Kung anong kaba nalang ang nararamdaman ko habang tinitignan ko si papa ng mga oras na 'yon. The man doesn't look pleased at all, kung tignan nya ako ay para bang diring diri ito sa'kin.
"So, It's true?" Tanong nito haban nakatingin sa tyan ko, agad ko namang hinawakan ang tyan ko using my two hands preventing my father from doing anything bad to my child."Ano pong ginagawa nyo dito?" Tanong ko sa sarili kong tatay. Seems like he's unpleased by what I did just now dahil biglang sumama ang mukha nito."I just wanted to see you and my...""Apo..." may kung anong dilim sa boses nya ng sabihin nya 'yon, if I was the old me I could have been scared bu now, pero hindi ko alam kung bakit ng titigan nya ako ng masama ay nagawa ko ring titigan sya ng masama."The word apo does not suit you at all" saad ko sakanya habang hindi ko parin pinuputol ang pakikipag titigan ko dito."Kailan ka pa natuto sumagot, Ak"are you really okay now, Hija? " bungad sa'kin ni lola Wilma kaya naman tumango ako dio as I placed the tea at table. "nabanggit na sa'min ni Cameron ang dahilan kung bat ka bumagsak nung gender reveal. When will your family accepts us?" halata sa boses ng matanda ang pag-aalala at pag tataka sa kung bakit galit na galit ang pamilya ko sa nangyaring kasalan. "lola... " that's all I can say that moment. "a madrigal? I know... " para bang may tinik na bumaon sa puso ko ng sabihin nya 'yon. the Villamon and the Madrigals. everyone knows why these two names can't be together."Is it still a competition? gayong kasal ka na at si Cameron," ani ng matanda sa'kin. Hindi ko maipaliwanag ang lungkot na nararamdaman ko habang kausap ko si lola Wilma. "It has always been a competition to them, lola..." ayoko man sabihin ngunit matagal ko nanh batid ang katotohanan na when it comes to my family? it has always been that wa
CAMERON's POVpara bang binihusan ako ng malamig na tubig na marinig ko iyon mula sa mga taong matagal ko nang inuutusan tungkol sa kaso ng nanay ko.Aftet so many years after I decided to re-open my mothers case matapos kong magkaroon ng isip at sapat na kakayahan. this was the first time I heard them say that.tumingin naman muna ako kila Akira at lola na syang nakatingin din naman pala sa'kin. I can see it in their eyes that they're waiting for my response dahil sa naging reaction ko.Ngunit kahit anong itsura ng mga ito ay wala akong naitugon sakanila kung hindi ang pag excuse ko sa sarili ko. I heard Akira ask me what's wrong, but I was too focused that I couldn't answer my wife.at ng makalabas nga ako ng bahay ay doon ko na pormal na kinausap ang mga tauhan ko."the police who investigated your mothers case," ani ni Aaron sa kabilang linya."we caught him," he said. Para bang kung ano nalang ang pag
On my way sa napag usapan na location ay hindi ko maitanggi ang galit na nararamdaman ko tungkol sa taong iyon. Allegedly they closed my mothers case on purpose, hindi ito dahil lang sa wala na silang mahanap na lead, hindi ito dahil wala na silang makitang suspects,But It's because they were paid by someone to close their mouth shut for years, mula noon hanggang ngayon.At ngayon ko palang sila masisingil sa haba ng panahon na tahimik lang sila sa katotohanan.For the longest time they were silent about my justice.And It's time to open their sealed mouths. "Where is he?" Tanong ko sa mga ito, hindi naman sila nag bagal at agad akong sinamahan sa loob ng Villamon Storage kung saan ko inutos ang pagpu-pwestuhan nila. It was dark even though it was morning. Sinugardo ng mga tauhan ko na malinis ang pagkakagawa at walang sino mang makaka-alam nito. When we walked inside I instantly saw the same old cops who told us t
"Hindi ko alam" para bang mapuputol na ang kakayahan ko sa pag rinig dahil paulit ulit nalang ang sagot nya sa'kin tungkol sa nalalaman nya. This man knows nothing but he doesn't f*cking know.Nandilim ang tingin ko sakanya habang rinding rindi na ako sa sagot nya na laging may halong hindi nya alam. Para bang sadyang sadya nya ang pag hindi sabi ng katotohanan ng mga oras na iyon."Are you really testing my patience?" Tanong ko na agad naman nyang inilingan. I held my tie at syaka niluwagan ang pagkakatali nito sa leeg ko to control my temper dahil alam ko namang ilang minuto nalang ay mapapatay ko na ang lalaking ito.And I can't do that.At Least for now."Madali naman akong kausap," ani ko sakanya as I stepped back bago ako tumalikod, pero hindi ko tatapusin ang pag hihirap nya dahil lang sa nililinlang nya akong hindi nya alam."Tala Guinneth Sarcosa" banggit ko ng buong pangalan
Para akong nabibingi ng mag ulit ulit sa'kin ang sinabi nya. I looked at Cameron as if I'm a fool who can't comprehend a word that fast. It was just a simple sentence...Pero parang sirang plaka itong umu-ulit sa utak ko na animong kinikilala ang salitang iyon, na para bang ito ang unang beses na narinig ko iyon. I was stunned, I was frozen. I couldn't think straight at kakaibang kaba nalang ang nararamdaman ko ng mga oras na 'yon. That type of heartbeat I can't quite explain. "Cameron..." Pag tawag ko sa pangalan nya. Hindi ko maipaliwanag ang dapat kong maramdaman, if I should be happy by the fact that he said I love you, or even believe it knowing that he's just drunk. Ginugulo mo ang isip ko, Cameron. Hindi na sumagot sa'kin si Cameron kahit pa tinawag ko ito. Instead, he held my hand tighter at syaka nya ipinikit ang mga mata nya with that sweet smile, sa klase ng ngiti nya ng mga oras na
CAMERON'S POVnagising nalang ako ng ubod ang sakit ng ulo na umuupos sa kakayahan kong makatayo ng maayos. I like drinking a lot but I hate the aftermath of it. Para bang binibiyak ang utak ko ng paulit ulit habang sinusubukan kong tumayo. I can't even lift my head for god's sake, pakiramdam ko ay may nakadagan sa ulo ko na kung ano nalang.I looked around and saw that Akira's not beside me, hindi ko rin talaga mawari kung ano ang mga nangyari kagabi after I hot drunk with Daveon and Chase. Halos halughugin ko na ang sakit ng ulo ko para lamang may maalala ngunit wala talagang pumapasok sa utak ko. Natigil nalang ako sa pagiisip ng biglang pumasok sa loob ng kwarto si Akira after she knocked, at ng tuluyan na nga itong pumasok sa loob ng kwarto ay may hawak hawak itong tray na may pagkain na laman. Akira then smiled at me at syaka ito lumapit sa'kin. I quickly took the tray from her at syaka inilapag sa tabi k
Kitang kita ko ang paglaki ng mga mata ni Zariah ng malaman nya iyon. It's something she clearly didn't expected. "Gaga ka..." Iyon ang bungad nya sa'kin, I just rolled my eyes on her dahil muling bumalik sa utak ko ang sinabi ni Cameron kanina bago ako umalis papasok ng trabaho. "Pero..." Wika ko at mukha namang handang handang makinig si Zariah sa nais kong sabihin dahil muli itong tumingin sa'kin. "He said he can't remember anything" dagdag ko sa sarili, bagay na nakapag pakunot ng nuo ni Zariah as she sat in front of me trying to comprehend what I just said."What do you mean he can't remember?" Tumayo naman ako sa kinau-upuan ko at syaka ako pumunta sa table ni Cameron as I looked at his name engraved at the stone in front of him. "He was drunk," ani ko sa kaibigan. "Then I asked him again kanina then said he can't remember anything" pagbibigay alam ko pa kay Zariah. At hindi ko naman alam
Ng tumingin sya sa'kin ay tila bang nawala ang kakayahan kong makapag salita Ng maayos. Tila bang nablanko bigla ang utak ko and they can't work that fine. Cat captured my tongue the moment our eyes met. "Hm?" His voice suddenly sounded so sweet, even sweeter than his voice before. Sweeter than ever before. At mas lalo lang itong nakadagdag ng mga bagay na gumugulo sa utak ko. My eyes then trailed down to his lips as I noticed he's wearing that soft smile of his, as sweet as his voice. And as expressive as his eyes that moment. Hindi ko alam, kung bakit sa tinagal tagal ng pagsasama namin ay ngayon ko lang nakita. Na matagal nang may nilalaman ang mga mata nya.That they've been shouting what Cameron really feels. "Akira?" He called my name, kaya naman agad akong nawala sa sarili Kong mundo at bumalik sakanya. Mukha namang napansin nya na hindi ako agarang nakapag salita hoping he didn't noticed that it was because
Ng tumingin sya sa'kin ay tila bang nawala ang kakayahan kong makapag salita Ng maayos. Tila bang nablanko bigla ang utak ko and they can't work that fine. Cat captured my tongue the moment our eyes met. "Hm?" His voice suddenly sounded so sweet, even sweeter than his voice before. Sweeter than ever before. At mas lalo lang itong nakadagdag ng mga bagay na gumugulo sa utak ko. My eyes then trailed down to his lips as I noticed he's wearing that soft smile of his, as sweet as his voice. And as expressive as his eyes that moment. Hindi ko alam, kung bakit sa tinagal tagal ng pagsasama namin ay ngayon ko lang nakita. Na matagal nang may nilalaman ang mga mata nya.That they've been shouting what Cameron really feels. "Akira?" He called my name, kaya naman agad akong nawala sa sarili Kong mundo at bumalik sakanya. Mukha namang napansin nya na hindi ako agarang nakapag salita hoping he didn't noticed that it was because
Kitang kita ko ang paglaki ng mga mata ni Zariah ng malaman nya iyon. It's something she clearly didn't expected. "Gaga ka..." Iyon ang bungad nya sa'kin, I just rolled my eyes on her dahil muling bumalik sa utak ko ang sinabi ni Cameron kanina bago ako umalis papasok ng trabaho. "Pero..." Wika ko at mukha namang handang handang makinig si Zariah sa nais kong sabihin dahil muli itong tumingin sa'kin. "He said he can't remember anything" dagdag ko sa sarili, bagay na nakapag pakunot ng nuo ni Zariah as she sat in front of me trying to comprehend what I just said."What do you mean he can't remember?" Tumayo naman ako sa kinau-upuan ko at syaka ako pumunta sa table ni Cameron as I looked at his name engraved at the stone in front of him. "He was drunk," ani ko sa kaibigan. "Then I asked him again kanina then said he can't remember anything" pagbibigay alam ko pa kay Zariah. At hindi ko naman alam
CAMERON'S POVnagising nalang ako ng ubod ang sakit ng ulo na umuupos sa kakayahan kong makatayo ng maayos. I like drinking a lot but I hate the aftermath of it. Para bang binibiyak ang utak ko ng paulit ulit habang sinusubukan kong tumayo. I can't even lift my head for god's sake, pakiramdam ko ay may nakadagan sa ulo ko na kung ano nalang.I looked around and saw that Akira's not beside me, hindi ko rin talaga mawari kung ano ang mga nangyari kagabi after I hot drunk with Daveon and Chase. Halos halughugin ko na ang sakit ng ulo ko para lamang may maalala ngunit wala talagang pumapasok sa utak ko. Natigil nalang ako sa pagiisip ng biglang pumasok sa loob ng kwarto si Akira after she knocked, at ng tuluyan na nga itong pumasok sa loob ng kwarto ay may hawak hawak itong tray na may pagkain na laman. Akira then smiled at me at syaka ito lumapit sa'kin. I quickly took the tray from her at syaka inilapag sa tabi k
Para akong nabibingi ng mag ulit ulit sa'kin ang sinabi nya. I looked at Cameron as if I'm a fool who can't comprehend a word that fast. It was just a simple sentence...Pero parang sirang plaka itong umu-ulit sa utak ko na animong kinikilala ang salitang iyon, na para bang ito ang unang beses na narinig ko iyon. I was stunned, I was frozen. I couldn't think straight at kakaibang kaba nalang ang nararamdaman ko ng mga oras na 'yon. That type of heartbeat I can't quite explain. "Cameron..." Pag tawag ko sa pangalan nya. Hindi ko maipaliwanag ang dapat kong maramdaman, if I should be happy by the fact that he said I love you, or even believe it knowing that he's just drunk. Ginugulo mo ang isip ko, Cameron. Hindi na sumagot sa'kin si Cameron kahit pa tinawag ko ito. Instead, he held my hand tighter at syaka nya ipinikit ang mga mata nya with that sweet smile, sa klase ng ngiti nya ng mga oras na
"Hindi ko alam" para bang mapuputol na ang kakayahan ko sa pag rinig dahil paulit ulit nalang ang sagot nya sa'kin tungkol sa nalalaman nya. This man knows nothing but he doesn't f*cking know.Nandilim ang tingin ko sakanya habang rinding rindi na ako sa sagot nya na laging may halong hindi nya alam. Para bang sadyang sadya nya ang pag hindi sabi ng katotohanan ng mga oras na iyon."Are you really testing my patience?" Tanong ko na agad naman nyang inilingan. I held my tie at syaka niluwagan ang pagkakatali nito sa leeg ko to control my temper dahil alam ko namang ilang minuto nalang ay mapapatay ko na ang lalaking ito.And I can't do that.At Least for now."Madali naman akong kausap," ani ko sakanya as I stepped back bago ako tumalikod, pero hindi ko tatapusin ang pag hihirap nya dahil lang sa nililinlang nya akong hindi nya alam."Tala Guinneth Sarcosa" banggit ko ng buong pangalan
On my way sa napag usapan na location ay hindi ko maitanggi ang galit na nararamdaman ko tungkol sa taong iyon. Allegedly they closed my mothers case on purpose, hindi ito dahil lang sa wala na silang mahanap na lead, hindi ito dahil wala na silang makitang suspects,But It's because they were paid by someone to close their mouth shut for years, mula noon hanggang ngayon.At ngayon ko palang sila masisingil sa haba ng panahon na tahimik lang sila sa katotohanan.For the longest time they were silent about my justice.And It's time to open their sealed mouths. "Where is he?" Tanong ko sa mga ito, hindi naman sila nag bagal at agad akong sinamahan sa loob ng Villamon Storage kung saan ko inutos ang pagpu-pwestuhan nila. It was dark even though it was morning. Sinugardo ng mga tauhan ko na malinis ang pagkakagawa at walang sino mang makaka-alam nito. When we walked inside I instantly saw the same old cops who told us t
CAMERON's POVpara bang binihusan ako ng malamig na tubig na marinig ko iyon mula sa mga taong matagal ko nang inuutusan tungkol sa kaso ng nanay ko.Aftet so many years after I decided to re-open my mothers case matapos kong magkaroon ng isip at sapat na kakayahan. this was the first time I heard them say that.tumingin naman muna ako kila Akira at lola na syang nakatingin din naman pala sa'kin. I can see it in their eyes that they're waiting for my response dahil sa naging reaction ko.Ngunit kahit anong itsura ng mga ito ay wala akong naitugon sakanila kung hindi ang pag excuse ko sa sarili ko. I heard Akira ask me what's wrong, but I was too focused that I couldn't answer my wife.at ng makalabas nga ako ng bahay ay doon ko na pormal na kinausap ang mga tauhan ko."the police who investigated your mothers case," ani ni Aaron sa kabilang linya."we caught him," he said. Para bang kung ano nalang ang pag
"are you really okay now, Hija? " bungad sa'kin ni lola Wilma kaya naman tumango ako dio as I placed the tea at table. "nabanggit na sa'min ni Cameron ang dahilan kung bat ka bumagsak nung gender reveal. When will your family accepts us?" halata sa boses ng matanda ang pag-aalala at pag tataka sa kung bakit galit na galit ang pamilya ko sa nangyaring kasalan. "lola... " that's all I can say that moment. "a madrigal? I know... " para bang may tinik na bumaon sa puso ko ng sabihin nya 'yon. the Villamon and the Madrigals. everyone knows why these two names can't be together."Is it still a competition? gayong kasal ka na at si Cameron," ani ng matanda sa'kin. Hindi ko maipaliwanag ang lungkot na nararamdaman ko habang kausap ko si lola Wilma. "It has always been a competition to them, lola..." ayoko man sabihin ngunit matagal ko nanh batid ang katotohanan na when it comes to my family? it has always been that wa
Kung anong kaba nalang ang nararamdaman ko habang tinitignan ko si papa ng mga oras na 'yon. The man doesn't look pleased at all, kung tignan nya ako ay para bang diring diri ito sa'kin."So, It's true?" Tanong nito haban nakatingin sa tyan ko, agad ko namang hinawakan ang tyan ko using my two hands preventing my father from doing anything bad to my child."Ano pong ginagawa nyo dito?" Tanong ko sa sarili kong tatay. Seems like he's unpleased by what I did just now dahil biglang sumama ang mukha nito."I just wanted to see you and my...""Apo..." may kung anong dilim sa boses nya ng sabihin nya 'yon, if I was the old me I could have been scared bu now, pero hindi ko alam kung bakit ng titigan nya ako ng masama ay nagawa ko ring titigan sya ng masama."The word apo does not suit you at all" saad ko sakanya habang hindi ko parin pinuputol ang pakikipag titigan ko dito. "Kailan ka pa natuto sumagot, Ak