“Parang slow motion ang bawat kilos ko habang ang kanang kamay ko ay hawak ang isang puting basahan at kasalukuyang pinupunasan ang ibabaw ng estante. Ngunit ang mga mata ko ay pailalim kung tumingin sa direksyon ni Dr. Xaven. Ngayon ko lang nalaman na Xaven Charles Hilton pala ang pangalan ng lalaking ito. Kasalukuyan siyang nakaupo sa single sofa habang binabasa ang laman ng hawak nitong folder. Ilang sandali pa ay biglang lumingon sa direksyon ko si Dr. Xaven. Marahil ay ramdam nito ang mga titig ko, kaya naman mabilis na nagbabâ ako ng tingin. Nang hindi ko na naramdaman ang mga titig nito ay muli na naman akong sumulyap sa lalaking ito. Pinag-aaralan ko kasi ang bawat kilos nito. Kung tutuusin madali na sa akin na patayin ang lalaking ito dahil kaming dalawa lang ang tao dito sa salas. Pero hindi ko pwedeng gawin ‘yun hanggat hindi ko pa nakikita ang ama nito na si Cedric Hilton. At isa pa ay nagkalat ang cctv sa paligid ng Mansion. Hindi ako pwedeng magpadalos-dalos dahil
“Habang nagbabasa ako ng report mula sa aking kumpanya ay naramdaman ko ang mga titig mula sa aking likuran. Pasimple akong nag-angat ng tingin, at mula sa screen ng nakapatay na tv ay kita ko kung paano ako titigan ng isa sa kasambahay namin na may tatlong dipâ ang layo mula sa aking kinauupuan. Kusang lumitaw ang isang ngiti sa mga labi ko na para bang natutuwa sa dalagang ito. “Leoni, Nanay Mercy, call you in the kitchen.” Natigilan ako ng marinig ko ang sinabi ng bagong dating na katulong. “Leoni?” Ani ng isang tinig mula sa isipan ko. At ang isa sa napansin ko ay ang pagsasalita ng English ng aming kasambahay. Hindi na ako nakatiis kaya tumayo na ako at lumapit sa bagong kasambahay. Base sa kulay nito ay masasabi ko na hindi siya isang pinay. Pero ang mga mata ko ay tila hinihigop palapit sa babaeng ito, hanggang sa hindi ko na namalayan na nasa tabi na niya ako at halos isang dangkal lang ang layo mula sa katawan nito. Dahilan kung bakit sa pagharap nito ay nagulat siya
“S**t!” Nahihilo kong sambit, pagkatapos na gawin akong palaman ng taong ito. Gahibla na lang at malapit na akong maipit sa pagitan ng sasakyan ng kalaban at poste ng meralco. Talagang desidido ang taong ito na patayin ako, dahil sa nakikita ko sa kanya ay wala na rin itong pakialam sa sarili niyang buhay. Basag na ang salamin ng aming mga kotse kaya malinaw kong nakikita ang itsura nito. Ngunit, hindi siya makilala dahil sa suot nitong itim na bonet, tanging ang mga mata lang nito ang nakikita ko. Umangat ang isang kamay niya na may hawak na baril at muling tinutok sa direksyon ko. Ngunit nagulat ito ng paulit-ulit na binangga ng mga tauhan ko ang kotse nito. Hanggang sa nagsimula ng magpalitan ang mga ito ng putok. Masasabi kong masyadong matapang ang taong ito na tila hindi natatakot kay kamatayan, habang nakikipagpalitan ng putok sa aking mga tauhan. Kahit nahihirapan ay pinilit kong makalipat sa backseat ng sasakyan. Masama na ang timpla ng mukha ko dahil sa pagkakaham
“Leoni, aren’t you going to work today?” Tanong ni nanay Mercy habang nakasilip ang ulo nito sa pintuan ng silid. “Sorry, but I’m not feeling well because of my period. It might take up to three more days.” Matamlay na sagot ni Leoni habang nanatiling nakahiga sa kama. Nakatalukbong ito ng kumot at halata ang malakas na panginginig ng katawan nito. Nag-aalala na tuluyan ng pumasok sa silid si nana Mercy at lumapit kay Leoni. Sinalat ang noo nito. “Naku bata ka, ang taas ng lagnat mo!” Nagugulumihanan na saad ni nanay Mercy. “This is normal for me whenever my period comes.” Mahina ang boses na sagot ni Leoni. “Sandali at gagawa kita ng mainit na lugaw.” Ani ni nanay Mercy na mukhang nakalimutan ng mag-english. Ngunit natigilan ito ng makita ang maraming gamot sa ibabaw ng maliit na lamesa. Pinagsawalang bahala na lang niya ang mga ito at nagmamadali na lumabas ng silid. “Nay Mercy, bakit hindi yata pumasok ngayon ang manugang mo?” Nagtataka kong tanong sa aming kusinera. H
“Para akong tanga na nakatulala sa kawalan habang iniisip kung ano ba ang nangyayari sa sarili ko. Ilang beses namang nahawakan ng ibang lalaki ang katawan ko noong pagtangkaan akong halayin ng mga ito. Pero, noong mga panahon na hinawakan nila ang balat ko ay wala naman akong naramdaman na anumang kakaiba na tulad ng nararamdaman ko ngayon. Ang lahat ng mga damdamin na naglalaro sa dibdib ko ay bago lahat sa pakiramdam ko. Ang weird talaga.“Leoni.” Bumalik sa reyalidad ang utak ko ng marinig ko ang boses ni nanay Mercy.“Huh?” Parang wala sa sarili na tanong ko dito. Lumalim ang gatla sa kanyang noo na wari mo ay naguguluhan sa nangyayari sa akin.“I’ve called you three times, but you didn’t even hear me when I’m right in front of you?” Di makapaniwala na tanong sa akin ni nanay Mercy. Napahawak ako sa aking batok na wari moy nahihiya.“I asked if you’re really feel well.”“I’m feeling a bit better, but my lower abdomen still hurts.” Pagsisinungaling ko pa habang diretso na nakati
“Hindi ko inaasahan ang biglaang pagsulpot ni Irish sa harapan namin ni Leoni at ngayon ay nasa amin na ang atensyon ng may nasa limang costumer ng restaurant. Bakit nga ba sa maikling panahon na nakilala ko si Leoni ay bigla ko yatang nakalimutan ang lahat? Nawala sa isip ko na may girlfriend nga pala ako. Kita ko ang matinding galit sa mukha ni Irish, namumula na ng husto ang mukha nito habang naniningkit na ang kanyang mga mata. Masasalamin sa mukha nito ang pinagsamang galit at selos. Suot pa niya ang puting uniporme na halatang katatapos lang ng duty nito sa hospital.Nakatayo siya sa pagitan naming dalawa ni Leoni. Naalarma ako ng pumihit si Irish paharap kay Leoni. Samantalang ang isa ay tila walang pakialam sa kanyang paligid, hindi nito alintana ang eskandalong nilikha ni Irish.Hindi ako nababahala sa galit ni Irish, bagkus mas mahalaga sa akin ang magiging opinyon ni Leoni tungkol sa akin. Nag-aalala ako na baka magbago ang pagtingin nito sa akin at tuluyan na akong mawa
“Sweetheart, let’s go.” Si Dr. Xaven na huminto sa mismong harapan ko, dahilan kung bakit naudlot ang sanay pagsubo ko sa sandwich. Nagtatanong ang mga mata na nakatingin ako sa kanya sabay kagat sa huling bahagi ng sandwich. “Where are we going?” Balik tanong ko dito sabay ngiti nito kaya umangat ang kaliwang kilay ko. Naguguluhan kasi ako sa ekspresyon ng mukha nito dahil wala namang nakakatawa.“You go with me to my office.” Nakangiti niyang sagot sa akin. Mula sa gilid ng mga mata ko ay hindi nakaligtas sa akin ang naging reaksyon ng mga kasambahay. Maging ang pagsinghap ng mga ito, halatang naguguluhan sila. Paano nga bang hindi maguguluhan ang mga ito gayung sa pagkakaalam nilang lahat ay nobya ako ng anak ni Nanay Mercy. Tapos nakikipalandian pa ako sa aming boss.Isang marahas na buntong hininga ang pinakawalan ko bago napipilitan na tumayo. Dinampot ko muna ang isang basong juice at ininom ang laman nito saka tahimik na sumunod dito. It’s almost one week had past kaya medy
“Is there something wrong, Sweetheart?” Nag-aalala na tanong sa akin ni Dr. Xaven habang nakayakap siya sa aking likuran. Kasalukuyan akong nakatayo malapit sa makapal na salaming pader. Tahimik na pinagmamasdan ang malawak na Siyudad ng Makati. Pero, wala sa magandang tanawin ang atensyon ko kundi nasa aking ina. Hindi na kasi nasundan ang pag-uusap namin ng huli ko itong nakausap. Sa tingin ko ay mas mainam na ‘yun para matutukan kong mabuti ang misyon ko sa pamilyang ito. Napaigtad ang aking katawan ng mula sa likuran ay yumakap sa ilalim ng dibdib ko ang mga braso ni Dr. Xaven. Hinalikan niya ang leeg ko bago Ipinatong ang baba nito sa ibabaw ng aking balikat. Lihim akong napalunok dahil sa kakaibang kilabot na gumapang sa bawat himaymay ng aking laman. “Nothing.” Tipid kong sagot bago pumihit paharap dito. Sandali kong tinitigan ang kanyang mga mata hanggang sa natagpuan ko na lang ang aking sarili na kusang hinahalikan ang mga labi nito. Nang yakapin niya ang katawan ko at