Chapter 4: A Star Without A Light

Months have passed, but no talent management takes in Clara. She has been blacklisted in the industry, all because of the power One Heart Network holds within the industry.

Sinubukan ni Clara na lumapit sa maliliit na talent management companies, thinking that she would be accepted because she is Clara Gomez, the unbeatable star.

Nagaabang si Clara sa president ng talent management. Makalipas ang ilanh minuto, nilabas siya nito at maayos na kausap.

“Hi, Clara,” pagbati ni Direk Jeff, ang president ng talent management.

At ngumiti si Clara dito.

“Girl, alam mo, I really like you and thank you for considering our management.”

Sa oras na ito, mukang nakakaramdam na si Clara sa susunod na mangyayari.

“But I’d like to be honest with you, you lost your shine and they are preventing your light to shine. Pasensya ka na girl, pero you’re gonna bring us down too.”

At umagos ang luha sa mga mata ni Clara.

“Iha, my honest advice, wag mo nang subukang lumapit sa mga gaya naming maliliit, pauli-ulit ka lang masasaktan. I have nothing aganinst you, but you know, we have a business to run.”

“Please Direk, kahit supporting roles or kahit sa psychic roles. Okay, lang sakin. I need a job,” pagmamakaawa ni Clara na halos lumuhod para siya ay pagbigyan.

“Clara, I’m sorry. Here, twenty thousand pesos, I hope this helps. I really wish to see you shine again, but not with us.”

Tinanggap ni Clara ang inoffer na pera. Kanyang nilunok ang pride dahil kailangan niya ito. At nagpaalam na siya at umalis.

Pagbalik ni Clara sa kanyang tinutuluyang bahay kasama ang kanyang loyal na PA at kaibigan na si Diane, nagulat siya dahil nadatnan niya doon si Victoria.

“Kumusta na ang bituin walang ningning?” ang pagsalubong na pagbati ni Victoria.

“What are you doing here?” Mataray na tanong ni Clara.

“Oops!” Sabay hawak ni Victoria sa kaniyang bibig. “Pasensiya na ha, biglaan ang aking pagbisita.”

“You’re not welcome here, Victoria. So leave!”

“You know what, your tiny house is so cute. Parang sa daga?” Sabay hawak sa pader. “Really, Clara? Mint blue walls, yellow accents, cheap curtains, and unfurnished floors? How cheap!”

“Umalis ka na!”

“Aalis na talaga ako. Dahil ang baho-baho dito! Umaakingasaw ang kalumaan ng banyo mo! Is this a house? My gosh, basurahan yata to e.”

Pagkaalis ni Victoria, agad na tinanong ni Diane si Clara kung saan ito nanggaling. Dito na niya ikunuwento ang panyayari.

“Alam mo Clara, matagal ko na ‘tong iniisip e. Try kaya natin sa indie films?” Masiglang nag-suggest si Diane.

Napaisip si Clara.

“Kasi alam mo, sa indie, walanv pake ang mga iyan sa sikat, o koneksyon. Art talaga ang tingin nila sa pelikula. Kung magaling ka, kukuhanin ka nila. Kapag hindi, e di wala. Waley ka.” Dagdag ni Diane.

Simula noon, nag-ensayo na muli si Clara at mas pinagbuti ang kaniyang acting skills. She has to do everything to get back on her feet. Inalis na rin niya ang kaniyang star aura dahil hindi naman ito iniintindi sa independent film industry. Dito pantay ang lahat, basta’t ikaw ay mahusay.

Makalipas ang isang buwan, ay sinubukan na ni Clara na mag-audition. Pero tila mailap pa rin sa kaniya ang mga bituin. Ilang auditions at call backs na rin ang kaniyang pinagdaanan, pero sa huli, ay iba pa rin ang nakakatanggap ng role.

Habang nasa coffee shop si Clara at Diane, nakatulala lang si Clara sa labas at pinagmamasdan ang mga taong naglalampasan.

“Baka naman, hindi talaga ako magaling,” pag-aaalala ni Clara.

“‘Wag mong isipin ‘yan Clara. Darating din ang tamang chance para sa’yo. Magtiwala ka lang.”

“Pagod na ako. Siguro tama ang parents ko. Doon na nga lang siguro ako.”

Hindi alam ng kanyang mga magulang ang kanyang sitwasyon sa Pilipinas. Akala ng mga ito ay nasa mgandang kalagayan pa rin si Clara.

Habang naguusap sina Diane at Clara ay ginulat sila ng malakas na tunog ng cellphone ni Clara.

“May tumatawag, Ate Diane!” Excited na sinabi ni Diane. “Unknown number!” Patuloy ni Diane na may halong pagkakilig, kaba at excitement.

Kaya kaniya na itong sinagot. “Hello?”

“Hello, is this Clara Gomez?” tanong ng lalaki na nasa kabilang linya.

“Yes, speaking.”

“Great. Okay, this is Direk Matthew of Isang Mahabang Gabi. I was wondering if you’re free to meet me this evening?”

“Yes, Direk. I’m free to meet up with you.”

“Cool. Alright, I’ll text you the address and time, and please be on time. I hate waiting, and do come in a red silky short dress.”

At bago pa man sumagot si Clara ay ibinaba na ni Direk Matthew ang tawag nang hindi nagpapaalam.

“What? Pinagbabaan na agad ako. Pero okay lang. Baka busy siya or may emergency. Ang mahalaga, gusto kong malaman kung bakit siya tumawag.”

Sakto namang dating ng text ni Direk.

From: Unknown Number

Penthouse D, Building C, Woldevort Suites Manila, 8 PM SHARP. Come alone.

Sinilip ni Diane ang text ng direktor. Pero bakas sa mukha nito ang pagtataka at pagaalala.

“Clara, okay lang sayo? E, residential place ‘yang woldevort suites. Magisa ka pa.” pagaalala ni Diane.

“But he’s a director.”

“Oo, Clara. Pero lalaki pa rin ‘yan. Imagine, baka bahay pa niya yan, at gusto niyang pumunta ka ng alas otso ng gabi na suot ang sexy dress? Wag na, Clara. Hindi ka pupunta.”

“Ate Diane, Chill. Relax! I’ll be okay and I can handle myself. Black belter sa Judo to. And one more thing, it might be a job for me, so might as well, I’ll give it a try.”

“Oh siya basta, call me anytime, doon lang ako sa labas ng building, nakaabang. Saka magdala ka ng ano, ano nga ba ‘yon…. Ah, ‘yon! Pepper Spray. Tama, pepper spray! Sabay takbo palabas ha!”

“Oo ate Diane,” natatawang sumagot si Clara.

“Wag mo ako tawanan, seryoso ako.”

“Love mo talaga ako!”

At nagpatuloy na nagkwentuhan ang mag-ate.  Habang iniinom ang favorite nilang mocha coffee at kinakain ang paborito nilang sansrival cake and truffle pasta.

Sino kaya si Direk Matthew, at bakit kaya siya tinawagan nito? Muli na kaya siyang makakaharap sa liwanag ng kamera? Muli na kayang maglliliwanag and nagdilim niyang bituin?