Kabanata 3

Kabanata 3

    NAPAKAGAT ng labi si Ann at isang ulit pang pinasadahan ng tingin ang message na natanggap niya sa kung sino. The message contains the information saying that Clayton is waiting for someone to come back and he’s only courting Ann to have a new flavor of the month. In short, fling. He’s not serious with her. 

Ayon pa sa text, ilang babae na ang dumaan sa kamay nito at siya ang sunod na biktima nito kaya huwag siyang magpapaloko kay Clayton. 

Mapait siyang napangiti. Ano bang aasahan niya, na seseryosohin siya ni Clayton? She’s just an orphan. Ni hindi rin siya mayaman. She’s a scholar in this university and just get by day to day from her little saving. She also looked average, hindi siya head turner tulad ng sa palabas sa telebisyon. Kaya anong pumasok sa isip niya at umaasang seryoso ang binata sa kanya?

She needs to wake up. Hindi bagay sa kanya ang lalaki. Malayo ang agwat nila sa isa’t-isa at hindi niya maaaring ituon niya ang atensyon dito. 

In-exit niya ang message icon at matagal na tumigil ang titig sa phone. She wanted to turn the phone off when she saw the gallery. She clicked it mindlessly and the first one she saw is Clayton’s stolen shot she downloaded from his social media site. 

Malawak ang ngiti nito habang nakatingin sa papasikat na araw. Sa litrato, mukhang nasa tuktok ng bundok si Clayton at kitang-kita sa itsura ni Clayton ang saya. Maging tuloy si Ann ay napangiti rin habang pinagmamasdan ang larawan sa phone ngunit noong maisip niya ang ginagawa, agad niyang binura ang ngiti sa labi at kinastigo ang sarili. 

‘Ann, he’s going to break your heart sooner or later so stop thinking about him!’

Iyon ang paulit-ulit niyang tinatatak sa isip niya. Yes, she’s going to tell Clayton to stop courting her. Hindi siya magpapauto rito. Tama, ganoon nga ang dapat niyang gawin. 

Pero noong umupo sa harapan niya si Clayton, nablangko ang utak ni Ann. Ano nga iyong sinasabi niya kanina sa sarili? 

"Hey, Ann. This is for you," anito at inabot ang isang paper bag. Dahil nakangiti si Clayton, walang lakas ng loob si Ann na agad i-turn down ang lalaki kaya kinuha niya ang inaabot nito at binuksan. Unang bumungad sa kanya ang box ng cupcakes na nasa loob ng bag. 

"I baked that for you."

Napamaang si Ann at matagal na tumitig kay Clayton. Hindi siya nagsasalita at nakatitig lang dito na napansin ni Clayton ang pananahimik niya. 

"What’s wrong?"

"Thank you for this, Clay. But may I ask you... who is Rosanne?"

Agad na kumunot ang noo ng lalaki at bahagyang dumilim ang mukha nito. "Where did you hear that name?"

Kinagat niya ang pang-ibabang labi at hindi pa rin kumibo. Napabuntonghininga si Clayton at sinuklay ang buhok nito. "Well, to tell you the truth... Rosanne is my ex-girlfriend."

"Ex?"

Nabuhayan ng loob si Ann sa narinig. Ibig bang sabihin nito, past na iyon ni Clayton? Ex-girlfriend lang pala iyon. Palihim siyang napangiti at nagtaas ng tingin. Ngunit ang sumunod sinabi ni Clayton ang nagbura ng ngiting iyon. 

"But I love Rosanne."

Umawang ang bibig niya sa narinig. Mahal pa ni Clayton ang ex nito? E bakit siya nito nililigawan? 

"Then why are you courting me?"

Hindi kaagad nakapagsalita si Clayton sa naging tanong niya. Parang kumirot naman ang bandang puso ni Ann. Gusto niyang sumbatan si Clayton dahil bakit pa ito lumapit sa kanya kung may mahal naman itong iba? Fling nga lang ba ang tingin nito sa kanya? 

‘Ann, bobo ka ba? Yes, fling ka. Bakit kailangan mo pang tanungin?’

Humugot siya nang malalim na hininga at dinampot na ang bag para umalis na roon nang magsalita si Clayton. "But I like you, Ann."

Suminghap siya at napaturo sa sarili. "Y-You like me?"

Tumango ang binata. Nang makita niya ang kumpirmasyon mula rito, nalimot na naman ni Ann ang mga rason sa isip. Ang tanging alam niya lang, may pag-asa siya kung ang sabi ni Clayton, may gusto ito sa kanya.

"That’s really true?"

"Yes, I like you, Ann."

Malalim na humugot nang hininga si Ann. "Sige. Tayo na. I’ll say yes to you since I also like you, Clayton."

Iyon nga ang nangyari. Sinagot niya ang binata. Wala na sa isip ni Ann na ‘gusto lang’ siya ni Clayton at hindi siya ang mahal nito. Bulag ang mga mata niya sa matitingkad na maling bagay kay Clayton at imbes, pinili niya ang kung ano ang gusto nang mga oras na iyon. 

Yes, Clayton still loves his ex-girlfriend. But she’s already in the past, right? Sabi ni Clayton, gusto siya nito. Doon naman nagsisimula ang lahat, ’di ba? And she also likes him! Then she will make sure that he will fell in love with her.

But Ann didn’t know that this was the start of her nightmare. 

✿✿✿

    "Angielyn, tell me the truth... you still love my brother, ano?"

Natigil si Ann sa paghalo ng pancit sa plato at tinaas niya ang tingin kay Clarisse, ang kapatid na babae ni Clayton. Hindi muna siya nagsalita at bagkus tiningnan niya ang direksyon ni Rence na naglalaro sa manmade playground sa fastfood restaurant kung nasaan sila ngayon. 

"Staying with him has nothing to do with my feelings. I’m doing this for Rence," aniya. 

Inirapan siya ni Clarisse. "If you’re going to leave him, I’ll be the first one to clap kasi ibig sabihin n’on, natauhan ka na."

"Clarisse, kuya mo pa rin si Clayton. Bakit parang gusto mo pang iwanan ko siya?"

"Yes, he’s my brother that’s why I don’t like seeing him cheating on you, Angie. I don’t tolerate his bullshíts. Asawa ka niya, e. Kasal kayong dalawa. Bakit kung sinu-sino pa ang pinupuntahan niya? Kung ako lang ang nasa kalagayan mo, iiwanan ko talaga si Kuya."

"Kung iiwan ko ba siya, anong mangyayari sa amin? Clarisse, I didn’t even finish my studies. Kung iiwan ko si Clayton na kasama si Rence, paano ko siya bubuhayin nang maayos? Kaya kahit minsan gusto ko nang sukuan siya, ang anak namin ang iniisip ko."

Napailing na lang si Clarisse sa kanya. "Bakit hindi ka bumalik sa pag-aaral? Bata ka pa naman, gurl. You’re only 24 kaya. Kung inaaalala mong walang mag-aalaga kay Rence, ako ang bahala. Ano pa’t tita niya ako."

Hilaw siyang ngumiti. "Sa susunod siguro. Gusto ni Clayton na nasa bahay lang ako."

Naiinis na nagkamot sa ulo ang kausap niya. "Si Kuya na naman? Hay, Angielyn. I really don’t get it why you love my brother in the first place. Tapos nagagawa mo pa siyang tiisin."

"I-I don’t love him anymore!" depensa niya sa sarili. 

Matagal siyang tinitigan ni Clarisse at kinuha nito ang four season juice na nasa harapan nito at sumimsim doon habang tahimik na nakatingin sa kanya. Hindi ito naniniwala sa sinabi niya base sa itsura ni Clarisse. 

"Alam mo, Angielyn, hindi mo ako mabibiro sa sinasabi mo. You still love him. Si Kuya lang ang sira, e. Swerte na siya sa ’yo, niloloko ka naman. Ikaw naman, ang malas mo kasi siya ang mahal mo."

"Because he still thinks that I trapped him in this marriage."

Clarisse snorted. "He didn’t pull out that time so he got you pregnant. Siya ang may kasalanan. Bakit sa ’yo lang ang sisi? And who told him to have a relationship with you while he’s not over his ex? Ikaw naman, sorry to say this, pero uto-uto ka kay Kuya, gurl. Dapat kapag ginaganyan ka ni Kuya, sinasapak mo siya nang matauhan. Huwag kang matakot do’n. Kapag sinaktan ka, i-report mo sa DSWD."

Napanganga na lang si Ann sa sinasabi ng kapatid ng asawa niya. Parang kung magsalita ito, hindi kapatid ang sinasabihan. 

"Kuya mo pa rin siya, Cla. Tsaka kahit kailan, hindi naman ako napagbuhatan ng kamay ng kuya mo. Nagtatalo kami pero hanggang doon lang naman ’yon."

"Wala ngang physical abuse sa ’yo pero sa emotional state mo, meron, gurl. I still wanna punch my Kuya’s face. And you? I wanna smack your head para matauhan ka na. Ewan ko talaga sa ’yo, Angielyn." 

Umingos si Clarisse sa kanya at bumalik na lang ito sa pagkain. Sakto namang bumalik na si Rence mula sa paglalaro kaya at lumapit sa table nila kaya agad na kinuha ni Ann ang bimpo sa dalang bag at nilapitan niya ang anak nang mapunasan ang pawis nito. 

"Ma, I want ice cream po. Chocolate po," ungot ng bata habang inaasikaso niya ito. 

"Hindi pwede, Rence. Baka sipunin ka. Sobrang pawis ka, anak, tapos malamig kaagad ang gusto mo? Kain ka na lang muna ng pancit, ha? O kaya naman rice with fried chicken?"

Ngumuso si Rence at yumuko. Hindi naman niya ito inalo dahil ayaw niyang masanay itong nakukuha ang lahat ng gusto. Isa pa, sakitin si Rence kaya ayaw niyang pakainin ito nang pakainin ng malalamig na pagkain. 

Tumingin si Clarisse sa pamangkin at noong makitang malungkot ang bata, sinulyapan nito si Ann. "Angielyn, pagbigyan mo na si Baby Rence. Minsan lang naman. Painumin mo na lang ng maraming tubig mamaya. Tingnan mo, iyong mukha niya o, mukhang kawawa ang pamangkin ko."

Inilapag ni Ann ang bimpo sa hita at tumingin din sa nakanguso pa ring si Rence. Mukha ngang malungkot talaga ang anak niya kaya kahit labag man sa loob, tumango na lang siya. 

"Gusto mo talaga ng ice cream?" Agad na nag-angat ng tingin si Rence at kumislap pa ang mga mata nito sa tuwa.

"Yes, Mama! Want ko po ice cream!"

"Okay. Pero one scoop lang, ha? Tapos iinom ka ng maraming water pagkatapos, ha?"

Mabilis na tumango ang bata. Yumakap pa ito sa kanya at hinalikan siya sa pisngi dahil nakuha nito ang gusto. "Thank you, Mama! Wab yu po, Mama!"

Nagawi ang tingin niya kay Clarisse at pati ito, nakangiti habang pinagmamasdan si Rence. 

    NAKAUWI na sila Ann sa bahay mula sa lunch date nila ni Clarisse. Agad siyang nag-asikaso ng dinner dahil mamaya maya lang ay uuwi na si Clayton. Ayaw naman niyang madatnan nitong walang pagkain at baka kung ano na naman ang sabihin nito sa kanya. 

Iniwan ni Ann si Rence sa sofa at tahimik namang naglalaro ang anak niya kaya tiwala siyang bumalik sa kusina. 

Makalipas siguro ang isang oras, sinilip niya ang bata at nakita niyang nakahiga ang anak sa sofa kaya bumalik siya sa ginagawa. Siguro ay napagod ang anak niya kaya nakatulog ito. Muli siyang bumalik sa kusina at inasikaso ang niluluto. 

Nang matapos si Ann sa ginagawa, nagsandok siya ng pagkain ng bata at hinintay na medyo lumamig iyon bago pinuntahan si Rence sa sala.

Umupo si Ann sa carpeted floor at marahang ginising ang anak ngunit noong mahawakan niya ang braso nito, medyo mainit ang nasalat niya. Binundol ng kaba ang dibdib niya kaya nilapat niya ang likod ng palad sa leeg ng bata at nang maramdaman na mainit iyon, nakumpirma ni Ann na may lagnat nga si Rence. 

Kahit na kinakabahan, pinili ni Ann na gisingin ang anak para maasikaso ito. "Rence, anak?"

Nahihirapang dinilat ng bata ang mga mata at umungot ito. "M-Mama?"

Ngumiti muna si Ann sa anak at binuhat ito para mapalitan ng damit. Napansin niyang pawisan ang noo nito kaya alam niyang basa rin ang likod ng bata. Dinala niya si Rence sa kwarto nito at binihisan. Dinikitan niya rin ng kool fever ang noo nito para makatulong sa pagbaba ng lagnat ng anak. 

"Rence, may masakit ba sa ’yo? May lagnat ka, baby."

Nakatingin lang sa kanya ang bata at mukhang iniintindi pa ang sinasabi niya. Hindi rin maiwasan ni Ann na sisihin ang sarili dahil kahit alam niyang bawal dito ang ice cream, binigay niya pa rin ang gusto nito. Walang muwang ang bata at siya itong nanay ngunit hindi man niya naasikaso nang maayos ang anak. 

Muli niyang nilapat ang kamay sa leeg ng anak at mainit pa rin iyon. Kung hindi bababa ang lagnat nito, dadalhin niya ang anak sa ospital. 

"Mama..."

Agad siyang lumapit sa anak at hinaplos ang buhok nito. "Ano ’yon, baby? May gusto ka ba? Sabihin mo kay Mama. Iinom ka pala ng gamot, ha? Iyong orange flavor na gusto mo, ’di ba? Iinumin mo iyon para gumaling ka kaagad. Kukunin ni Mama ang gamot mo, ha?"

"Mama... sa’n si Dada? Gusto ko si Dada." Luminga-linga ito sa buong kwarto na waring hinahanap ang ama nito. 

Natigilan si Ann sa naging tanong ni Rence. "Ang Daddy mo ba? B-Busy kasi siya, Rence. Uuwi rin siya mamaya, ha? Kain ka muna tapos inom ka ng gamot mo."

"Mama. Gusto ko si Dada. Tawag mo po si Dada, Mama."

Ngumiwi muna si Ann at nagdadalawang-isip pa siya na tawagan si Clayton nang biglang umiyak si Rence habang tinatawag nito si Clayton. 

Kinuha niya ang cellphone sa bulsa at pinakita iyon sa anak. "Tatawagan na natin si Dada mo, ha? Teka lang."

Agad na huminto sa pag-iyak si Rence at nakatunghay sa kanya habang dina-dial ang number ng ama nito. 

Nakatatlong tawag muna si Ann bago sinagot ni Clayton ang cellphone. 

"What the fuck do you want?! I’m busy!" Sigaw nito ang bumungad kay Ann na nagpapiksi sa kanya mula sa pagkakatayo. 

Pinilit niyang ikalma ang sarili para masabi ang kailangan dito. "Clayton, pwede bang umuwi ka muna? Nilalagnat si Rence at hinahanap ka ng bata."

Wala siyang salitang narinig sa kabilang linya kaya hindi niya alam ang reaksyon nito. Doon din biglang umiyak na naman si Rence habang sinisigaw ang ‘Dada’. 

"Damn it. Yes, I’m going home! Fuck!" Pagkasabi noon ay pinatay ni Clayton ang tawag. Hindi na nito hinintay ang sasabihin niya pa. 

Nagbuga ng naipong hangin sa dibdíb si Ann at pinilit niyang ngumiti sa anak na umiiyak pa rin para aluin ito. "A-Anak, pauwi na si Dada. Kakain at iinom ka na ng gamot, ha?"

    Nakarinig si Ann ng paghinto ng sasakyan sa harap ng bahay kaya alam niyang nakauwi na si Clayton. Sinilip niya muna si Rence na mahimbing ang tulog bago siya lumabas ng kwarto nito upang salubungin si Clayton. 

Nadatnan niya ang kapapasok lang ng bahay na si Clayton. "G-Gusto mo bang kumain? May niluto akong pagkain. Kanina pa hinahanap ng ana—"

Galit siyang hinarap ni Clayton na naputol ang sinasabi niya. "Kahit kailan talaga, pahirap ka sa buhay ko, ano? Hindi mo ba alam na importante ang dinner na ginulo mo? Araw-araw mong sinisira ang buhay ko!"

Natigilan si Ann at hindi kaagad nakakibo. Pabalibag namang hinubad ni Clayton ang coat nito at hinagis na lang sa kung saan bago siya muling hinarap. 

"Ano, ginamit mo pa si Rence para uwian kita rito? Bagong kalokohan mo ba ’to, Ann?"

"May sakit si Rence at hinahanap ka niya, Clayton. Hindi ’to tungkol sa akin. Kailan ba magbabago ang tingin mo sa akin at paniniwalaan na hindi naman kita pinilit sa kasal na ’to?" depensa niya. 

"Kapag wala ka na sa buhay ko! Ginagamit mo naman talaga ang bata para manatiling asawa ko, ’di ba? P’wes, itatak mo ’to sa kukote mo, Ann. Asawa lang kita sa papel!" Mariin ang pagkakasabi n’on ni Clayton. 

Nangilid ang luha ni Ann kaya iniwas niya ang tingin kay Clayton. Doon naman niya nakita ang pababa sa hagdan na si Rence. Palihim niyang pinunasan ang mukha at tinakbo ang direksyon ng anak para buhatin ito. 

Nang mabuhat si Rence, hinarap nila si Clayton na masama pa rin ang tingin sa kanya. Taas-baba ang dibdib nito tanda ng hindi pa rin humuhupang galit. 

Nakita ni Rence ang ama kaya binukas nito ang dalawang braso at nagtangkang magpabuhat sa ama. "Dada, hug..."

Malamig na tingin ni Clayton ang sinukli kay Rence, walang reaksyon sa sinabi ng anak. Tumingin sa kanya si Clayton na nakasalubong ang magkabilang kilay. "Ayusin mo nga ’yang pag-aalaga sa anak mo. Huwag kayong maging pabigat."

Tinalikuran sila ni Clayton at muling nangilid ang luha ni Ann. Hindi siya bato para hindi masaktan sa narinig ngunit ayaw niyang ipakita sa anak na umiiyak siya. 

Nanatiling nakatingin naman si Rence sa likod ng ama at noong hindi lumingon si Clayton, paulit-ulit nitong tinawag ang ama na nauwi na sa pag-iyak nito. 

"Dada! Dada! Hug mo po Rence, Dada!"

Hinilot ni Ann ang likod ng umiiyak na si Rence habang nagpipigil din ng iyak. Pinunasan niya ang basang mga pisngi nito at hinalikan ang noo nito. "A-Anak, bukas mo na lang i-hug si Daddy, ha? Pagod kasi siya sa work kaya mainit ang ulo. Hindi ba good boy si Baby Rence? Makikinig ka kay Mama, ha?"

Sumisigok-sigok si Rence na tumingin sa kanya. Pinipilit nitong huwag umiyak ngunit may umaalpas pa ring luha sa mga mata nito. "Bukas na lang hug, Mama? Pero miss ko Dada. Sakit ulo ko pero miss ko siya."

Niyakap ni Ann ang anak at pinatong ang ulo nito sa may balikat niya. "M-Miss ka rin ni Dada, anak. Pagod lang siya, ha? Bukas, hug ka niya."

Naramdaman ni Ann ang mahinang pagtango ni Rence at wala siyang nagawa kundi ang haplusin ang likod nito. Nang alam niyang hindi makikita ni Rence ang mukha niya, doon pinawalan ni Ann ang naipong luha. 

Gusto lang naman niyang bigyan ng kompletong pamilya si Rence pero bakit ang hirap gawin n’on? 

✿✿✿✿✿