Chapter 5

ANIM na taon ang lumipas…

"Doctor Ramirez, I'm sorry to interrupt, but Dr. Lim needs you in operating room number 2. He requested your help."

"Si Dr. Lim?"  paglilinaw niya. Napatango ang nars bilang kumpirmasyon. Ang operating room number 2 ay para lamang sa mga VIP na pasyente. May rule silang sinusunod sa Summit Hospital na tanging mga senior doctors lang ang pwedeng mag-handle ng mga VIPs. 

Nakakapagtakang kailangan ni Dr. Lim ng assistance niya gayong nasa ikatlong taon pa lamang siya ng kanyang residency.

Gayun man, dali-daling siyang tumalima. 

"Tell him I’m on my way,” sagot niya. Agad siyang tumayo at naghanda. Pagkatapos maglinis ng sarili, agad na siyang nagtungo sa operating room. 

Pagpasok ni Felicia sa operating room, nakita niyang nasa tabi ng pasyente si Dr. Lim. Kitang-kita ang pagkabahala ng lahat. Malinaw na ang sitwasyon ay kritikal. Ang mga vital signs ng pasyente ay hindi stable, at ang tibok ng puso ng bata ay bumababa. Tumingin si Dr. Lim kay Felicia at nagwika. 

"Nagkakaroon tayo ng problema sa placenta," mabilis na sabi ni Dr. Lim. "There’s a complication with the placenta. At this point, it's partially detached. If we don’t act fast, the mother and the baby could be in danger. The bleeding might be difficult to control because of the possible placental abruption. Unfortunately, I can’t do this alone."

“Tell me what nees to be done,” Felicia answered. Nang magsimula si Dr. Lim ng incision, tumulo ang dugo mula sa lugar kung saan nag-detach ang placenta. Habang nagmamasid sa posibleng problema, natunton ni Felica ang mga ugat na naputol at mabilis na kumilos upang kontrolin ang pagdurugo habang maingat na tinanggal ni Dr. Lim ang placenta. 

Dahil sa teamwork, magkasama nilang nailabas ang bata nang ligtas. Humupa ang tensyon sa loob ng operating room nang marinig ang lahat ang iyak ng bata. Successful ang operation!

Tumingin si Dr. Lim kay Dra. Ramirez at ngumiti nang maluwag. Kasalukuyan nilang tinatahi ang malaking sugat sa ina. "Good job, Dra. Ramirez. Hindi ako nagkamali nang ikaw ang tawagin ko para sa operasyong ito."

“Thank you po, Dr. Lim. Pagbubutihan ko pa po,” sagot ni Felicia. Matapos ang operasyon ay agad siyang nagtungo sa roof top upang magpahangin. Isa na namang buhay ang natulungan niya. Para kay Felicia, wala nang mas sasarap pa sa pakiramdam kundi ang makapagsalba ng buhay ng iba. 

Minsan na ring nalagay sa peligro ang buhay niya nang manganak siya kay Caleb. Kaya naman nang mabigyan ng pangalawang buhay, binuhay niyaa ang kanyang pangarap na maging doktor. Nasa second year na kasi siya sa Med School nang magpakasal siya kay Xander. Kaya naman nang magdesisyon siyang makipaghiwalay, ipinagpatuloy niya ang kanyang pag-aaral.

Minsan, napapaisip pa rin siya kung paano niya kinayang maging doktor. Nang lumayas siya sa poder ng mga Buenaventura, wala siyang dala kundi ilang pirasong damit. Ang perang ginamit naman niya upang makapagsimula muli ay galing sa mana niya mula sa kanyang mga magulang. Itinago niya kay Xander ang tungkol dito sa utos na rin ni Doña Minerva bilang paghahanda sa posibleng kahihinatnan ng sapilitang pagpapakasal niya. 

Napabuntong hininga siya at napatingin sa kalangitan. Malayu-layo na rin ang nilakbay niya simula nang gabing iyon. Bagamat puro masasamang alaala lamang ang idinulot ng pagpapakasal niya kay Xander, nagkaroon naman siya ng isang “Caleb” na naging rason niya upang bumangon muli. 

Speaking of Caleb, oras na nga pala upang sunduin siya sa school. Kaagad niyang kinuha ang cellphone at tinawagan ang isang pamilyar na numero. 

“Hello, Diane. Nasundo mo na si Kulit?” 

“Yes, Mars. Nasundo ko na sila ni Nicole,” sagot ng kaibigan. Si Diane ay kaibigan niya nung college days na ngayon ay katuwang niya sa pagpapalaki kay Caleb. After she got married, she lost contact with her. Nag-reconnect lang sila nung minsang magkita sa review center. Kumukuha ng bar exams noon si Diane at ngayon ay ganap nang abogado. 

“Mommy! Mommy! Sabay tayong mag-dinner later ha?” Rinig pa niyang sigaw ng anak. Napangiti si Felicia. 

“Yes, baby. Hanggang 5 PM lang si mommy ngayon. I will be home for dinner for sure.”

“Yehey!” sigaw naman ni Caleb. Ilang sandali pa, ibinaba na ni Felicia ang telepono at bumalik na sa kanyang trabaho. 

Habang binabagtas ang hallway patungo sa kanyang opisina, may narinig siyang tumawag sa kanya. 

“Dra. Ramirez!” 

It was Dr. Kevin Pascual, isa ring resident sa Summit Hospital. Kinawayan niya ito at binati.

“What’s up, Kev?”

“Tawag ka ni Dr. Lim sa office niya. Mukhang gusto kang kausapin ng pamilya nung pasyente mo kanina. I heard they wanted to express their gratitude for what you did.”

“No need, naman. I am just doing my job,” she smiled. Napatawa naman si Dr. Pascual. 

“But remember, VIP ang inoperahan ninyo kanina. I heard isa daw itong heiress ng isang mayamang angkan sa Maynila. Nakapangasawa daw ng local kaya dito na-confine. Alam mo naman pag VIP, all out tayo sa pag-aasikaso. Kahit anong request nila, bawal nating tanggiihan.”

“Oo na, oo na. Papunta na,” sagot niya. Nagpaalam na siya sa kasamang doktor at tumungo sa opisina ni Doctor Lim. Pagpasok niya, inabutan niya ang asawa ng pasyente na nakangiting sumalubong sa kanya. 

“So, Dra. Ramirez is here. Come. I’m sure you know Mayor Harry Espanto of the town of San Fabian, right?” usal ni Dr. Lim. So, asawa pala ng mayor ang VIP patient niya.

“Nice to meet you po, Mayor Espanto. I’m Dra. Felicia Ramirez.” Nagkamayan ang dalawa. Hindi naman maitago ang galak sa mukha ni Mayor Espanto na bakas ang pa rin anf pag-aalala at pagmamahal sa asawa. 

“Utang ko sa inyo ni Dr. Lim ang buhay ng mag-ina ko. Ang totoo, nagdadalawang-isip ako kung dadalhin ko siya dito knowing that this is a semi-public hospital. Pero napahiya ako dahil hindi ko akalaing sobrang gagaling ng mga doktor dito. Lalo ka na, Dra. Ramirez. Ikinuwento na sa akin ni Dr. Lim kung paano mo siya tinulungan sa operasyon kanina. So, thank you.” 

“No need to thank me, Mayor Espanto. I am just doing my job to save lives.”

Naputol ang kanilang pag-uusap nang mag-vibrate ang cellphone ng batang mayor. 

“Oh, my brother-in-law texted me. He is on his way here. He asked you to wait. He said he wanted to thank you personally for what you did for his sister. May gagawin ka ba, dok?”

“Actually, out ko na in a few. But sure, I can wait a couple of minutes to meet your brother-in-law,” sagot ni Felicia. Ilang sandali pa, nakarinig sila ng mahinang pagkatok. Subalit napawi ang kanyang mga ngiti nang makilala ang lalaking nakatayo ngayon sa harap niya. 

Si Xander Buenaventura!

Pagkalipas ng anim na taon, muling nagtagpo ang mga landas nila ng dating asawa!