Nang matapos maligo ni Rico ng mahaba at malamig, si Ella ay tapos nang patuyuin ang kanyang buhok at abala sa paghahanap sa loob ng aparador. "What are you looking for?" tanong ni Rico, pinapahiran ang kanyang buhok gamit ang tuwalya, nakatingin sa bukas na pinto ng aparador na may kalituhan. Bumalik si Rico sa kanyang karaniwang kalmado at composure, ang ekspresyon niya ay walang pakialam, na parang hindi siya ang nagtiis mag-isa sa loob ng banyo ilang minuto lang ang nakakaraan. Itinuwid ni Ella ang kanyang katawan, at ang kanyang manipis na baywang ay mas lalong lumitaw nang ilagay niya ang mga kamay sa kanyang balakang. Lalong nagpatibay ito sa kanyang pangangatawan. Ang mahinhing kurba ng kanyang katawan ay bahagyang makikita sa ilalim ng puting seda niyang strapless na nightgown. "May mga ekstrang kumot ba?" tanong niya, habang tinitingnan ang paligid pero hindi nakakita ng kahit isang kumot sa aparador. Wala ni isang blanket. Tumigil si Rico sa pagpunas ng mga patak
Pagmulat ng mga mata ni Ella, agad niyang napansin na wala na ang tao sa tabi niya. Malamig na rin ang mga sapin ng kama. Kinuha niya ang telepono at tiningnan ang oras. Lampas alas-sais pa lang ng umaga. Napabuntong-hininga siya, buti na lang at hindi siya nag-oversleep. Papalapit na siyang bumangon nang bumukas ang pinto. Pumasok si Rico, nakasuot ng kulay abong pang-ehersisyo, na halatang galing sa labas. Madilim pa ang silid, kaya’t ang liwanag mula sa pasilyo lang ang nagpapakita ng kanyang anino. Napansin ni Rico ang liwanag ng telepono ni Ella sa tabi ng kama, dahilan para lumapit siya at buksan ang kurtina. Pumasok ang malamlam na sinag ng araw, unti-unting naaninag ni Ella ang anyo ni Rico. Namula ang pisngi niya habang pinagmamasdan ito. Ang gwapo niya—mapula-pula ang mukha mula sa pagtakbo, at ang basang pang-itaas na shirt niya ay mahigpit na dumikit sa katawan, binabakat ang bawat hubog ng kanyang dibdib. Sa bawat paghinga nito, kitang-kita ang pawis na tila niya
Pagkatapos ng tanghalian, bumalik sina Ella at Rico sa Repulse Bay. Natatakot na baka mapansin ni Yaya Mila ang anumang kakaiba sa bahay, kaya't nagpasiya silang ipasundo siya ng drayber mula sa lumang bahay bukas, kunwari ay para mag-impake ng gamit.Pagkarating nila sa bahay, agad na inutusan ni Ella si Rico na tulungan siyang maglipat. Habang tinitingnan ang punong aparador ng mga damit, sapatos, bag, at mga accessories, napagtanto niyang gusto niya ang mga ito ngunit parang napakabigat din ng pasanin nito.Napuno ng pagkabigo ang mga mata ni Ella, at mahina siyang tumawag, "Rico!""Hmm?" sagot ni Rico habang binubuksan ang drawer ng mga accessories at bahagyang yumuko."Ang galante mo talaga.""What do you mean?" tanong ni Rico, bahagyang nalito, at itinigil ang pagkuha ng mga gamit."Bumili ka ng napakaraming gamit para sa akin, kaya hirap akong ayusin ang mga ito ngayon.""Kaunting gastos lang ‘yan para sa isang Mrs. Velasquez," sagot ni Rico.“Yabang naman,” ngiwing sambit ni E
Nagulat si Ella na kaya pa ring kumain ng kaibigan sa kabila ng kabusugan nito. "Hindi ka ba natatakot na baka sumabog ang tiyan mo?""Para sa'yo ko 'yan in-order. Kahit matakaw ako, hindi naman ako kakain hanggang mamatay," sagot ni Kristen habang nagbabalik ng kanyang pino at elegante niyang anyo, sabay punas ng kanyang bibig.Ngunit sa isang iglap, nagbago ang tono niya at ngumiti nang pilya. "Babe! Na-miss mo ba ako? Ako kasi, sobra kitang na-miss habang nasa abroad ako, hindi ako makakain o makainom!"Noong una silang nagkakilala, talagang kakaiba na si Kristen. Ngayon, kahit galing siya sa ibang bansa, wala pa ring nagbago—pareho pa rin siya.Sanay na si Ella sa paraan ng pananalita ni Kristen at tinatanggap niya na lang ito. "Ako ba talaga ang na-miss mo o ang mga niluluto ko sa’yo?"Hindi man lang nagbigay ng paunang balita si Kristen tungkol sa kanyang pagbabalik sa Pilipinas. Dumiretso siya sa bahay ni Ella, tiyak na para magpaluto.Makapal ang mukha ni Kristen at hindi man
Ang liwanag mula sa screen ng computer ay tumama sa mukha ng isang lalaking may matipuno at seryosong itsura. Ang kanyang ekspresyon ay malamig at walang bahid ng emosyon habang nakatuon ang buong atensyon sa dokumentong nasa harap niya. Sa tahimik na silid, tanging ang tunog ng tikatik sa keyboard ang maririnig.Naputol ang katahimikan nang biglang tumunog ang telepono. Pumikit si Rico, bahagyang sumandal, at binuksan ang kanyang pagod na mga mata, kapansin-pansin ang pamumula ng mga ugat nito. Kinuha niya ang telepono na nakapatong sa gilid ng mesa, tiningnan ang pangalan ng tumatawag, at sinagot."Hello."Medyo paos ang boses ni Rico mula sa mahabang oras ng hindi pagsasalita, parang boses na nagdaan sa alikabok ng disyerto."Rico! Are you free tonight? Inom tayo?" bungad ni Melord, kasabay ng malakas na tunog ng rock music na naririnig sa background.Sumandal si Rico sa kanyang itim na leather office chair, malamig ang tinig na walang bahid ng emosyon. "Nasa bar ka ba?""Yip! Sasa
Bago pa man makapagsalita si Ella upang magpaliwanag, biglang dumating si Leo. Hindi nag-aksaya ng oras; agad niyang binuhat si Kristen na parang wala itong bigat. Ang dati’y maamo at mainit na ekspresyon ng kanyang mukha ay napalitan ng seryoso at malamig na anyo. "Kayo na muna ang mag-usap," malamig niyang sabi kay Ella. "Ako na ang bahala sa lasing na ito.""What the hell! Who are you? Ibaba mo ako! Nag b-bonding pa kami ng best friend ko! Babe!" sigaw ni Kristen, na biglang niyakap ang leeg ni Leo habang nagpipilit makawala.Dire-diretso si Leo palabas ng bar, hindi iniintindi ang nagpupumiglas na babae sa kanyang mga bisig. Ngunit nang marinig niya ang salitang "babe," bigla siyang natigilan. Napakagat siya ng labi, halatang pinipigilan ang sarili bago sumagot, "I'm your fiancé, woman."Bawat salitang binitiwan niya ay puno ng diin, galit, at tila babala."What? Wala akong fiancé! Babe, tulungan mo ako! Tulungan mo ako!" patuloy na sigaw ni Kristen habang nagpupumiglas pa rin.Sa
Nagmadali si Melord pabalik sa hall mula sa banyo, ngunit pagdating niya, natuklasan niyang wala na ang mga tao sa booth.Tumigil siya at tinanong ang isang bartender, sabay turo sa lugar kung saan nililinis ang mesa, "Nasaan na ang mga bisita doon? Dalawang babae at apat na male models?"Tumingin ang bartender at nagsabi, "Boss Melord, dinala po sila ni Boss Rico at Boss Leo. At sabi nga pala ni Boss Rico, lahat daw ng gastos ay i-charge sa account niyo."Ipinatong ni Melord ang mga kamay sa kanyang balakang, ang mga kilay ay magkasunod na nakataas sa inis.Sa kabila ng lahat ng abala, hindi siya nakakita ng magandang palabas at marami pa siyang nawalang pera. Idagdag pang lahat ng mga kaibigan niya ay may mga magagandang babae sa kanilang mga braso, siya lang ang nag-iisang wala.Sa unang pagkakataon, gusto niyang maghanap ng isang matatag na kasintahan.Nakita ng bartender ang masamang ekspresyon ni Melord at natakot na magkaproblema, kaya’t nagmadali siyang nagtanong, "Boss Melord
Pagkatapos maligo, lumabas si Ella mula sa banyo. Wala naman si Rico sa kwarto, kaya inakala niyang lumipat ito sa ibang kwarto upang mag-shower at magpalamig. Bigla siyang nakaramdam ng pagkauhaw, kaya hinayaan na niyang nakalugay ang basa niyang buhok at bumaba gamit ang elevator. Balak niyang pumunta sa kusina upang kumuha ng isang tasa ng mainit na tubig. Pagpasok palang niya, napangiwi siya sa kirot na nagmula sa kaniyang sikmura. Paglabas niya ng elevator, ang liwanag ng chandelier sa sala ay tumatagos sa paligid, at tanaw ang buong kusina mula roon. Napahinto si Ella ng bahagya.Ang matangkad na lalaki sa harap niya ay halatang bagong ligo. Ang suot nitong itim na silk pajamas ay nagbigay-diin sa lapad ng kanyang likod. Nakaapron itong kulay abong mapusyaw, na nakaayos sa kanyang makitid na baywang. Ang likod niyang mahaba at payat ay bahagyang yumuko, habang ang manggas ng suot nito ay nakarolyong hanggang sa siko, na nagpapakita ng mga litid na nakabakat sa malamlam na bala
Ang mapusyaw na liwanag ng dapithapon ay naglalaro sa malawak na dalampasigan, hinahalikan ng banayad na alon ang pinong buhangin. Sa malayo, ang dagat ay kumikislap, tila nagsasayaw sa huling silahis ng araw. Malamig ang simoy ng hangin, sapat upang pagaanin ang init ng nagdaang araw.Sa ilalim ng isang malaking canopy na itinayo sa buhanginan, naroon ang pamilya at malalapit na kaibigan nina Rico at Ella. Ang halakhakan ay malayang lumilipad sa hangin habang ang bawat isa ay abala sa kanilang masasayang kwentuhan. Sa gitna ng lahat, si Rico at Ella ay magkatabing nakaupo sa isang malambot na banig, pinagmamasdan si Rielle na masayang naglalaro ng buhangin kasama si Gia.“Mas gumanda ka, Ella,” biro ni Chelsey. “Bagay sa ‘yo ang pagiging misis ni Kuya.”Napatawa si Ella habang umiiling. “Dati pa naman.”“Wow! Confident na talaga siya!” ngising malawako na sagot ni Chelsey. Sa di kalayuan, isang pigura ang dahan-dahang lumapit. Si Nurse Nita, may hawak na wheelchair kung saan nakaupo
Nagkagulo ang lahat nang biglang sumigaw si Rico. "Run!"Sa isang iglap, hinatak niya si Ella habang mahigpit na hawak si Rielle bago kinarga. Nabigla si Anton, ngunit agad niyang kinuha ang baril mula sa baywang niya."Putangina, Rico!" sigaw ni Anton bago nagpaputok.Bumagsak ang isang ilaw sa warehouse nang tamaan ng bala, nagdulot ng bahagyang kadiliman. Napasigaw si Sharia Lee, hindi makapaniwalang nakakalaban sila. "Stop them, Dad! Damn it!"Hinila ni Rico si Ella at Rielle papunta sa isang bakal na estante, ginagamit itong panangga sa sunod-sunod na putok ni Anton. Ramdam niya ang takot ni Ella sa mahigpit nitong kapit sa anak nila, pero wala siyang oras para magdalawang-isip. Kailangan nilang makatakas."Rico, hindi natin sila matatakasan nang ganito!" halos lumuluha nang sabi ni Ella.Napatingin siya kay Rielle, mahigpit na nakayakap sa kanya, umiiyak ngunit pilit na nilalabanan ang takot. Hindi siya pwedeng mabigo ngayon.Mabilis siyang luminga-linga, hinahanap ang pinakamab
Ang mga gulong ng sasakyan ay lumilikha ng matinis na tunog habang mabilis na bumabaybay ang convoy sa makitid at madilim na kalsada patungo sa abandonadong warehouse sa may pier. Ang katahimikan sa loob ng sasakyan ay mas mabigat pa sa bagyong paparating—bawat isa ay may sariling iniisip, pero iisa ang layunin.Mabawi si Rielle.Si Rico, nakaupo sa harapan, mahigpit na nakakapit sa manibela, ramdam ang pagpintig ng kanyang sintido sa tindi ng emosyon. Mula sa gilid ng kanyang paningin, nakita niya ang bahagyang nanginginig na kamay ni Ella. Hindi niya alam kung dahil ito sa takot o sa galit—pero anuman iyon, alam niyang pareho sila ng nararamdaman.“Lahat ng units, standby,” utos niya sa radio, pilit pinapanatili ang boses na matatag. “Walang gagalaw hangga’t hindi ko ibinibigay ang signal.”Sa kabila ng kanyang panlabas na katahimikan, ang loob niya ay isang naglalagablab na bagyo ng galit at takot. Hindi niya matanggap na sa isang iglap, nasa panganib ang pinakamahalagang kayamanan
Ang gabi ay dapat tahimik, pero sa loob ng safe house nina Rico, ang tanging maririnig ay ang mabibigat nilang paghinga at ang tunog ng mabilis na takbo ng sasakyan ni George. Nakatakas sila, pero alam nilang hindi pa tapos ang laban.Habang nakaupo sa likod, mahigpit na niyakap ni Ella si Rico. Nanginginig ang kanyang mga kamay, hindi lang dahil sa kaba kundi sa takot na anumang oras, maaaring bumalik ang panganib.Pero bago pa sila makapag-isip ng susunod na hakbang, biglang tumunog ang cellphone ni Rico. Isang unknown number na naman.Nagkatinginan sila ni Ella bago niya sinagot ang tawag.“Velasquez.”Isang nakakatakot na tawa ang sumagot sa kanya. "You’re really getting on my nerves, Rico."Nanginig ang panga ni Rico. "Who the hell are you?""The last person you should've messed with."Ngunit bago pa siya makasagot, isang pamilyar na tinig ang narinig niya mula sa kabilang linya."D-daddy…"Nanlaki ang mga mata ni Rico. "Rielle?!""Daddy, please help me…" humihikbing sabi ng kany
Sa gabing iyon, nagtipon-tipon sina Rico, Ella, George, at Don Salvador sa isang safe house upang suriin ang impormasyong iniwan ni Jasmine. Nasa harapan nila ang isang laptop, at hawak ni Rico ang maliit na flash drive na iniabot ni Cedric, ang kanyang assistant, na kararating lang.Nanginginig ang kamay ni Cedric habang inaabot ang flash drive. "Sir… si Jasmine… wala na."Napaatras si Ella, nanlalaki ang mga mata. "Ano?!"Napakuyom ng kamao si Rico. "How?"Lunok-lunok ni Cedric ang kaba bago sumagot. "I don't know, her heart just…stopped after she gave me this drive."Natahimik ang buong silid. Kahit alam nilang malubha ang tama ni Jasmine, umaasa pa rin silang makakaligtas ito."Hindi pwedeng masayang ang sakripisyo niya," mahina ngunit matigas na sabi ni Rico.Umupo siya sa harap ng laptop at isinaksak ang USB. Saglit na nag-loading ang screen bago lumabas ang confidential financial documents—mga rekord ng money laundering, illegal transactions, at pangalan ng mga taong sangkot. I
Habang bumabagtas ang sasakyan nila Rico at Ella patungo sa lugar kung saan naghihintay si Mr. Salvador, ramdam nila ang tensyon sa paligid. Tahimik si Rico, malalim ang iniisip, habang si Ella naman ay hindi mapigilan ang kaba. Alam niyang delikado ang sitwasyong pinapasok nila, ngunit mas pinili niyang manatili sa tabi ng kanyang asawa.Pagdating nila sa isang pribadong rest house sa labas ng lungsod, nagbukas agad ang gate, at sinalubong sila ng isang grupo ng mga bodyguard. Agad silang inihatid sa loob, kung saan naghihintay si Mr. Salvador—isang lalaking may awtoridad sa kanyang tindig, ngunit may kakaibang sigla sa kanyang mga mata nang makita si Rico."Rico," malalim ang boses ni Mr. Salvador, ngunit may bahid ng kasiyahan. "Matagal ko nang hinihintay ang araw na ito."Nagpalitan ng tingin sina Rico at Ella bago ito sumagot. "Anong ibig mong sabihin?"Ngumiti si Mr. Salvador at sumandal sa kanyang upuan bago itinuro ang lalaking nakaupo sa tabi niya.Napatigil si Rico nang maki
Habang nakatayo si Rico sa may pinto, pilit na pinapakalma ang kanyang ina, biglang bumukas ang pinto ng kusina. Lumabas si Ella, bitbit ang isang baso ng tubig. Kita sa mukha niya ang pag-aalala habang pinagmamasdan ang dalawa."Mom?" Napahinto siya, nagtatakang nilingon si Rico bago bumaling sa ina nito. "Anong ginagawa niyo rito?"Halos hindi na napansin ni Rache ang pagtawag ni Ella. Agad siyang lumapit at hinawakan ang kamay nito. "Ella... Ano bang nangyayari rito? May problema ba?"Nagkatinginan sina Ella at Rico. Alam niyang hindi niya basta-basta masasabing walang nangyayari, lalo na't dama niya ang tensyon sa paligid."Ma, wala kayong dapat alalahanin," pagsingit ni Rico, subukang ilihis ang usapan. "Wala namang masyadong nangyayari—""Walang nangyayari?" matalim ang tingin ni Rachel sa anak. "Rico, sinong niloloko mo? May mga guwardiya sa bahay, sa eskwelahan ni Rielle, tapos may sasakyan pang nakaparada sa labas na hindi natin alam kung sino ang nasa loob!"Nanlamig ang pak
Pagkapasok nina Ella at Rico sa bahay, tumakbo na si Rielle papunta sa kusina kasama ang kanyang yaya, excited sa cookies na ipinangako ni Ella. Nanatili namang nakatayo ang mag-asawa sa may sala, pareho nilang pinapanood ang anak habang naglalaro at kumakain.Tahimik si Rico, tila may gustong sabihin ngunit hindi alam kung paano sisimulan. Napansin iyon ni Ella, kaya siya na ang bumasag sa katahimikan."Hindi natin pwedeng hayaang madamay si Rielle sa gulong ‘to," mahina niyang sabi, pero may diin sa bawat salita.Napatingin si Rico sa kanya, ang matapang na maskara nitong laging suot ay unti-unting bumagsak. Sa likod ng matapang niyang postura, naroon ang takot—hindi para sa sarili, kundi para sa pamilya niya."Gagawin ko ang lahat para protektahan kayo," mahina ngunit matibay na sagot ni Rico. "Kahit ano, Ella. Kahit ano."Umiling si Ella at lumapit dito. "Hindi lang ikaw ang may responsibilidad sa ‘min, Rico. Ako rin. Hindi kita hahayaang harapin ‘to mag-isa."Napabuntong-hininga
Pagpasok ni Ella sa bahay, bumungad agad sa kanya si Rico na nakaupo sa sala, hawak ang isang basong whiskey. Hindi na siya nagulat na gising pa ito.Dahan-dahang lumapit siya. “Rico…”Lumingon ito sa kanya, kita sa mga mata ang bigat ng pagod. “You’re home late.”Nilapag ni Ella ang bag niya at umupo sa tabi nito. “I met Christ.”Rico exhaled sharply. “I know.”Nagkatinginan sila, ngunit agad ring naiisip ni Ella na sinabi siguro ng kaniyang mga bodyguard kanina. Nagtanong si Ella, "Gaano ka na katagal alam ang lahat ng 'to?"Hindi sumagot si Rico agad. Ininom nito ang natitirang whiskey sa baso bago inilapag iyon sa mesa. “Matagal na. Pero hindi ko masabi sa’yo dahil alam kong mas mahihirapan ka.”Ella clenched her fists. “Rico… alam kong wala kang kasalanan. Pero bakit hindi mo agad sinabi?”Napayuko si Rico, halatang pinipigil ang emosyon. “Dahil hindi mo ako titigilan hangga’t hindi mo sinusubukang ayusin ang gulong ‘to. At hindi kita hahayaang madamay.”Hinawakan ni Ella ang kam