Totoo nga ang sinabi ni Seb na hindi ito pumasok sa kompanya habang masama ang pakiramdam niya. Halos isang linggo din kasing pabalik-balik ang sama ng pakiramdam niya. Lagi din siyang nahihilo at laging pagod. Bago sa kanya ang ganitong pakiramdam, pero isinantabi na lamang niya ito dahil minsan naman ay nagiging okay ang pakiramdam niya. Sinabihan na nga rin siya ng asawa na magpatingin na sa doctor pero umayaw siya. Pakiramdam niya na trauma pa siya nun huling beses na pumunta sila sa doctor. At iyon nga ay ang nalaman nilang baog pala siya at hindi na magkaka-anak. Simula nun kaya para siyang nagkaroon ng takot sa pagpapa check up.Kasalukuyan naman ngayong nasa mini office si Seb dito sa loob ng bahay nila. May inaayos lang daw itong mga dokumento sa opisina para wala itong masaydong alalahanin kapag nasa bakasyon sila.Ngayon nga ay busy rin siya sa pag-iimpake ng mga gamit nila. Bukas na kasi ang alis nila papuntang palawan para sa dalawang linggo nilang bakasyon. Ibig sabihin
"Wife, let's go. We're ready," sigaw ni Seb sa asawang si Abi. Nasa baba na kasi sila ng anak na si baby Gavin at hinihintay na lang siya ng mga ito. "Yes, hubby, coming," ganting sigaw niya rito. Ang sabi ni Seb ay maglalakad-lakad daw sila sa gilid ng dalampasigan kasi malamig na ang temperatura at tamang-tama na maglakad-lakad sila at maliligo na rin sa malinaw na tubig sa dagat. Napangisi si Abi nang makita niya ang reaksyon ni Seb na nakatulala habang titig na titig sa kanya. Bakit? Nakasuot lang naman siya ng ternong white bikini na pinatungan niya ng see through cover up open front kimono cardigan. "Perfect, you're so beautiful and sexy, love," sambit ni na sinusuyod pa rin ng tingin ang kabuuan niya. Nagdiwang ang loob ni Abi buhat sa narinig na sinabi ni Seb. "Dapat lang Seb, dapat ako lang ang maganda sa paningin mo para hindi mo na maisip ang babaeng pilit kang inaagaw sa akin," piping sigaw ng isip ni Abi. "Shall we?" untag niya sa asawa na tila na magnet na 'a
Pagdating nila sa resthouse ay sabay na silang tatlo na naligo ulit sa loob ng banyo. Binilisan na niya ang kilos dahil kanina pa namumungay sa antok ang mga mata ng anak. Wala na ito sa mood dahil halata na ang antok sa mga mata nito. Nauna na rin silang lumabas ng banyo at naiwan si Seb na hindi pa tapos maligo. Inunang asikasuhin ni Abi si baby Gavin, mabilis niya itong binihisan ng damit dahil papikit-pikit na talaga ang mga mata ng bata. Siya naman ay nakasuot pa run ng bathrobe. Hindi muna siya nagbihis para unahin ang anak. Nang matapos bihisan ang anak ay agad niya itong tinimplahan ng gatas kaya ilang segundo lang ay agad naman itong nakatulog na habang dumedede pa sa feeding bottle nito. Napagod din 'ata 'tong anak niya sa kakatampisaw sa tubig kanina, kaya ito bagsak agad. Tatalikod na sana siya para kumuha ng damit para magbihis nang mapansin niya ang celphone ng asawa na nakapatong sa night stand pati na ang wallet at wrist watch nito. Nilapitan niya ito at kinuha
"uhmm..." impit niyang ungol nang agad na pumasok ang dila nito sa loob ng bibig niya at gumalugad doon. Nanghihina ang katawan ni Abi at para bang mauubusan siya ng hangin sa paraan ng paghalik ng asawa sa kanya. Sa isang iglap ay inalis ni Seb ang tuwalyang nakatapis sa katawan niya. Doon niya napagtanto na wala na rin pa lang takip sa katawan ang asawa nun sumayad sa balat niya ang matigas nitong pagkalalaki. Ngayon ramdam niyang tumutusok tusok na ang katigasan nito sa puson niya. Pakiramdam niya lalong namasa ang hiyas niya. Bumaba ang halik ni Seb sa leeg niya at dinilaan ito pababa sa malulusog ng dibdib. Dinampian nito ng halik ang mga pisngi ng dibdib niya saka nito pinatigas ang dila at pinaikot-ikot sa naninigas na niyang nipples. Isinubo ni Seb ang isang utong niya at sumuso na parang sanggol. Ganun din ang ginawa nito sa kabilang suso niya. Kabilaan itong sinisipsip ng asawa niya ang kulay rosas niyang utong.Bumaba ang kamay nito sa pwetan niya at pinisil-pisil ang pisn
Matapos ang ilang linggo nilang bakasyon sa palawan na umabot pa ng kulang isang buwan ay bumalik na sila sa manila. Sa mga panahon na iyon ay hindi nakitaan ni Abi na kausap ni Seb ang babae na 'yon sa cellphone nito. Sa katunayan nga hindi sinasagot ni Seb ang tawag ng babae sa tuwing tumatawag ito. Bagay na ikinatuwa ng puso niya. "Hubby, thank you. Thank you sa oras na ibinigay mo sa akin, sa amin ni baby Gavin," sambit ni Abi habang nakayakap kay Seb sa kama at nakahiga sa dibdib nito. Sa totoo lang sobrang saya talaga niya. Naisip niya na sana ganun din ang nararamdaman ni Seb habang magkasama sila. Naramdaman niya ang pagdampi ng labi ni Seb sa noo niya. Saka nito inangat ang mukha niya para matitigan siya nito. "Ako ang dapat na mag thank you sa'yo love. Kasi napaka swerte ko na ikaw ang naging asawa ko, maganda, mabait, mapagmahal at maalaga. Wala na akong mahihiling pa," wika ni Seb na lalong nagpasaya sa puso niya. Niyakap siya nito ng mahigpit pagkatapos. Pakiramdam
Pagdating ni Seb sa kumpanya ay agad na sumunod sa kanya si Sandra sa loob ng opisina nya. Hindi niya alam kung galit ba ang babae sa kanya o hindi dahil wala itong imik at tahimik lang din. Pero hindi na iyon mahalaga pa. Dahil ang and importante ay masabi niya sa babae ang bagay na dapat niyang sabihin. Alam niyang masasaktan ito sa magiging pasya niya pero kaylangan niyang gawin ang tama habang maaga pa. Pagkapasok ni Sandra sa loob ay agad niyang niyakap si Seb. "Seb, honey, I miss you," sabik na sambit ng babae na agad lumambitin ang mga kamay sa leeg niya at mahigpit siya nitong niyakap. Akmang hahalikan sana siya ng babae sa labi nang iiwas niya ang mukha sa mukha nito. Nakita niya ang pagtataka na rumihestro sa mukha ng babae. Marahil nagtataka ito sa ipinakita niyang kilos ngayon. Hinawakan niya ang dalawang kamay nito inaalis sa pagkakayakap sa leeg niya, saka ito dahang-dahang ibinaba. "Why, Seb? Ano bang problema mo? Don't tell me naging matino ka na. Ang tagal mon
Gulong-gulo pa rin ang isip ni Seb habang pinagmamasdan ang babaeng umiiyak sa kanyang harapan. Kung kailan handan na siyang ayusin ang naging pagkakamali niya sa asawa ay saka naman nangyari ito. Sa totoo lang handa na sana niyang aminin ang lahat-lahat kay Abi at naghahanap lang siya ng tamang tyempo. Pero ngayon paano pa niya ito sasabihin sa asawa niya? Alam niyang masasaktan ito ng sobra lalo pa at may bata ng involved. Nilapitan niya si Sandra na patuloy pa rin sa pag-iyak. "Sshh, that's enough, makakasama 'yan kay baby," saway niya sa babae. Saglit itong tumitig sa kanya at bigla na lang siyang niyakap. Wala siyang nagawa kundi yakapin din ito pabalik. Ayaw niya rin na nakikita itong umiiyak lalo na sa kalagayan nito ngayon. Maya-maya pa ay huminto na sa pag-iyak si Sandra at kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya. "Seb, hon. Hindi mo na ba ako iiwan? Kami ni baby," malambing na tanong nito sa kanya. At kahit na naguguluhan pa rin siya hanggang ngayon ay tumango na lamang
Sebastian Nasa kalagitanaan na ang tulog si Seb ng mag vibrate ang cellphone niya sa suot niyang short. Hinayaan niya lang ito hanggang sa matapos ang tawag. Alam niyang si Sandra ito. Ngunit hindi nagbilang ng sandali at muli na namang nag vibrate ang cellphone niya. Nilinga muna niya si Abi sa kanyang tabi bago siya maingat na bumangon. Buti na lang at mahimbing na ang tulog ng asawa niya. Naglakad siya patungo sa terrace na nakakonekta sa room nila at maingat na binuksan ang slideng glass wall saka lumabas. "Sandra, bakit gising ka pa? Gabing-gabi na oh, makakasama 'yan sa ipinagbubuntis mo ang pagpupuyat," mahina ang boses na sermon kaagad ni Seb sa babae sa telepono. "Seb, hindi ako makatulog. Gusto kong kumain ng mangga at bagoong, please, honey, bilhan mo ako," wika ng babae. Napatingin si Seb, sa oras sa cellphone past twelve midnight na. Meron pa kayang nagtitinda sa ganitong dis oras ng gabi? "Hon, baka pwedeng bukas na lang. Gabi na oh, baka walang nang nagtitin
Matapos na gamutin ni Vaden ang sugat niya ay sunod-sunod naman silang nakarinig na may nag doorbell. Akmang tatayo na sana si Sofie nang pigilan siya ni Vaden. "Ako na," presenta nito at mabilis na tumalikod. Niligpit na lamang ni Sofie ang pinagkainan nila at dinala sa lababo. Sayang man magtapon ng pagkain pero itapon na lamang niya ito at wala na rin naman ng kakain pa. Tita Coleen? Mommy? Natigilan si Sofie nang marinig niya ang dalawang pamilyar na boses, habang abala siya sa lababo. Nakatalikod pa siya kaya naman unti-unti siyang pumihit paharap. Confirmed! Tama nga siya nang hinala, narito sa condo ang dalawang mommy niya. "Hello sweetie!" malawak ang pagkakangiti na bati sa kanya ni mommy Coleen. Agad siya nitong hinalikan sa pisngi at niyakap. "How are you, anak?" tanong naman ng mommy Abi niya at mahigpit siyang niyakap na para bang kaytagal niyang nawalay rito. Na miss niya rin naman ng sobrang ang mommy niya. "What are you doing here, mom?" m
Kinabukasan ay maaga pa ring nagising si Sofie kahit na madaling araw na siyang nakatulog. Puyat at inaantok pa siya at gusto pa sana niyang humilata sa higaan niya pero kailangan na niyang bumangon. Inayos na muna niya ang higaan at saka siya pumasok sa loob ng banyo para maligo. Gaya noong mga nakaraang araw ay nagigising siyang basa ng pawis dahil sa init. Pero ngayon mukang nasanay na rin siya. Siguro nga dapat lang na masanay siya sa ganitong buhay, alam niya na pagsubok lang ito at darating ang araw na magbabago rin ang lahat. Pagkatapos niyang maligo ay nagbihis na lamang siya ng puting sando at cycling shorts. Mamaya na siya magbihis ng school uniform after niyang magluto at mag almusal. Napabuntong hininga muna siya bago lumabas ng kanyang silid. Nakabalot pa ng tuwalya ang buhok niyang basa. This is it Sofie, kaya mo 'to! Pagpapalakas niya sa sarili. Dumaan siya sa sala para silipin si Vaden kung tulog pa ba o gising na, pero hindi niya ito nakita sa upuan kun
Halos mabingi si Sofie sa lakas ng kalabog ng dibdib niya nang huminto sa tapat niya si Vaden. Paano siya hindi kakabahan sa takot kung halos naninigkit ang mga mata nito sa galit. Simula nang ikasal sila ni hindi na ito nakangiti man lang at puro galit ang nakikita niya. Napayuko siya dahil hindi niya kayang labanan ang matalim nitong mga titig. Akmang iiwasan na sana niya ito para dumeretso sa kusina nang bigla nitong hawakan ang kaliwang braso niya. "Saan ka pupunta, huh?" galit na tanong nito. Napangiwi pa siya dahil medyo mahigpit ang pagkakahawak nito sa braso niya. "S-Sa k-kusina," nauutal niyang sagot. Totoo naman kasi na sa kusina siya pupunta dahil ihahatid niya itong mga pinamili niyang grocery. Pero bigla siya nitong hinarangan at hinigit sa braso. "Alam mo ba kung bakit bumalik ako, ha?" anito. Umiiling-iling siya ng ulo. "Iniwan na ako ni Theanna, Sofie. Umalis siya na hindi man lang sinasabi sa akin kung nasaan siya. Hindi niya sinasagot ang mga
"Oh siya ano na Sofie? Magkwento ka kung bakit sabay kayo kanina ni prof na dumating at sa kotse ka pa niya nakasakay," pangungulit ni Myles. Lunch time ngayon at nasa canteen sila para kumain. Saktong sumusubo siya ng pagkain nang magtanong si Myles sa kanya. Tinapos muna niya ang pagnguya bago sumagot. "Pwede bang kumain na muna tayo?" aniya sa dalawa na hindi makapaghintay. Bigla namang pumalakpak ng kamay si Myles habang nakasimangot kay Sofie. "Ang sabi mo kanina pag lunch break magkukwento ka, tz ngayon lunch break na ayaw mo pa rin magkwento. Huwag kang madaya Sofie," himutok nito kaya natawa siya sa kaibigan. Si Ally naman tahimik lang sa gilid habang kumakain pero nakikinig naman sa usapan nila. "Okay," sagot ni Sofie at uminom muna ng tubig. Magkukwento na lang siya dahil hindi titigil itong dalawa hanggat hindi siya nagsasalita. "Nagkasabay kami ni prof sa elevator kanina at nagkagulatan kami nang makilala ang isa't-isa. Doon din pala siya nakatira sa
Laglag ang balikat na pinanood na lamang ni Sofie ang papalayong likod ng asawa niya hanggang sa tuluyan na itong naglaho sa paningin niya. Nagtungo na lang siya sa kitchen at doon kumain ng mag-isa. Ang lungkot ng buhay may asawa niya. Ganito pala ang feeling kapag hindi ka mahal ng taong mahal mo. Dahil sa lungkot ay mabagal na kumain si Sofie. Ni hindi niya namalayan na inabot na ata siya nang mahigit isang oras sa dining table. Naparami ang kain niya pero parang hindi man lang siya nabusog. Dinala niya sa kitchen sink ang pinagkainan niya at sinimulang hugasan ang mga ito. Nang matapos niya ang ginagaws ay bumalik naman siya sa sarili niyang silid para maligo. Mabilis siyang nagbihis ng school uniform niya, mabuti na lang at may steamer iron dito sa condo kaya hindi siya nahirapan na plantsahin ang uniform niya. Kailangan na talaga niyang matuto sa mga bagay-bagay sa buhay may asawa. Tama si Vaden wala na siya sa mansion nila para mag buhay prinsesa. Humarap siya sa
"Hey, wake up brat!" Isang maingay na boses ang gumising sa natutulog pang diwa ni Sofie, dinig na dinig niya ang pagtawag nito sa kanya na brat sa labas ng pinto habang kumakalampag ng katok. Nasasaktan siya kapag tinatawag siya ni Vaden ng brat, pero anong magagawa niya? Galit ito sa kanya dahil sa ginawa niya. Ang aga-aga pero pinapasakit ng lalaking to ang puso niya. Para makaganti ay hinayaan niya ito at pinanindigan na natutulog pa siya. Pasimple niyang sinilip ang oras at nakita na 4:30 am pa lang naman pala ng umaga pero gising na ang palalabs niya. Haistt. Para naman itong matanda na ang aga gumising. "Sofie, gumising ka na at tanghali na!" muling sigaw ni Vaden. Shit! Ang ingay ng lalaking to! Di ba nito alam na madaling araw na rin siya nakatulog dahil sa sobrang init sa loob ng kwarto niya. Wlaang aircon, walang electricfan. Kaya naman ang ginawa niya ay nakatatlong paligo siya sa loob nang maliit na banyo. Pabaling-baling siya sa higaan dahil sa sobrang init
Laking gulat ni Sofie nang pagharap niya ay isang lalaki ang bumungad sa paningin niya. "K-Kuya Vaden!" gulat na sambit niya. Titig na titig pa siya sa mukha nito di na para bang sinisigurado kung ito nga ang kaharap niya. "Who's that man?" malamig na tanong nito sa kanya. Wala man lang talaga kangiti-ngiti sa mukha ng lalaking ito. Lagi na lang seryoso sa buhay. "Hey, are you deaf?" untag nito sa kanya nang hindi siya sumagot. "Ang sabi ko sino ang lalaking 'yon?" ulit pa nito sa tanong kanina at ginawa pang tagalog na para bang iniisip nito na di siya marunong mag english.Actually narinig naman niya kanina ang tanong pero masyado itong atat at di makapaghintay sa sagot niya. "S-Si Kurt, kaklase ko siya. Hinatid niya ako kasi nasiraan ng gulong kanina ang driver ko kaya hindi ako nasundo sa school. "But don't worry, mabait naman siya, nanliligaw nga 'yon sa akin," nakangiti pa niyang dagdag, huli na niya napansin ang huling saitang binitawan niya. Kitang-kita niya ang pagsalubo
"Sofie, bakit late ka? Saka bakit namamaga iyang mga mata mo? Umiyak ka ba?" sunod-sunod na tanong ni Ally sa kanya habang naglalakad sila papunta sa next subject nila na business research. Wala siya sa mood makipag-usap dahil lumulutang ang isip niya. Kahapon single pa siya ngayon may asawa na siya. At hindi na siya uuwe sa mansion kundi sa condo na ni kuya Vaden niya. "Guy's ano ang feeling kapag ikinasal ka bigla?" walang gana na tanong niya sa dalawang kaibigan. "What!?" sabay-sabay pang bulalas ng mga ito. "Uulitin ko pa ba? Eh mukang narinig nyo naman na eh," irap niya sa mga kaibigan. "Teka lang, kasal ba kamo? Bakit mo naman naitanong? Ikinasal ka na ba?" kunot noong tanong ni Myles. Kagat labi siya sabay tango na siyang ikinabilog ng mga bunganga ng dalawa niyang kaibigan. "Kanino? Kay Kurt?" tanong ni Ally. "Ang tanong sinong Kurt? Eh dalawa ang Kurt. Kurt Michael o si prof Kurt Benevidez?" napapaisip na tanong ni Myles. Goshhh, wala ba talagang ide
Panay ang punas ng kamay niya sa mga luhang patuloy na dumadaloy sa pisngi. Pinagtitinginan na siya halos ng mga empleyadong madadaanan niya pero wala siyang pakialam. Ngayon niya inilabas ang sakit sa puso na nararamdaman niya ngayon. Nagmamahal lang naman siya pero bakit ganito kasakit. Kung alam lang niya na ganito pala, sana hindi na niya sinubukan. Paglabas niya ng building ay naroon na kagaad ang kotse ng daddy niya at hinihintay siya. Mabilis siyang pinagbuksan ng pinto ng sasakyan ng driver kaya agad siyang sumakay sa back seat. Seryosong mukha ng daddy niya ang bumungad sa kanya pagpasok niya sa loob ng sasakyan. Alam niyang galit ito sa kanya dahil sa kalokohan niya pero kailangan pa rin niyang humingi ng sorry rito. "D-Dad.... Daddy, I'm sorry," humihikbing sambit niya habang nakatingin sa daddy niya. Hindi sumagot ang ama niya pero malinaw niyang naririnig ang malalim nitong pagbuntong hininga. Ilang segundo pang katahimikan ang dumaan bago ito humarap sa