Namuo ang pawis sa noo ni Melord habang halinhinang tinitingnan ang mag-asawa. Bigla niyang naalala ang mga pinagsasabi niya kay Ella kanina. Ang lakas pa ng loob niyang tanungin si Rico na ilipat ang asawa nito sa kumpanya niya. Ngayon lang niya napagtanto na may ibang kahulugan pala ang pagsusungit ni Rico sa kanya kanina.Ayon sa pagkakakilala niya kay Rico, hindi ito basta-basta nagbibigay ng pabor, lalo na kung walang dahilan. Habang binabalikan niya ang mga sinabi at ginawa niya, nararamdaman niyang baka maghiganti ito mamaya.Subalit inisip niya na wala naman siyang ginawang masama. Kung alam lang niya na asawa ito ng kaibigan niya, tiyak napigilan niya ang sarili.Matapang siyang lumapit sa dalawa, dala ang pilit na matamis na ngiti.“Pasensya na, sister-in-law. Puwede bang kalimutan mo na lang ‘yung sinabi ko kanina? Alam mo naman, minsan hindi ko mapigilan ang bibig ko. Kaya, peace?”Si Ella, na matagal nang sanay sa pakikisalamuha sa mundo ng negosyo, ay nakarinig na ng mas
“Wala akong sinabing ganyan,” sabi ni Ella habang umiinom ng gatas. Napalibutan ng manipis na puting linya ang kanyang mga labi, at hindi sinasadyang dinilaan niya ito. Nagdilim ang mga mata ni Rico habang lihim siyang napalunok. Uminom siya ng kape, sabay kuha ng pahayagan, at nagkunwaring nagbabasa muli, ngunit wala ni isang salita ang pumasok sa isip niya. Pagkatapos ng almusal, sabay silang lumabas ng bahay upang pumasok sa trabaho. Habang sinusundan ni Ella si Rico papunta sa underground garage, natigilan siya sa harap ng garahe at napako sa kanyang kinatatayuan. Sino ang makakapagsabi kung bakit isang kotse na lang ang natira sa garahe? At masaklap pa, ito ang huling sasakyang nais niyang sakyan. “Nasaan ang mga kotse?” tanong ni Ella habang mabilis na tumingin-tingin sa paligid. Ang umaasa niyang tingin ay biglang nadurog nang mapagtantong wala na ang ibang sasakyan. Binuksan ni Rico ang passenger door ng natitirang kotse at may mapanuksong ngiti sa mga labi. “Pinadala ko
Tinitigan ni Ella ang malamig ngunit kalmadong mga mata ni Rico. Alam niyang hindi ito naaakit sa kanya—sigurado siyang isa na naman ito sa mga pang-aasar nito.Kaya’t hindi siya maaaring magpatalo. Kailangan niyang makaganti, kahit na sa maliliit na paraan lamang. "Ang utak mo, puro kalokohan. Napagod lang ako, okay? Gusto ko lang umupo nang sandali," sagot ni Ella, pilit pinapanatili ang kanyang composure.Mabagal siyang bumaba mula sa mesa, kunwaring kalmado, at kunwari'y maglalakad palabas ng opisina.Napatawa naman si Rico. Ang kanyang tawa ay mababa at bahagyang paos, may halo pang init na tila nang-aakit. "Uminom ka muna ng gamot bago ka umalis," aniya.Huminto si Ella sa paghakbang. Tila bumalot ang lamig sa kanyang likuran. Napabuntong-hininga siya at naupo sa mesa malapit sa French window. Binuksan niya ang takip ng water tumbler ni Rico, kinuha ang baso, at siya na mismo ang nagsalin ng tubig.Paglingon niya, napansin niya ang bukas na kendinsa lamesa. Sanay na siya sa rout
Sa Silid ng Ospital, nakatayo sina Ella at Rico sa harap ng kama ni Christy, ang ina ni Ella. Magkahawak-kamay ang dalawa, at kahit halatang may karamdaman si Christy, bakas pa rin sa kanyang mga mata ang kasiyahan. Sa isip niya, tunay ngang nakakamangha ang lalaking nakuha ng kanyang anak. Ang maayos nitong hitsura at perpektong postura ay bagay na bagay sa kagandahan ni Ella."Hello po, Mrs. Gatchalian. Ako po si Rico, 29 taong gulang. CEO ng Velasquez Group. May simpleng pamilya, walang bisyo, may bahay, kotse, at ipon." Bahagyang yumuko si Rico. Bagama't maayos ang kanyang tindig, halata ang tensyon sa kanyang mukha, at mabilis ang tibok ng puso niya.Habang sinasabi ang mga salitang iyon, napaisip si Rico kung bakit parang awkward itong pakinggan. Mukhang nasayang yata ang oras na ginugol niya kagabi sa paghahanap online ng "paano ma-impress ang biyenan."Pinipigilan naman ni Ella ang mapatawa. Ngayon lang niya nakita si Rico na kinakabahan. Samantalang sa opisina, kalmado at maa
Ang ginintuang liwanag ng takipsilim ay banayad na tumatama sa lupa, pinapapula ang mga ulap. Sa malayo, ang mga bundok ay tila humahati sa langit, nagbibigay ng payapang tanawin na siyang tanaw sa hardin, kung saan maraming pasyente ang naglalakad at nagkukuwentuhan.Habang tinutulak ni Rico ang wheelchair ni Christy, dumadaan sila sa ilalim ng mga punong sumasala sa liwanag ng araw. Tahimik ang paligid, tanging ang tunog ng kanilang mga hakbang at ang banayad na ihip ng hangin ang maririnig. Sa gitna ng katahimikan, biglang nagsalita si Christy, “Rico, wala na akong maraming oras.”Huminto si Rico, halatang nabigla sa sinabi nito. Bahagyang nanginig ang kanyang labi, at ilang sandaling katahimikan ang namagitan bago siya nagsalita nang mababa ang tinig, “Kukuha po ako ng mga eksperto mula sa ibang bansa para kumonsulta sa inyo. Huwag po kayong masyadong mag-alala.”Ngumiti si Christy, ngunit bakas ang lungkot sa kanyang mukha. “Alam ko ang kalagayan ko, Rico. Masaya ako na nakita ko
Inimbitahan ni Ella si Rico para sa hapunan, kaya natural lamang na si Rico ang pumili ng restaurant. Hindi siya nag-atubili at diretsong pinili ang isang high-end na western restaurant. Tahimik ang kapaligiran nito at may romantikong ambiance—isang lugar na karaniwang dinarayo ng mga magkasintahan para sa espesyal na okasyon.Oras na ng hapunan, at abala ang restaurant sa dami ng mga parokyano. Dahil biglaan ang kanilang plano at wala silang reservation para sa isang pribadong silid, napilitan silang kumain sa lobby.Ang mesa nila ay malapit sa malaking bintanang nagbibigay ng tanawin ng mga matatayog na gusali. Kitang-kita rin mula roon ang ilog at ang mga neon lights na nagbigay ng kakaibang saya sa paligid. Habang nakatingin sa labas, nakaramdam si Ella ng hindi maipaliwanag na kasiyahan.Pagkaupo nila, iniabot ng waiter ang dalawang itim na menu at bahagyang yumuko bilang pagbati.“Magandang gabi po, ma’am at sir. May espesyal na couple’s set menu po kami ngayong gabi. Ang mga sa
Parehong nag-enjoy sina Ella at Rico sa pagkain. Nang oras na para magbayad, iniabot ng waiter ang bill kay Rico.Tiningnan ni Rico ang bill nang may malasakit na ekspresyon at may hindi tiyak na tono, "Ang misis ko na ang magbabayad."Kapag nagkakasama ang mag-asawa sa pagkain sa labas, madalas ang misis ang magbabayad. Sa karamihan ng kaso, ang financial na kapangyarihan sa pamilya ay nasa mga kamay ng misis. At talaga ngang ibang pakiramdam kapag may misis na spoil siya. Awtomatikong kinalimutan ni Rico ang orihinal na layunin ng pagkain na iyon at itinuring itong isang candlelight dinner nila ni Ella.Hindi napansin ni Ella ang kaunting pride sa puso ni Rico. Kinuha ang bill at nagbayad siya.Ngunit hindi nagtagal, isang mensahe ang lumitaw sa cellphone ni Ella mula sa kanyang bank account. Nagulat siya nang makita ang halagang 100,000 pesos. Ang mga zero sa dulo ng halaga ay nagpagalaw sa kanyang mga kamay, na parang may hindi inaasahang kaganapan. Hindi makapaniwala, tinitigan n
Ang lahat ng tao sa conference room ay napatingin kay Rico. Tahimik ngunit puno ng awtoridad ang kilos nito habang tinitigan ang screen ng computer sa harapan niya. Mataman niyang sinuri ito, parang naghahanap ng tamang tiyempo bago itinaas ang mga mata at tumitig nang diretso kay Lani, na halatang nag-aabang ng susunod niyang sasabihin."Hindi mo ba napansin na may problema sa PPT mo?" Malamig ngunit diretso ang tanong ni Rico. Walang paliguy-ligoy, ngunit dama ng lahat ang bigat na dala ng kanyang boses.Nataranta si Lani. Agad niyang sinipat ang screen, pilit na hinahanap ang mali. Sa kabila ng malamig na panahon, tumulo ang maliliit na butil ng pawis sa kanyang noo. Para bang biglang sumikip ang paligid, at ang bawat segundo ay lalong nagpapabigat ng tensyon. Sa ilalim ng matinding presyon, tila imposibleng makita ang anumang pagkakamali sa data na kanyang pinagpaguran."Ah… ah… ito kasi…" Nanginginig ang boses ni Lani. Halos hindi niya maituloy ang sasabihin. Namula ang kanyang m
Ang lahat ng tao sa conference room ay napatingin kay Rico. Tahimik ngunit puno ng awtoridad ang kilos nito habang tinitigan ang screen ng computer sa harapan niya. Mataman niyang sinuri ito, parang naghahanap ng tamang tiyempo bago itinaas ang mga mata at tumitig nang diretso kay Lani, na halatang nag-aabang ng susunod niyang sasabihin."Hindi mo ba napansin na may problema sa PPT mo?" Malamig ngunit diretso ang tanong ni Rico. Walang paliguy-ligoy, ngunit dama ng lahat ang bigat na dala ng kanyang boses.Nataranta si Lani. Agad niyang sinipat ang screen, pilit na hinahanap ang mali. Sa kabila ng malamig na panahon, tumulo ang maliliit na butil ng pawis sa kanyang noo. Para bang biglang sumikip ang paligid, at ang bawat segundo ay lalong nagpapabigat ng tensyon. Sa ilalim ng matinding presyon, tila imposibleng makita ang anumang pagkakamali sa data na kanyang pinagpaguran."Ah… ah… ito kasi…" Nanginginig ang boses ni Lani. Halos hindi niya maituloy ang sasabihin. Namula ang kanyang m
Parehong nag-enjoy sina Ella at Rico sa pagkain. Nang oras na para magbayad, iniabot ng waiter ang bill kay Rico.Tiningnan ni Rico ang bill nang may malasakit na ekspresyon at may hindi tiyak na tono, "Ang misis ko na ang magbabayad."Kapag nagkakasama ang mag-asawa sa pagkain sa labas, madalas ang misis ang magbabayad. Sa karamihan ng kaso, ang financial na kapangyarihan sa pamilya ay nasa mga kamay ng misis. At talaga ngang ibang pakiramdam kapag may misis na spoil siya. Awtomatikong kinalimutan ni Rico ang orihinal na layunin ng pagkain na iyon at itinuring itong isang candlelight dinner nila ni Ella.Hindi napansin ni Ella ang kaunting pride sa puso ni Rico. Kinuha ang bill at nagbayad siya.Ngunit hindi nagtagal, isang mensahe ang lumitaw sa cellphone ni Ella mula sa kanyang bank account. Nagulat siya nang makita ang halagang 100,000 pesos. Ang mga zero sa dulo ng halaga ay nagpagalaw sa kanyang mga kamay, na parang may hindi inaasahang kaganapan. Hindi makapaniwala, tinitigan n
Inimbitahan ni Ella si Rico para sa hapunan, kaya natural lamang na si Rico ang pumili ng restaurant. Hindi siya nag-atubili at diretsong pinili ang isang high-end na western restaurant. Tahimik ang kapaligiran nito at may romantikong ambiance—isang lugar na karaniwang dinarayo ng mga magkasintahan para sa espesyal na okasyon.Oras na ng hapunan, at abala ang restaurant sa dami ng mga parokyano. Dahil biglaan ang kanilang plano at wala silang reservation para sa isang pribadong silid, napilitan silang kumain sa lobby.Ang mesa nila ay malapit sa malaking bintanang nagbibigay ng tanawin ng mga matatayog na gusali. Kitang-kita rin mula roon ang ilog at ang mga neon lights na nagbigay ng kakaibang saya sa paligid. Habang nakatingin sa labas, nakaramdam si Ella ng hindi maipaliwanag na kasiyahan.Pagkaupo nila, iniabot ng waiter ang dalawang itim na menu at bahagyang yumuko bilang pagbati.“Magandang gabi po, ma’am at sir. May espesyal na couple’s set menu po kami ngayong gabi. Ang mga sa
Ang ginintuang liwanag ng takipsilim ay banayad na tumatama sa lupa, pinapapula ang mga ulap. Sa malayo, ang mga bundok ay tila humahati sa langit, nagbibigay ng payapang tanawin na siyang tanaw sa hardin, kung saan maraming pasyente ang naglalakad at nagkukuwentuhan.Habang tinutulak ni Rico ang wheelchair ni Christy, dumadaan sila sa ilalim ng mga punong sumasala sa liwanag ng araw. Tahimik ang paligid, tanging ang tunog ng kanilang mga hakbang at ang banayad na ihip ng hangin ang maririnig. Sa gitna ng katahimikan, biglang nagsalita si Christy, “Rico, wala na akong maraming oras.”Huminto si Rico, halatang nabigla sa sinabi nito. Bahagyang nanginig ang kanyang labi, at ilang sandaling katahimikan ang namagitan bago siya nagsalita nang mababa ang tinig, “Kukuha po ako ng mga eksperto mula sa ibang bansa para kumonsulta sa inyo. Huwag po kayong masyadong mag-alala.”Ngumiti si Christy, ngunit bakas ang lungkot sa kanyang mukha. “Alam ko ang kalagayan ko, Rico. Masaya ako na nakita ko
Sa Silid ng Ospital, nakatayo sina Ella at Rico sa harap ng kama ni Christy, ang ina ni Ella. Magkahawak-kamay ang dalawa, at kahit halatang may karamdaman si Christy, bakas pa rin sa kanyang mga mata ang kasiyahan. Sa isip niya, tunay ngang nakakamangha ang lalaking nakuha ng kanyang anak. Ang maayos nitong hitsura at perpektong postura ay bagay na bagay sa kagandahan ni Ella."Hello po, Mrs. Gatchalian. Ako po si Rico, 29 taong gulang. CEO ng Velasquez Group. May simpleng pamilya, walang bisyo, may bahay, kotse, at ipon." Bahagyang yumuko si Rico. Bagama't maayos ang kanyang tindig, halata ang tensyon sa kanyang mukha, at mabilis ang tibok ng puso niya.Habang sinasabi ang mga salitang iyon, napaisip si Rico kung bakit parang awkward itong pakinggan. Mukhang nasayang yata ang oras na ginugol niya kagabi sa paghahanap online ng "paano ma-impress ang biyenan."Pinipigilan naman ni Ella ang mapatawa. Ngayon lang niya nakita si Rico na kinakabahan. Samantalang sa opisina, kalmado at maa
Tinitigan ni Ella ang malamig ngunit kalmadong mga mata ni Rico. Alam niyang hindi ito naaakit sa kanya—sigurado siyang isa na naman ito sa mga pang-aasar nito.Kaya’t hindi siya maaaring magpatalo. Kailangan niyang makaganti, kahit na sa maliliit na paraan lamang. "Ang utak mo, puro kalokohan. Napagod lang ako, okay? Gusto ko lang umupo nang sandali," sagot ni Ella, pilit pinapanatili ang kanyang composure.Mabagal siyang bumaba mula sa mesa, kunwaring kalmado, at kunwari'y maglalakad palabas ng opisina.Napatawa naman si Rico. Ang kanyang tawa ay mababa at bahagyang paos, may halo pang init na tila nang-aakit. "Uminom ka muna ng gamot bago ka umalis," aniya.Huminto si Ella sa paghakbang. Tila bumalot ang lamig sa kanyang likuran. Napabuntong-hininga siya at naupo sa mesa malapit sa French window. Binuksan niya ang takip ng water tumbler ni Rico, kinuha ang baso, at siya na mismo ang nagsalin ng tubig.Paglingon niya, napansin niya ang bukas na kendinsa lamesa. Sanay na siya sa rout
“Wala akong sinabing ganyan,” sabi ni Ella habang umiinom ng gatas. Napalibutan ng manipis na puting linya ang kanyang mga labi, at hindi sinasadyang dinilaan niya ito. Nagdilim ang mga mata ni Rico habang lihim siyang napalunok. Uminom siya ng kape, sabay kuha ng pahayagan, at nagkunwaring nagbabasa muli, ngunit wala ni isang salita ang pumasok sa isip niya. Pagkatapos ng almusal, sabay silang lumabas ng bahay upang pumasok sa trabaho. Habang sinusundan ni Ella si Rico papunta sa underground garage, natigilan siya sa harap ng garahe at napako sa kanyang kinatatayuan. Sino ang makakapagsabi kung bakit isang kotse na lang ang natira sa garahe? At masaklap pa, ito ang huling sasakyang nais niyang sakyan. “Nasaan ang mga kotse?” tanong ni Ella habang mabilis na tumingin-tingin sa paligid. Ang umaasa niyang tingin ay biglang nadurog nang mapagtantong wala na ang ibang sasakyan. Binuksan ni Rico ang passenger door ng natitirang kotse at may mapanuksong ngiti sa mga labi. “Pinadala ko
Namuo ang pawis sa noo ni Melord habang halinhinang tinitingnan ang mag-asawa. Bigla niyang naalala ang mga pinagsasabi niya kay Ella kanina. Ang lakas pa ng loob niyang tanungin si Rico na ilipat ang asawa nito sa kumpanya niya. Ngayon lang niya napagtanto na may ibang kahulugan pala ang pagsusungit ni Rico sa kanya kanina.Ayon sa pagkakakilala niya kay Rico, hindi ito basta-basta nagbibigay ng pabor, lalo na kung walang dahilan. Habang binabalikan niya ang mga sinabi at ginawa niya, nararamdaman niyang baka maghiganti ito mamaya.Subalit inisip niya na wala naman siyang ginawang masama. Kung alam lang niya na asawa ito ng kaibigan niya, tiyak napigilan niya ang sarili.Matapang siyang lumapit sa dalawa, dala ang pilit na matamis na ngiti.“Pasensya na, sister-in-law. Puwede bang kalimutan mo na lang ‘yung sinabi ko kanina? Alam mo naman, minsan hindi ko mapigilan ang bibig ko. Kaya, peace?”Si Ella, na matagal nang sanay sa pakikisalamuha sa mundo ng negosyo, ay nakarinig na ng mas
Nang sumapit ang dapit-hapon, unti-unting lumambot ang sikat ng araw, nagiging banayad at mainit sa paligid. Isang mapusyaw na pink na Ferrari ang pumasok sa underground garage ng Velasquez Group. Mula rito, bumaba ang isang matangkad na lalaki—may malapad na pangangatawan, kayumangging balat, at pilak na buhok na agaw-pansin lalo na’t naka-light pink na polo siya.“Humanda ka sa’kin ngayon, Rico,” mahina niyang sambit habang diretso siyang pumasok sa elevator patungo sa pinakamataas na palapag.Hindi nakadalo si Rico sa kanilang salu-salo kagabi, kaya nagdesisyon si Melord na personal itong puntahan upang tanungin kung kailan nila makikilala ang misteryosang Mrs. Velasquez.Paglabas pa lang ni Melord sa elevator, bago pa man siya makarating sa opisina ng mga sekretarya, agad nang napansin ng karamihan ang kanyang presensya. Ang aura niya’y tila hindi maaaring balewalain. Agad siyang sinalubong ni Clay, ang senior secretary ng kumpanya."Mr. Chavez, nasa meeting pa po si Mr. Velasquez