Chapter 6: Chit Roommate

AYA

A boutique is bathed in warm, inviting light habang pumapasok ako sa loob nito. It's my shopping day as Rei insisted na bumili ako ng mga damit ko dahil nga kaunti lang ang nasa maleta at wala pang pambahay na napasama. He volunteered to pay for my clothes, including my hygiene kits, skin care, and hair care stuff na mamaya ko pa bibilhin pagkatapos ko rito. Tinanggap ko ang alok niya dahil sa pagpupumilit niya. At sinabi niya pang ayaw raw niyang may kasamang mabaho sa unit niya.

Sumakay lang ako ng taxi to the mall. Hindi na niya ako sinamahan as he doesn't want me to feel pressured on the thought na may naghihintay habang namimili.

"Good noon, ma'am. Trendy clothes po?" masayang bati sa akin ng sales assistant ng boutique while soft music is playing on the background.

Nginitian ko lang siya at iginawi ang paningin sa loob ng establisyemento. Racks of clothes in various colors and styles line the walls. Mga kasuotang tipo ko.

Inihakbang ko ang aking mga paa at pinadausdos ang daliri sa mga hanger na pinaglagyan ng mga iba't ibang klase ng kasuotan. Sunny dresses, trousers, flare pants, sweatpants, and sexy tops ang mga kinuha ko. Pagkatapos ay tumungo na ako sa fitting room. Isa-isa ko itong isinuot while taking some cute poses in front of the mirror.

"Perfect! Lahat bagay sa 'kin," aniko sa sarili nang panghuling kasuotan na ang nai-fit ko.

Pagkahubad ko rito ay dumiretso na ako sa cashier para makapagbayad with my arms full of clothes. The smiling cashier scans the items one by one, folds them neatly, and then places them into three shopping bags.

Bitbit ang mga shopping bags nang makalabas na ako ng boutique ay napatigil ako sa paglakad nang biglang tumunog ang cell phone na ibinigay sa akin ni Rei. Dahil nahirapan akong kunin ang telepono sa loob ng sling bag ko ay binaba ko ang hawak-hawak kong mga shopping bags sa sahig malapit sa pintuan ng boutique at tumalikod para tingnan kung sino ang tumatawag. Nakaramdam ako ng tuwa nang mabasa ko na kung sino ito.

"Si Mommy!" I said in excitement. 'Baka pauuwiin na nila ako,' naisaisip ko.

"Mom?" I uttered right after I answered the call. Medyo nilakasan ko ang boses ko dahil maingay sa labas ng boutique as many people are walking around the mall.

"Baby? Kumusta ka na? Pa-sikreto lang akong tumatawag sa iyo ngayon at baka marinig ako ng daddy mo. Are you okay there, anak?" she asked in a bit of a gloomy voice.

"I'm okay, Mom. Can I come home na? I missed you so much!" aniko at hindi na napigilan ang pagpatak ng luha.

Silence filled the air for a second and then Mom finally answered. "As much as I wanted to pero hindi pa puwede, anak. Your dad is still so disappointed. Hindi rin ako makakapagpadala ng pera sa 'yo dahil alam mo naman na dad mo ay may hawak ng finances natin. I'm so sorry, anak! Wala akong magagawa. Alam mo namang kung ano ang gusto ng daddy mo ay iyon ang masusunod," aniya sa umiiyak na boses. I can feel her heavy heart with the weight of my absence.

"Mom, please picture me embracing you right now in your thoughts. Miss na miss na po kita," I sobbed.

"Me too, baby. Me too. Take good care of yourself wherever you are, okay? I will see you again very soon, anak. I'll try to fix things between you and your dad," huling tugon ni Mommy at ibinaba na nito ang tawag.

Pinunasan ko ang luhang nanatili sa aking pisngi at saka ibinalik ang telepono sa loob ng maliit kong sling bag. Pagkatapos ay tumalikod na ako para kunin na ang shopping bags na inilapag ko sa sahig pero pagkalingon ko ay nanlaki ang mga mata ko. Wala na ito sa puwestong pinaglagyan ko.

Nakaramdam ako ng kaba. 'Saan na iyon?' naisaisip ko. I groaned in frustration. Hindi iyon puwedeng mawala at bigay lang iyon sa akin ni Rei.

I rushed back inside the boutique at dumiretso sa sales assistant na nakatayo sa isang gilid.

"Excuse me, Miss. May nakita ba kayong three shopping bags? Dito ko binili 'yon, e. Inilapag ko lang saglit sa gilid ng pintuan to answer some call pero pagkalingon ko wala na ito. I was just thinking na baka naipasok niyo rito," aniko, my face filled with worry.

Kumunot ang noo ng sales assistant at saglit na nag-isip. "I'm sorry, Ma'am, pero wala po. Baka po may nakakuhang iba. You can ask po the security at baka nahagip ng CCTV ng mall," anito.

"Sige, thank you," I said and turned around in dismay.

Lumingalinga pa rin ako sa paligid, nagbabakasakaling baka makita ko pa ito kung saanman. My heart races with the thought that someone might have mistakenly taken it, thinking it belonged to them. Ano na ang sasabihin ko kay Rei?

Malungkot na lumabas ako ng boutique. Wala na akong ibang maisip pa na paraan kundi ang puntahan ang security at humingi ng tulong. Ngunit saktong pagkalabas ko ng pintuan ay nanlaki uli ang aking mga mata. Rei was at a distance in front of me, carrying the three shopping bags na kanina ko pa hinahanap.

Napako ako sa aking kinatatayuan. 'Paano napunta iyon sa kanya?' pagtataka ko. Gayunpaman, nakaramdam ako ng ginhawa. Nasa kanya lang pala.

He's in his simple and neat outfit yet stylish to watch as he's going near me.

"Good thing at ako ang nakakuha nito. Don't be such a slipshod," bungad nito sa akin.

Nakaramdam ako ng pagkapahiya. "I'm sorry. And thank you. Akala ko nawala ko na ang mga iyan," aniko at napayuko. "Paano nga pala napunta sa 'yo 'yan? At bakit ka sumunod dito? Akala ko ba hindi mo ako sasamahan," maya-mayang dagdag ko at nag-angat na ng tingin.

"As to your second question, nabagot ako sa condo kaya I chose na puntahan na kita. Sa unang tanong mo naman, I already saw you habang lumalabas ka ng boutique carrying these bags pero inilapag mo lang sa sahig. While you're having some calls at nakatalikod ka pa, I decided na kunin na ito at baka mawala mo pa. Bumalik lang ako sa parking area at may nakalimutan ako sa sasakyan. That's why you didn't notice me," sagot nito at hindi na ako nakaimik. "So, where are you next?" tanong nito.

"Sa beauty store. I need to buy some hygiene products and skin care stuff," sagot ko.

"Okay. Samahan na kita," saad nito na siyang ikinabigla ko.

'Akala ko ba ayaw niyang sumama sa akin,' naisaisip ko.

"S-Sige. Ako na niyan," sabi ko at tinuro ang mga shopping bags para ako na ang magdala.

"No. Leave this to me so you can freely choose the items that you want to buy," sagot nito at hinayaan ko na siya. Nauna na siya sa paglakad at sumunod naman ako sa kanya.

Nasa loob na ako ng beauty store while Rei was patiently waiting for me outside. Palihim ko siyang tinatapunan ng tingin. I was amazed. Tila ba'y hindi siya nababagot na ilang minuto na rin akong nandito sa loob . Nahihirapan kasi akong magdesisyon kung anong mga brand ang kukunin ko.

'Bakit parang jowa ko na itong kasama ko ngayon? He's carrying my stuff at hinihintay pa niya ako sa labas ng store while I'm buying my skin care products,' hindi ko maiwasang maisip habang tinititigan ko siya. Mabuti at sa isang direksyon lang siya nakatingin kaya hindi niya nakikitang kanina ko pa siya sinusulyapan.

I just couldn't take my eyes off him while admiring his sweet acts. Ngayon lang may gumawa sa akin ng katulad nito. It's a small gesture yet counts a lot.

***

REI

NATATAKPAN ng makakapal na ulap ang araw nang makauwi kami ni Aya sa condo. Napagpasyahan kong mag grocery muna pagkatapos niya sa beauty store at kaunti na lang ang supplies sa kusina para sa aming dalawa. Mabuti at nakauwi na kami bago pa papatak ang nagbabadyang ulan. Ibinaba ko muna sa may sahig ang dalawang malalaking grocery bags na hawak ko para susian ang pintuan para makapasok kami.

"Ladies first," aniko kay Aya nang mai-unlock ko na ang pintuan at binuksan ito para mauna siyang pumasok.

"Thank you," sabi nito at humakbang na papasok habang dala niya ang shopping bags ng pinamili niyang mga damit at beauty products.

Pinulot ko muli ang grocery bags at sumunod na sa pagpasok. I saw Aya playfully pushed the door closed with her foot while I set the bags on the kitchen island. Maya-maya pa ay lumakad na ito papuntang sala at ipinatong ang mga dala niya sa ibabaw ng sofa. Isa-isa niyang binuksan ang shopping bags para ilabas ang kanyang mga napamiling damit.

Napakunot ang noo ko habang nanatili akong nakatingin sa ginagawa niya. She was examining the clothes closely one by one. She even holds it against herself to gauge the fit. Dresses at tops na parang pang kid's size sa liit ang nakikita kong pinagpapalit-palit niya ng hawak.

"Akala ko ba bibili ka ng pambahay na damit? Comfy clothes? T-shirts?" sabi ko sa kanya.

Natigil siya sa kanyang ginagawa at tumingin sa akin. "E, dito ako komportable, e," sagot nito.

Napailing ako ng ulo.

"Well, sa lamig ng aircon dito, good luck na lang sa 'yo. And don't you request na hinaan ito o patayin. I will never do that," sabi ko at isa-isa nang inilalabas sa grocery bags ang mga napamili namin. I'm also thinking to make some snacks kaya inihahanda ko na rin ang mga kakailanganin kong sangkap.

"At sino ba ang may sabi sa 'yo na lalamigin ako?" Narinig kong sabi niya at hindi ko na siya sinagot. May katigasan talaga ang ulo nito.

Hinubad ko ang suot kong pang-itaas na damit at kinuha ang apron na nakasabit sa isang hook katabi ng refrigerator. I then tied it around my waist, and with a determined look, began zesting the lemon.

"Bihis lang ako, ha." Narinig kong sabi ni Aya kaya napalingon ako sa kanya.

"Sige," sabi ko at pumasok na siya sa loob ng kuwarto bringing a pair of her clothes.

Kalaunan ay bumalik na ako sa aking ginagawa. I combined the lemon zest and salt flakes in a bowl and then set it aside. Pagkatapos ay naghanda ako ng egg yolk and then whisk it together with a sparkling water. I then added some flour and slightly whisk it to combine.

"Ano'ng lulutuin mo?" saad ni Aya nang natapos na siya sa pagbihis at nakalabas na ng kuwarto.

Napatitig ako sa kanyang suot habang unti-unti siya lumalapit sa akin. She's wearing a backless halter top and sweatpants for her bottom. Sa nipis ng tela ng suot niyang pang-itaas ay hindi ko maiwasang mapansin ang dalawang maliit na bilog sa dibdib niya.

'Are those her nipples? Hindi ba siya nagsuot ng bra?' naisaisip ko.

Bago pa tuluyang mawala ang konsentrasyon ko sa ginagawa ay ibinalik ko na ang atensyon ko sa lulutuin ko. I must stay on course.

"Tempura prawns with lemon zest," sagot ko sa tanong niya sa wakas without looking at her. "Hindi ka naman ba allergic sa hipon?" tanong ko sa kanya at tiningnan siya sa mukha. She was watching what I was doing while both of her arms were extending above the kitchen counter and her hands resting flat on the countertop.

"Hindi naman," tanging sagot niya.

"Good," sabi ko at inihanda na ang air fryer.

I preheat it with the right temperature. At pagkatapos ay inihanda ko na ang cornflour, lightly coated the prawns, and thickly coat it after sa batter na ginawa ko kanina. Isa-isa kong nilagay sa loob ng air fryer ang unang batch ng prawns na nabalotan na ng liquid mixture.

Napatingin ako sa may window glass na may kalayuan sa likuran ni Aya habang hinihintay na maging golden brown ang niluluto kong prawns. Napansin ko ang pagpatak ng mga tubig mula sa kalangitan. Bumuhos na pala ang ulan.

"Ang lamig pala talaga 'no?" Narinig kong sabi ni Aya kaya napatingin ako sa kanya. Yakap-yakap niya ang kanyang sarili at hindi na naman nakaligtas sa mga mata ko ang nanininigas niyang mga ut*ng.

"Maybe that's why your nipples are popping," bulong ko sa sarili at bumalik ng tingin sa air fryer.

"You're saying something?" sabi ni Aya dahil hindi niya narinig ang sinabi ko.

"Wala. Well, I already warned you so go blame yourself kung bakit 'yan ang sinuot mong damit. Pumunta ka na lang sa kuwarto at kumuha ka ng t-shirt ko roon sa cabinet. Palitan mo 'yang suot mo. Hanapin mo na lang kung saan doon," sagot ko sa kanya. Kaagad naman siyang sumunod at lumakad na papasok ng kuwarto.

As I waited for a few minutes to get the prawns cooked and for Aya to come back, I had this growing sense of unease. Saka ko naalalang may tinatago pala akong litrato ng ex-girlfriend ko roon sa cabinet na pinaglagyan ko ng mga pambahay kong t-shirts. May mga love letters din doon na hindi ko na naibigay pa sa kanya.

My heart was racing nang sundan ko si Aya sa loob ng kuwarto. Ayaw kong makita niya ito. She doesn't have to know my past. It's just between me and my ex-girlfriend whom I'm not ready to let go fully kahit three years na kaming hiwalay.

When I finally entered the room, I saw Aya reaching out for the said cabinet's door which caused my anxiety to intensify.

"Miss Santillan!" tawag ko sa kanya.

Napalingon siya sa akin ngunit nabuksan na niya ang cabinet. I took a step towards her para pigilan siyang tuluyan na tingnan ang loob nito. Hanggang sa patakbo na akong lumapit sa kanya at kaagad na hinawi ang kamay niyang nakahawak pa sa siradora. But unluckily, at the same time, my foot tangled with the edge of a rug which sends me stumbling forward. Sa isang magulong sandali ay bumagsak kami sa kama. Aya was underneath me habang nanlaki ang mga mata niya sa gulat.

A brief and awkward moment seemed to stand still. Naramdaman ko ang malakas na pintig ng puso niya habang nakapatong ako sa ibabaw niya. Our eyes met. We're not even blinking. Her face was mere inches from mine. Hindi ko mapigilang makaramdam ng init sa katawan nang dumampi sa malapad kong dibdib ang matigas niyang mga ut*ng. Idagdag pa ang lamig ng paligid at ang tunog ng malakas na ulan sa labas ng building.

Tila ba'y napako ako sa aking posisyon. Hindi ko alam ang susunod na gagawin habang nakatitig ako sa maamo niyang mukha. Tatayo ba ako na parang walang nangyari? O idadampi ko ang mga labi ko sa labi niyang mapang-akit? Tinitig*san na rin yata ako.