Kah it na isinama siya ni Bernadeth tuwing weekend, pupunta lang sila sa mga lugar tulad ng library at science museum.Hindi siya pinapayagang kumain ng anumang junk food mula nang bata pa siya.Tuwing malalaman ni Bernadeth, papaluin siya nito.Hindi maaaring maging pabaya o walang pakialam ang kanyang takdang-aralin, at hindi siya pinapayagang iwanan itong hindi tapos.Pinapanood siya ni Bernadeth na mag-aral at sinusuri ang kanyang takdang-aralin araw-araw. Kung may mali siyang makita, papaluin o papagalitan siya nito.Mula pagkabata, palaging ipinapaalala ni Bernadeth sa kanya na dapat siyang magtagumpay at dalhin ang karangalan para sa kanyang ina.Kung hindi, mamamatay silang mag-ina nang magkasama.Noong nasa ikatlong baitang siya sa elementarya, nagsimula siyang mainis sa pag-aaral, at bumagsak ang kanyang grado mula sa pagiging una sa klase hanggang sa pang-sampung puwesto.Nang makita ni Bernadeth ang resulta ng kanyang pagsusulit, hinila niya ang kamay ng bata at ginuhitan
"Manuel, hindi ako makapaniwala. Ang nanay mo ang dumukot kina Darian at Danica. Wala ka talagang nalaman kahit kaunti?"Mabigat ang tinig ni Tylerâhoarse at puno ng emosyon.Alam na niya ang buong pangyayari matapos makausap si Sandro. Alam niyang si Bernadeth ang may pakana ng lahat. At higit sa lahat, alam niya na ang tunay na dahilan kung bakit ginawa ito ni Bernadeth.Masyado siyang nasasaktan. Sobrang galit sa sarili.Bakit hindi niya inimbestigahan ang background ni Bernadeth noon pa? Kung ginawa niya ito, nalaman sana niyang siya ay isang anak sa labas ni Mr. Jarabeâibig sabihin, si Bernadeth ay mismong tiyahin ni Dianne.Marahil, nalaman na rin niyang may kinalaman si Madam Jarabe sa pagkamatay ng ina at kapatid ni Bernadeth.Kung nalaman niya ito nang mas maaga, hindi na sana nagkaroon ng pagkakataon si Bernadeth na kidnapin ang mga bata.Si Darian at Danica... Napakabata pa nila. Walang kamalay-malay sa gulong kinasasangkutan nila.Kinidnap sila, malayo sa pamilya. Alam kay
Itinulak ang pinto, at ang huling sinag ng papalubog na araw ay pumasok sa kastilyo, na malinaw na nagliliwanag sa mga bakas ng sapatos sa makapal na kulay-abo na sahig.Mukhang sariwa ang mga bakas ng sapatos, halatang kamakailan lang ito iniwan.Kumabog ang puso ni Manuel at nanigas ang lahat ng nerbiyos sa kanyang katawan.Mukhang tama ang kanyang hula, dinala rito sina Darian at Danica."Mommy?"Huminga siya nang malalim, sinusubukang pakalmahin ang sarili, at pagkatapos ay sumigaw nang malakas.Kahit na hiniwalayan na niya si Bernadeth sa kanyang puso.Pero hindi nito napigilan ang pag-arte niya sa harap ni Bernadeth para kina Darian at Danica.Pero ang tanging nakuha niyang sagot ay isang madilim at malungkot na echo.Tumingin si Manuel sa paligid at sinundan ang mga bakas na naiwan, naglalakad patungo sa basement nang dahan-dahan.Madilim ang basement, at ang liwanag na pumapasok mula sa labas ay halos hindi sapat para makita ang mga bagay. Kasama ang kahalumigmigan ng basement
Third Personâs Point of ViewPalabas pa lamang si Dianne nang marinig niya ang balitang nag-flash sa screen ng TV.âDumating ang Presidente ng Chavez Group sa Airport bandang alas-tres ng hapon. Bumababa siya mula sa bagong bili niyang sasakyan na Gulfstream G700, sabi ng iba binili ito ng presidente para lang sa babaeng babalik pa lang ng bansa. Walang iba kundi si Lallainne Anne Santos, personal na sinundo ito ni President Tyler dala ang magagara at sobrang pulang rosas para sa nag-iisang reyna.â Ika ng reporter.Nang makita ni Tyler si Dianne ay agad niya itong hinawakan sa magkabilang tagiliran ng bewang. Nasasaktan si Dianne sa ginagawa ni Tyler pero nanatili ang kaniyang mata sa telebisyon hanggang sa bumagsak siya sa kama. Patuloy siyang hinahalikan ng lalaki, ginagawa nito ang gusto niya sa katawan ni Dianne. Wala namang pakialam si Dianne dahil mas nakuha ng atensyon niya ang balita. âAno ba? Mag-focus ka nga sa akin!â inis na sabi ni Tyler.Hinarap naman ni Dianne si Tyler
Makalipas ang tatlong araw na pananatili ni Dianna sa hospital ay umuwi siya sa tinitirhan nila ni Tyler. Nang makarating siya ay nakita niya si Lyka, ang personal na assistant ni Tyler, nagliligpit ito ng mga gamit ni Tyler.Nakalagay sa madaming maleta ang mga gamit nito, akala ni Dianna ay magbabakasyon lamang si Tyler. Ngunit sobrang dami nito, magtatanong sana siya nang magsalita si Lyka. âMs. Dianne, inutusan ako ni Mr. President na kunin ang lahat ng binigay niya sa iyo, kasama na doon ang alahas, bag, damit at iba pa.âNapaawang ang bibig ni Dianne sa gulat at nanlaki ang kaniyang mata. Ngumiti na lang siya at hinayaan na magsalita si Lyka.âHuwag na. Lahat ng gamit dito ay pag-aari niya, you can take it all, maliban sa mga gamit ko sa pharmacy. Aalis ako kasama noân.â sabi niya kay Lyka.Hindi pinagpatuloy ni Dianne ang makapag-aral niya at ang training niya sa kanilang negosyo, three years ago. Nang makapagtapos siyang mag-aral ay naging asawa at full time house wife siya ni
âAyos ka lang ba?â tanong ni Dexter nang makaupo si Dianne sa passenger seat. Hinawakan nito ang kaniyang tyan at huminga ng malalim.âNag-aalala ako, gusto mo bang dalhin kita sa hospital ngayon?â tanong ni Dexter.Umiling si Dianne at ngumiti ng mapait. âHindi na, magpapahinga na lang muna ako.âKahit nag-aalinlangan at pinaandar ni Dexter ang kotse paalis.Pagdating ni Tyler sa bahay. Nadatnan niya ang madaming nakaimpakeng gamit. Nadagdagan ang galit niya dahil dito. Inalis niya ang kaniyang coat at tinapon sa sofa.âIbalik mo iyan lahat.â Mahinahon at nagpipigil ng galit.âAno po?â alinlangang tanong ni Lyka."Hindi mo ba naiintindihan ang sinasabi ko? Ibalik mo na lahat ng mga gamit sa dati nilang pwesto!" Lumulubha ang galit ni Tyler."Opo," sabi ni Lyka, agad-agad nag-utos sa mga tao na ibalik ang mga gamit sa mga pwesto."Anong sinabi ni Dianne bago umalis?" Tanong ni Tyler. Ibinaba ang dalawang butones ng kanyang damit at nagalit.âSi Madam Dianne?â"Madam?!" Tumigas ang kan
Hinatid ni Tyler si Lallaine pauwi, pagkatapos ay mag-isa siyang umuwi sa kanyang sariling mansyon.Nais niyang sumigaw.Ngunit nang buksan niya ang bibig, naalala niya ang isang bagay.Lumipat na si Dianne at nakatira na sa apartment ng ibang lalaki.Hindi niya alam kung gaano siya kasaya kasama si Dexter sa mga oras na ito.Biglaang naging malamig ang kanyang matalim na mukha.Nakita ng driver na madilim ang villa, kaya't mabilis siyang pumasok at binuksan ang mga ilaw.Nang magilaw ang paligid, tumingin ang driver at nakita ang mukha ni Tyler na malamig at mabigat na parang isang eskulturang yelo ng isang demonyo, kaya't agad siyang natakot."Mr. Tyler, kung wala po kayong kailangan, aalis na po ako." sabi ng driver, na yumuko.Hindi gusto ni Tyler na may nakakagambala sa kanyang oras ng pagpapahinga. Ang driver, yaya, at bodyguard ay nakatira sa annex building sa gilid, kaya't kadalasan, siya na lang at si Dianne ang nasa main building.Sa nakalipas na tatlong taon, sa tuwing siya
âAte DianneâĶ.â Isang tawag mula sa kasambahay ni Tyler ang natanggap ni Dianne. âInalis na ako bilang kasambahay sa mansyon ni President Chavez.â Tumayo siya, naghilamos, nagbihis, at lumabas. Ang katiwalang ipinadala ni Dexter ay naghanda na ng isang masarap na agahan para sa kanya. Habang kinakain ang masarap na agahan na inihanda ng katiwala, pakiramdam ni Dianne ay lalo siyang nakakatawa at kawawa dahil sa nakaraan niyang sarili. Mabuti na lamang at binigyan siya ni Tyler ng isang matalim na hampas na nagmulat sa kanya. Dumating si Dexter sa kalagitnaan ng kanyang agahan. Bukod sa pagkain, mayroon din siyang mga ulat na kailangang iparating kay Dianne. Sino nga ba ang mag-aakalang ang Missha Group, ang pinakasikat na brand ng kosmetiko at health care na paborito ng mga mayamang kababaihan sa bansa, ay itinatag ng isang maybahay? Noong itinatag ni Dianne ang Missha Group, hindi pa siya isang maybahay. Nasa ikatlong taon siya ng kolehiyo noon at ang kurso niya ay Traditional M
Itinulak ang pinto, at ang huling sinag ng papalubog na araw ay pumasok sa kastilyo, na malinaw na nagliliwanag sa mga bakas ng sapatos sa makapal na kulay-abo na sahig.Mukhang sariwa ang mga bakas ng sapatos, halatang kamakailan lang ito iniwan.Kumabog ang puso ni Manuel at nanigas ang lahat ng nerbiyos sa kanyang katawan.Mukhang tama ang kanyang hula, dinala rito sina Darian at Danica."Mommy?"Huminga siya nang malalim, sinusubukang pakalmahin ang sarili, at pagkatapos ay sumigaw nang malakas.Kahit na hiniwalayan na niya si Bernadeth sa kanyang puso.Pero hindi nito napigilan ang pag-arte niya sa harap ni Bernadeth para kina Darian at Danica.Pero ang tanging nakuha niyang sagot ay isang madilim at malungkot na echo.Tumingin si Manuel sa paligid at sinundan ang mga bakas na naiwan, naglalakad patungo sa basement nang dahan-dahan.Madilim ang basement, at ang liwanag na pumapasok mula sa labas ay halos hindi sapat para makita ang mga bagay. Kasama ang kahalumigmigan ng basement
"Manuel, hindi ako makapaniwala. Ang nanay mo ang dumukot kina Darian at Danica. Wala ka talagang nalaman kahit kaunti?"Mabigat ang tinig ni Tylerâhoarse at puno ng emosyon.Alam na niya ang buong pangyayari matapos makausap si Sandro. Alam niyang si Bernadeth ang may pakana ng lahat. At higit sa lahat, alam niya na ang tunay na dahilan kung bakit ginawa ito ni Bernadeth.Masyado siyang nasasaktan. Sobrang galit sa sarili.Bakit hindi niya inimbestigahan ang background ni Bernadeth noon pa? Kung ginawa niya ito, nalaman sana niyang siya ay isang anak sa labas ni Mr. Jarabeâibig sabihin, si Bernadeth ay mismong tiyahin ni Dianne.Marahil, nalaman na rin niyang may kinalaman si Madam Jarabe sa pagkamatay ng ina at kapatid ni Bernadeth.Kung nalaman niya ito nang mas maaga, hindi na sana nagkaroon ng pagkakataon si Bernadeth na kidnapin ang mga bata.Si Darian at Danica... Napakabata pa nila. Walang kamalay-malay sa gulong kinasasangkutan nila.Kinidnap sila, malayo sa pamilya. Alam kay
Kah it na isinama siya ni Bernadeth tuwing weekend, pupunta lang sila sa mga lugar tulad ng library at science museum.Hindi siya pinapayagang kumain ng anumang junk food mula nang bata pa siya.Tuwing malalaman ni Bernadeth, papaluin siya nito.Hindi maaaring maging pabaya o walang pakialam ang kanyang takdang-aralin, at hindi siya pinapayagang iwanan itong hindi tapos.Pinapanood siya ni Bernadeth na mag-aral at sinusuri ang kanyang takdang-aralin araw-araw. Kung may mali siyang makita, papaluin o papagalitan siya nito.Mula pagkabata, palaging ipinapaalala ni Bernadeth sa kanya na dapat siyang magtagumpay at dalhin ang karangalan para sa kanyang ina.Kung hindi, mamamatay silang mag-ina nang magkasama.Noong nasa ikatlong baitang siya sa elementarya, nagsimula siyang mainis sa pag-aaral, at bumagsak ang kanyang grado mula sa pagiging una sa klase hanggang sa pang-sampung puwesto.Nang makita ni Bernadeth ang resulta ng kanyang pagsusulit, hinila niya ang kamay ng bata at ginuhitan
"Ang isang bilyong dolyar ay hindi maliit na halaga ng pera. Hindi namin kayang makalikom ng ganoong kalaking halaga sa loob ng isang oras. Kailangan namin ng isa pang oras," pakiusap ni Manuel."Sige, bibigyan kita ng isa pang oras."Pagkatapos niyang magsalita, agad na ibinaba ng kabilang linya ang telepono.Sa sumunod na segundo pagkatapos ibaba ng kabilang linya ang telepono, nagbigay ng senyas na OK ang pulis na responsable sa paghanap ng lokasyon ng kabilang linya sa sheriff.Matagumpay na natunton ng pulis ang kabilang linya at iniulat ang tiyak na address.Agad na nahati sa dalawang grupo ang lahat.Pumunta ang isang grupo para hanapin ang kinaroroonan nina Bernadeth at Tita Jude, at hinabol sila patungo sa natunton na address.Sumama si Manuel sa pulis at sa mga bodyguard ng pamilya Zapanta para hanapin sina Bernadeth at Tita Jude.Nang dumating kami sa mall, natagpuan namin ang kotse ni Bernadeth sa isang blind corner ng underground garage, ngunit walang tao sa loob ng kotse
"Manuel, bakit ka tinawagan ng mga kidnapper?" tanong ni Sandro sa kanya.Iniisip din ni Manuel ang tanong na ito.Itinaas niya ang kanyang ulo, tiningnan si Sandro na may patay at kulay-abo na tingin, at sumagot, "Ang taong kumidnap kina Darian at Danica ay dapat isang taong kilala ko."Agad na nabaling muli ang atensyon ng lahat sa kanya."May nagawa ka bang kasalanan sa sinuman?" tanong ni Sandro.Dahan-dahang umiling si Manuel. "Kahit na mayroon, kaunting alitan lang iyon sa akademya at trabaho. Hindi kinakailangan para gumastos ang kabilang linya ng labis na pagsisikap para kidlapan sina Darian at Danica."Malinaw na maingat na pinlano ang lahat."Isipin mong mabuti. Sino ang sinabihan mo tungkol sa pagdadala kina Darian at Danica sa amusement park ngayon?" muling tanong ni Sandro.Nasuri na ang kotse at katawan ni Manuel, at walang nakitang tracker sa kanila.Nag-isip si Manuel at dahan-dahang umiling.Wala siyang sinabihan maliban kina Dianne at sa pamilya Zapanta tungkol sa pa
Ang dalawang yaya ay pinatulog ng mga gamot at walang mga peklat sa kanilang mga katawan.Wala ring narinig na sigaw ng tulong o mga kakaibang tunog sina Manuel o ang mga bodyguard, na nagpapatunay na dinala rin sina Darian at Danica matapos mapatulog.Ngunit nagbabantay siManuel sa labas ng banyo, at mayroong walong nakasibilyang bodyguard sa paligid niya, kaya hindi man lang nila napansin na inilabas sina Darian at Danica sa banyo.Matapos suriin ang surveillance footage, nalaman kong ang tanging taong lumabas sa banyo sa panahong iyon ay ang puting cleaner.May dalawang daanan sa restroom.Ang isa ay ang exhaust duct ng air conditioner.Ang isa ay ang channel para sa pagtatapon ng basura sa banyo.Hindi inilabas sina Darian at Danica sa banyo, kaya posibleng dinala sila sa pamamagitan ng exhaust duct o ng garbage disposal duct.Agad na tinunton nina Manuel at ng kanyang mga bodyguard ang suspek.Walang mga senyales ng pinsala sa exhaust duct.Ngunit mga limang minuto matapos pumaso
"Xander, anong nangyari?"Pagkababa niya ng telepono, agad na nagtanong si Dianne, nakakaramdam ng matinding kaba na umaakyat sa kanyang puso.Sinubukan siyang ngitian ni Xander nang madali, "Nabangkrupt ang isang investment ko noong nakaraan, at malaki ang nawala sa akin."Sumingkit ang mga mata ni Dianne habang nakatingin sa kanya at umiling, "Hindi, hindi mo sinasabi sa akin ang totoo.""Talaga, maniwala ka sa akin!"Patuloy na sinubukan ni Xander na ngumiti, "Bukod dito, mayroon bang bagay na sulit itago ko sa iyo?"Nag-aalinlangan si Dianne.Dahil sa loob ng mahabang panahon, hindi nagsinungaling si Xander sa kanya o nagtago ng anumang bagay.Ngunit ang pakiramdam ng kaba sa aking puso ay lalong tumindi.Parang may bola ng cotton na nababad sa tubig-dagat na biglang humaharang sa aking dibdib, nahihirapang huminga.Naisip sina Darian at Danica na nakikipaglaro kay Manuel sa playground sa sandaling ito, kinuha ni Dianne ang kanyang cell phone, hinanap ang numero ni Manuel, at guma
Tutal, ang sinumang hindi tanga ay yuyuko sa ganap na lakas."Oo, kung kailangan mo ako, ipaalam mo lang sa akin anumang oras," bilin din ni Xander.Tumango si Dexter at wala nang sinabing pasasalamat.Dahil ang relasyon sa pagitan nila ni Dianne ay matagal nang higit pa sa dalawang salitang "salamat".Matapos ipaliwanag ang lahat ng kailangang ipaliwanag, hindi na nagtagal pa sina Dianne at Xander sa ospital. Umalis sila nang direkta at pumunta sa airport pabalik sa Massachusetts.Gayunpaman, pagkasakay niya sa sasakyan, tumunog ang cell phone ni Dianne.Tumatawag muli si Jaime.Alam ni Jaime na nasa Kuala Lumpur siya, kaya gusto niyang imbitahan siya para makapagkita sila at magkaroon ng maayos na usapan."Mr. Ramirez, hindi imposible para sa akin na suportahan ka sa eleksyon, ngunit mayroon akong ilang kundisyon," sabi ni Dianne.Labis na natuwa si Jaime nang marinig ito. "Ano ang mga kundisyon? Sabihin mo sa akin.""Una, kung manunungkulan ka, dapat mong parusahan nang husto ang k
"Kung ipapaubaya sa kanila ang pamilya Suarez at ang Tailong Group, natatakot akong hindi magtatagal bago ako magalit at lumabas sa aking kabaong."Dahil maganda ang kanyang kalooban, nagsalita si Chairman Suarez nang may buong lakas at hindi man lang mukhang may sakit.Bumuntong-hininga siya at sinabi, "Hindi sa nagpapakita ako ng pabor, ngunit wala sa tatlong anak na babae ang mayroon...""Kailangan ko talaga ng isang taong may kakayahang pamahalaan ang Tailong Group. Ang Tailong ay bunga ng lahat ng aking pinaghirapan sa buhay. Hindi ko hahayaang bumagsak ito matapos akong mawala at hindi na muling maibalik sa dating kasikatan nito."Matapos niyang sabihin ito, natahimik ang lahat ng mamamahayag.Totoo nga, ang tatlong anak na babae ng pamilya Suarez ay walang kakayahang mamuno. Ang hilig lang nila ay magpakasaya, gumastos, at walang inatupag kundi ang sariling kaligayahan.Kahit noong nakaratay na sa kama si Chairman Suarez, wala ni isa sa kanila ang nagpakita ng malasakit o dumal