Kabanata 125

“Malayo pa lang ay natatanaw ko na ang aking ina. Madilim na ang paligid. Tanging ang munting bombilya ang nagbibigay liwanag sa aming maliit na bakuran. Ang mabagsik na ekspresyon ng aking mukha ay biglang lumambot, at isang ngiti ang lumitaw sa mga labi ko.

Nagpatuloy ako sa paglalakad sa lubak-lubak na lupa palapit sa aking ina na nakaupo sa putol na puno. Hinaplos ng awa ang puso ko ng masilayan ko sa malapitan ang mukha ng aking ina.

“Dangsin-eun wae geogie issseubnikka? “yeogi mogiga manh-ayo.” (Why are you there? “There are a lot of mosquitoes here.)

Ani ko, seryoso man ang mukha ko ay malambing naman ang tono ng pananalita ko. Tumayo ang aking ina at tulad ng inaasahan ko ay isang hampas sa balikat ang natanggap ko mula sa kanya. Sumamâ ang timplada ng mukha ko, dahil nahahip ng kanyang mga daliri ang bahagi ng likod ko na may latay ng latigo.

“ Aya! Apeuda, Eomeoni…”

(Ouch! Masakit, Ma…) parang bata na reklamo ko sa kanya bahang hinihimas ang kunway nasaktang balikat.