[7]
Awa***
Kinabukasan, kinausap ako ni Aling Melly tungkol sa nangyari kagabi.
Sa totoo lang, hindi ko talaga alam kung bakit nasabi at nagawa ko iyon kay Apple kagabi. Dala lang siguro iyon sa matinding kalasingan. Naka-anim na bote rin kasi ako ng beer kaya medyo malakas ang tama sa akin.
Nandito kami ngayon sa may veranda habang kumakain ng tanghalian. Kasama namin ang asawa nitong si Kuya Nestor.
Naisin ko mang umiwas sa mga tanong nila ngunit hindi ako nakaligtas. Alam kong nakakahiya pero wala akong magagawa. Isa si Ap
[8]Forgiveness***"Bakit po kayo nandito, sir?" Tanong ko kaagad sa kanya.Wala akong idea kung bakit siya nandito. Nakakagulat lang ang pagsulpot niya na wala man lang paalam. Sana nakapaghanda ako. Naabatan niya pa akong walang ayos at ang hagard ng hitsura ko.Ano ba ang ginagawa niya dito? Paano niya nalaman at natunton itong bahay namin?Nandito kaming ngayon sa balcony ng bahay namin. Iniwan kami ni mama upang makapag-usap kami ng maayos. Marami rin akong gustong itanong sa kanya kung bakit siya naparito. Hindi ko talaga inaasahan ito."Bakit po kayo nandito? At paano niyo natunton itong bahay namin?" Pag-uulit ko ng tanong sa kany
[9]Hottest Moment***Gustong mag-relax ni Sir Rojan dahil sa sunod-sunod na pangyayari sa kanyang hindi maganda. So much stress equals depressed. Kaya gusto niyang mamasyal sa lugar kung saan mas mare-relax siya. 'Yung tipong masaya at kakaibang adventure na seguradong makakatanggal ng lungkot niya.Gaya nang napagkasunduan namin as his "Stress Reliever" kuno, sasamahan ko siya lage saan man siya magpunta. Dapat kong sundin kung ano man ang iiuutos niya sa akin.Kaya ito ngayon, pupunta kami sa Underground river ng Puerto Princesa. 'Di na rin ako nagdalawang isip na tumanggi kasi gustong gusto ko rin makapunta sa lugar na iyon.Bukod kasi sa kakaibang adven
[10]Galit at Sakit***Hindi ko inaasan na darating ang araw na ito. Ang kanina'y tuwa kong nararamdaman ay napalitan ng poot at sakit dito sa puso ko. Akala ko handa na akong harapin siya. Akala ko kaya ko na pero sobrang hirap pa rin talaga. Ramdam ko pa rin ang sakit na ginawa niya sa akin noon. Bakit? Bakit gano'n pa rin kabigat dito sa dibdib ko? Bakit gano'n pa rin kasakit gayong ilang buwan na ang lumipas? Maghihilom pa kaya itong sugat ko na 'to?"Rojan, look. I'm so sorry." Sambit ni Marjorie.Nandito kami ngayon sa dalampasigan. Gusto niya akong makau
[11]Cold Breeze, Cold Night***Hindi ko alam kung bakit hindi ako makakilos. Wari ko ang pagdikit ko sa kanya na para bang magnet. Nasa gano'ng posisyon pa rin kami nang bigla siyang tumawa ng malakas."Hahaha! Takot ka pa lang mamatay ako, eh." Pang-aasar niya sa akin.Natauhan ako at napatayo bigla. Feeling ko, namumula ang buo kong mukha dahil sa matinding pagkahiya. Kinunutan ko siya ng noo bago pinagpag ang sarili. Wala siyang pakialam at nanatili lang siyang nakahiga sa buhangin.
[12]Brett Santillan***Maaga akong gumising at naghanda kinabukasan dahil darating si Kuya Brett ngayon dito sa Isla Santillan. Si Kuya Brett Emmanuel Santillan was my closest cousin. And also he was my best friend. Siya 'yong taong napagsasabihan ko kapag may problema ako, specially when it comes in love problems. Si Kuya Brett din ang dahilan kong bakit kami nagkakilala ni Marjorie noon. Kapatid ito ng kaklase niya sa high school at ipinakilala niya sa akin. Sa almost 3 months ko na pananatili dito sa Isla Santillan, namimis ko siya. I missed our bonding specially basket ball because we both love that sport. And also we both love eati
[13]Homecoming***Kinagabihan, napaisip ako tungkol sa mga sinasabi ni Kuya Brett sa akin kanina. Maaring tama siya at maaring panahon na para harapin ko ang katutuhan. Maaring masakit pero matatanggap ko iyon."Dude, pasuyo naman ng tuwalya!" Sigaw niya habang nasa loob ng banyo.As usual, 'di ito nagdadala ng tuwalya kapag naliligo. Kung kailan tapos na, saka pa maghahanap.Bumuntong hininga ako at asar na inabot sa kanya ang tuwalya. Hindi na bago sa akin ito kasi sa tuwing nakikitulog siya sa amin o ako ang makikitulog sa kanila ay laging ganito ang nangyayari.Umupo ulit ako sa kama at kinuha ang paborito kong libro na nakapatong sa side table. Tahimik akong nagbabasa
[14]Getting to Know***Kahit ipikit ko ang aking mga mata ay hindi pa rin ako makatulog. Hindi ko alam kung bakit kaya naisipan kong bumaba na lang muna. Dumeretso ako sa wine cellar at nagsalin ng wine sa baso. Alak na pampa-antok. Pagbalik ko ay napansin ko si Apple sa may balcony. Malalim ang iniisip nito at nakatulala sa kalawakan. Dala ang wine ay lumapit ako sa kanya."Why are you here?" Tanong ko.Napalingon naman siya agad sa akin nang mapansin ang presensiya ko. "Hindi ka rin ba makatulog?"Humarap siya sa akin saka tumango. "Oo, eh. Naninibago lang siguro.""Gusto mo ng wine?" Alok ko sa kanya sabay taas sa basong dala upang makita niya ito. "Maganda itong pampaantok.""Naku. Hind
[15]Selos***Sa paglipas ng maraming mga taon, napagpasyahan namin na i-merge na lang ang Santillan Corporation na leading real state company at Santillan Food Corporation na nangunguna rin sa food industry katulad ng cafe, restaurants and fast food chain na pag-aari naman ni Tito Anton na ama nina Kuya Kheno, Kuya Brett at Sab. Dahil sa merge na naganap, mas lalong lumakas pa ang Santillan Group of Companies na ngayon ay real states atfood industry top player na.Ipinasok ko rin si Apple sa isang branch namin. Nalaman kong HRM graduate pala siya kaya madali lang sa kanya na makapasok sa Santillan Cafe na branch namin sa Timog bilang isang Assistant Manager.Doon ko na rin si
Final Chapter***Nakasilip ako sa siwang ng bintana habang pinagmamasdan ang matamlay na paglalakad ni Rojan palayo. Bagsak ang balikat nito at mabagal ang mga hakbang na tila ba natalo ng malaking halaga sa isang sugal. Wala itong gana at nanghihina.Nasasaktan ako sa nakikita ko. Napapasandal na lang ako sa likod ng pinto at hindi mapigilan ang pagbagsak ng aking mga luha.Aaminin ko, sobra akong nasaktan kay Rojan noon. Sa pagsisinungaling at panloloko nila ng pinsan niya sa akin pero hanggang doon lang 'yun.Naka-move on na
[40]Reunited***I was in the office nang biglang pumasok si daddy. "Uh, Rojan. Free ka ba this weekend? Baka pwedeng ikaw na lang muna ang mag-asikaso ng expansion natin sa Cebu," untag niya sa akin.Tinatanong niya ako tungkol sa itatayong restaurants branch sa Cebu which are the expansion ng Santillan Group sa Cebu City."Since hindi pwede si Kuya Kheno mo, ikaw na lang. Hindi kasi pwedeng i-cancel ang flight niya sa US," dugtong niya.Bilang CEO ng kumpanya, malaki ang responsibilidad ko dito. Maybe ako ang nakikita ni daddy
[39]Chase or Move on?***Dinampot ko ang white envelope na nakapatong sa upuan at binuksan ito. Isa itong liham. Liham na mula kay Apple. Agad ko itong binasa.Dear Rojan,Una sa lahat, gusto kong magpasalat sa 'yo sa lahat ng tulong na nagawa mo sa akin at sa pamilya ko. Tinatanaw ko iyong utang na loob. Gusto ko lang maging honest sayo, mahirap magkunwari. Mahirap magpanggap. Kahit ako mismo, parang niloloko ko na ang sarili ko. Sa totoo lang, hindi naman talaga ako nagkaroon ng Amnesia. Ginawa ko lang 'yu
 [38]The White Envelope *** Kahit malalim na ang gabi, hindi pa rin ako makatulog dahil sa tuwing ipipikit ko ang aking mga mata, ang maamong mukha ni Apple ang aking nakikita. Naisipan kong bumangon na lang. Bumaba ako at nagpunta sa wine cellar namin saka kumuha ng wine. Agad kong tinungo ang balcony upang doon magpalipas ng oras. Favorite spot ko ito dito sa bahay dahil malamig ang simoy ng hangin dito. Maganda pa ang tanawin dahil nakaharap ito sa pool at sa garden na si mommy mismo ang nag design.
[37]She Said 'I love you'***Nababakas ko ang tuwa sa mukha niya habang pinagmamasda ang paglubong ng araw. Sabi ko na nga't magugustuhan niya dito. Tama lang na dito ko siya dinala. Kahit papaano ay nabawasan ang dinadala niyang lungkot. The cold breeze wind, the romantic view and the golden orange color of the sky makes her smile and relax. Napapangiti na lang din ako to see her joyfully.Nang makaramdam kami ng pagod, umupo kami sa mga sinadyang mga upuan na nakapwesto sa lilim ng mga punong kahoy. Ramdam mo ang bawat paghampas ng malamig na hanging nagmula sa dagat. Kaya hindi maiwasang mapapayakap si Apple sa sarili. Tinanggal ko ang suot na leather jacket at isinukbit sa kanya."Thank you,
[36]Memories***Mabuti na lang at hindi nagalit si amin si tita, dahil sa nakita niya kanina. Pero sa totoo lang, nakakahiya na makita niya kaming nasa gano'ng sitwasyon. Mabuti na lang, naniwala siyang dahil lang iyon sa ipis.Gaya ng sabi ni tita, doon na ako nag-lunch sa kanila. Ayaw kasi pumayag ni tita na aalis akong 'di kumakain. Kaya naman pinagbigyan ko na siya dahil hindi rin ako makakatanggi sa kanya.After naming kumain ay nagpaalam na ako kaagad dahil susunduin ko pa si Sab sa school niya. Padating ko sa school ay ag
[35]Pangamba***Gaya ng sabi ni Apple, hayaan ko raw muna sila ng nanay niya habang hindi pa bumabalik ang mga alaala niya.Pero hanggang kailan ba? Hanggang kailan ako maghihintay na darating ang araw na iyon? Tatlong araw pa nga ang lumipas para na akong mababaliw. Eh, kailan pa?Syempre, hindi pa rin maalis ang pangamba sa isip ko. Natatakot ako na baka hindi na niya ako maalala, na baka tuluyan na niya akong makalimutan. Natatakot akong mangyari 'yon, kaya kailangan kong gumawa ng paraan.Saglit kong pinagmasdan ang ap
[34]Starting Over Again***Kinabukasan ay maaga akong pumunta sa hospital upang sunduin si Apple. Abot tainga ang ngiti ko dahil sa labis na excitement.Naabutan ko siyang nakatuon ang mga mata sa hawak na sa cellphone. Hindi ko alam kong ano ang tinitingnan niya pero parang nagulat siya nang dumating ako. Mabilis niya itong itinago sa ilalim ng unan niya saka ibinaling ang mga mata sa akin."Bakit ka nandito?" Tanong niya na nakataas ang isang kilay."Ako na ang maghahatid sa inyo sa condo." Tugon ko saka nginitian siya. "Kumusta ka na pala?"Nagsalubong ang kilay niya. "Hindi mo na kailangan gawin 'yun. Kasama ko naman si nanay. Kaya na naming umuwi kahit wala ka." Mariin niya
[33]Pagpapaubaya***Dahil sa nangyari ay nagsitakbuhan ang apat na lalaking naka-engkwentro ko. Pati sila ay nagulat sa nangyari at sa ginawa nila. Ramdam kong gumagamit sila ng ipinagbabawal na droga kaya nila nagawa iyon."Mga duwag pala kayo, eh!" Sigaw niya sa mga ito."Okay ka lang, dude?" Tanong niya sa akin.Hindi ko siya sinagot. Tumango lang ako kahit alam kong hindi ako okay dahil sa natamo ko. Pero mas nakadama ako ng awa sa kanya. Umaagos ang dugo sa tagiliran niya na ngayon ay hawak niya."Kuya! Pumunta tayo ng hospital." Sabi ko sa kanya."Sus, okay lang ako. Malayo ito sa bituka." Nakuha pa niyang magbiro sa kabila ng kalagayan niya."Bakit mo ba