Prologue Halos maligo na ako sa pawis at kulang na lang lumawit ang dila ko dahil sa matinding pagod. Patuloy lang akong naglalakad dito sa kahabaan ng highway kahit hingal kabayo na ako. Ngayong araw ay mukhang sinalo ko na yata ang lahat ng kamalasan. Katatapos lang kasi ng night ship ko sa trabaho, subalit pagdating sa kalagitnaan ng highway ay tumirik ang scooter ko. Pumutok kasi ang mga gulong nito. Kaya heto ako ngayon, ilang metro ang nilalakad habang tulak-tulak ang kulay pink kong scooter. Second hand lang kasi ito nung nabili ko, kaya mababa ang kalidad nito at talagang hindi pangmatagalan. Parang pag-ibig lang ‘yan, eh, walang forever. Sa edad na kinse ay marunong na akong dumiskarte sa buhay. Marami akong alam na raket dahil isa akong working student, kailangan kong magsikap, ikanga para sa ekonomiya. Siguro kung nabubuhay lang ang aking ina ay hindi ko mararanasan ang ganitong klase ng buhay. Baka hanggang ngayon ay buhay prinsesa pa rin ako tulad ng dati.
“Ate, ano ba! For god sake! Pagod na akong maging NPA! Nakakasawa na ang maging alien! My god bitawan niyo ako!” Walang humpay ang kadadakdak ko habang parang tuko na nakayakap sa matabang haligi ng aming bahay, I mean ng inuupahan naming bahay. Ang nakakatawa pa ay suot ko pa ang hello kitty kong pantulog. Ngayong araw ay hindi ko alam na ito na pala ang huling araw na aapak ang mga paa ko sa bahay na ‘to. Paggising ko kasi ngayong umaga ay nagulat na lang ako na wala na ang aming mga gamit. Akala ko ay nilimas na ito ng mga magnanakaw, ‘yun pala ay madaling araw ng magsimulang ipahakot ni ate Miles ang aming mga gamit. Hindi ko na namalayan dahil two thirty na ng madaling araw ako nakauwi. Sa sobrang puyat at pagod ay masyadong napasarap ang tulog ko kaya hindi ko na alam ang mga nangyayari sa paligid ko. At ngayon, tanging ako na lang at ang mga damit ko ang naiwan sa loob ng bahay. Tapos na silang maghakot kaya ako naman ang sunod nilang i-evacuate sa bago naming tirahan.
After three years… “I’m sorry, Roldan, but I think this is not the right time for us.” Very dramatic ang pagkakabigkas ko ng mga salitang ito na siguradong tagos hanggang balunbalunan. With matching luha pa, para maging memorable ang araw na ito. Kahit papaano, this guy will be so lucky dahil nag-effort naman ako. Nandito kami ngayon sa parking lot ng Guardian Angel University of Pasig. Wala ng masyadong estudyante sa paligid dahil nakauwi na ang lahat at tanging kami na lang ni Roldan ang natira dito sa campus. "Actually, this kind of scene is not new to me because I can't count on my fingers how many times I've had a boyfriend. Pero laging nauuwi sa break-up. “Hindi na ba talaga magbabago ang isip mo, Maurine? Kaya kong gawin ang lahat para sayo, I-a-alay ko sayo ang lahat ng meron ako, ibibigay ko ang lahat ng gusto mo. Pakiusap, huwag ka lang makipaghiwalay sa akin.” Pagsusumamo niya, imbes na matuwa ay mas lalo lang akong nabagot sa mga pinagsasabi nito. Kulang na lang ay
“Para akong pinitpit na luya sa isang tabi habang tahimik na nakaupo at nagmamasid sa mga nangyayari sa paligid ko. Nandito kami ngayon sa presinto. At ngayon, kasalukuyang nakikipagtalo si ate Miles sa mga ilang pulis."My sister is innocent! She's a victim here. Why are you punishing her instead of helping her? This is a grave injustice!"” Nanggagalaiti na pahayag ni ate Miles sa isang pulis habang sa tabi nito ay si kuya Harold na sinisikap pakalmahin ang aking kapatid. Base na rin sa panginginig ng katawan ni Ate Miles ay nanggagalaiti ito sa matinding galit.“Bro, relax baka pati tayo ay makulong sa ginagawa mong ‘yan.” Halos pabulong na sabi ni kuya Harold. Halata sa mukha nito na kinakabahan siya sa mga nangyayari. Kung anong ikinalakas ng loob ni ate Miles ay siya namang ikinahina ng loob ni kuya Harold. Dahil sa pagkakalam ko ay may phobia ito sa mga pulis.Humugot ng isang malalim na buntong hininga si ate Miles. Bigla, napalunok ako ng wala sa oras, dahil sa biglaang paglin
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki pero hindi ko na ito pinansin pa basta patuloy lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nitong maisuot sa akin ang roba. “Excuse me noh? he’s not my type, I’m here para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito. Si Pauline ang tumatayo bilang assistant ko, siya ang dahilan kung bakit ako nakapasok sa trabahong ito. Bukod sa kaibigan ay
“Why you took so long?” Anya ng isang bruskong tinig, base sa pananalita nito ay halatang inip na inip na ang estrangherong lalaki. Magsasalita pa lang sana ako ng bigla niyang pihitin ang katawan ko paharap sa kanya. Hindi na ako nakahuma ng sibasibin niya ng halik ang aking mga labi na akala mo ay wala ng bukas. Wari moy apoy na biglang sumiklab ang aking katawan, mapusok na tinugon ko ang mga halik nito habang hinahaplos ng mga palad ko ang nakahubad niyang katawan. “Hey, relax, you don’t need to hurry, I’m yours, all night.” Malandi nitong wika na sinundan ng malanding pagtawa. Ngunit, wala akong pakialam, dahil ang mas mahalaga sa akin ay mawala ang init na nararamdaman ko. Nang mga oras na ito ay tuluyan ng nilamon ng epekto ng droga ang buong sistema ko. Halos hindi ko na kilala ang aking sarili at talagang nahihirapan na akong pigilan ito.T-Take off my clothes…” paanas kong bigkas habang mariǐn na gumagapang ang palad ko pababa sa kanyang pusôn. Hanggang sa huminto ito sa bu
“Napatda ako sa aking kinatatayuan ng sumalubong sa akin ang mga tauhan ni Felix. Kaagad na lumapit sa akin ang mga ito at galit na nagtanong. “Saan ka galing!? Bakit hindi ka tumupad sa napag-usapan? Buong magdamag nag hahanap sayo si boss.” Matigas na tanong niya sa akin, kahit nanginginig na ang mga tuhod ko dahil sa matinding takot ay sinikap ko pa ring kumilos ng normal sa harap ng mga ito. Hindi ko naman mapigilan ang panginginig ng aking mga kamay dahil hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang epekto ng gamot sa aking katawan. Napansin ko na bumaba ang tingin nila sa aking mga kamay, at base sa ekspresyon ng kanilang mga mukha ay batid ko na alam nila kung ano ang nangyayari sa akin."S-Sorry, I fell asleep in the stockroom of the hotel. H-hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong nahilo hanggang sa hindi ko na namalayan na mali na pala ang pintuan na pinasok ko. P-Pupunta ako ngayon sa hospital para magpacheck-up.” Halos nauutal pa ako sa pagsasalita habang nagpapaliwanag
“Bakit mo ginawa sa akin ‘yun, Pauline? Wala akong kasalanan sayo para traidurin mo ako.” Galit kong tanong sa aking kaibigan habang ito ay nanatili sa kanyang kinauupuan. Hindi siya makatingin ng diretso sa aking mga mata kaya nanatili lang na nakapako ang tingin nito sa sahig. Napansin ko rin na paulit-ulit nitong ibinabaon ang hintuturo sa kanyang hinlalaking daliri. Halatang napi-pressure ito sa presensya ko. Ilang segundo muna siyang nanahimik bago nag-angat ng mukha dahil nakatayo ako sa kanyang harapan. Tumitig sa akin ang namamasa nitong mga mata at nakikita ko na nakukunsensya siya sa kanyang ginawa. “Sa maniwala ka man o hindi, labag sa kalooban ko ang ginawa ko sayo, Maurine., Wala kasi akong ibang pagpipilian kundi ang sundin ang nais nilang mangyari. Dahil kung hindi ay mawawalan ako ng trabaho, bukod pa run ay maaaring mapahamak ang pamilya ko.” Naluluha na sagot nito, ramdam ko mula sa kanyang tinig ang matinding pagsuko dahil wala siyang nagawa sa mga nangyari. Nan