Bagamat nakasuot din ng makakapal na damit sina Sandro at Cassandra, kita pa rin nang malinaw ang kanilang mga mukha."Pamilya Zapanta pala!" hindi napigilang bulalas ni Tanya nang makita niya nang malinaw ang mga ito.Ngunit napaisip siya. Sino pa nga ba kung hindi ang pamilya Zapanta?"Ibig sabihin, ang pasyenteng nasa itaas kagabi ay galing din sa pamilya Zapanta?" muling tanong niya kay Alejandro.Hindi siya pinansin ni Alejandro at patuloy lang itong nakatingin sa ibaba."Sino sa pamilya Zapanta ang may sakit?" bulong ni Tanya sa sarili habang nakatutok ang tingin sa ibaba.Sa likod nina Sandro at Cassandra, lumabas si Xander habang mahigpit na pinoprotektahan si Dianne.Mula sa itaas, anino lamang ni Dianne ang maaaninag.Bukod pa roon, balot na balot ito ng makapal na jacket na halos umabot na sa kanyang mga bukong-bukong. Kahit ang sariling ina niya, hindi siya makikilala kung titingnan mula sa itaas."Sino ‘yung lalaking buhat ang isang babae?" muling nag-usisa si Tanya."Si
"Tama na, magpahinga ka na."Tahimik na nakaupo si Alejandro sa isang tabi. Pagkalipas ng ilang sandali, lumapit siya at marahang tinapik si Tanya sa balikat. "Hayaan nating makapagpahinga rin si Tyler."Hindi pa natutulog si Tanya mula kagabi, kaya bakas sa mukha niya ang labis na pagod. Nang makita niyang nakapikit si Tyler at hindi kumikibo, alam niyang wala nang saysay ang kanyang mga salita.Bukod pa roon, alam niyang hindi naman talaga siya pinapakinggan ng anak niya.Kaya't kahit mabigat sa loob, tumango na lamang siya at lumabas upang bumalik sa hotel.Nang makaalis si Tanya, napabuntong-hininga si Alejandro at sinabi, "Tyler, matanda ka na. Dapat mong alam na kung ano ang itinanim, siya ring aanihin. May mga bagay na hindi na maaaring ipilit. Dapat mo nang matutunang magparaya."Sa wakas, dumilat si Tyler at mahina ngunit may bahid ng pag-asa ang tinig niyang nagtanong, "Dad, nakita mo ba si Dianne?"Umiling si Alejandro. "Kung ayaw ka niyang makita, paano niya kami haharapin
Bago siya sumakay ng sasakyan, muli siyang lumingon sa villa kung saan naroon si Dianne. Para bang gusto niyang ipasok sa isipan ang imahe nito, bago tuluyang lumayo.Sa totoo lang, matagal na niyang mahal si Dianne. Hindi na niya matandaan kung kailan ito nagsimula, pero alam niyang hindi ito kamakailan lang.Ngunit noon, malapit si Dianne sa kanyang nakatatandang kapatid na si Alexander. Napakalapit nila sa isa't isa. At dahil doon, nakaramdam siya ng selos.Sa halip na ipahayag ang tunay niyang nararamdaman, pinili niyang itago ito sa likod ng malamig na pakikitungo.Paulit-ulit niyang pinaniwala ang sarili na walang kwenta si Dianne—na hindi ito karapat-dapat sa pagmamahal niya. Na hindi siya dapat mag-aksaya ng oras para rito.Hanggang sa naging ugali na niya ang pagiging malamig at may mali-maling pagtingin kay Dianne.Dapat noon pa lang, naisip na niya na wala namang kasalanan si Dianne.Ngunit duwag siya. Masyadong makitid ang isip. Masyadong mapagmataas. At takot siyang umam
Matamang tumingin si Xander kay Dianne, ang kanyang mga mata ay nagningning. "Dianne, matagal na kitang hinahangaan sa tapang mo. Sinasabi ng iba na ako at ang aking ama ang mga alamat sa mundo ng pamumuhunan, pero hindi nila alam na ang totoong alamat ay ikaw at si Lola Den."Umiling si Dianne. "Hindi kailanman naging sandigan ko ang kayamanan. Ikaw at si Tito Sandro ang tunay kong kakampi."Walang sinuman sa kanila ang nagtagumpay nang mag-isa. Ang kanilang tagumpay ay bunga ng pagtutulungan—sila ay bahagi ng iisang interes na hindi maaaring paghiwalayin.Sa sinabi ni Dianne, mas lalong nagliwanag ang mga mata ni Xander, tila may kakaibang lambing ang kanyang tingin.Napansin ito ni Dianne at bahagyang napangiti habang ibinaba ang kanyang ulo. Upang ibahin ang usapan, nagtanong siya, "Narinig ko na darating na si Cassy bukas. Unang beses naming magkikita, anong magandang regalo ang ibibigay ko sa kanya?"Ang nakababatang kapatid ni Xander na si Cassy ay kaka-18 taong gulang at kasal
Sumunod si Dianne at Xander, magkasabay na naglakad sa likod ni Cassandra."Oh, Mom!"Maya-maya, isang dalagang nakabalot sa makapal na down jacket, parang isang cute na strawberry bear, ang sumugod papasok, yumakap kay Cassandra, at masayang sumigaw.Mahigpit siyang niyakap ni Cassandra at nagningning ang kanyang mga mata sa tuwa. Marahang hinagod ang likod ng anak. "Nandito na si Mommy. Bakit ang lakas ng sigaw mo?"Isinubsob ni Cassy ang kaniyang mukha sa katawan ng kanyang ina at hindi agad bumitaw.Nakatayo naman sina Dianne at Xander sa di-kalayuan, pinagmamasdan ang masigla at masayang si Cassy habang yakap-yakap ng kanyang ina.Sa totoo lang, may kaunting inggit na naramdaman si Dianne habang pinapanood ang eksenang iyon."Tita, Kuya Xander, magandang araw! Ako si..."Biglang lumitaw ang isa pang dalaga sa pintuan at agad na nakita ng lahat ang kanyang pigura.Gaya ni Cassy, mukhang mula rin sa maayos at kilalang pamilya ang dalaga. Napakaganda niya, elegante ang pananamit, at
Sa wakas, naubusan na ng pasensya ang mayordomo at mabilis na hinila si Beatrice palabas.Habang nilalabas siya, huling beses pang lumingon si Beatrice at sumigaw, "Ate, tulungan mo naman ako! Bakit ikaw pwedeng manatili dito pero ako hindi?"Ngumiti lang si Dianne at kumindat sa kanya.Mga mata, ngunit Walang sinabing anumanMabilis na dinala si Beatrice at agad na nawala sa paningin.Si Xander ang unang bumuntong-hininga nang maluwag. Tumingin siya kay Dianne at nagtanong nang may pag-aalala, "Dianne, ayos ka lang ba?"Ngumiti si Dianne. "Ano namang mangyayari sa akin?"Muli siyang tumingin kina Sandro at Cassandra at taos-pusong nagpasalamat. "Tita, tito, salamat po. Ayos lang ako.""Dianne, kalimutan mo na ang nakaraan. Huwag mo nang alalahanin ang mga iyon. Mas magiging maayos ang buhay mo mula ngayon," ani Sandro bilang pampalubag-loob."Tama iyon, Dianne. Hindi natin kailangang isipin ang masasamang tao at pangyayari noon. Mas mabuting harapin natin ang hinaharap," sang-ayon ni
Hindi naman binigo ni Beatrice ang kanyang ama. Sa loob ng isang semester, siya ang naging pinakamalapit na kaklase ni Cassy."Dad, hulaan mo kung sino ang nakita ko sa Montreux?" masiglang tanong ni Beatrice nang sumagot ang kanyang ama sa tawag."Sino? Si Sandro?" sagot ni Warren mula sa kabilang linya."Siyempre hindi!"Pumulupot ang kanyang mga mata sa inis. "Normal lang naman na sumama ako kay Cassy pauwi at makita ang kanyang mga magulang. Walang bago roon.""Anak, bilisan mo, ikuwento mo! Ano ang nangyari nang makita mo si Sandro? Paano ka nila tinanggap?" tanong ni Warren, na halatang mas interesado sa sarili niyang interes kaysa sa kanyang anak.Napaatras si Beatrice sa inis at mariing sinabi, "Dad, nakita ko si Dianne sa bahay ng pamilya Zapanta.""Si Dianne?!" Nayanig si Warren sa narinig. "Nakita mo mismo ang anak ng walanghiya sa bahay ng pamilya Zapanta? Sigurado ka bang hindi ka nagkamali?""Dad, hindi bulag ang mga mata ko. Hindi ko ba makikilala ang sarili kong kapati
Matatagpuan ang Harvard Medical School sa Cambridge, Massachusetts, USA. Doon siya naka-enroll sa programang pharmacy na magsisimula sa unang buwan ng Marso. Lahat ng kailangan niya ay naayos na roon. Ang tanging natitira na lang ay ang dalhin ang kanyang mga tauhan.“Bakit? Natatakot ka bang ipagsabi ni Beatrice na nakita ka niya?” tanong ni Xander.“Syempre,” sagot ni Dianne, bahagyang ngumiti ang kanyang mga labi. “Pero hindi ako nag-aalala para sa sarili ko. Ang inaalala ko ay si Cassy.”Xander ay tahimik na nakatingin kay Dianne, hinihintay siyang magpatuloy.Matapos inumin ni Danica ang kanyang gatas, inabot ni Dianne ang bata sa yaya at saka nagsalita, "Ayokong malaman ng pamilya Chavez at pamilya Jarabe ang tungkol kina Darian at Danica sa ngayon.""Tinatakot kang sabihin ni Cassy kay Beatrice kung malaman niya ang tungkol kina An'an at Danica?" tanong ni Xander.Kapag nalaman ni Beatrice ang tungkol sa mga bata, siguradong ipapaalam niya ito kina Warren at iba pang miyembro n
Ayaw niyang magising si Dianne, kaya kahit ilang kilometro pa ang biyahe, hindi siya gumalaw ni kaunti.Hindi naman kalayuan ang Harvard Business School mula sa Weston Manor, mga dalawampung minuto lang. Pero ngayon, sinadya ng driver na bagalan ang biyahe, kaya inabot sila ng halos tatlumpung minuto.Pagtigil ng sasakyan sa parking area ng paaralan, lumingon si Maxine para sabihing nakarating na sila—gaya ng nakasanayan. Pero bago pa siya makapagsalita, pinigilan siya ni Tyler sa pamamagitan ng isang senyas.Nakita ni Maxine na mahimbing pa rin ang tulog ni Dianne, kaya tumango lang siya at hindi na nagsalita. Maging siya at ang driver ay hindi bumaba ng sasakyan, at hindi rin pinatay ang makina.Itinaas ni Tyler ang divider sa loob ng sasakyan para mas tahimik sa loob. Kumportable ang lamig, tahimik, at maayos ang lahat—kaya lalo pang naging mahimbing ang tulog ni Dianne.Karaniwan, kahit maidlip lang si Dianne sa biyahe, ginising siya agad ni Maxine kapag nakarating na. Sinabi na k
Pagkalipas ng isang linggo, handa na si Darian para umuwi at doon na lang magpagaling.Sa araw ng paglabas ni Darian sa ospital, dumating ang apat na miyembro ng pamilya Zapanta.Nakabalik na mula sa kanyang pag-aaral sa abroad si Cassy. Pagbalik niya, hindi sinabi sa kanya ang totoo—na inoperahan si Darian at binalik lang ang sariling kidney. Ang sabi lang ay nagkasakit si Darian kaya naospital.Nang makita ni Cassy si Darian—na halatang pumayat at mukhang hindi kasing sigla tulad ng dati—halos maiyak siya sa awa.Yumakap siya kay Darian at humihingi ng paumanhin."Sorry, Darian... Nagkasakit ka at hindi kita nasamahan. Kasalanan ko 'to. Bibilhan na lang kita ng maraming laruan para bumawi, okay?""Okay!" Tumango si Darian at nag-isip sandali."Tita, gusto ko lahat ng laruan sa toy store.""Ha? Lahat ng laruan sa Toy City?" Napangiwi si Cassy pero ngumiti rin at tumango, "Sige! Walang problema! Pero mukhang tinapay lang ang ulam ko sa loob ng ilang buwan."Kahit na prinsesa siya ng p
Napansin ni Tyler na nakatingin si Dianne sa kamay niya.Mabilis niya iyong itinago, saka ngumiting pilyo at nagtanong—"Dianne, anong nangyari?"Hindi siya pinansin ni Dianne at sa halip ay kay Maxine siya tumingin, na nakaupo sa front passenger seat."Maxine, may Band-Aid ka ba?""Meron po, miss."Tumango si Maxine at mabilis na kinuha ang Band-Aid mula sa glove compartment, sabay abot kay Dianne nang may paggalang.Nang makita ni Tyler ang eksenang iyon, hindi niya mapigilang ngumiti. Parang umapaw ang tuwa hindi lang sa puso niya, kundi pati na rin sa mukha niya.Pero hindi niya inaasahDariang sumunod.Pagkakuha ng Band-Aid mula kay Maxine, iniabot ito ni Dianne kay Tyler at malamig na sinabi,"Ikaw na ang maglagay.""..."Walang nasabi si Tyler.Tinanggap niya ang Band-Aid pero hindi niya agad ginamit. Tahimik niya itong isinuksok sa bulsa ng coat niya.Napansin ni Dianne ang kilos niya at napakunot ang noo.Ngumiti si Tyler, pilit na nagbibiro,"Gasgas lang 'yan, okay lang ako."
Sinira ni Manuel ang lahat ng plano niya, at tila imposibleng makaganti siya kailanman.Bakit niya gugustuhing magsama-sama ang lahat? Maging masaya? Matupad ang mga pangarap nila? Sa paraang ito, hindi na magkamag-anak sina Dianne at Manuel. Pwede na ba silang maging legal na magkasama, nang walang bahid ng pagdududa?Magkakasundo na rin kaya ang pamilya Chavez? Pwede na silang magkaroon ng team building?Eh siya? Paano naman siya?Hindi. Hindi puwede.Si Manuel ang nagtaksil sa kanya, kaya nararapat lang na pagbayaran nito ang lahat. Ayaw niyang maging masaya si Manuel. Gusto niyang magdusa ito, at bayaran ng pinakamabigat na kapalit."Hanggang saan ang alam mo sa nangyari noon?" tanong ni Dianne, kalmado ang boses.Hindi siya pumunta roon para lang pagalitan ni Bernadeth. Ang gusto niya’y malaman ang totoo sa likod ng aksidente sa sasakyan noon.Hindi siya naniniwalang magagawa ng lola niya na pumatay ng tao. Lalo na’t dahil lang daw sa lolo niya."Anong nangyari raw noon?" tanong
Hindi siya halos nakatulog simula nang siya ay maaresto. Ang kanyang dating may-ubang buhok ay tuluyan nang pumuti sa loob lamang ng dalawang araw.Hindi niya kailanman inakala na ang matagal nilang plinano ni Tita Jude ay masisira lang sa mismong anak niyang si Manuel. Sa huling sandali, bumagsak ang lahat ng kanyang pinaghirapan.Nagastos na ang pera, at nasira na rin ang kanyang sarili.Kung alam lang niya ito, sana'y pinatay na niya ang anak ni Manuel noon pa. Pinadala na sana niya ito sa kabilang buhay para hintayin doon si Dianne at ang dalawang anak nito.Hindi, hindi!Hindi niya anak si Manuel!Matagal nang patay ang tunay niyang anak—namatay noong ipinanganak pa lamang.Noong panahong iyon, gusto niyang manganak sa natural na paraan para lumakas ang katawan ng bata, ngunit hindi niya inasahan na masasakal ito at mamatay sa mismong sinapupunan niya.Hindi niya matanggap iyon.Kaya nang malaman niyang si Tanya, na kasabay niyang nanganak sa parehong ospital, ay may kambal na sa
Isang ngiting parang hangal.Hindi niya talaga matanggap ang hitsura nito!Halos hindi mapigilan ni Dianne ang pag-roll ng kanyang mga mata.Nang mapansin ni Tyler na hindi nagustuhan ni Dianne ang kanyang nakakatawang ngiti, agad niyang inalis ito sa kanyang mukha. Lumapit siya, hinila ang seatbelt ni Dianne, at maingat na isinara ito para sa kanya.At nang siya ay yumuko...Sa sandaling iyon, likas na idinikit ni Dianne ang kanyang likod sa sandalan ng upuan, nagbabantay ang buong katawan niya.Gayunpaman, pagkatapos ikabit ni Tyler ang seat belt niya, umupo itong muli nang masunurin at hindi na gumalaw.Kinuha ni Dianne ang tablet para magbasa ng mga email at hindi siya pinansin.Hindi alam kung ano ang gagawin ni Tyler, hindi sinasadyang napansin ni Dianne mula sa gilid ng kanyang mata habang nagbabasa ng email na kumuha ito ng isang bote ng mineral na tubig at niyakap ito, at pagkatapos ay binalot nang mahigpit gamit ang kanyang coat.Pagkatapos gawin ang lahat ng ito, nakatitig
Agad na iniulat ni Jane ang sitwasyon sa Kuala Lumpur kay Dianne.Palaging may kinikilingan si Mrs. Suarez at mas mahal niya ang pamilya ng kanyang panganay na anak. Itinalaga pa niya ang anak ng kanyang panganay na anak bilang tagapagmana ng Tailong at ng pamilya Suarez.Natural na hindi pumapayag ang pangalawa at pangatlong anak na babae.Ngunit pinigilan sila ni Madam Suarez. Wala silang kapangyarihan, impluwensya, at kaunting pera, kaya sumunod na lang sila sa mga gusto ni Madam Suarez.Ngunit iba na ngayon.Pagkaupo ni Dexter, ang kanyang nakababatang kapatid, sa pwesto, binigyan niya sila ng 3% na shares ng Tailong Group bawat isa at hinati rin ang marami sa kanilang mga ari-arian.Ngayong may pera at shares na sila, natural na kakampi sila kay Dexter at tutulong sa kanyang trabaho.Sino ba naman ang makakatanggi sa pera?Tumango si Dianne, alam niyang hindi niya kailangang masyadong alalahanin si Dexter.Ginamit niya ang maliliit na kita upang patatagin ang kanyang posisyon sa
May nakahandang kama sa tabi ng hospital bed bilang tulugan. Lumapit si Dianne, tiningnan ang kalagayan ni Darian, at sinubukan ang higaan. Kahit hindi ito kasing-komportable ng kama sa bahay, sapat na ito para makatulog nang maayos.Mula nang pumasok siya sa silid, hindi na inalis ni Tyler ang tingin sa kanya. Nagtagpo ang kanilang mga mata. Pilit niyang pinanatili ang kanyang tinig na kalmado. "Salamat sa pag-aalaga ngayong gabi. Kung may mangyari kay Darian, gisingin mo ako kaagad."Mahigpit pa rin ang pagkakayakap ni Tyler kay Danica nang lumapit siya kay Dianne, tinitingnan ito mula sa kanyang mas matangkad na tindig."Dianne, ako ang ama nina Darian at Danica. Sa lahat ng taon na lumipas, ako dapat ang nagpakahirap para sa kanila."Iniwas ni Dianne ang tingin, kinuha si Danica mula sa kanya at sinabing, "Gabi na. Dapat ka na ring magpahinga."Lumakad siya palayo ngunit hinawakan ni Tyler ang kanyang pulso—mahigpit, mainit."Dianne, hindi ko kailangan ng titulo o kahit anong pang
Parang batang lalaki, ngumiti siya at sinabi, "Sige, pupunta na ako, hintayin mo ako."Pagkatapos niyang magsalita, humakbang siya palabas gamit ang kanyang mahahabang binti.Ang matangkad at tuwid na pigura ay hindi mailarawan ang kasiyahan.Hindi niya alam kung ilusyon lang ni Dianne.Naramdaman niyang kung bibigyan si Tyler ng pakpak ngayon, siguradong makakalipad siya.Tahimik na kumurba ang mga sulok ng kanyang bibig."Mommy, nasaan si Tito Uwel? Bakit hindi pumupunta si Tito Uwel para bisitahin kami ni Darian?" biglang tanong ng batang babae pagkaalis ni Tyler.Niyakap ni Dianne ang batang babae at umupo sa tabi ng kama, pagkatapos ay hinawakan ang maliit na kamay ni Darian.Nakahinga siya nang maluwag nang maramdaman niyang mainit ang maliliit na kamay ni Darian.Pagkatapos niyang kurutin ang sulok ng kumot ni Darian, tinanong niya si Danica, "Namimiss ni Danica si Tito Uwel?""Opo, medyo," tumango si Danica.Nag-isip si Dianne sandali at sinabi, "May ginawa si Tito Uwel at pum