Kabanata III: Officially Student

Maaga ako nagising dahil siguro sa namamahay ako, na-miss ko agad si ina, ang mga luto niya lalong-lalo na ang presensya niya na nakapapanatag ng kalooban ko. I feel safe with her.

Umiling-iling na lang ako at huminga ng malalim at saka kinuha ang dalawang twalya ko at undergarments at saka uniporme ng first year, wala kasing sariling palikuran ang bawat kwarto kaya nasisiguro kong isa o dalawa lang ang palikuran namin. Pagkalabas ko ay sakto namang pagdaan ni Linda, ang Luna ng pack namin.

"Oh, good morning! Napakaaga mo naman ata nagising," nakangiting sabi niya na tumigil sa paglalakad at humarap pa sa akin.

"Namamahay kasi po ako," sagot ko.

"Okay lang 'yan, masasanay ka rin niyan. Oh siya, mag-ayos ka na ng sarili mo at ang palikuran ay nasa tabi ng kusina," aniya.

"Salamat," pagpapasalamat ko at naglakad na pababa ng hagdan at pinuntahan ang tinuro ni Linda na nahanap ko naman agad. Dalawang palikuran ang nakita ko at may nakadikit na dalawang simbolo, kumatok naman ako sa pintuan na may simbolo para sa mga babae.

"Palabas na," anang ng pamilyar na boses sa loob ng palikuran na mayamaya ay lumabas na.

"Demi!" Nakangiti niyang bungad nang makita ako.

"Sofia," usal ko sa pangalan niya.

Nakasuot ito ng bath robe na kulay puti at pinupunasan ang buhok niya.

"Namamahay ka 'no?" tanong niya.

"Oo," sagot ko at huminga ng malalim. Na-mimiss ko na talaga si ina.

"Ako nga rin eh, hindi ako sanay na maaga nagigising pero rito, napapaaga akong gising," aniya at ngumuso pa.

"Ah… Oo." Naiilang ako makipag-usap sa kanya lalong-lalo na't hindi ako sanay makipag-usap sa iba maliban na lang kay Yosh.

"Uhm, sige, maligo ka na muna pala. Hintayin na lang kita para sabay na lang tayo pumunta sa main campus." Tanging tango lang ang naging sagot ko at binuksan ang pintuan ng palikuran.

Agad akong naglinis ng katawan, naligo sa malamig na tubig na hindi ako sanay dahil noon ay iniinitan ako ni ina ng mainit na tubig na inihahalo sa tubig na ililigo ko para maging maligamgam dahil sa nagkakasakit ako kapag napakalamig ng tubig ang nililigo ko. Sana naman ay hindi ako magkasakit nito.

Madali lang akong naligo dahil sa lamig at baka may kumatok na. Pinunasan ko na rin ang katawan ko at isinupot ang isang twalya sa buhok ko, sinuot ko na rin sng undergarments ko at ang uniporme; isa itong puting long-sleeved na hapit-hapit sa katawan, may kulay berdeng necktie rin ito, skirt na kulay berde rin na hindi lalampas sa tuhod ang haba at mahabang medyas na hanggang tuhod at saka kulay itim na sapatos na kasyang-kasya sa akin.

Sa muli ay tiningnan ko ulit ang sarili ko sa salamin sa loob ng palikuran at tulad ng dati wala pa ring buhay ang mga mata ko na nakatingin sa salamin, ako pa rin ang Demi na expressionless at walang alam sa pakikipaghalubilo.

Lumabas na ako sa banyo na saktong papunta pa lang sa palikuran ang ilan sa mga babae na mga myembro ng pack namin, bahagyang yumuko ako bilang bati sa kanila na binati naman ako pabalik. Naglakad ulit ako pataas para pumunta sa kwarto ko at ilagay roon ang mga tuwalya na ginamit ko.

"Aba't tumatapang na kayo ha!" Narinig kong sigaw mula sa labas, binuksan ko ang bintana at nakita ang nangyayari sa labas. Isang she-werewolf na galing sa ibang pack, galit na galit itong nakatingin sa isa sa babaeng myembro ng pack namin.

"Paumanhin ngunit ano ba ang ginawa sa 'yo ni Trisha para saktan mo siya?" tanong ni Linda na inaalalayan na ang umiiyak na myembro ng pack namin.

"May pinapagawa ako sa kanya at dapat ngayon din ay tapos niya na ngunit hindi pa rin niya tapos ngayon!" Nanggagalaiti nitong sigaw.

"Paumanhin ngunit inuna ko ang pag-aaral para sa paparating na pagsusulit namin kaya hindi ko agad natapos---"

"Wala akong pakialaman kung may pagsusulit kayo ang nais ko ay tapusin mo ang pinapagawa ko sa 'yo!"

"Pero---" Nakita kong pinisil ni Linda ang kamay niya para hindi na umimik ang nangangalang Trisha.

"Paumanhin kung hindi agad niya natapos ay pinapatapos mo sa kanya at huwag kang mag-alala tatapusin niya iyon sa araw na ito," magalang na usal ni Linda na pinisil ulit ang kamay ng babae upang pigilan sa muling pagsalita nito.

"Tsk! Bibigyan kita ng dagdag na palugit, hanggang mamayang alas-singko ng hapon," mataray nitong usal at padabog na naglakad paalis.

"P-pero Linda, hindi ko magagawa iyon hanggang mamayang hapon a-at may pagsusulit pa ako," naiiyak nitong usal.

"Huwag kang mag-alala, tutulungan kita--- namin."

"Salamat Linda." Yumakap na ang babae kay Linda na niyakap naman nito pabalik. Mukhang ang babaeng 'yon ay mas matanda lang naman sa akin ng isang taon.

Isinarado ko na ulit ang bintana at inalis ang tuwalya sa buhok ko at nagsuklay saka naglakad palabas.

"Demi!" Napatingin naman ako sa nagsalita na walang iba kundi si Sofia na tulad ko ay nakasuot na rin ng kanyang uniporme at tulad nang una ko siyang makita ay naka-braid ulit ang buhok niya sa dalawa.

"Saan ka pupunta?" tanong niya nang nagpatuloy ako sa paglalakad palabas ng bahay kung nasaan sila Linda at ang babaeng nangangalang Trisha.

"May titingnan lang ako sa labas," sagot ko habang naglalakad palabas pa rin.

"Narinig mo rin pala 'yon," aniya na nakikisabay na sa akin sa paglalakad.

Pagkarating namin sa labas ay pinapatahan pa rin ni Linda ang babae.

"Linda…" tawag ni Sofia na nag-aalalang tumingin sa babae kanina.

"Galing sa Blood Moon Pack ang babaeng 'yon," aniya na bumuntong-hininga pa. Sigurado akong iyong sumugod na babae rito ang tinutukoy niya.

"Ang war freak naman nila," nababahalang usal ni Sofia na lumapit sa ka-myembro namin na umiiyak pa rin.

"That's the nature of Blood Moon Pack at wala tayong magagawa para suwayin ang inuutos nila sa atin or nang iba pang pack dahil sa oras na suwayin o lumaban tayo ay mas pagdidiskitahan nila tayo at gagawin na laruan," anang ni Linda.

"Kaya dapat talaga magtulungan tayong lahat para maka-survive rito sa academy," sabi ni Sofia.

"Ang unfair… Ang sistema nga natin napaka-unfair pati ba naman sa loob ng akademya ay unfair pa rin," anang ko at bumuntong-hininga pa.

"Kung sana malalakas ang mga myembro natin ay kakayanin nating umangat kaso karamihan sa atin ay hindi pa nakakapag-shift form at kung nakakapag-shift form naman ay isang mahinang lobo lang na hindi man lang makakapasok sa pagiging Gama," malungkot na usal ni Linda.

Natahimik naman kami ng ilang segundo hanggang sa may magsalita. "Bakit napakaaaga niyo namang mag-drama?" Napatingin naman kaming lahat sa nagsalita.

"May maitutulong ba kami sa iyo?" magalang na tanong ni Linda.

Kumunot naman ang noo ng nagsalita. "Wala naman."

"Ano ang ginagawa mo rito Yosh?" tanong ko.

"Checking on you," sagot niya at naglakad palapit sa akin.

"Maayos naman ako," sagot ko.

"Luna Linda, nakahanda na po ang almusal," anang ng isa sa mga ka-myembro namin.

"Almusal?" usal ni Yosh.

"Oo, gusto mo bang sumabay sa amin?" aya ni Linda.

"Hindi na kailangan---"

"Oo naman!" pagputol ni Yosh sa sasabihin ko.

"Kung ganoon, sumunod na kayong lahat sa akin," nakangiting sabi ni Linda. Agad namang sumunod sa kanya si Yosh kaya napapailing-iling na lang ako sumunod din sa kanila.

Naglakad kami papasok sa bahay at dumaan sa pintuan na nasa may kusina, bumungad sa amin ang napakaganda na garden, may limang mahahabang table rito at mga upuan.

"Dito kami sabay-sabay kumakain ng almusal, tanghalian at hapunan dahil sa hindi kami sumasabay sa breakfast, lunch and dinner time sa canteen dahil palagi lang na pinaglalaruan kami ng ibang pack roon," malungkot na usal ni Linda.

"Mas okay nga rito kayo kumain, ang tahimik," anang ni Yosh na naupo na sa isang upuan na naka-insert sa mahabang lamesa.

"Sumasang-ayon ako," anang ni Sofia na umupo na rin.

Inaya na rin ako ni Linda kaya naupo na rin sa gitna ni Yosh at Sofia habang si Linda ay nakaupo sa harapan namin maging ang babaeng umiyak kanina.

"Trisha ang iyong ngalan hindi ba?" tanong ko na kinatango naman niya.

"Sabihin mo sa akin ang pinapagawa sa 'yo kanina ng babae, tutulungan kita." Tumatango-tango naman ang babae.

**

"Wow! Ang sarap talaga nitong mga pagkain!" bulalas ulit ni Yosh.

"N-nagustuhan mo?" tanong ng isang babae na nakaupo sa isang table.

"Oo! Ang sarap!" sagot ni Yosh na hinimas-himas pa ang tyan niya dahil sa kabusugan.

"N-nagustuhan mo…" usal nung babae na napaiyak na saka tumakbo paalis.

"Did I do something wrong?" tanong ni Yosh.

"Ikaw pa lang kasi ang kauna-unahang pumuri sa mga pagkain na niluto niya maliban sa amin," sagot ni Linda na nakatingin sa dinaanan ng babae kanina.

"Bakit naman?" nagtatakang tanong ni Yosh maging ako rin naman ay nagtataka.

"Karamihan ng mga taga-ibang pack ay ayaw ang mga luto ni Micah, hindi sa hindi sila nasasarapan sa luto niya kung hindi ay naiinggit sila sa angking talento niya at minsan nga'y sinasabotahe pa nila kaya labis siyang nasiyahan na nagustuhan mo ang niluto niya lalong-lalo na't kabilang ka sa Storm Moon Pack," paliwanag ni Linda.

"O…kay."

"Sige na, mauna na kayong tatlo pumunta sa main campus para may oras pa kayong malibot ang akademya," aniya na ginawa naman namin.

**

"Teka, wala pala akong payong," usal ko at tinignan ang dadaanan naming medyo mainit.

"Oo nga pala, napaka-sensitive ng balat mo kahit hindi ka naman anak ng mayaman," pabirong usal ni Yosh na kinasama ko naman ng tingin sa kanya.

"Mayroong bilihan ng gamit na kailangan niyo sa tabi ng cafeteria, naroroon ang lahat na gusto at kailangan ninyong bilhin," sabi naman ni Sofia.

Tumatango-tango naman ako at tumingin ulit sa mainit na dadaanan namin bago bumuntong-hininga. Bakit naman kasi sa kadami-daming ipinadalang gamit sa akin ni ina ay ang payong pa ang nakalimutan ko.

Maglalakad na sana ako ngunit may iniabot na payong si Sofia.

"Pero ikaw…" Ipinakita niya naman ang isa niyang payong.

"Palaging dalawa ang dinadala kong payong in case of emergency. Uhm, share na lang kayo ng kasama mo…"

"Ah, oo nga pala hindi ko pa napapakilala ang sarili ko sa 'yo, ako pala si Yosh at ikaw si Sofia hindi ba?" Si Yosh na naglahad pa ng kamay.

"Ako nga, nice to meet you," sabi naman ni Sofia na nakipagkamay pa kay Yosh.

"Salamat sa payong," sabi ko at ibinuklat ang payong, naki-share naman sa akin si Yosh na nagsimula na naman magkwento ngunit si Sofia lamang ang nakikisabay sa mga biro niya.

**

"Andito na pala tayo," anang ni Sofia na nilibot-libot ang tingin.

Nasa harap kami ngayon ng napakalaking gusali, ito na ata ang canteen.

"Ang ganda," namamanghang usal ni Yosh habang nakatingala.

"Andoon yung tindahan." Itinuro naman ito ni Sofia kaya naglakad naman agad kami palapit doon.

Pumasok na kami roon dahil sa bukas naman ang pintuan ng tindahan na medyo creepy dahil sa medyo madilim sa loob pero nakakamangha dahil akala ko ay maliit lang ang tindahan pero noong pumasok kami ay napakalawak at ang laki nito.

"Ang creepy naman dito," puna ni Yosh na nilibot-libot ang tingin niya.

"Tindahan kasi ito ng witch," sabi naman ni Sofia.

"Madam Fe? Madam Fe?" tawag ni Sofia.

Naglibot-libot naman ako ngunit nakuha ang atensyon ko nang makita ko ang isang kwintas na may maliliit na batong kulay lila. Parang may kakaiba sa bato na hindi ko malaman kung bakit naagaw ang atensyon ko nito.

"Kilala mo ang may-ari niyan?" Gulat akong napatingin sa babaeng may kakaibang kasuotan na nasa gilid ko na.

Medyo nagulat din siya at hinawakan ang kanang kamay ko. "Kakaiba ka iha," aniya na tiningnan ang nakabukang palad ko saka bigla itong binitiwan.

"Ikaw nga! Ikaw nga ang---"

"Madam Fe!" Napatingin naman kami kay Sofia.

"Sofia, anong ginagawa mo rito?" tanong ni Madam Fe, siya pala ang witch na may-ari ng tindahan.

"Sinamahan ko ang mga kaibigan ko na bumili ng payong," sagot niya at tumingin sa akin. Mayamaya ay nagpakita na rin si Yosh.

"Normal na payong lang ba?"

"Opo," sagot ko.

Agad namang naglakad paalis si Madam Fe at pagbalik ay may dala ng kukay lilang payong.

"Heto na," aniya kaya tinanggap ko naman saka nagbayad ngunit nang paalis na sana ako ay hinawakan niya ako sa braso bago ibinulong ang katagang hindi ko maintindihan.

"Huwag mong hahayaan na masaktan ka dahil sa oras na mangyari iyon ay guguluhin at papatayin niya ang lahat sa lupaing ito."

Sino ang tinutukoy niya?