CHAPTER 3

Nagmamadaling lumabas si Alexandra para humagulgol sa tiyahin niya. She cried so hard. Kulang na lang ay lumuwa na ang mga mata niya kaiiyak.

“T-Tita,” she uttered as she cried on her aunt’s shoulders.

Kunot-noo naman na humiwalay sa mga yakap niya ang kanyang tiyahin.

“Ano bang problema mo, ha??” asik ng tiyahin niya.

Gustong-gusto na talaga niyang sabihin. Ito na nga yata ang oras para masabi niya ang totoo sa tiyahin niya.

“K-Kasi p-po-”

Pinutol nito ang sasabihin ng dalaga. “Teka, sandali. Tumatawag ang kumare ko,” anito sabay sagot sa tawag. “Hello, mare. Ano’ng balita?” tanong pa nito sa kausap sa kabilang linya.

”Naku, kumare! Huwag ka sanang mabibigla ha? E, kasi may kumakalat na larawan ngayon sa internet. Kamukha ni Alexandra. Aba e nakitang lumabas sa isang kuwarto, pagkatapos ay sinundan ng paglabas ng isang lalaki. Mukhang bigatin. Ito at isi-send ko sa ‘yo ang link!”

Nag-init agad ang pakiramdam ni Aling Teressa. Halos magsiakyatan ang lahat ng dugo niya sa ulo. Nanginginig ang kanyang kamay nang ibaba niya ang kanyang cell phone at tiningnan ng masama ang pamangkin niya.

Mabilis nitong binuksan ang link na ibinigay ng kumare niya at doon niya napagtanto na tama nga ang sinasabi nito. Si Alex nga iyon. The same body frame, the same dress. Kilala niya ang pamangkin niya at hindi siya puwedeng magkamali.

 “P*t*ngina ka, Alex!” sigaw nito. Nagbabaga ang mga tingin nito kay Alexandra.

“T-Tita, b-bakit p-p-”

Bago pa man matapos ng dalaga ang sasabihin niya sana ay buong lakas na tumama sa kanyang pisngi ang palad ng tiyahin niya. Napahawak siya agad sa pisngi niya na sobrang namumula. Tila bumakat pa ang palad nito sa pisngi niya.

Sa sakit no’n ay napahikbi siya ng tuluyan. Kinutuban agad siya ng masama. Tama ang mommy ni Triton. She can lie, but she can’t keep everything as a secret.

“Wala kang utang na loob!! Araw-araw kong bilin sa ‘yo na huwag kang gagaya sa nanay mo na sumama sa ibang lalaki! Ano’ng ginawa mo?! Malandi ka rin pa lang babae ka! Nasayang ang pagpapalaki ko sa ‘yo! Umasa ako na mapapatino kita! Pero ito ang iginanti mo sa akin! Ito ang iginanti mo sa pagpapatira ko sa ‘yo dito sa bahay?!  Ito na  ‘yon, Alexandra?! Lintik na buhay naman ‘to, o. Sirang-sira na ang pangalan natin. Dinagdagan mo pa? Aba, nakakap*t*ngina na talaga!!”

“T-Tita, p-please, pakinggan n-niyo po muna ako. M-Magpapaliwanag po ako!” Pagmamakaawa ng dalaga na halos lumuhod na sa harapan ni Aling Teressa pero kinabig lang siya nito.

“Lumayas ka sa bahay na ‘to.” Pagdidiin ng kanyang tiyahin.

“H-Ho??  H-Huwag po, Tita! Wala akong matutuluyan! Please, patawad po. Hi-hindi ko iyon gusto! N-Nalasing ako. H-Hindi ko na alam ang nagawa ko!Nagmamakaawa po ako!” umiiyak na sagot niya.

Pero wala na. Tuluyan na ngang naging kasing lamig ng yelo ang puso ng tiyahin niya para sa kanya.

“Sana inisip mo ‘yan bago mo binuka ang dalawa mong hita para sa ibang lalaki! Isa kang kahihiyan tulad ng nanay mo! Wala na. Sira ka na, Alexandra. Malamang sa malamang, pinandidirihan ka na ngayon ng nanay ni Triton. Tingin mo ipakakasal ka pa sa anak niya? Tanga!”

Wala na. Lunod na lunod na talaga siya sa problema. Gusto na lang niyang maglaho at mawala sa paningin ng lahat. Hindi niya inakala na sa isang pagkakamali, ganito kasakit ang ganti. Hindi niya naman ginusto ang lahat pero bakit ang unfair ng mundo? Bakit ang unfair ng buhay? Minsan, inisip na lang niya na huwag na lang huminga nang matapos na ang lahat ng dagok na ito.

Pinaghahagis ng tiyahin niya palabas ang mga gamit niya. She feels so hopeless. Ito na nga yata ang katapusan niya. For sure ay pinagpi-piyestahan na ngayon ang larawan niya sa social media. Magaling magkalkal ang mga tao. Lalo na kapag nalaman ng mga ito na ikakasal na siya dapat pero nagpagalaw pa sa ibang lalaki. Katapusan na talaga niya. Wala na. Wala na ang lahat. Palpak na. Isa siyang malaking kapalpakan!

“Huwag na huwag ka nang tatapak pa sa pamamahay na ‘to. Simula ngayon, wala na akong pamangkin. At ikaw? Bahala ka na kung gusto mong idolohin ang nanay mong malandi. Wala na akong pakialam sa ‘yo,” huling sinabi ng tiyahin niya habang pinagsisipa lahat ng mga gamit niya palabas.

Kung minamalas nga naman si Alexandra, nakisabay pang talaga ang sama ng panahon sa bigat ng nararamdaman niya. Kasabay ng pag-agos ng kanyang mga luha na tila wala nang katapusan ay ang pagbuhos ng malakas na ulan.

Walang-wala na siya. Hindi na niya alam kung saan pa siyang pupulutin ngayon. Kahit sa paghahanap niya ng pansamantalang matutuluyan ay minamata siya ng mga tao. Mukhang nagkalat na nga ang tungkol sa kanya. Ayaw na rin naman niyang buksan pa ang social media account niya at baka mas lalo lang siyang ma-depress.

She rented on a small boarding house. Ang buong bahay ay halos kasing laki lang ng sala nila pero pwede na rin ito dahil ito lang naman ang pinakamura. Napahilamos siya sa kanyang mukha. Basang-basa siya gawa ng pagbuhos ng ulan. Sa kalagitnaan ng malakas na pag-ulan ay mabuti na lang nakahanap agad siya ng marerentahan. Basang sisiw siya na napayakap sa kanyang sarili. Awang-awa siya sa sarili niya. At mukhang kailangan na nga niya ng tulong ng best friend niya. She has no one but Sandra now.

She was about to dial her number nang biglang nauna na si Sandra na tawagan siya. Iisa talaga sila ng takbo ng pag-iisip. Without hesitations, pinindot niya ang answer button. And there, isang salita pa lang ang lumalabas sa bibig niya but she cried a river.

“S-Sandra.”

“Ssshh. Stop crying. Send me your address, I’ll be there right away.”

Habang nagtitipa ng address niya ay hindi pa rin maikubli ni Alexandra ang kanyang mga luha. Ilang minuto lang matapos niyang mai-send kay Sandra ang address kung saan siya ngayon ay agad-agad nitong pinuntahan ang dalaga.

“The photo of the man here is really blurry. Mukhang ikaw lang ang sadyang nahagip ng klaro ng CCTV footage.  Pero sino naman ang makakakuha ng gan’on sa bahay nina Tito? How?  Hindi ako makapaniwala kung anong paraan ang ginawa niya para makakuha ng footage ng CCTV.” Pagpapaliwanag naman ni Sandra.

Namumugto pa rin ang mga mata ni Alexandra nang datnan niya.

“Ang mommy ni Triton. Siya ang may gawa.”

“I advice you not to open your f******k account for your peace, Alex. If something really happened between you and that stranger, na maski ako hindi ko rin maaninag kung sino iyon dahil guest room iyong pinasok mo. So it must be a guest? Ewan. Iisa lang naman ang anak ni Tito at iyon ang bagong CEO na wala rin namang hilig na mag-stay sa mansion.”

“Totoong may nangyari, Sandra,” umiiyak na sagot nito.

“Oh my gosh,” tanging nasabi ni Sandra saka niya mahigpit na niyakap ang kaibigan niya.

“Paano na ngayon ‘yan? Paano na kayo ni Triton? Ikakasal na kayo. Sh*t. Bakit pa kasi kailangang mangyari ng lahat ng ‘to,” nanghihinayang na sagot ni Sandra.

“H-Hindi ko rin alam. Hindi ko na alam, Sand. Triton  messaged me and said that he is calling off the wedding. Iyon lang. Wala na siyang iba pang sinabi.”

“Sh*t. That was quick. Nakokonsensya ako. Kung sana hindi kita sinama-sama doon, ‘di sana hindi ka na-”

”Stop it, Sand. Ayaw ko nang alalahanin ang lahat.”

“I got you always, Alex. Tutulungan kita. Huwag kang mag-alala. There is a vacant position at Tito’s company. Tutulungan kitang makapasok doon. Para kahit paano ay makabawi ako sa ‘yo at makatulong na makapagsimula ka ulit.”

“S-Salamat. P-Pero hindi ko alam kung kakayanin ko pa bang humarap sa mga tao. Alam kong handa na silang humusga sa akin.”

“Hayaan mo sila. Move forward. I will always be here for you.”