[39]
Chase or Move on?***
Dear Rojan,
Una sa lahat, gusto kong magpasalat sa 'yo sa lahat ng tulong na nagawa mo sa akin at sa pamilya ko. Tinatanaw ko iyong utang na loob.
Gusto ko lang maging honest sayo, mahirap magkunwari. Mahirap magpanggap. Kahit ako mismo, parang niloloko ko na ang sarili ko. Sa totoo lang, hindi naman talaga ako nagkaroon ng Amnesia. Ginawa ko lang 'yu
[40]Reunited***I was in the office nang biglang pumasok si daddy. "Uh, Rojan. Free ka ba this weekend? Baka pwedeng ikaw na lang muna ang mag-asikaso ng expansion natin sa Cebu," untag niya sa akin.Tinatanong niya ako tungkol sa itatayong restaurants branch sa Cebu which are the expansion ng Santillan Group sa Cebu City."Since hindi pwede si Kuya Kheno mo, ikaw na lang. Hindi kasi pwedeng i-cancel ang flight niya sa US," dugtong niya.Bilang CEO ng kumpanya, malaki ang responsibilidad ko dito. Maybe ako ang nakikita ni daddy
Final Chapter***Nakasilip ako sa siwang ng bintana habang pinagmamasdan ang matamlay na paglalakad ni Rojan palayo. Bagsak ang balikat nito at mabagal ang mga hakbang na tila ba natalo ng malaking halaga sa isang sugal. Wala itong gana at nanghihina.Nasasaktan ako sa nakikita ko. Napapasandal na lang ako sa likod ng pinto at hindi mapigilan ang pagbagsak ng aking mga luha.Aaminin ko, sobra akong nasaktan kay Rojan noon. Sa pagsisinungaling at panloloko nila ng pinsan niya sa akin pero hanggang doon lang 'yun.Naka-move on na
The Broken MagnatePrologue- - -Matapos makalipas ang nakakabinging katahimikan, muling nagsalita si Marjorie. "Gusto kong itigil na natin 'to. Hindi na ako masaya sa relasyon natin, Roj."Napakurap ako mula sa binitawan niyang mga salita. Hindi ako makapaniwala na iyon ang sasabihin niya sa akin."What's wrong with you?" Kunot-noong tanong ko sa kanya.Hindi ko maintindihan kung bakit nasabi niya iyon. Masyadong biglaan. Ni hindi ko nga alam kung ano ang dahilan niya.Inabot niya ang kamay ko na nakapatong sa mesa. Hinawakan niya ito ng mariin. "I'm sorry, Roj. Hindi na ako masaya sa relasyon natin. Patawarin mo ako."Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ko. Umaasa ako na nagbibiro lang siya ngunit sa mga
Chapter 1The Magnate *** Pagkaparada ko ng aking kotse sa parking lot ng Santillan Corporation ay agad kong isinukbit sa balikat ko ang sling bag na dinampot ko mula sa passenger's seat bago bumaba. Agad naman akong sinalubong ni Laarni, ang assistant ko."Good morning, sir," bati niya sa akin saka inagaw ang bag na dala ko. Naroon ang laptop ko at iba pang mga mahalagang dukumento ng kompanya."Good morning, Laarne," tugon ko. "Kumusta ang love life?" nakangiti kong tanong sa kanya."Naku, sir. 'wag mo nang itanong dahil zero pa rin hanggang ngayon." Tumawa siya sa sarili niyang biro.Tumawa na lang din ako saka nag
[2]Hurting Heart***Nagising na lang ako sa isang malawak at puting kwarto. Malawak na ngiti ni Mommy ang bumungad sa akin na tila ba natutuwa dahil nagising na ako."How are you, Son?" Tanong niya agad sa akin.Hindi ko muna siya sinagot. Nilibot ko muna ng tingin ang buong silid upang tingnan kung nasaan ako. Napabuga na lang ako ng hangin nang ma-realized na nasa hospital pala ako."May nakakita sa 'yo sa parking lot ng isang restaurants malapit sa office mo. Wala ka raw malay kaya agad ka nilang itibakbo dito sa hospital," paliwanag niya. Sa tuno pa lang ng pananalita niya ay alam kong nag-wo-worry siya sa akin. That's my mom, she's always care for me. "Mabuti't kakilala natin ang doctor na naka-duty kaya agad niya akong tinawaga
[3]Isla Santillan Resort***Sabi nila, love is the most powerful thing in life. Ito rin daw ang pinakamasayang bagay sa buhay natin. Siguro totoo ang mga iyon dahil simula no'ng nakilala ko si Marjorie ay nagbago ang lahat. Nagbago ang buhay ko pati ang mundong ginagawalawan ko. Binigay ko ang lahat sa kanya at masasabi kong masaya naman ako. Pero ang akala ko ay puro saya lang. Nagkakamali ako, laging kakambal na ng salitang love ang pain. Kapag nagmahal man tayo, mararanasan din natin ang masaktan. Iyon ang naranasan ko.Sabi nila, I have everything. Nasa akin na ang lahat. Family and wealth. Yes that's true, buo ang pamilya ko at isa akong CEO ng Sant
[4]Encounter***Dahil siguro sa matinding pagod sa mahabang byahe ko kanina ay hindi ko na namalayang nakatulog ako. Nagulat na lang ako nang maalimpungatan kong madilim na pala ang kapaligiran."Shit! Napasarap ata ang tulog ko." Anas ko sa sarili. Bumangon ako at tumingin sa aking wrist watch, quarter to 9 na ng gabi."Kaya pala, kumakalam na ang sikmura ko." Wika ko sa sarili nang makaramdam ng gutom.Tumayo ako at mabilis na nag-shower to fresh'n up. Pagkata
[5]Pagkakamali***"Hoy, gising!"Napapitlag ako sa sobrang gulat nang gisingin ako ni Sir Rojan. Shet!Nakatulog pala ako dito sa sofa. Dahil siguro sa pagod ko kanina kaya 'di ko namalayang nakatulog ako.Napatayo ako bigla nang mapansing nasa harap ko pa pala ang tigre. Nakaramdam ako ng matinding pagkabog ng aking dibdib dahil sa nakita kong hitsura niya. Nagliliyab sa galit ang mukha niya habang ang mga mata naman ay nanlilisik. Hin
Final Chapter***Nakasilip ako sa siwang ng bintana habang pinagmamasdan ang matamlay na paglalakad ni Rojan palayo. Bagsak ang balikat nito at mabagal ang mga hakbang na tila ba natalo ng malaking halaga sa isang sugal. Wala itong gana at nanghihina.Nasasaktan ako sa nakikita ko. Napapasandal na lang ako sa likod ng pinto at hindi mapigilan ang pagbagsak ng aking mga luha.Aaminin ko, sobra akong nasaktan kay Rojan noon. Sa pagsisinungaling at panloloko nila ng pinsan niya sa akin pero hanggang doon lang 'yun.Naka-move on na
[40]Reunited***I was in the office nang biglang pumasok si daddy. "Uh, Rojan. Free ka ba this weekend? Baka pwedeng ikaw na lang muna ang mag-asikaso ng expansion natin sa Cebu," untag niya sa akin.Tinatanong niya ako tungkol sa itatayong restaurants branch sa Cebu which are the expansion ng Santillan Group sa Cebu City."Since hindi pwede si Kuya Kheno mo, ikaw na lang. Hindi kasi pwedeng i-cancel ang flight niya sa US," dugtong niya.Bilang CEO ng kumpanya, malaki ang responsibilidad ko dito. Maybe ako ang nakikita ni daddy
[39]Chase or Move on?***Dinampot ko ang white envelope na nakapatong sa upuan at binuksan ito. Isa itong liham. Liham na mula kay Apple. Agad ko itong binasa.Dear Rojan,Una sa lahat, gusto kong magpasalat sa 'yo sa lahat ng tulong na nagawa mo sa akin at sa pamilya ko. Tinatanaw ko iyong utang na loob. Gusto ko lang maging honest sayo, mahirap magkunwari. Mahirap magpanggap. Kahit ako mismo, parang niloloko ko na ang sarili ko. Sa totoo lang, hindi naman talaga ako nagkaroon ng Amnesia. Ginawa ko lang 'yu
 [38]The White Envelope *** Kahit malalim na ang gabi, hindi pa rin ako makatulog dahil sa tuwing ipipikit ko ang aking mga mata, ang maamong mukha ni Apple ang aking nakikita. Naisipan kong bumangon na lang. Bumaba ako at nagpunta sa wine cellar namin saka kumuha ng wine. Agad kong tinungo ang balcony upang doon magpalipas ng oras. Favorite spot ko ito dito sa bahay dahil malamig ang simoy ng hangin dito. Maganda pa ang tanawin dahil nakaharap ito sa pool at sa garden na si mommy mismo ang nag design.
[37]She Said 'I love you'***Nababakas ko ang tuwa sa mukha niya habang pinagmamasda ang paglubong ng araw. Sabi ko na nga't magugustuhan niya dito. Tama lang na dito ko siya dinala. Kahit papaano ay nabawasan ang dinadala niyang lungkot. The cold breeze wind, the romantic view and the golden orange color of the sky makes her smile and relax. Napapangiti na lang din ako to see her joyfully.Nang makaramdam kami ng pagod, umupo kami sa mga sinadyang mga upuan na nakapwesto sa lilim ng mga punong kahoy. Ramdam mo ang bawat paghampas ng malamig na hanging nagmula sa dagat. Kaya hindi maiwasang mapapayakap si Apple sa sarili. Tinanggal ko ang suot na leather jacket at isinukbit sa kanya."Thank you,
[36]Memories***Mabuti na lang at hindi nagalit si amin si tita, dahil sa nakita niya kanina. Pero sa totoo lang, nakakahiya na makita niya kaming nasa gano'ng sitwasyon. Mabuti na lang, naniwala siyang dahil lang iyon sa ipis.Gaya ng sabi ni tita, doon na ako nag-lunch sa kanila. Ayaw kasi pumayag ni tita na aalis akong 'di kumakain. Kaya naman pinagbigyan ko na siya dahil hindi rin ako makakatanggi sa kanya.After naming kumain ay nagpaalam na ako kaagad dahil susunduin ko pa si Sab sa school niya. Padating ko sa school ay ag
[35]Pangamba***Gaya ng sabi ni Apple, hayaan ko raw muna sila ng nanay niya habang hindi pa bumabalik ang mga alaala niya.Pero hanggang kailan ba? Hanggang kailan ako maghihintay na darating ang araw na iyon? Tatlong araw pa nga ang lumipas para na akong mababaliw. Eh, kailan pa?Syempre, hindi pa rin maalis ang pangamba sa isip ko. Natatakot ako na baka hindi na niya ako maalala, na baka tuluyan na niya akong makalimutan. Natatakot akong mangyari 'yon, kaya kailangan kong gumawa ng paraan.Saglit kong pinagmasdan ang ap
[34]Starting Over Again***Kinabukasan ay maaga akong pumunta sa hospital upang sunduin si Apple. Abot tainga ang ngiti ko dahil sa labis na excitement.Naabutan ko siyang nakatuon ang mga mata sa hawak na sa cellphone. Hindi ko alam kong ano ang tinitingnan niya pero parang nagulat siya nang dumating ako. Mabilis niya itong itinago sa ilalim ng unan niya saka ibinaling ang mga mata sa akin."Bakit ka nandito?" Tanong niya na nakataas ang isang kilay."Ako na ang maghahatid sa inyo sa condo." Tugon ko saka nginitian siya. "Kumusta ka na pala?"Nagsalubong ang kilay niya. "Hindi mo na kailangan gawin 'yun. Kasama ko naman si nanay. Kaya na naming umuwi kahit wala ka." Mariin niya
[33]Pagpapaubaya***Dahil sa nangyari ay nagsitakbuhan ang apat na lalaking naka-engkwentro ko. Pati sila ay nagulat sa nangyari at sa ginawa nila. Ramdam kong gumagamit sila ng ipinagbabawal na droga kaya nila nagawa iyon."Mga duwag pala kayo, eh!" Sigaw niya sa mga ito."Okay ka lang, dude?" Tanong niya sa akin.Hindi ko siya sinagot. Tumango lang ako kahit alam kong hindi ako okay dahil sa natamo ko. Pero mas nakadama ako ng awa sa kanya. Umaagos ang dugo sa tagiliran niya na ngayon ay hawak niya."Kuya! Pumunta tayo ng hospital." Sabi ko sa kanya."Sus, okay lang ako. Malayo ito sa bituka." Nakuha pa niyang magbiro sa kabila ng kalagayan niya."Bakit mo ba