ABBY POVTahimik akong nakamasid kay Luther habang may kausap ito sa cellphone. Hindi ko alam kung sino ang kausap nito pero ramdam ko ang tensiyon nito habang galit na sinasagot ang kung sino man ang nasa kabilang linya.Agad akong napatayo mula sa pagkakaupo ng marinig ko ang pagbanggit nito sa dalawa kong anak. Mukhang ang kidnappers ang kausap nito kaya naman lalo ko pang tinalasan ang aking pandinig."Hindi! Hindi ako papayag sa gusto mo! Alam kong ikakapahamak ni Abby ang gusto mong mangyari!" Sigaw nito. Agad akong nakaramdam ng matinding kaba ng banggitin nito ang pangalan ko. Hindi ko maintindihan pero mukhang kilala nito ang kanyang kausap. Mukhang kilalang kilala ni Luther ang dumukot sa mga anak namin. Agad akong naglakad palapit dito. Hinintay ko munang matapos nito ang pakikipag-usap bago ako nagsalita."Tumawag na ang mga kidnappers? Ano ang gusto nila?" agad na tanong ko kay Luther. Napansin ko pa ang pagkagulat sa mga mata nito nang tumingin sa akin. Hindi marahil nit
ABBY POV"Mommy!" naramdaman ko ang paghaplos ng maliit na kamay sa aking mukha. Unti unti kong idinilat ang aking mga mata at tumitig sa dalawang mukha na nasa harap ko. Wala sa sariling napabangon ako at mahigpit silang niyakap."Lorraine, Carl.." bulong ko. Hindi ko mapigilan na mapaiyak ng malakas. Nandito na sila. Nandito na ang mga anak ko. Nagkatotoo ang pangako sa akin ni Luther. Gagawin nya ang lahat para ligtas na maibalik ang mga kambal"Baby..ok lang ba kayo? Hindi ba kayo sinaktan ng mga taong dumukot sa inyo?" tanong ko habang umiiyak. Agad silang umiling."Hindi po Mommy. Basta na lang nila kami iniwan sa church." sagot ni Lorraine. Natigilan ako at iginala ang tingin sa paligid."Nasaan si Daddy nyo? Siya ba ang sumundo sa inyo doon?" tanong ko. Agad na umiling ang kambal."No po Mommy. Yung priest po ng church ang naghatid sa amin. Hindi pa po namin nakikita si Daddy. Dumiritso na kami dito sa room pagkadating namin." sagot ni Carl. Wala sa sariling tumingin ako sa or
ABBY POVHilam ang luha sa aking mga mata habang nakatitig sa isang news report na naka-flash sa screen ng telebisyon. Ibinalita dito kagabi ang nangyaring sunog sa isang warehouse sa Valenzuela. "Hindi totoo iyan! Buhay siya! Nararamdaman kong buhay pa ang asawa ko!" Paulit-ulit kong wika habang nakikita ko na isa-isang inilalabas ang mga body bag kung saan nakalagay ang katawan ng mga nasawi. Hindi ko na nainitindihan pa ang sinasabi ng news caster dahil sa sama ng loob ng nararamdaman pero isa lang ang sigurado. Hindi na makilala ang mga katawan dahil sunog na. Halos siyam katao ang nasawi at pinaghihinalaan na isa sa mga iyun si Luther."Mam, huminahon po kayo! Baka kung mapaano kayo!" narinig ko pang wika ni Giselle. Hindi ko ito pinansin bagkos para akong nauupos na kandila na pabagsak na naupo sa sofa. Hindi matanggap ng kalooban ko na dito matatapos ang lahat sa amin."Giselle, sabihin mo! Buhay pa siya diba? Hindi siya kasama sa mga nasawi? Sabihin mo sa akin..Maawa ka! Mala
Abby pov"Life must go on ika nga! Iyun ang gustong kong gawin sa kabila ng matinding kalungkutan na nararamdaman ko ngayun. Hindi pwedeng habang buhay akong magluksa. Halos isang buwan na ang mabilis na lumipas at tuluyan ng naihatid sa huling hantungan ang katawan ni Luther. Masakit dahil sa lahat ng iyun hindi ko man lang tinangkang silipin ito. Tanging si Lester ang nag-asikaso ng lahat ng iyun.Sa mga panahon ng pagluluksa ko malaki ang pasasalamat ko dahil hindi ako iniwan ng aking pamilya. Si Kuya Damian at ang aking mga magulang.Yes...napauwi pa ang aking mga magulang dito sa Pilipinas ng mabalitaan ng mga ito ang nangyari sa asawa ko. Pareho silang nakikidalamhati sa akin pero kahit na anong gawin kong pag-iyak alam kong hindi na babalik si Luther. Nagpapasalamat din ako dahil nandyan si Giselle at Erika. Pati na din si Laarni na asawa ni Lester. Hindi ko talaga alam kung paano palilipasin ang mga araw na wala ang asawa ko. Mabuti na lang din at nandiyan ang aking mga anak
ABBY POVNgayun ang unang araw ng training ko. Nandito kami sa isang malawak na lupain na ayon kay Giselle pag-aari ni Luther. Hindi ko akalain na may ganitong lugar na iniingatan ang asawa ko. Mukhang hindi ko pa nga siya lubos na kilala. Sa dami pala ng mga tauhan nito mukhang may iniingatan itong pangalan o hinahawakang organisasyon na hindi ko alam. Sayang nga lang dahil ngayun ko lang ito nalaman kung saan wala na siya."Sabihin mo lang sa akin kung hindi mo na kaya Mam ha? Dahan-dahan lang. Huwag mong pilitin ang sarili mo. Huwag ka din mag-atubiling sabihin sa akin kung pagod ka na." wika sa akin ni Giselle habang nakaagapay sa mabagal kong pagtakbo. Nakadalawang ikot pa lang kami pero tagaktak na ang pawis ko. Hingal na hingal na din ako samantalang ng tingnan ko si Giselle ay parang hindi man lang ito apektado sa layo ng tinakbo namin. "Ayos lang ako Giselle. Kailangan kong magtiis kung gusto kong matuto." sagot ko dito na may halong biro ang tono ng boses ko. "Oo naman! Sa
LUTHER POVHalos isang taon na din ang mabilis na lumipas simula ng nangyari ang muntik na pagkitil sa buhay ko at sa loob ng mga araw na lumipas wala akong ibang hangad kundi makapiling muli ang aking mag-ina.Pero sa ngayun kailangan ko munang supilin kung ano ang gusto ng kalooban ko para sa kaligtasan ng lahat. Malaking sindikato ang kalaban ko at ayaw kong madamay sila. Mga sindikatong nasa likod ni Shiela. Mga sindikatong bumili kay Shiela noon at ginawa siyang asawa ng pinaka-leader.Aware ako sa kalakaran na ginagawa nila ngayun. Kumukuha sila ng mga inosenteng bata at ibinibenta sa mga mayayaman na mga tao para gawing alipin at minsan ay pinapatay para kunin ang organs sa katawan. Kawawa ang mga biktima ng sindikatong iyun at kailangan kong kumilos para matapos na at isa na rin ito sa paraan ko para makaganti sa ginawa ni Shiela pati na din sa pangingidnap nito sa kambal.Tinitigan ko ang mukha ko sa salamin. Malaking peklat ang iniwan dulot ng pagkakapaso ko sa bahaging iyun
ABBY POVPagkatapos kong asikasuhin ang kambal ay mabilis akong bumalik ng kwarto. Kanina ko pa inaabangan ang balita tungkol sa lakad nila Giselle kasama ng ilang tauhan ni Lester. Para akong pusang hindi makapanganak habang pasulyap-sulyap sa aking cellphone. Ito na ang pagkakataon ko. Dumating na ang takdang oras ng paniningil.Naglakad ako paputang balcony. Mula sa kinaroroonan ko ay kitang kita ko ang nagkikislapang bituin sa langit. Hating gabi na at dilat na dilat pa rin ako. Wala akong balak matulog ngayun gabi at gusto kong hinatayin ang magandang balita mula kay Giselle. Alam kong magtatagumpay sila sa utos ko. Hindi ako bibiguin ni Giselle.Kahit na inaasahan ko ang tawag na iyun, hindi ko maiwasan na mapapitlag ng marinig ko ang pagtunog ng cellphone ko. Excited ko itong dinampot at agad na sinagot."Good News! Nakuha na namin siya. Nandito na siya sa hideout!" Agad na balita sa akin ni Gislelle. Masaya akong napangiti."Good Job! Pupunta agad ako diyan ngayun din." excit
LUTHER POVNakangisi ako habang nakatingin sa isang malaking monitor habang pinapanood ang ginagawang pagpapahirap ni Abby kay Pamela. Hindi ko akalain na may itinatago din palang tapang ang asawa ko. Parang hindi nga ito makapatay ng ipis noong nagsasama pa kami sa sobrang hinhin at mababang loob nito. Pero habang tinititigan ko sya ngayun ibang Abby ang nakikita ko. "Abby! Kaunting panahon na lang. Muli din kitang makakasama!" hindi ko mapigilang bulong sa aking sarili habang hindi inaalis ang pagkakatitig sa mukha nito na noon ay kita ang galit habang kinakastigo si Pamela. Wala itong kamalay-malay na ang mga CCTV na nakakatutok sa bawat kilos nila sa loob ng hideout ay direkta kong nakikita."Wow! Ibang iba na talaga siya! Malaki ang naitulong sa kanya ng pagsasanay nya ng martial arts." wika ni Lester. Hindi ko namalayan ang pagpasok nito dito sa kwarto ko. Nakasunod naman si Doc Damian dito na noon ay direkta ng nakatitig sa pinapanood ko."Is that Abby?" tanong nito sa hindi m