Book 2 of The Hidden Affair Of The Legal Wife. Warning: Some chapters may have mental triggers, murd3r, and s*xual content. Viewer discretion is advised. After her husband's death, Emerald finds herself locked up in her room, unable to interact with people as she blames herself over and over for it. With the help of her boyfriend, Dean, she somehow got better, and with a few people interacting and cheering her up. But, what would happen if she thought the person who helped her was the one who would cause her pain? Her suffering? Will she ever heal? Will she ever move on? Read at your own risk.
view more-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-
-❀-~October 2, 20xx~“Saan ka pupunta?” Napalingon ako sa may gawing living room nang may magsalita.“Aalis na ako.” Sagot ko, pointing at my suitcase as I held its handle.I watched as he placed the newspaper down, standing up from his seat and looked at me with a serious look on his face.“Babalik ka ng US?” Tanong nito muli na nakataas ang isang kilay.Tumango na lamang ako at inayos ang suot kong sweater, kahit na ayokong umalis ay kailangan dahil nagtatrabaho ako ruon.“Okay ka na ba?” Tanong ni ate Sera habang ito'y may ginagawa sa kanyang laptop.“Oo, ayos na ako.” Sagot ko rito pabalik upang wala ng mahabang usapan.Tumango na lamang ito at akmang bubuksan ko na ang pinto nang marinig kong magsalita si Kuya.“Don’t forget to take your antidepressants, tawagan mo kami kapag nababalisa ka ulit.” Wika nito.Lumingon ako rito. “I will, salamat ulit.” Giit ko at saka ito niyakap.“Mahal na mahal ka namin, Emy. Always remember that.” Bulong nito as he hugged me back.Tumango ako bilang tugon at ramdam ko rin na sumali sa yakap si ate, their embrace brought me comfort and peace before deciding to let go.“I should be going now.” Wika ko with a small smile on my face.“Ingat ka, ha?” Paalala ni ate Sera na siyang tinanguan ko.Umalis na ako sa condo nila at dali dali akong nag-para ng taxi nang makalabas ako ng building.“Saan po Miss?” Tanong ng taxi driver.“Sa airport ho.” Sagot ko naman at saka umandar ang taxi.~†~Nang makasakay na ako sa eroplano ay dali-dali kong minessage si Dean upang alam niya na ako’y darating.Dean: Ayos ka na ba, love? As soon as I read his text, memories of that endearment came rushing down my mind, causing me to set my phone in aeroplane mode just so I could get my mind off of it.-(DEAN ALVAREZ POV)-~♪~“Welcome home, babe.” Bulong ko nang makita ko ito sa arrival area.“Emy.” I called, loud enough for her to hear.Lumingon ito sa akin at agad kong nasilayan ang ngiti na nabuo sa kanyang mukha, quickly fastening her pace as soon as she saw me. I was met with a hug from her, a warm hug which I longed for. And I can't deny that I missed her, because I did, I really do…"I miss you." She mumbled as she still hugged me."I miss you too, okay ka na ba?" Tanong ko naman nang humiwalay na ako sa yakap nito.She nodded. "I'm getting better, and I'll be fine…" She answered with a small smile.Tumango na lamang ako at kinuha mula sa kanya ang bagaheng bitbit nito, my free hand holding hers as we made our way towards the exit.~•~"Wow." She started as soon as I opened the door for her.Nakarating na kami sa bahay nito dahil ayaw pa niya magstay sa bahay na tinutuluyan ko, I don’t know what’s her reason pero hindi na ako nagtanong pa."You like it?" I asked as I placed her luggage down."You customised my house… just for me?" She asked back as soon as she looked at me.I nodded. "Yes, a change of scenery can also help you heal. That's why I customised your home." Sagot ko, a small smile plastered on my face.Ngumiti ito at lumingon lingon sa paligid, kita ko sa kanyang mata na siya'y manghang mangha sa ginawa ko, at mabuti nalang talaga ay naisipan kong gawin ito."Babe, pwede ba dito na lang natin ilagay yung cabinet? Dito sa dulo." Giit nito."Saan?" Tanong ko naman nang isara ko ang pinto."Dito, sa may sulok. Para hindi naman ganun ka-noticeable ang cabinet pag may darating na bisita." Sagot niya habang nakaturo sa gusto niyang pwesto.Tumango na lamang ako rito at saka lumapit sa kanya, tucking a few strands of her hair behind her ear as a small smile was plastered on my face."I missed you so much, babe." Wika ko habang nakatingin rito bago hapitin ang kanyang bewang."I missed you too…" Sagot nito at walang alinlangan ko siyang hinalikan.Ramdam kong gumanti ito at ang kanyang mga braso ay pumulupot sa aking leeg, her tongue moving in sync with mine, her kiss giving back the same intensity, her fingers intertwined with my hair whilst we did it.“Dean..” She mumbled as my kisses trailed down her neck.“You don’t know how much I longed for this moment, babe..” I mumbled back before lifting her up, making my way towards her room.-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~•~“I. Miss. You. So. Much.” He stated for the nth time as he kissed my lips.“I missed you too, babe.” I answered as I giggled.Kasalukuyan kaming nasa kwarto at kagagaling lang ako nitong angkinin, our bodies covered with a blanket, his arm wrapped around my waist, his free hand placed on my cheek.“Isa pa.” Giit nito na ikinatuwa ko.“Magpahinga muna tayo babe.” Sagot ko habang tumatawa.“Alam mong wala sa vocabulary ko yan.” Sagot nito pabalik at saka pumatong sa akin bago halikan ang aking labi.“Dean.” I called out as his kisses trailed down my chest.“Just one more, babe…” He retorted hoarsely before feeling his shaft entering inside me once more..Gosh…-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)-~§~"Kamusta ka?" Tanong ko nang masagot ko ang tawag.Kasalukuyang akong nasa opisina at nag aasikaso ng mga papeles nang tumawag ito, hindi ko alam ang rason pero mas gusto ko na rin siyang tumatawag kaysa mag-overthink ng kung ano-ano tungkol rito."Eto, kakatapos ko lang maglinis sa kwarto natin, susme, ang daming condom na nasa ilalim ng kama. Napakaraming kalat." Sagot nito at saka tumawa.I laughed softly. "Ikaw talaga, sabi ko sayo wag mo nang linisin ang kwarto. Hinayaan mo nalang sana si Aleine." Giit ko at saka binigyang atensyon ang kung sino man ang nagbukas ng pinto."Mas gusto kong ako na ang maglinis, kaysa si Aleine ang gumawa. Baka ano pa ang makita dito." Sagot nito."I'll talk to you later, Lane. May gagawin lang ako." Rason ko habang nakatingin sa taong umupo sa sofa."Okay, text mo nalang ako pag pauwi ka na. I love you." Wika nito at saka pinatay ang tawag. Binaba ko ang cellphone at saka sumandal sa swivel chair, my one eyebrow raised."Sino ka?" Tanong ko habang pinaglalaruan ang ballpen sa isang kamay ko."Sir, ako ho ito, si Jelyn. Kaibigan ni Miss Forsythe." Panimula niya at saka tumayo sa kanyang kinauupuan."What do you need?" I asked seriously."Gusto ko lamang ho kamustahin si Axzie, eh hindi naman ho sumasagot sa tawag ko." Sagot nito. "At saka-" Naputol ang kanyang sasabihin nang sumagot ako."Do I look like… a person who knows everything? Do I look like some sort of messenger to you?" I asked ominously before placing the pen down.“No, Sir. I’m sorry for asking.” Sagot nito sa akin.“You can leave.” Wika ko bago ituon ang atensyon ko sa mga papel na pinipirmahan ko.Hindi ko na ito narinig pang sumagot at narinig na lamang sumara ang pinto, bumuntong hininga na lamang ako at saka binuksan ang laptop, upang matapos na ang aking ginagawa.~♪~~Night time~"Welcome home, baby." Salubong ni Thylane nang makita niya ako sa harap ng pinto."Hi." Sagot ko at saka hinayaan itong yakapin ako nang makalapit siya sakin."I miss you." She mumbled bago halikan ang aking pisngi."I miss you too." Sagot ko at saka siya inakbayan, making our way towards the living room."Kumain ka na ba?" Tanong ko nang makaupo na kami sa sofa."Oo, kakatapos lang. Gusto mo bang kumain?" She asked and placed her hand on mine."Busog pa ako." Sagot ko na lamang rito at saka hinawakan ang kanyang kamay at hinalikan ito, noticing our wedding ring on her finger."Lal, you're home." Napalingon kami sa may gawing hagdan nang marinig namin iyon."Yeah, kadarating ko lang." Sagot ko as I watched him stride towards the living room as well."Ano? Kamusta ka? Hindi na sumasakit ang ulo mo?" Tanong nito as he sat down on the couch in front of us."Hindi na." I answered plainly.“Oo pala, may naghahanap sa asawa ni Kaji. Acy ba pangalan nun?” Giit ko muli habang inaalala ang pangalan ng asawa ni Kaji.“You mean Axzie?” He asked as he opened the newspaper.“Yes, someone was looking for her awhile ago.” I answered.“Bakit daw?” He asked again.“Nangangamusta lang daw.” Sagot ko at saka inakbayan si Thylane."Tara, kain tayo." Bulong ng katabi ko na siyang tinanguan ko."Kain muna kami, Jace." Paalam ko at saka tumayo, seeing him nod while reading a newspaper.Nagtungo kami sa dining room at saka naghanda ng dalawang plato at silverware, helping ourselves dahil umuwi na sina Aleine sa oras na to."Anong gusto mong ulam?" Tanong nito habang nagsasandok. "May afritada at ginataang papaya dito." Dagdag nito sa kanyang sinabi."Afritada na lang." Sagot ko bago uminom ng tubig. ‘Anong gusto mong ulam, love? Magluluto ako.’ Hinilot hilot ko ang aking noo nang marinig ko na naman ang mga boses sa ulo ko, hanggang ngayon ay naguguluhan ako kung bakit ko ito naririnig.“Is your head throbbing again?” Thylane asked which caused me to look up.“No, it’s the voices again.” Sagot ko na lamang rito as soon as she placed the food down on the table.“What are they saying?” She asked as she sat beside me.“Some nonsense shit.” I lied before eating.Love… I wonder….-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~A week later~I was currently cleaning my room when I spotted a box underneath my bed, it wasn’t too big, not too small either. But I was curious about the contents inside.“I wonder what this contains.” I whispered, my attention shifting on the letter that was sticked to its lid.Unfolding the letter, I quickly familiarised the writing as soon as I started reading it.My dear beloved Emy, My wife, I’ll be leaving this place that we once called ‘our home’. But, I am going to leave this gift that I am about to give you for your upcoming birthday in August. Just so you’ll have a remembrance of me. I want to say sorry for all of the pain and harm that I have caused in your life. Gusto ko lang sabihin na ikaw lang parati ang pipiliin ko, kahit sa susunod na habang buhay. Ikaw at ikaw lamang, sexy bunny. You will always have a soft and special spot in my heart, my princess. You are a half of my soul, a light that I needed in my dark life, the oxygen that I needed in my lifetime, and the receiver of the love I give.I love you… always, and forever my love… -TheoI wiped the dust off the box before opening the lid, wondering if Dean ever saw this when he customised the house.Shocked to what I saw, the contents inside was a vacuum sealed shiba inu toy, an emerald coloured ring, a necklace with my name, then a picture frame… the two of us in our paired sweater…"Emy?" Napalingon ako sa may gawing pinto nang may marinig akong tumawag mula sa labas."In a minute!" I shouted as I put the lid back on and putting it under the bed.Binuksan ko ang pinto at nagtungo sa may sala, opening the door para sa kung sino man ang nasa labas."Hi, Dean." Wika ko na may ngiti sa labi."Hello, tara labas tayo." Giit nito sa akin."Saan tayo pupunta? Pati may trabaho ka diba?" Tanong ko naman."It's my day off, kaya tara, ilalabas kita. Para naman hindi ka parating naka kulong sa bahay mo." Sagot nito as he reached for my hand and held it."I'll think about it, naglilinis kasi ako-" Naputol ang aking sasabihin nang sumabat ito."Come on, makakatulong sa depression mo ang gagawin ko. Kaya tara, para naman makalasap ka ng sariwang hangin." Wika niya at saka ngumiti sa akin.Akmang ako’y sasagot nang tinaas nito ang kanyang daliri, placing it on my lips to prevent me from talking.“No more buts, darling. Just get dressed, hintayin kita.” Wika nito muli. “Sige na nga.” Ayon na lamang ang naging sagot ko bago magtungo sa kwarto upang magbihis.Maybe going out wouldn’t hurt, right?-(EMERALD CORLYN VERDANIO POV)- ~2 years later~ “Deanna! Halika na at malelate ka na!” Tawag ko habang nilalagay ang mga kailangan niya sa trunk. “Momma, I can't find my other shoe!” Sigaw nito na nagmumula sa loob. Nagtungo ako muli sa loob at kinuha ang lunchbox niya sa coffee table at tinulungan siyang maghanap, at mabuti na lang ay nakita ko ito. “Oh, ito. Suotin mo na.” Utos ko habang ina-alalay siya. Nang masuot na niya iyon ay kinuha ko na rin ang bag ko at sabay kaming lumabas, locking the door before heading to the car and made her sit at the back seat. “Momma, are we going to school?” Tanong niya habang ina-adjust ko ang seat belt nito. “Yes, darling. You’re going to school and Momma– Momma is going to work.” Sagot ko at saka siya hinalikan sa pisngi. “Isn't daddy ninong going to take me to school?” Tanong niya ulit. “No honey, because daddy ninong has work to do.” Sagot ko at saka nagtungo sa driver's side. Dali-dali ko nang pinaandar iyon at umalis, 30 minutes d
-(EMERALD CORLYN VERDANIO POV)- ~•~ As I pulled up to the side of the road, nagtataka ako kung bakit may mga elf truck sa harap ng bahay nina Gelal, at ang daming lalaking naglalabas at nagpapasok ng mga gamit. “What the heck?” I whispered to myself and got out of the car. May namataan akong isang lalaking may hawak na clip board, ngunit bago ko ito tawagin ay may tumawag sa pangalan ko. “Yes?” Tanong ko nang namataan ko ang isang babaeng patungo sa akin. “You’re Emerald, yes?” Tanong nito pabalik na may bahagyang ngiti sa labi. “Ako nga, ba’t mo ako kilala?” Pagtataka ko habang hawak ang isang envelope. “Kuya told me everything about you, darling.” Sagot niya habang hindi umaalis ang ngiti sa labi. “Oh, okay. Kuya mo si Gelal?” I asked. “Never mind, nandito ba siya? Kailangan ko lang siyang-” “He’s not here, Emerald. He left.” Sagot nito sa akin. “Saan siya pumunta?” “He left for France, went to see his– I don't know. Wife?” Giit nito na parang hindi sigurado. “Oh– but, w
-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)-~•~Nang makapasok ako sa bahay ay inexcuse muna ni Mr. Luxembourg ang sarili dahil may aasikasuhin daw ito, at bago kami makasagot ay nagtungo na ito sa taas.“Eve-” Tawag ko ngunit nagtungo ito sa hallway.Sumunod naman ako rito bitbit ang aking mga bagahe, kahit pagod at puyat ako ay kinaya ko iyon.“This will be your room for now.” She stated.“How are you?” Panimula ko nang maituro niya sa akin ang guest bedroom.Kaming dalawa lang ang naroon, kung kaya’t inipon ko ang makakaya upang makausap siya.But even so, she didn't answer and just opened the door for me with the words “Dinner will be ready in 20.”And before I could say anything, she left. With no choice and due to exhaustion, I entered the guest room to settle my things.Patuloy kong minumura ang aking sarili habang inaayos ko ang mga gamit ko sa closet, at alam kong sinira ko ang kanyang tiwala– Big time.-(JEAN EVOLET LUXEMBOURG POV)-~•~As I was making some food for Gelal to eat, numer
-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)-~Tuesday~“Sir, I have postponed every meeting you have including with your meeting with Mr. Ameer.” Panimula nito nang makapasok siya sa opisina.Tumango na lamang ako bilang tugon at saka ipinagpatuloy ang ginagawa, ngunit hindi ko pa rin makalimutan ang sinabi ni Emy sa akin nung nakaraan.(Tatanggapin ko kahit may kahati ako.)“Damn it, Ems.” I mumbled to myself and rubbed my forehead.“Sir, is everything alright?” Sambit ni Silas na naging dahilan upang mag angat ako ng tingin rito.“You're still here.” Sagot ko.“Akala ko po kasi may sasabihin pa kayo.” Sagot niya pabalik.“Wala, you may leave.” Utos ko rito na naging dahilan upang tumango ito at lumabas.Heaving a sigh, sumandal ako sa backrest ng swivel chair ko at tiningnan ang oras, seeing it was 4:40 in the afternoon.Sakto rin na tumunog ang aking cellphone, kaya kinuha ko ito at upang tingnan iyon.Eve: When are you arriving?She texted, yet I wasn't ready to reply. At least not yet.-(EMER
-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~2:00~Patuloy akong naghihintay kay Gelal habang nasa harap kami ng bahay nito, at kahit ayokong umalis sa puder ni Callum ay mapipilitan ako.“Momma, why are we here?” Deanna asked as she yawned.“We're just waiting for Daddy Lal, okay? Kaunting tiis na lang.” Sagot ko at saka ito niyakap.“But I want to sleep na, Ma.” She yawned once again.Ngumiti na lamang ako nang bahagya at saka ito binuhat, letting her sleep in my arms as we waited.“Pasensya ka na kung nadamay ka sa gulo namin, nak.” Bulong ko rito at saka hinalikan ang kanyang noo.The cool breeze kept blowing as I waited, and I couldn't help but feel sleepy.A few minutes passed by, but there were still no headlights heading towards this direction, which caused me to sigh and close my eyes for a bit.-♪-“Emy.” Someone murmured my name, and all of which seems to be a blur.“Emy.” It called once again. “Emy, wake up.”As I came to my senses, with my vision getting clear once again, I
-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~That night~“Babe, ayos ka lang ba?” Tanong ni Callum habang ako'y nakatingin sa may bintana.Nasa kwarto ako ngayon at pakiramdam ko wala akong ganang kumain, and to be honest, I want to be alone with my thoughts for a while.“Hey, what's wrong?” Tanong ulit nito, at ramdam kong lumubog ang isang parte ng kama.“Nothing.” Sagot ko na lang. “I want to be alone for a while.”“But Deanna is looking for you.” Sambit nito, forcing me to look at him as I felt his thumb and finger on my chin.Even though he said something, I didn't feel the need to answer him, and just looked away once again.“Can you please tell me what's wrong, Emy?” Tanong nito sa huling pagkakataon, ngunit hindi pa rin ako sumagot.Silence enveloped us and there was nothing I could think of an answer for him, all I could do was stare and remember the scene where-“Are you thinking about him?” He asked again.“Who?” I asked and looked at him.“Gelal.” Sagot niya, and there was s
-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~Friday~“Nasaan si Gelal?” Panimula ni Lez nang makarating ito sa hospital.“Parating na yun.” Sagot ko at saka nilagay sa bag ang aking cellphone.“Sana sa kanya nga si Deanna, hindi ako papayag kung ang gagong yun ang ama.” Wika nito at saka tiningnan ang bata sa tabi ko.“I thought you hated each other? Bakit parang nag-iiba na ang ihip ng hangin ngayon?” Biro ko sa kanya.Tumawa na lamang ito bilang tugon at nag-usap muna kami ng ilang minuto habang hinihintay si Gelal, hanggang sa dumating na sina Dad ay wala pa rin ito.“Nasaan na ba ang asawa mo, Emerald?” Tanong ni Dad sa akin habang nakakunot ang noo. “May aasikasuhin pa ako sa opisina.”“Baka po na-stuck lang sa traffic.” Sagot ko. “Tawagan ko na lang po ulit.”Kinuha ko muli sa bag ang aking cellphone at akmang pipindutin ang kanyang numero, nang biglang sumigaw si Deanna at saka umalis.“Deanna!” Tawag ko ngunit nakita ko na sinalubong pala nito si Gelal.Pinanood ko itong buhatin
-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)-~•~“Silas.” Tawag ko mula sa intercomm.“Sir?” Tanong naman niya.“Nakapag-book ka na ba?” Tanong ko rito. “Pumunta ka nga dito sa office.”Nang inalis ko ang aking daliri sa intercomm ay sakto rin itong pumasok sa loob, all while holding a cup of coffee and a croissant.“What is it, Sir?” He asked again and took a bite.“Gusto ko lang malaman kung bukas ako aalis, or next week.” Panimula ko at saka inikot ikot ang ballpen.“Next week Wednesday ang flight niyo, Sir.” Sagot niya. “Bakit po?” “Nothing, I just realized I still have a shitload of work to do.” I intoned. “You may go.” Tumango na lamang ito bilang tugon at saka umalis, leaving me alone with my thoughts.(If you don't arrive within a week, I will blow you to bits.)Heaving a sigh, I rubbed my forehead due to frustration. And there was nothing I could do except finish these before leaving.-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~Verdanio Residences~Kasalukuyan kaming nasa main residence
-(EMERALD CORLYN VERDANIO-FRANCISCO POV)-~•~Habang ako'y nasa trabaho ay laking gulat ko nang makareceive ako ng mensahe mula kay Gelal, at nagtataka rin ako kung bakit.Theo: I’m dropping Deanna at your place, I need to be somewhere urgent.Tiningnan ko ang oras, seeing it was 10 in the morning. Kaya walang alinlangan akong nagreply rito.Ems: Last week mo lang siya kinuha, why so sudden?Theo: Evolet’s bleeding.Just by seeing his reply, I couldn't help but worry for his wife. And worry for his safety…-(GELAL THEODEN FRANCISCO POV)--♪-“Silas, is everything booked?” Tanong ko habang kami ay papunta sa office.“Yes, Sir.” Sagot nito. “Your flight will be on Wednesday night.”“Sige, cancel my meetings from Thursday to Saturday.” Utos ko rito bago ibaba ang tawag.Hindi ko maiwasan ang hindi kabahan para kay Eve, at pilit kong sinisisi ang aking sarili dahil sa sinapit nito.Kailangan ko na rin ipa-DNA test si Deanna, para bago ako umalis ay panatag ako na akin siya.“Daddy, where
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Mga Comments