ang puso ni Sandro."Sa loob ng anim na buwan, punong-puno ng pagsisisi at pagkakasala si Tyler. Pinilit niyang hanapin si Dianne, hindi para guluhin ito, kundi upang humingi ng tawad nang personal. Hindi niya gustong saktan si Dianne."Tumayo si Alejandro at taimtim na sinabi, "Sa ngalan ng anak ko, nangangako ako—kung ayaw na ni Dianne na makasama kami, hindi na namin siya guguluhin. Hinihiling ko sa'yo, Kuya Sandro, bigyan mo ng pagkakataon ang anak ko para matuto mula sa kanyang pagkakamali."Sa Ospital.Lumipas ang ilang araw, bumuti na ang kalagayan ni Danica at inilipat na siya mula sa sterile ward patungo sa kwarto ng mga sanggol, kung saan kasama niya si Darian.Gayunpaman, hindi pa siya maaaring ilabas ng o
Bawat salitang binitiwan niya ay mula sa puso.Wala na siyang pakialam kay Tyler at sa pamilya nito.“Maganda.”Tila nasiyahan si Xander sa sagot niya. “Naiintindihan ko. Sasabihin ko kay Daddy.”Tumango si Dianne. “Mm.”Sa loob ng dalawang araw na pagkakakulong, napagtanto na rin ni Tyler ang isang bagay.Iyon ay ang katotohanang ayaw na talaga siyang makita ni Dianne.Nang maalala niya ang lahat ng malamig na pagtrato, panghuhusga, pang-aabuso, at sakit na ibinigay niya kay Dianne sa loob ng maraming taon—pati na rin ang kambal na anak nilang nawala—dapat lang niyang maintindihan.Galit si Dianne sa kanya.At higit pa riyan, may kasalanan din ang pamilya Chavez kay Dianne.Hindi lang siya ang kinapopootan ni Dianne, kundi pati ang buong pamilya niya.Maliban sa kanyang mga lolo't lola at nakatatandang kapatid.Kaya't hindi na nakapagtataka kung ayaw na siyang makita ni Dianne.Kung ayaw siyang makita, ibig sabihin ay hindi pa rin siya nito mapatawad.Kaya naman maghihintay siya.Han
Kung magiging maayos ang lahat, mag-eenroll siya sa Marso at magsisimula ng kanyang bagong buhay bilang estudyante. Labis niya itong inaabangan.Habang nakatutok siya sa pagbabasa, biglang dumaan ang dalawang ambulansya mula sa gate ng ospital, umaalingawngaw ang tunog ng kanilang sirena.Bahagyang itinaas ni Dianne ang kanyang paningin.Mula sa malinaw na bintana, nakita niya ang dalawang ambulansyang pumarada sa harap ng gusali ng emergency, katabi ng kanyang tinutuluyang gusali.Mabilis na kumilos ang mga medikal na kawani upang buksan ang pinto ng ambulansya. Ngunit bago pa mailabas ang pasyente, natanaw ni Dianne ang dalawang pamilyar na pigura na bumaba mula rito.Walang iba kundi sina Alejandro at Tanya.Pagkababa ng dalawa, agad nilang tiningnan ang pasyenteng inilalabas ng mga medical staff. Napatigil si Dianne.Posible bang ang pasyente ay—?Pinagmasdan niyang mabuti habang inililipat ito mula sa ambulansya.Dahil sa matinding pinsala, nababalot ng dugo ang mukha at ulo ng p
Habang pinapanood niyang lumabas si Xander, tahimik na ipinagpatuloy ni Dianne ang pagkain ng sopas sa harapan niya. Wala ni bahagyang pagbabago sa ekspresyon ng kanyang mukha.Makalipas ang ilang sandali, bumalik si Xander dala ang sagot ng doktor."Maayos na ang lagay ni Darian kaya pwede na siyang lumabas ng ospital. Ngunit si Danica, bagama’t wala nang matinding problema, ay hindi pa ganap na stable ang kalagayan. Inirerekomenda ng doktor na manatili siya ng isa pang gabi para sa obserbasyon. Kung magiging maayos ang lahat, bukas ay pwede na siyang makalabas.""Pero kung talagang gusto mong lumabas na ngayon, hindi naman iyon imposible," dagdag niya. "Sa dami ng pera natin, kahit buong ospital ay kaya nating dalhin sa bahay kung gugustuhin natin."Napaisip si Dianne habang nakatingin kay Danica. Saglit siyang nag-alinlangan bago nagdesisyon. "Mananatili na lang tayo ng isang gabi pa."Tumango si Xander. "Sige, susundin ko ang gusto mo."Bagama’t walang ibang nakakaalam ng kaugnaya
Ngunit agad na umiling ang doktor. "Hindi, hindi, hindi," sagot nito nang walang pag-aalinlangan. "Ma’am, kahit gaano pa kalaking halaga ang ialok ninyo, imposible na po kayong manirahan sa itaas. Pasensya na po, pero huwag na po sana ninyo kaming pahirapan."Sumimangot si Tanya. "Bakit mo sinasabi na pinapahirapan kita?" Mariin niyang tinitignan ang doktor bago nagpatuloy, "Kung ayaw mong ikaw ang kumausap, ako na mismo ang makikipag-usap sa kanila."Pagkasabi niyon, mabilis siyang naglakad patungo sa elevator, galit na galit.Sinubukan siyang pigilan ni Alejandro, pero itinulak lang niya ito palayo.Wala namang magagawa ang doktor para pigilan siya, lalo na’t may kasama siyang mga bodyguard.Nang makita ni Alejandro kung gaano ito kapursigido, napabuntong-hininga na lang siya at hindi na muling sumubok na pigilan ito. Sa totoo lang, may bahagya rin siyang pag-asa.Kung makakahanap nga sila ng paraan para makuha ang silid sa itaas para kay Tyler, malaking ginhawa ito para sa kanila.I
Samantala, sa kabilang banda, mahimbing ang tulog nina Dianne at Darian, Danica.Ngunit sa ibabang palapag ng ospital, kahit wala pa sa malay si Tyler, nagsasalita siya nang walang saysay buong gabi.Hindi nakatulog si Tanya. Magdamag niyang binantayan si Tyler.Lalo pa siyang nagalit nang marinig niyang paulit-ulit nitong binabanggit ang pangalang "Dianne" habang umiiyak.Sa sobrang inis niya, wala siyang ginawa kundi sumpain si Dianne nang paulit-ulit sa kanyang isipan.Si Alejandro ay nanatili rin sa ospital buong gabi.Pero di tulad ni Tanya, nakatulog siya ng ilang oras sa sofa.Kinabukasan"Kamusta si Tyler?"Kinaumagahan, paggising ni Alejandro, nadatnan niyang nakaupo si Tanya sa sofa.Maputla ito, halatang wala pang tulog, at parang isang manikang nakatulala sa kawalan.Napakunot ang noo ni Alejandro at tinanong siya.Unti-unting bumalik sa diwa si Tanya, pero ang tanging reaksyon niya ay ang matinding galit sa mga mata.Sa halip na sagutin ang tanong, mariin niyang sinabi, "
Tumingin siya kay Bernadeth na may malungkot na ekspresyon, "Maniwala ka sa akin, basta't palayain mo sina Darian at Danica, tiyak na kukumbinsihin ko si Dianne na huwag nang ituloy ang bagay na ito."Umiling si Bernadeth at nagngangalit ang mga ngipin, "Imposible iyan.""Mommy!" Lumuhod siManuel at humakbang ng dalawang beses papunta kay Bernadeth, puno ng lungkot ang kanyang mukha. "Mula pagkabata hanggang sa pagtanda, wala akong hindi nagawa sa mga ipinangako ko sa iyo. Sa pagkakataong ito, maaari mo ba akong bigyan ng isa pang pagkakataon?""O, maaari tayong bumalik sa bansa at makasama si Dad."Tumingin siya kay Bernadeth at patuloy siyang kinumbinsi, "Susuportahan ni Dianne si Dad sa eleksyon. Kapag nagtagumpay si Dad, babalik tayo para manirahan. Mula ngayon, madalas mong makikita si Dad at hindi mo na kailangang mag-alala na hindi ka niya gusto o itatakwil."Tumingin si Bernadeth kay Manuel sa harap niya, at ang kanyang mga nakakabighaning salita ay unti-unting nagpalito sa ka
"Nasiraan ka na ba ng bait? Kung may masamang mangyari sa mga anak ni Dianne, sa tingin mo ba susuportahan pa niya ang kandidatura ko? Hindi kaya gagamitin niya ang buong impluwensya niya para sirain ako?" galit na sigaw ni Mr. Jaime Ramirez."Jaime, huwag mong alalahanin 'yan. Nakakuha na ako ng isang bilyong dolyar para sa'yo. Sapat na ‘yon para pondohan ang buong kampanya mo," tugon ni Bernadeth na para bang proud pa sa nagawa niya."Gaano ka ba katanga?! Sa tingin mo ba, ang kailangan ko lang mula kay Dianne ay pera? Hindi lang pera ang habol ko kundi pati ang koneksyon niya at ng pamilya Zapanta sa mundo ng negosyo at pulitika!"Halos pumutok na sa galit si Mr. Jaime Ramirez. "At isa pa, sa tingin mo ba, may lakas ng loob akong gamitin ang perang 'yan kung galing kay Dianne at sa pamilya Zapanta?!""Wala na bang ibang paraan?""Isang salita lang mula sa kanila, at sa loob ng ilang minuto, magiging frozen ang isang bilyong dolyar na 'yan at ibabalik sa kanilang account.""Hindi, i
Itinulak ang pinto, at ang huling sinag ng papalubog na araw ay pumasok sa kastilyo, na malinaw na nagliliwanag sa mga bakas ng sapatos sa makapal na kulay-abo na sahig.Mukhang sariwa ang mga bakas ng sapatos, halatang kamakailan lang ito iniwan.Kumabog ang puso ni Manuel at nanigas ang lahat ng nerbiyos sa kanyang katawan.Mukhang tama ang kanyang hula, dinala rito sina Darian at Danica."Mommy?"Huminga siya nang malalim, sinusubukang pakalmahin ang sarili, at pagkatapos ay sumigaw nang malakas.Kahit na hiniwalayan na niya si Bernadeth sa kanyang puso.Pero hindi nito napigilan ang pag-arte niya sa harap ni Bernadeth para kina Darian at Danica.Pero ang tanging nakuha niyang sagot ay isang madilim at malungkot na echo.Tumingin si Manuel sa paligid at sinundan ang mga bakas na naiwan, naglalakad patungo sa basement nang dahan-dahan.Madilim ang basement, at ang liwanag na pumapasok mula sa labas ay halos hindi sapat para makita ang mga bagay. Kasama ang kahalumigmigan ng basement
"Manuel, hindi ako makapaniwala. Ang nanay mo ang dumukot kina Darian at Danica. Wala ka talagang nalaman kahit kaunti?"Mabigat ang tinig ni Tyler—hoarse at puno ng emosyon.Alam na niya ang buong pangyayari matapos makausap si Sandro. Alam niyang si Bernadeth ang may pakana ng lahat. At higit sa lahat, alam niya na ang tunay na dahilan kung bakit ginawa ito ni Bernadeth.Masyado siyang nasasaktan. Sobrang galit sa sarili.Bakit hindi niya inimbestigahan ang background ni Bernadeth noon pa? Kung ginawa niya ito, nalaman sana niyang siya ay isang anak sa labas ni Mr. Jarabe—ibig sabihin, si Bernadeth ay mismong tiyahin ni Dianne.Marahil, nalaman na rin niyang may kinalaman si Madam Jarabe sa pagkamatay ng ina at kapatid ni Bernadeth.Kung nalaman niya ito nang mas maaga, hindi na sana nagkaroon ng pagkakataon si Bernadeth na kidnapin ang mga bata.Si Darian at Danica... Napakabata pa nila. Walang kamalay-malay sa gulong kinasasangkutan nila.Kinidnap sila, malayo sa pamilya. Alam kay
Kah it na isinama siya ni Bernadeth tuwing weekend, pupunta lang sila sa mga lugar tulad ng library at science museum.Hindi siya pinapayagang kumain ng anumang junk food mula nang bata pa siya.Tuwing malalaman ni Bernadeth, papaluin siya nito.Hindi maaaring maging pabaya o walang pakialam ang kanyang takdang-aralin, at hindi siya pinapayagang iwanan itong hindi tapos.Pinapanood siya ni Bernadeth na mag-aral at sinusuri ang kanyang takdang-aralin araw-araw. Kung may mali siyang makita, papaluin o papagalitan siya nito.Mula pagkabata, palaging ipinapaalala ni Bernadeth sa kanya na dapat siyang magtagumpay at dalhin ang karangalan para sa kanyang ina.Kung hindi, mamamatay silang mag-ina nang magkasama.Noong nasa ikatlong baitang siya sa elementarya, nagsimula siyang mainis sa pag-aaral, at bumagsak ang kanyang grado mula sa pagiging una sa klase hanggang sa pang-sampung puwesto.Nang makita ni Bernadeth ang resulta ng kanyang pagsusulit, hinila niya ang kamay ng bata at ginuhitan
"Ang isang bilyong dolyar ay hindi maliit na halaga ng pera. Hindi namin kayang makalikom ng ganoong kalaking halaga sa loob ng isang oras. Kailangan namin ng isa pang oras," pakiusap ni Manuel."Sige, bibigyan kita ng isa pang oras."Pagkatapos niyang magsalita, agad na ibinaba ng kabilang linya ang telepono.Sa sumunod na segundo pagkatapos ibaba ng kabilang linya ang telepono, nagbigay ng senyas na OK ang pulis na responsable sa paghanap ng lokasyon ng kabilang linya sa sheriff.Matagumpay na natunton ng pulis ang kabilang linya at iniulat ang tiyak na address.Agad na nahati sa dalawang grupo ang lahat.Pumunta ang isang grupo para hanapin ang kinaroroonan nina Bernadeth at Tita Jude, at hinabol sila patungo sa natunton na address.Sumama si Manuel sa pulis at sa mga bodyguard ng pamilya Zapanta para hanapin sina Bernadeth at Tita Jude.Nang dumating kami sa mall, natagpuan namin ang kotse ni Bernadeth sa isang blind corner ng underground garage, ngunit walang tao sa loob ng kotse
"Manuel, bakit ka tinawagan ng mga kidnapper?" tanong ni Sandro sa kanya.Iniisip din ni Manuel ang tanong na ito.Itinaas niya ang kanyang ulo, tiningnan si Sandro na may patay at kulay-abo na tingin, at sumagot, "Ang taong kumidnap kina Darian at Danica ay dapat isang taong kilala ko."Agad na nabaling muli ang atensyon ng lahat sa kanya."May nagawa ka bang kasalanan sa sinuman?" tanong ni Sandro.Dahan-dahang umiling si Manuel. "Kahit na mayroon, kaunting alitan lang iyon sa akademya at trabaho. Hindi kinakailangan para gumastos ang kabilang linya ng labis na pagsisikap para kidlapan sina Darian at Danica."Malinaw na maingat na pinlano ang lahat."Isipin mong mabuti. Sino ang sinabihan mo tungkol sa pagdadala kina Darian at Danica sa amusement park ngayon?" muling tanong ni Sandro.Nasuri na ang kotse at katawan ni Manuel, at walang nakitang tracker sa kanila.Nag-isip si Manuel at dahan-dahang umiling.Wala siyang sinabihan maliban kina Dianne at sa pamilya Zapanta tungkol sa pa
Ang dalawang yaya ay pinatulog ng mga gamot at walang mga peklat sa kanilang mga katawan.Wala ring narinig na sigaw ng tulong o mga kakaibang tunog sina Manuel o ang mga bodyguard, na nagpapatunay na dinala rin sina Darian at Danica matapos mapatulog.Ngunit nagbabantay siManuel sa labas ng banyo, at mayroong walong nakasibilyang bodyguard sa paligid niya, kaya hindi man lang nila napansin na inilabas sina Darian at Danica sa banyo.Matapos suriin ang surveillance footage, nalaman kong ang tanging taong lumabas sa banyo sa panahong iyon ay ang puting cleaner.May dalawang daanan sa restroom.Ang isa ay ang exhaust duct ng air conditioner.Ang isa ay ang channel para sa pagtatapon ng basura sa banyo.Hindi inilabas sina Darian at Danica sa banyo, kaya posibleng dinala sila sa pamamagitan ng exhaust duct o ng garbage disposal duct.Agad na tinunton nina Manuel at ng kanyang mga bodyguard ang suspek.Walang mga senyales ng pinsala sa exhaust duct.Ngunit mga limang minuto matapos pumaso
"Xander, anong nangyari?"Pagkababa niya ng telepono, agad na nagtanong si Dianne, nakakaramdam ng matinding kaba na umaakyat sa kanyang puso.Sinubukan siyang ngitian ni Xander nang madali, "Nabangkrupt ang isang investment ko noong nakaraan, at malaki ang nawala sa akin."Sumingkit ang mga mata ni Dianne habang nakatingin sa kanya at umiling, "Hindi, hindi mo sinasabi sa akin ang totoo.""Talaga, maniwala ka sa akin!"Patuloy na sinubukan ni Xander na ngumiti, "Bukod dito, mayroon bang bagay na sulit itago ko sa iyo?"Nag-aalinlangan si Dianne.Dahil sa loob ng mahabang panahon, hindi nagsinungaling si Xander sa kanya o nagtago ng anumang bagay.Ngunit ang pakiramdam ng kaba sa aking puso ay lalong tumindi.Parang may bola ng cotton na nababad sa tubig-dagat na biglang humaharang sa aking dibdib, nahihirapang huminga.Naisip sina Darian at Danica na nakikipaglaro kay Manuel sa playground sa sandaling ito, kinuha ni Dianne ang kanyang cell phone, hinanap ang numero ni Manuel, at guma