LOGINShare
Prologue
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56The Broken Magnate
PrologueMatapos makalipas ang nakakabinging katahimikan, muling nagsalita si Marjorie. "Gusto kong itigil na natin 'to. Hindi na ako masaya sa relasyon natin, Roj."
Napakurap ako mula sa binitawan niyang mga salita. Hindi ako makapaniwala na iyon ang sasabihin niya sa akin.
"What's wrong with you?" Kunot-noong tanong ko sa kanya.
Hindi ko maintindihan kung bakit nasabi niya iyon. Masyadong biglaan. Ni hindi ko nga alam kung ano ang dahilan niya.
Inabot niya ang kamay ko na nakapatong sa mesa. Hinawakan niya ito ng mariin. "I'm sorry, Roj. Hindi na ako masaya sa relasyon natin. Patawarin mo ako."
Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ko. Umaasa ako na nagbibiro lang siya ngunit sa mga mata pa lang niya ay nakikita kong totoo ang mga sinasabi niya.
"Tell me that you're just kidding."
Umiling siya. "Gusto kong itigil na natin 'to. Ayokong magkunwari na masaya ako kahit ang totoo ay hindi na."
Habang sinasabi niya ang mga katagang iyon ay sumasabay naman ang pagbagsak ng maliliit na butil ng luha mula sa mga mata niya. Nakaramdam ako ng habag pero, bakit?
"Alam mo ba ang mga pinagsasabi mo? Hindi ganoon ka bilis 'yon, Marj," mahinahon kong ani.
Ano ba ang nagawa ko para gawin niya sa akin ito? I did everything for our relationship. Lahat ginawa ko upang mapaligaya lang siya pero, ano 'to?
"Roj, patawarin mo ako pero hindi mo na ako mapipigilan sa pasya ko," mahinahon niyang ani pero tagos sa kalooblooban ko.
Bigla kong hinila ang aking kamay na hawak niya. Napakasarap magmura pero pinipigilan ko lang ang aking sarili dahil nandito kami ngayon sa isang mamahalin na restaurant. Ayoko kong ma-eskandalo dahil ayokong may makarating sa Santillan Corp. lalo na kay daddy. Kung maaari ay pipigilan ko ang emosyon ko.
Humugot muna ako ng malalim na paghinga bago nagsalita. "Bakit? May nagawa ba akong kasalanan sa 'yo?"
Muli siyang umiling. "Wala!"
"Then, why?" nagsalubong na ang kilay ko.
"Nagising na lang ako isang umaga, hindi na kita mahal."
"How come? Pinagloloko mo ba ako?" mariin kong ani.
"Just let me go and find someone better than me." nanginig na ang boses niya.
I can't stop her hurting me. Napamaang na lang ako sa huling mga salitang lumabas sa bibig niya. Pakiramdam ko ay tila ba may patalim na biglang tumusok sa dibdib ko. Masakit, mahapdi at kumikirot ito. Habang tumatagal ay unti-unti itong bumabaon ng mas malalim pa.
"I'm not the girl for you. Makakahanap ka pa ng babaeng mas deserving kaysa sa akin, Roj."
"Seriously? Gano'n lang ba sa'yo kabilis bumitaw?" singhal ko ng hindi ko na kayang kumalma. Wala na akong pakialam sa mga taong nasa paligid namin."Apat na taon, Marj. Apat na taon ang sasayangin mo!"
"I'm sorry," sambit niya saka biglang tumayo mula sa pagkaka-upo at mabilis na tumalikod sa akin.
Mabilis niyang nilisan ang restaurant kung saan kami kumakain ngayon.
Hinabol ko siya dahil ayokong mawala siya sa akin. Ayokong itapon na lang basta-basta ang apat na taon naming pinagsamahan.
Hinabol ko siya dahil gusto ko nang malinaw na kasagutan. Hanggang ngayon hindi ko pa rin maintindihan ang lahat. Ano ba talaga ang gusto niyang mangyari? Ano ba talaga ang dahilan niya?
Siya ang naging buhay ko at hindi ko alam kung kaya ko pang mabuhay 'pag mawawala siya sa akin. Siguro, hindi ko kaya.
Naabutan ko siya sa parking lot. Tangka na niyang buksan ang pinto ng kotse niya ngunit mabilis kong nahawakan ang kamay niya dahilan para sapilitan siyang mapaharap sa akin.
"Ano ba, Roj? Sinabi ko na sa'yo na ayoko na! Tigilan mo na ako!" singhal niya sa akin. Sa pagkakataong ito ay galit na siya at salubong ang kilay.
"Sabihin mo nga sa akin!" Hindi ko na mapigil ang aking sarili. Napataas na ang boses ko dahil sa sobrang inis. "Gusto ko lang naman malaman kung bakit ayaw mo na? Marj, four years! Four years ang itatapon mo lang nang basta-basta?"
Hinawakan ko ng mariin ang dalawa niyang braso. Ayoko siyang makawala, ayoko siyang mawala sa akin.
"I love you so much, Marj. Nagmamakaawa ako sa'yo. Please don't do this to me," mahinang pakiusap ko sa kanya. Namalayan ko na lang ang mahinang paglalakbay ng luha ko sa pisngi. Tuluyan na itong bumagsak matapos ang mahabang minutong pagpipigil.
Naging mahinahon ulit ako at tinitigan siya sa mata para makuha ang simpatya niya. "Just tell, Marj. Why?"
"Rojan, I'm sorry," ulit niya.
"Sorry? Gano'n na lang ba 'yon?"
"Gusto mo ba talaga malaman ang totoo?" Garagal niyang ani dahil sa pag-iyak. Tinitigan niya ako sa mukha bago nagpatuloy. "May mahal na akong iba, Roj. Matagal na kitang niloloko kaya tigilan mo na ako."
Namilog ang mga mata ko.Tila nabingi ako at 'di narinig ang sinasabi niya. "Ulitin mo nga ang sinasabi mo," I asked her again dahil hindi ako sigurado sa narinig ko kanina.
"May mahal na akong iba kaya tigilan mo na ako." She cried as she said it. She's also in pain pero bakit niya hinahayaang mangyari ito sa amin? Mukha namang hindi siya nagsasabi ng totoo.
"Is that true?" Mahinahong tanong ko.
Tumango lang siya at muling bumuhos ang luha niya. "I'm sorry,"
Nanghina ako. Parang biglang nawala ang lakas ko sa mga oras na ito. Nanlambot ang aking mga binti dahilan upang mapadaosdos ako sa kinatatayuan ko.
Hindi ko na namalayang nabitawan ko na pala siya dahil sa matinding emosyon. Mabilis siyang pumasok sa loob ng kotse niya at pinaharurot ito.
Shit! Napapamura na lang ako.
Ano ba ang nagawa ko? Bakit niya ako niloko? Ano ba ang nagawa kong kasalanan? Nagkulang ba ako sa kanya?
Sa sobrang galit ko ay pinag-susuntok ko ang sementong pader sa parking lot.
"Aahhhhh!!!" Napapasigaw na lang ako sa matinding galit na nararamdaman ko ngayon.
Mabilis na lumipas ang mga oras. Hanggang sa hindi ko na naramdaman ang sakit. Nakikita ko na lang ang mga mapupulang likido sa kamao ko pero 'di ko ramdam ang sakit nito. Namanhid ang buo kong katawan. Wala na akong naramdaman sa mga oras na ito.
Wala na akong dahilan para mabuhay pa. Wala na akong dahilan para huminga pa. Wala na! Wala na ang lahat.
Parang gusto ko nang mawala na lang bigla na parang bola.
Ayoko na!
Unti-unti na lang naglaho ang aking paningin. Wala na akong ibang nakita kundi kadiliman.
Patay na ba ako?
Tama, gusto ko na mamatay.
Ilang saglit lang ay nilamon na ako ng kadiliman at nawalan ng ulirat.
A novel by Thomas Esguerra
(TheDarkPrince)All Right Reserved 2020Related chapters
The Broken Magnate Chapter 1 : The Magnate
Chapter 1The Magnate *** Pagkaparada ko ng aking kotse sa parking lot ng Santillan Corporation ay agad kong isinukbit sa balikat ko ang sling bag na dinampot ko mula sa passenger's seat bago bumaba. Agad naman akong sinalubong ni Laarni, ang assistant ko."Good morning, sir," bati niya sa akin saka inagaw ang bag na dala ko. Naroon ang laptop ko at iba pang mga mahalagang dukumento ng kompanya."Good morning, Laarne," tugon ko. "Kumusta ang love life?" nakangiti kong tanong sa kanya."Naku, sir. 'wag mo nang itanong dahil zero pa rin hanggang ngayon." Tumawa siya sa sarili niyang biro.Tumawa na lang din ako saka nag
The Broken Magnate Chapter 2: Hurting Heart
[2]Hurting Heart***Nagising na lang ako sa isang malawak at puting kwarto. Malawak na ngiti ni Mommy ang bumungad sa akin na tila ba natutuwa dahil nagising na ako."How are you, Son?" Tanong niya agad sa akin.Hindi ko muna siya sinagot. Nilibot ko muna ng tingin ang buong silid upang tingnan kung nasaan ako. Napabuga na lang ako ng hangin nang ma-realized na nasa hospital pala ako."May nakakita sa 'yo sa parking lot ng isang restaurants malapit sa office mo. Wala ka raw malay kaya agad ka nilang itibakbo dito sa hospital," paliwanag niya. Sa tuno pa lang ng pananalita niya ay alam kong nag-wo-worry siya sa akin. That's my mom, she's always care for me. "Mabuti't kakilala natin ang doctor na naka-duty kaya agad niya akong tinawaga
The Broken Magnate Chapter 3: Isla Santillan Resort
[3]Isla Santillan Resort***Sabi nila, love is the most powerful thing in life. Ito rin daw ang pinakamasayang bagay sa buhay natin. Siguro totoo ang mga iyon dahil simula no'ng nakilala ko si Marjorie ay nagbago ang lahat. Nagbago ang buhay ko pati ang mundong ginagawalawan ko. Binigay ko ang lahat sa kanya at masasabi kong masaya naman ako. Pero ang akala ko ay puro saya lang. Nagkakamali ako, laging kakambal na ng salitang love ang pain. Kapag nagmahal man tayo, mararanasan din natin ang masaktan. Iyon ang naranasan ko.Sabi nila, I have everything. Nasa akin na ang lahat. Family and wealth. Yes that's true, buo ang pamilya ko at isa akong CEO ng Sant
The Broken Magnate Chapter 4: Encounter
[4]Encounter***Dahil siguro sa matinding pagod sa mahabang byahe ko kanina ay hindi ko na namalayang nakatulog ako. Nagulat na lang ako nang maalimpungatan kong madilim na pala ang kapaligiran."Shit! Napasarap ata ang tulog ko." Anas ko sa sarili. Bumangon ako at tumingin sa aking wrist watch, quarter to 9 na ng gabi."Kaya pala, kumakalam na ang sikmura ko." Wika ko sa sarili nang makaramdam ng gutom.Tumayo ako at mabilis na nag-shower to fresh'n up. Pagkata
The Broken Magnate Chapter 5: Pagkakamali
[5]Pagkakamali***"Hoy, gising!"Napapitlag ako sa sobrang gulat nang gisingin ako ni Sir Rojan. Shet!Nakatulog pala ako dito sa sofa. Dahil siguro sa pagod ko kanina kaya 'di ko namalayang nakatulog ako.Napatayo ako bigla nang mapansing nasa harap ko pa pala ang tigre. Nakaramdam ako ng matinding pagkabog ng aking dibdib dahil sa nakita kong hitsura niya. Nagliliyab sa galit ang mukha niya habang ang mga mata naman ay nanlilisik. Hin
The Broken Magnate Chapter 6: Text Messages
[6]Text Message***Kahit maganda ang pakikitungo at ang ipinakita ni Sir Rojan sa akin ngayon, 'di ko pa rin maalis sa isip ko ang mga nangyari kagabi. Dahil sa katangahan ko, malaki ang mawawala sa kanya sa pagsira ko ng proposal niya. Kaya hindi ko maiwasang makonsensiya.Tumayo ako at lumapit sa kanya upang itanong kung galit pa ba siya sa akin. Gusto ko rin humingi ng tawad dahil sa kasalanang nagawa ko. "Uh, Sir," panimula ko upang makuha ang atensiyon niya.Bahagya siya bumaling sa akin. "Yes?" Tanong niya.Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita. "Gusto ko po sanang humingi ng tawad dahil sa nangyari kagabi," mahina lang ang boses na tama lang
The Broken Magnate Chapter 7: Awa
[7]Awa***Kinabukasan, kinausap ako ni Aling Melly tungkol sa nangyari kagabi. Sa totoo lang, hindi ko talaga alam kung bakit nasabi at nagawa ko iyon kay Apple kagabi. Dala lang siguro iyon sa matinding kalasingan. Naka-anim na bote rin kasi ako ng beer kaya medyo malakas ang tama sa akin.Nandito kami ngayon sa may veranda habang kumakain ng tanghalian. Kasama namin ang asawa nitong si Kuya Nestor. Naisin ko mang umiwas sa mga tanong nila ngunit hindi ako nakaligtas. Alam kong nakakahiya pero wala akong magagawa. Isa si Ap
The Broken Magnate Chapter 8: Forgiveness
[8]Forgiveness***"Bakit po kayo nandito, sir?" Tanong ko kaagad sa kanya.Wala akong idea kung bakit siya nandito. Nakakagulat lang ang pagsulpot niya na wala man lang paalam. Sana nakapaghanda ako. Naabatan niya pa akong walang ayos at ang hagard ng hitsura ko.Ano ba ang ginagawa niya dito? Paano niya nalaman at natunton itong bahay namin?Nandito kaming ngayon sa balcony ng bahay namin. Iniwan kami ni mama upang makapag-usap kami ng maayos. Marami rin akong gustong itanong sa kanya kung bakit siya naparito. Hindi ko talaga inaasahan ito."Bakit po kayo nandito? At paano niyo natunton itong bahay namin?" Pag-uulit ko ng tanong sa kany
Latest chapter
The Broken Magnate Final Chapter
Final Chapter***Nakasilip ako sa siwang ng bintana habang pinagmamasdan ang matamlay na paglalakad ni Rojan palayo. Bagsak ang balikat nito at mabagal ang mga hakbang na tila ba natalo ng malaking halaga sa isang sugal. Wala itong gana at nanghihina.Nasasaktan ako sa nakikita ko. Napapasandal na lang ako sa likod ng pinto at hindi mapigilan ang pagbagsak ng aking mga luha.Aaminin ko, sobra akong nasaktan kay Rojan noon. Sa pagsisinungaling at panloloko nila ng pinsan niya sa akin pero hanggang doon lang 'yun.Naka-move on na
The Broken Magnate Chapter 40: Reunited
[40]Reunited***I was in the office nang biglang pumasok si daddy. "Uh, Rojan. Free ka ba this weekend? Baka pwedeng ikaw na lang muna ang mag-asikaso ng expansion natin sa Cebu," untag niya sa akin.Tinatanong niya ako tungkol sa itatayong restaurants branch sa Cebu which are the expansion ng Santillan Group sa Cebu City."Since hindi pwede si Kuya Kheno mo, ikaw na lang. Hindi kasi pwedeng i-cancel ang flight niya sa US," dugtong niya.Bilang CEO ng kumpanya, malaki ang responsibilidad ko dito. Maybe ako ang nakikita ni daddy
The Broken Magnate Chapter 39: Chase or Move On
[39]Chase or Move on?***Dinampot ko ang white envelope na nakapatong sa upuan at binuksan ito. Isa itong liham. Liham na mula kay Apple. Agad ko itong binasa.Dear Rojan,Una sa lahat, gusto kong magpasalat sa 'yo sa lahat ng tulong na nagawa mo sa akin at sa pamilya ko. Tinatanaw ko iyong utang na loob. Gusto ko lang maging honest sayo, mahirap magkunwari. Mahirap magpanggap. Kahit ako mismo, parang niloloko ko na ang sarili ko. Sa totoo lang, hindi naman talaga ako nagkaroon ng Amnesia. Ginawa ko lang 'yu
The Broken Magnate Chapter 38: The White Envelope
 [38]The White Envelope *** Kahit malalim na ang gabi, hindi pa rin ako makatulog dahil sa tuwing ipipikit ko ang aking mga mata, ang maamong mukha ni Apple ang aking nakikita. Naisipan kong bumangon na lang. Bumaba ako at nagpunta sa wine cellar namin saka kumuha ng wine. Agad kong tinungo ang balcony upang doon magpalipas ng oras. Favorite spot ko ito dito sa bahay dahil malamig ang simoy ng hangin dito. Maganda pa ang tanawin dahil nakaharap ito sa pool at sa garden na si mommy mismo ang nag design.
The Broken Magnate Chapter 37: She said I love you
[37]She Said 'I love you'***Nababakas ko ang tuwa sa mukha niya habang pinagmamasda ang paglubong ng araw. Sabi ko na nga't magugustuhan niya dito. Tama lang na dito ko siya dinala. Kahit papaano ay nabawasan ang dinadala niyang lungkot. The cold breeze wind, the romantic view and the golden orange color of the sky makes her smile and relax. Napapangiti na lang din ako to see her joyfully.Nang makaramdam kami ng pagod, umupo kami sa mga sinadyang mga upuan na nakapwesto sa lilim ng mga punong kahoy. Ramdam mo ang bawat paghampas ng malamig na hanging nagmula sa dagat. Kaya hindi maiwasang mapapayakap si Apple sa sarili. Tinanggal ko ang suot na leather jacket at isinukbit sa kanya."Thank you,
The Broken Magnate Chapter 36: Memories
[36]Memories***Mabuti na lang at hindi nagalit si amin si tita, dahil sa nakita niya kanina. Pero sa totoo lang, nakakahiya na makita niya kaming nasa gano'ng sitwasyon. Mabuti na lang, naniwala siyang dahil lang iyon sa ipis.Gaya ng sabi ni tita, doon na ako nag-lunch sa kanila. Ayaw kasi pumayag ni tita na aalis akong 'di kumakain. Kaya naman pinagbigyan ko na siya dahil hindi rin ako makakatanggi sa kanya.After naming kumain ay nagpaalam na ako kaagad dahil susunduin ko pa si Sab sa school niya. Padating ko sa school ay ag
The Broken Magnate Chapter 35: Pangamba
[35]Pangamba***Gaya ng sabi ni Apple, hayaan ko raw muna sila ng nanay niya habang hindi pa bumabalik ang mga alaala niya.Pero hanggang kailan ba? Hanggang kailan ako maghihintay na darating ang araw na iyon? Tatlong araw pa nga ang lumipas para na akong mababaliw. Eh, kailan pa?Syempre, hindi pa rin maalis ang pangamba sa isip ko. Natatakot ako na baka hindi na niya ako maalala, na baka tuluyan na niya akong makalimutan. Natatakot akong mangyari 'yon, kaya kailangan kong gumawa ng paraan.Saglit kong pinagmasdan ang ap
The Broken Magnate Chapter 34: Starting Over Again
[34]Starting Over Again***Kinabukasan ay maaga akong pumunta sa hospital upang sunduin si Apple. Abot tainga ang ngiti ko dahil sa labis na excitement.Naabutan ko siyang nakatuon ang mga mata sa hawak na sa cellphone. Hindi ko alam kong ano ang tinitingnan niya pero parang nagulat siya nang dumating ako. Mabilis niya itong itinago sa ilalim ng unan niya saka ibinaling ang mga mata sa akin."Bakit ka nandito?" Tanong niya na nakataas ang isang kilay."Ako na ang maghahatid sa inyo sa condo." Tugon ko saka nginitian siya. "Kumusta ka na pala?"Nagsalubong ang kilay niya. "Hindi mo na kailangan gawin 'yun. Kasama ko naman si nanay. Kaya na naming umuwi kahit wala ka." Mariin niya
The Broken Magnate Chapter 33: Pagpapaubaya
[33]Pagpapaubaya***Dahil sa nangyari ay nagsitakbuhan ang apat na lalaking naka-engkwentro ko. Pati sila ay nagulat sa nangyari at sa ginawa nila. Ramdam kong gumagamit sila ng ipinagbabawal na droga kaya nila nagawa iyon."Mga duwag pala kayo, eh!" Sigaw niya sa mga ito."Okay ka lang, dude?" Tanong niya sa akin.Hindi ko siya sinagot. Tumango lang ako kahit alam kong hindi ako okay dahil sa natamo ko. Pero mas nakadama ako ng awa sa kanya. Umaagos ang dugo sa tagiliran niya na ngayon ay hawak niya."Kuya! Pumunta tayo ng hospital." Sabi ko sa kanya."Sus, okay lang ako. Malayo ito sa bituka." Nakuha pa niyang magbiro sa kabila ng kalagayan niya."Bakit mo ba
