"Let me drive for the both of you, matagal makapag pabook ng lalarentcar dito medyo looban pa kasi 'tong lugar, tara na!" Tumayo ako at tumingin ako kay Calliste na wala padin sa sarili, nakatitig lang din siya saakin na tila nagtataka to help may mali ba don?? Sa halip na makipagtitigan lang ako sakanilang dalawa ultimo si Tim at ibang customers na nakatingin din sakin hinila ko si Calliste na nakaupo lang din sa harapan ng kinatatayuan ko, ni hindi ko narinig na umangil o di manlang niya binawi ang kamay niyang hawak ko ngayon, tinanguan ko si Stefan at kinuha naman ni Stefan ang bag ni Calliste na naiwan niya sa sofa. Nauna na kaming lumabas ni Calliste habang hinihintay si Stefan."Let's go! I just want to help wala naman akong lakad ngayon kaya ako na mag hahatid sainyo kung saan man kayo pupunta" sabi ko kay Calliste at nakita ko ang reaction niyang paiyak kaya ako nataranta, sa sobrang taranta ko niyakap ko siya bigla. 'Di naman siya nagpumiglas, wala siyang reaction siguro nga
Calliste's POVLimang taon na din pala ang nakalipas, sa limang taon na yon ang dami kong natutunan, ang dami kong aral sa buhay na kailangan kong tandaan araw araw noon hanggang sa nakasanayan ko nalang gawin at itatak sa isip at puso ko. Ang saya lang na pinaliligiran ako ng mga positibong tao. Na hindi lang si Jax ang naging kaibigan ko. Oo, totoo hindi lang isa ang nadagdag sa mga kaibigan ko kundi dalawa.Hindi ko makakalimutan ang mga sinabi ni Jax saakin noon upang pakalmahin ang isip ko."Kaya mo 'tong laban na to Calliste, kaya mo! Kakayanin mo. Kasi nandito ako, ituloy mo ang laban mo. Life must go on! Keep going. Hindi kita iiwanan, anong gusto mo? San mo gustong pumunta? Pupunta tayo kahit saan pa yan, sasamahan kita kahit saan basta ipangako mo saakin na lalaban ka. Okay?? Nawala man ang Mommy mo, nawala man ang Daddy mo pero promise me ipagpapatuloy mo ang pangarap mo. Tuloy lang ang buhay. Kung hahayaan mo ako sasamahan kita sa bahay niyo, kahit isa o dalawang buwan lan
"Si Stefan yun miss na daw niya kayo, inaasikaso niya din ang kasal. Eh tumatawag daw siya sayo ilang beses na hindi ka daw sumasagot pati sayo Amara wala daw sumasagot sainyo kaya sakin na siya tumawag sabi ko nga baka natabunan kayo ng iba't ibang flavor ng cakes kaya nagstay nalang ako sa parking lot" sabi ni Jax samin na napangiti naman ako.Kinuha ko ang cellphone ko sa loob ng pouch ko at nagsimula na akong magcheck ng chats and calls niya. Talagang napakadami 61 missed calls tapos yung chats niya umabot ng 142 CHATS???!!!! Talagang napakanganga ako ano kaya nangyari dito. Nagsimula na akong magbasa ng mga chats niya saakin ng bigla naman siyang tumawag."Why didn't you pick up all my calls?! I've been trying to call you so many damn times!! and you're not even replying all my chats, kahit isang chat wala kang sineen!!!" eto na agad bungad ni Stefan sakin ng masagot ko ang tawag niya. hello?? wala manlang kamusta jan?? hayy galit nanaman si Boss Stefan!! HAHAHAHA"Hehehe hiiii?
Ang higpit ng yakap ko sakaniya na tila ba ayoko ng bumitaw pa, namiss ko ng sobra ang kaniyang amoy lalong lalo na ang kaniyang boses. Tunay nga ang kasabihan na pag naramdaman mong malungkot ka darating yung isang bagay o tao na makakapagpasaya sayo.Naramdaman ko ang kaniyang malalim na paghinga dahilan kung bakit ako humiwalay sa pagkakayakap sakaniya."Love?" tawag niya na nakapag pangiti sakin HAHAHAHA hanggang ngayon kinikilig padin ako."Akala ko bukas ka pa uuwi? kung alam ko lang na ngayon edi sana umuwi kami ng maaga, si Jax kasi nag aya pa sa Manda. Kamusta flight mo?? akala ko nakatulog ka kanina habang magkatawagan tayo hindi kana kasi sumagot. I miss you so much!!! I love you i loveee youuuu!!!" sabi ko sakaniya, hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at hinalikan niya ako sa aking noo, hayy nako lalo akong kinikilig!!!!"Gustong gusto ko na kasing makita ka, hindi mo alam kung gaano kita kamiss. Hayy nako Calliste Cassandra!!! Kaya ako naiinis kanina kasi hindi mo si
Kinabukasan ng umaga, kakagising ko lang ng kumatok si Mommy sa pintuan ng aking kwarto. Nagpaalam siya sakin na aalis daw siya pero hindi niya sinabi kung saan, binilinan lang niya akong nagluto na siya ng tanghalian para hindi na ako magluluto. Kaya buong maghapon mag isa lang ako sa aking kwarto.Mag aalas kwatro na ng hapon ng naisipan kong bumangon para magligpit ng kalat sa bahay, pumunta ako sa loob ng kwarto ni Mommy at nakita ko ang kaniyang nebulizer sa sahig sa gilid ng kama niya, tiyak akong hinika nanaman siya kagabi. Inayos ko ang nebulizer at ibinalik sa gilid ng cabinet niya na katabi lang din ng kama niya. Umupo ako saglit sa kaniyang kama at kinuha ang aking cellphone mula sa bulsa ng aking short shorts. Naisip kong itext si Mommy since kanina pa siyang umaga umalis."Ma asan kana po? Hinika ka po pala kagabi hindi mo po sinabi saakin, uwi kana po Ma baka hikain ka nanaman" sabi ko habang nagtitipa ng text para kay Mommy.Hindi nagreply si Mommy, narinig kong bumusin
Wala naman akong masabi, nagulat lang ako dahil hindi ko alam na saakin na pala nailipat ang titolo ng bahay. Ginawaran ko lang si Mommy ng isang matamis na ngiti at tumango ako sa sinabi niya.Tuloy lang kami sa pagkukwentuhan ni Mommy ng may ng doorbell, si Stefan na yon."Mom, it's Stefan. Actually, we're gonna go somewhere. Is it okay?" sabi ko."Yeah yeah, sure pagbuksan mo na yang manliligaw mo baka naiinip na yan. hahaha" pang aasar ni MommyBago kami umalis ni Stefan nakita ko si Mommy na nakaupo sa massage chair namin sa sala. Kaya naman nilapitan ko na siya para makapagpaalam na kami ni Stefan."Ma, take care of yourself ah? wag kana po mag linis linis ng bahay si ate Myrna uuwi na this Wednesday kaya wag kana po mag abala pang maglinis. Okay po? If there's something gonna happen just text or better call me. okay? i love you so much!!" sabi ko kay Mommy."Osiya sige na, enjoy your Monday with your boyfriend este bestfriend!! Hahahaha Calliste remember what i've said. Take
I can't stop myself from crying, tinignan ko si Stefan at lalong humigpit ang kaniyang hawak sa aking kamay. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko tila ba naglalaban ang kaligayahan sa puso ko at kalungkutan sa isip ko. May ngiti saaking labi ng tignan ko si Stefan pero binabawi din ng luha ko ang ngiting ibinibigay ko sakaniya.Niyakap niya ako bigla at hinayaan niya akong umiyak sakaniyang mga balikat. Na konsensya naman ako kasi nakaayos pa naman din siya tapos babasain ko lang ng mga luha ko ang kaniyang damit. Pero hindi siya nagreklamo o ano, bagkus lalo niya akong niyakap para maging komportable ako sakaniya.Mayamaya lang ay unti unti na siyang humiwalay sa pagkakayakap saakin at inaya na niya akong bumaba ng sasakyan."Let's go down love, I have a lot to say but I don't want to say it here, I want there" sabay turo ni Stefan sa direksyon kung nasaan ang mga taong minamahal ko at napakaimportante saakin.Binalik ko ang tingin ko sakaniya, hindi ko man mapigilan ang aking pag iyak
"Huh?? What happen?? Bakit biglaan?? How 'bout the preparation we prepared??" sabi ni Stefan."Rayden told me to cancel it. I don't know, last night he told me that he doesn't want to get married there in Ph. He wants us to get married in France" sabi ni Amara. Nakabalik na sila ni Rayden sa Italy last week pa. Sa inis kasi ni Stefan, ni-loudspeaker na niya para daw marinig ko, nasa Condo ko kami ngayon. Chismosa lang ang peg. :P 6:41PM ngayon dito sa Ph. 12:42PM naman sa Milan, Italy. Pero seriously?! Literal na kumunot ang aking noo. Ilang weeks nalang, hmmm 1 week nalang pala tapos nagchange venue pa sila at hindi basta basta venue. Guys, we're talking about OTHER COUNTRYYYY likeee whuut?! Ang weird lang na ang tagal ng preparation tapos ngayon pa nagbago. 2 weeks ago nung nanggaling kami kina Mommy and Daddy then diretso ng Tagaytay. Dagdag memories nanaman yon. Ang saya ko lang din talaga nung araw na yon, lahat ng worries ko nawala kahit papano. May mga natira pero hindi nama
I will never forget what happened last night. Lasing na lasing ako pero hindi ako pinabayaan ni Miguel. Dumaan muna kami sa isang sikat na coffee shop para bilhan ako ng brewed coffee para raw kahit papaano ay mahimasmasan ako.He took care of me and narealize kong siya lang ang gumawa sa'kin ng ganun. Hindi niya ako iniwan hangga't hindi pa ako okay. Hindi ko mapigilan ang pagkumpara kay Timo sakaniya. He's really a gentleman.Nakatingala lang ako ngayon sa ceiling ng aking kwarto and then I remember what he said bago niya ako tanungin kung saan ko gustong pumunta. ."You can't decide just what you want to do, Addi!" Alam kong naiirita na siya sa'kin dahil hindi ako umiimik sa mga pangaral niya sa'kin. May halong diin pa ang salita niya ng banggitin niya ang pangalan ko. "Hindi mo pwedeng piliin ang none of the above kung may tamang sagot sa multiple choice!" Hindi ko siya matingnan ng diretso dahil nahihiya ako sa mga kagagahan ko."What if kung wala ako? I know I'm a little bit too
Nagpalit ako ng pajama at loose shirt. Tumambay muna ako sa sala gaya ng sinabi niya hindi muna ako pumasok sa kwarto ko.Nanunuod lang ako ng series ng dumating na ang gagawa at magpapalit ng pintuan ko.Hindi rin nagtagal ay natapos na nila."Addi, come here." ani ni Miguel."Wait!" pinatay ko ang T.V. at lumapit na sakaniya."Set your password"Ginawa ko naman ang sinabi niya, nag set ako ng password. Which is birth date ko pero inuna ko ang day bago ang month. Hindi ko napansin na nakatingin pala siya. Tsk. Pero huli na, nakita na niya ang password ko."Don't worry, papasukin lang kita kapag hindi ka ulit sumagot. Don't you dare to do it again!" he said and he left, again!What's happening to him? Acting like my bf huh!Pumasok ako ng unit ko, and as usual wala nanaman akong ginagawa pero ngayon ko lang narealize na maayos na pala at wala na pala talaga akong aayusin.Pumunta ako ng kwarto ko dahil parang may parte sa kaloob-looban ko na gusto kong matulog. Ibinagsak ko ang sarili
Kunot noo kong tinitigan ang wine glass na nasa harapan ko. "Ahhhhh!" sigaw ko.Buhat yata kagabi pag-uwi ko ay panay singhal at sigaw nalang ang ginawa ko.After that party. Pinipilit ako ni Mommy na mag stay muna sa bahay pero hindi ako pumayag. Dahil una, ayaw kong malaman pa nila ang nangyayari sa'kin, pangalawa hindi rin ako makakahinga ng maayos dahil sa tensyon sa pagitan namin ni Dad.Hindi ko makakalimutan ang sinabi ni Kinsley sa'kin kagabi.Namumuo ang kaniyang luhang nakatingin ng diretso sa'king mga mata. "I heard everything from Oli, I'm sorry." Niyapos niya ako ng mahigpit. "I'm sorry, I know it's hard for you kasi akala mo siguro maiipit ako sainyong dalawa" Hindi ko na din napigilan pa ang aking mga luha dahil sa ginawa niyang pag yakap sa'kin. "Pero no, I got mad at Olivia because she did nothing to stop her sister. She even supports them." Tinapik-tapik niya ang aking likuran."I'm sorry, I-It's not because I don't trust you but I just don't want to add my problems
Kinakabahan ako.Hindi nagtagal nakarating na din kami sa Blue gardens. Bumaba ako sa likod kung saan hindi ako makikita ng mga bisita.Wala akong practice practice sa gagawin na program bahala na mamaya."Good evening everyone! Welcome to Blue Gardens! We celebrate a wonderful life for a girl who is now turning into a fine lady. All of you who are here tonight have watched her grow over the years into the wonderful person she is now. As a jumpstart, let us all welcome and acknowledge the ever supportive and loving family of our debutant Mr. Frederick Smith, CEO of Smith Corporation with her loving wife Ms. Amelia Smith" rinig kong sabi ng emcee.Hindi ko na masundan ang mga sinasabi niya. Nagulat nalang ako ng biglang buksan ni Stefan ang pintuan kung saan ako naghihintay para sa grand entrance ko.Iniabot niya sa akin ang bouquet ng white roses at dinampian niya ako ng halik sa aking noo.Nakangiti siyang nakatingin sa akin na para bang sinusuri niyang mabuti ang aking itsura. "I to
Sikat ng araw ang tumatama sa aking mukha ng magising ako.Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. "Happiest Birthday, Self" sabi ko sa sarili ko. "Ang wish ko sayo, sana maging matapang kana this time! Kaya ba natin yon?! Syempre! Kaya natin yon!" pahabol ko pa at binigyan ko ng isang mahigpit na yakap ang aking sarili.Hinanap ko ang cellphone ko, hindi ko na kasi inabala pa ang sarili kong icharge o ilagay man lang sa side table ko ang phone ko kagabi.Nasa tabi ito ng surfboard pillow ko ng makita ko ito. "hayy, kahit hindi ako mahal ng nagbigay sayo, basta ako aalagaan pa din kita" sabi ko ng kunin ko ang phone ko at ang surfboard pillow ko.Eleven percent nalang ang battery ng phone ko, meaning kailangan ko na siyang icharge. Napansin kong madami ng bumati sa akin pero ni isa wala akong binuksan na mensahe.Palabas na sana ako ng kwarto ko ng may nag doorbell sa unit ko. Agad naman akong tumakbo dahil baka si Stefan yun at madatnan pa siya nila Dad, mayamaya din kasi papunta
"Why? Is there something wrong??" pag-aalala kong tanong sakaniya."I-It's Mom" utal niyang saad sa akin. "Don't worry... So... Do you like it??" He's referring to the surfboard."SUPER! I've been planning to surf nga after the first semester but I remember naiwan ko yung surfboard ko sa Elyu last year!" bahagya naman akong nalungkot dahil bigay pa sakin yun ni Lola."I know, kaya plinano ko talagang after ng exams natin ko ibibigay" Lumapit siya sa lalaking mukhang may ari ng shop na ito. "Bro! This is Addi the one who owns that name" sabay turo niya sa surboard na nakadantay lang sa pader ng shop. "Addi, this is Geoff he's a swimmer too" ahh kaya pala sila nagkakilala."Ohh! Ikaw pala si Addi, nice to meet you!" sabay lahad niya ng kanang kamay. Abot tainga ang aking ngiti ng tanggapin ko ito. "You know what? Kinukulit ako ng kinukulit nitong si Stefanthy" sabay tapik niya sa balikat ni Stefan. "Gusto niya daw before birthday mo magawa na, kaya tomorrow I'll just send it to your bir
Ang bilis ng araw parang nung nakaraan lang eh ayaw kong pumayag sa party na gaganapin sa debut ko. Tapos eto, bukas na agad iyon.Naging magkaibigan nga talaga kami ni Migs. Nag open siya sa akin nung araw din na nagpakilala siya dahil gusto daw niyang marinig ang side ng babae.Nalaman ko din sakaniyang pinipilit din pala siya ng parents niya sa taong ayaw niya. sa kasal na hindi niya pinangarap. Parehas pala kami. Kaya biniro ko siya nun, na baka mamaya siya pala yung pinipilit din sa akin nila Dad. hahaha hindi pa din daw niya namemeet yung babae parehas kami hindi ko pCallisten namemeet yung guy. Wala din siyang idea sa family name. Kaya kung siya man iyong binabanggit ni Dad mukhang hindi naman siya mahirap pakisamahan. hahahakidding aside...Hindi ako mapakali, habang nakaupo ako sa couch dito sa living room ng unit ko. Pinagmamasdan kong mabuti ang kumikinang kinang na silver sequin gown sa aking harapan. Sinabi ko kay Mom na ayaw kong masyadong magarbo ang isusuot ko. Bukod
Wala ka ba talagang alam? Wala ka bang sasabihin o bibigyang linaw? Ayan ang mga bagay na gusto kong itanong ngunit wala akong lakas ng loob. Kaya ko pa... magbulag-bulagan.Nang maaninag ko na ang building ng Condo na tinutuluyan ko ay umayos ako ng pagkakaupo at hinarap ko siya ng nakangiti."Uhh thanks for today, masama lang pakiramdam ko, I guess malapit na 'ko mag red days""You sure?""Yeah, bakit may iba pa bang reason para mawala ako sa mood?" hindi ko na napigilan ang maging sarcastic, kaya tinignan ko siya ng seryoso, kitang kita ko sakaniyang mga mata ang gulat sa naging tanong ko. "hayy nako babe, 'wag kana nga mag-isip pa ng kung ano. Okay lang ako, masama lang talaga pakiramdam ko" nakangiting sabi ko sakaniya."O-okay... If you say so, I'll just text you when I-I got home. okay?" kabadong sagot niya saakin.Ngiti lang ang sinagot ko sakaniya.Lumapit siya sa akin, he kissed me on my forehead.Pumikit ako ng mariin ng halikan niya ako sa aking noo. Kung hindi siguro ako
Ilang araw na din ang lumipas matapos mangyari ang eksenang 'yon."Thank God! Tapos na natin ang semester na 'to sigurado akong uno ka nanaman..." hindi ko na masundan ang sinasabi ni Calliste saakin, para bang isang bulong nalang ito dahil lumilipad ang isip ko sa ibang bagay.Hangga't wala akong nakikita o naririnig na bagay na makakapag pagising saakin sa katotoohanan ng realidad hindi ko pipilitin, hahayaan kong panahon ang gumawa nito para saakin."Addi?""Hey? Addi!" sigaw na tawag sakin ni Calliste, kasalukuyang nga pala kaming nasa Espresso Cafe. "Are you with me?" ani niya."U-uh yeah" tipid kong sagot."How's Tito nga pala?""Ayun kinukulit nanaman ako, okay naman ang business namin. Pero hindi ko alam sakanila bakit nila ako pinipilit sa 'di ko gustong gawin." totoo naman... Daddy's girl ako pero dahil sa ginagawa nila saakin ni Mommy para bang nagsisimula ng lumayo ang loob ko sakanila.Kunot noo naman akong binalingan ni Calliste. "I feel you, ganyan na ganyan din sila sa