"Adrianna, from now on this will be your house."
I looked around without saying anything. Their house is big but ours is bigger. The furnitures are classy, they have a grand staircase in the middle going to the second floor and there's a huge chandelier hanging. The maids on their uniform are on the side looking at us.
This house is not new to me. I've been here before my parents both died in an accident. We're on the way to our rest house in Batangas when that happened. I am the only one who survived. They said I'm lucky. How can I be lucky if I'm left alone? I'm only eight. If I could only wish, I will wish to be with them. I don't want to be left here. I don't want to live with mom's sister, but I don't have a choice. She's the only relative I have.
If only I'm allowed to stay in our house with my nanny, I will choose to stay there. But the police and those people from the government came, they can't allow me to stay alone at a very young age. I need a guardian and that is my aunt.
Tita Azon is my mother's older sister. I don't like her to be honest because the day before the accident happened I heard her fighting with my mom. She's not that nice to me also, even her daughter, my cousin Ariella who is a year older than me. Both of them don't liked me except for Tito Art, Tita Azon's husband, he's the only one who is nice to me.
"Do you like it, nak?" Tito Art asked, he even squatted in front of me but I remained quiet 'coz even if I don't like it, I don't have a choice. Their house is big but I don't feel at home. This is not my home.
"Why is she here Mom, Dad?"
I shifted my gaze at my cousin who is now standing mid-stairs with one brow raised at me. She's wearing a pink jumpsuit, hair tied neatly in a ponytail and she look like those typical brat kids with unwelcoming aura. I'm not surprised at all. I looked at her coldly, this is what I am expecting from her. I new it, she wouldn't like me to be here.
I came from a rich family. I am the only child but I'm raised well by my mom and my dad. They don't want me to grow up ill mannered. At a very young age I know already what is right and what is wrong. My parents don't think twice of punishing me if I did something wrong that's why I grew up minding all my moves. I always put in my mind all the words from my mother. To always be kind because we don't know what other people have been through.
My mom is strict but she's lovable. She's more disciplinarian than my dad but I understand it. She's doing what she thinks will be good for me. Despite her busy schedule, she always find time to bond with me. Too bad that they are taken away from me too early.
"Ariella, baby, come here." Tito Art said and motioned her to go down." She walked down the stairs still looking at me.
Since then, I was aware that Ariella doesn't like me. Hindi ko alam kung anong problema niya sa akin. Hindi naman ako madamot sa mga laruan ko kapag pumupunta sila sa bahay namin. All I can remember is, that every time she borrows my toys it's already broken when she return it back. Okay lang sana kung alam kong hindi niya sinasadyang sirain. Pero hindi e, she's ruining my toys in purpose. Parang yung galit niya sa akin, sa mga laruan ko niya binubunton.
I can feel that she is jealous of me, but I don't understand why? Why would she be jealous if in the first place she is not my sister?
"Baby, from now on, Adrianna will be staying here with us."
Yun palang ang sinabi ni Tito Art pero nakita ko na ang pagpo-protesta sa mga mata ni Ariella. Matalim niya akong tiningnan pero blangkong tingin lang ang pinukol ko sa kanya. I want to tell her that I don't like to stay here either, I just don't have a choice, but I chose to stay quiet. I don't want to give problem to Tito Art.
When they told me that they will bring me here, I agreed without saying anything. I understand because those ladies who worked in the government already explained to me.
"And from now on, treat Adrianna as your younger sister. We adopted her."
My forehead creased. They didn't tell me about the adoption. Nobody told me. They just told me that I will stay with them since Tita Azon is the only guardian I have.
"Are we cool Ariella? Do you understand what Dad is telling you?" Tito Art said in a calm voice.
Ariella didn't say anything, instead she walked towards me and in an instant she pushed me hard that made me loose my balance. Bumagsak ako sa sahig dahil hindi ko napaghandaan ang pagtulak niya sa akin.
"I don't like you! You're not my sister!' she shouted.
"Ariella!" Tito Arts voice boomed around the place pero ang m*****a kong pinsan ay mataray na nakatingin sa akin. Nakataas ang isang kilay niya at nakatikom ang bibig. Sisipain pa sana niya ako pero mabilis siyang nabuhat ni Tito Art palayo sa akin.
Mabilis akong tumayo kahit masakit ang pang-upo ko sa aking pagkabagsak. Mom told me, wag mangunang mang-away pero kapag sinaktan ako kailangan kong ipagtanggol ang aking sarili. I was about to push her pero mabilis na humarang si Tita Azon sa akin.
Yumukod siya at hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at pinaharap ako sa kanya. Ariella's eyes resembles her, I can see the anger on it. Pero bakit sa akin siya magagalit? Anak niya ang unang nanakit sa akin. Hinawakan niya ang ilalim ng baba ko dahilan para magpantay ang tingin naming dalawa.
I looked at her straight in the eyes. I was already panting. My breathing is heavy, for the first time in my life, ngayon lang ito nangyari sa akin. My mom will punish me at times, but not like this. She's strict but I can still feel the gentleness in her.
"Don't you dare, touch my Ariella, Adrianna." she said in a cold strict voice. She's looking straight to my eyes. Her jaw is clenching.
"Corazon!" saway ni Tito Art sa kanya.
She cleared her throat and quickly changes her facial reaction, from being strict and cold to soft and welcoming. Biglang naging maamo ang mukha niya binitwawan niya ang pagkakahawak niya sa baba ko saka hinaplos niya pa ang buhok ko bago hinalikan ang tuktok ng aking ulo. But even if she did that I don't feel any warmth from her touch.
I may be young but I know which one in genuine and true. Which touch is sincere and pure. But with Tita Azon, I don't think so.
"I'm sorry baby, I don't mean to say that." She kissed the top of my head again. "Ayoko lang na mag-away kayo ng ate mo. Ariella is your sister now, you are our daughter. I don't want both of you fighting. Is that clear? Can you forgive, mommy? Can you forgive what ate Ariella did to you?"
Diritso akong tumingin sa mga mata niya. Ito ba ang taong pinagkatiwalaan nila sa akin?
"Please darling, mommy didn't mean to say that. I'm sorry..."
I nodded without saying anything. As if naman may magbabago kung kokontra ako. She kissed the top of my head again before she turned her gaze at her daughter who's throwing daggers at me.
"Ariella, apologize to Adrianna."
"Mom!" I heard the protest in her voice but tita crouched down and caressed Ariella's face softly.
"Is that how you should welcome your sister, baby? We already talked about this right? Adrianna, don't have anybody else than us. We're the only family left to her. Now, apologize to her and say you're sorry for what you did."
Kahit hindi na, ayos lang. Alam ko naman kasing hindi rin naman bukal sa kalooban ni Ariella. Pero nanatili akong tahimik. I was just silently observing them. Umiling si Ariella at kunot noong tumingin sa akin. Kung hindi pa pinandilatan ng mata ni Tita si Ariella hindi pa ito lalapit.
She took a step towards me and then lowered her head. She's just pretending to be sorry I know pero sasakyan ko lang kung anong gusto nila.
"I'm sorry Averleigh, I don't mean to hurt you. I promised not to do that again." she said sounding sincere but I know better.
I just look at her blankly. I don't want to show her any emotions. How can I accept her apology if after saying her apologies, I saw her rolled her eyes at me?
Nilakasan ko ang paninidigan sa sarili. I show her no emotions. My eyes were cold as ice. I have to be strong for myself, dahil ngayon palang alam ko na na hindi magiging madali ang lahat para sa akin. Hindi na maibabalik kung anong meron ako dati. Simula sa araw na ito magbabago na ang lahat.
"Adrianna, nak?"
"It's okay, Ara." tipid kong sagot sa kanya pero imbes na magpasalamat inirapan niya lang ako. M*****a talaga.
"Okay, babies, from now on I don't want to see you fighting. Ariella, since you are older than Adrianna, treat her as your younger sister. Be kind to your sister baby." she nodded, halatang napipilitan lang.
Bumaling si Tito Art sa akin, hinaplos niya ang buhok ko saka malambing na tumingin sa akin.
"Adrianna, from now on I want you to treat Ariella as your older sister. You call her ate, is that alright with you?" Matagal bago ao sumagot pero kalaunan tumango din ako.
"Opo Tito." I said.
Tito Art smiled warmly at me, ginulo niya pa ang buhok ko.
"From now on, you call me Daddy, and your tita Azon, you can call her mommy. You are our daughter now. We are family now, Adrianna." mahinahong sabi ni Tito Art sa akin.
Pumantay din si Tita Azon, marahan niyang hinaplos ang buhok ko bago sinakop ang mukha ko gamit ang kanyang mga palad.
"Yes darling, your Daddy Art is right, I am now your Mommy Azon and Ariella is your Ate Ara. You are part of our family now. Whatever we have is yours at ganun din ikaw, anong meron ka ay amin din. That's how family should work.
At yun ng ang nangyari. Lahat ng iniwan ng mga magulang ko, lahat ng pinaghirapan nila, ang kompanya, ang bahay, ang mga ari-arian ay naging kanila. But I kept quiet. Wala akong magagawa dahil bata lang ako.
Tita Azon, took over all my mom's business. She took everything, lahat-lahat. Ayos lang sana kung maayos din ang pakikitungo niya sa akin, pero hindi. Nagiging mabait lang siya kapag nandyan si Tito Art.
Parehas silang dalawa ng anak niya. Sila ang masasabing kong labis na nakinabang sa kayamanang iniwan sa akin ng mga magulang ko. But how can I protest? I am not in the right age to even complain.
Kung hindi lang dahil kay Tito Art matagal na akong lumayas dito sa pamamahay ng mga Martinez. Si Tito Art lang ang tanging kinawiwilihan ko dito dahil sa kanya ko lang naramdaman na tinuring akong kapamilya.
Years passed, we're already teenagers. I'm seventeen and Ariella is eighteen. She stays the same. She still saw me as her enemy, kahati niya sa kung anong meron siya . She only treat me right when Tito Art is around, pero kapag wala lumalabas ang totoong kulay ni Ariella.
"Adrianna, nak, I have a gift for you."
Pagkapasok ko palang ng bahay malawak na ang ngiti ni Daddy Art sa akin. Hanggang ngayon hindi pa rin ako sanay na tawagin silang mom at dad. Pero kapag kaharap ko sila mommy at daddy ang tawag ko ayon na rin sa kagustuhan nila.
"D-daddy, you're back! Welcome home po."
Kagagaling lang nina Daddy Art sa Spain para asikasuhin ang business na iniwan ni Dad doon. At gaya ng nakasanayan niya, palagi itong may dalang pasalubong sa akin. Daddy Art is the sweetest, he's really like a real dad to me.
Kung may pangalawang daddy man akong pipiliin, that would be Daddy Art. Pangalawa lang dahil walang makakapalit sa nag-iisang daddy ng buhay ko, my biological dad, Daddy Andrew.
"Come here, nak, look at this one." excited niyang sabi, inangat niya ang paper bag na dala niya para ipakita sa akin. Nakadipa pa ang isang kamay, naghihintay ng yakap ko.
Malawak ang ngiting binigay ko sa kanya saka nagmamadaling lumapit. And when I am about to hug him natigil ako ng biglang nagsalita si Ariella na nakatayo pala sa may hagdanan.
"Give it to me Daddy, I don't like the one you bought for me." magkasulubong ang kilay nito at mabigat ang mga hakbang pababa ng hagdanan. Jealousy was written all over her face.
Hindi ko pinansin ang pag-aalburuto ni Ariella. I'm used to it, sa halip mahigpit akong yumakap kay Daddy Art. I miss him so much. Ilang linggo din siyang nawala dito sa bahay.
"I miss you Dad." I whispered. Wala din akong pakialam kung kukunin ni Ariella ang pasalubong ni Daddy Art, sanay na ako sa pagiging selosa niya at pinagbibigyan ko lang dahil ayokong maipit si Daddy Art sa amin.
"I like this one better, Dad. Why are choosing this style for her, it doesn't look good on her." M*****a nitong sabi habang binibistahan ang mga damit na pasalubong ni Daddy Art sa akin.
"Baby, you already have yours, that's for your sister." mahinahong sabi ni Daddy sa kanya pero walang pakialam si Ariella, as usaul. The brat always get what she wants.
"No, Dad, mas bagay to sa akin."maarte niyang sabi. Kapag ganyan na ang tono ni Ariella hindi ko na ito pinapansin, baka ang ending magtatalo lang kami ulit.
"It's okay Dad, I still have the clothes you brought for me last time." I said. He gave me an apologetic smile. "I'm fine. Magpapahinga po muna ako sa taas. Welcome home po, I miss you..."
Yumakap pa ako kay Dad ng isang beses bago ako umakyat sa silid ko. Hindi ko rin binalingan ng tingin si Ariella. I will not give her the satisfaction to see me annoyed at her. Kaya lalo siyang naiinis sa akin dahil palagi kong pinapakita sa kanyang hindi ako apektado sa pagmamaldita niya sa akin.
She can take anything from me, I don't mind at all. Wag niya lang akong sasaktan gaya ng ginawa niya sa akin noong unang araw na tumuntong ako dito sa bahay nila dahil kahit mas matanda siya sa akin hindi ako magdadalawang isip na patulan siya. Habang lumalaki kami lalong lumalayo ang loob namin ni Ariella sa isa't-isa. I mean we're not that close before but more so now. Ariella sees me as her karibal, sa damit, sa pagkain, sa atensyon ni Daddy Art, sa mga katulong, sa kaibigan, sa lahat ng bagay. Palaging kaagaw ang tingin niya sa akin. Pagkatapos kung magpahinga sa silid, naisipan kong mag-swimming. Today is friday, bukas walang pasok. I have enough time to relax. Mamaya pagkatapos kong mag-swimming gagawa ako ng mga bagong designs ng damit. I dreamed to to be a fashion designer someday. Kaya ngayon palang nagsasanay na akong gumawa ng mga iba-ibang desinyo ng damit. Pagbaba ko ng hagdanan tahimik na ang bahay. Hindi ko alam kung nasaan ngayon si Ariella, maybe in her room or ma
Monday came, maaga akong nagpahatid sa school. Good thing nasa ibang campus na si Ariella kaya hindi na kami magkasabay ngayon sa iisang sasakyan. Dati kasi nung nasa isang campus pa kami, maaga palang bad trip na ako sa kanya. Ewan ko ba kahit na anong pilit ko sa sariling magpakabait sa kanya siya talaga yung nang-dedemonyo sa akin. Even if I'm just quiet inside the car, siya talaga yung gumagawa ng paraan para maasar ako sa kanya. At kapag wala naman akong reaksyon lalo itong naiinis sa akin. Kaya nga nung nagcollege na siya para akong nabunutan ng tinik. Pero mas matatahimik siguro ang buhay ko kung matutuloy si Ariella sa ibang bansa. Narinig kong nagsasaya ang mga kasambahay kagabi dahil aalis daw si Ariella pagkatapos nitong semester. May modelling offer ata ito sa ibang bansa. Whatever! Wala akong pakialam kung anong pagkakabalahan niya sa buhay basta wag niya din akong pakialaman sa buhay ko. "Good morning, Addy. How's your sleep?" Napairap ako sa kawalan ng bumati ang
Pagkatapos niyang sabihin yun ay basta niya na lang ako nilagpasan. Mabilis akong napayuko at hindi ko na tiningnan kung sino ang lalaking yun. Pag-angat ko ng tingin nakita kong nakaangat ang kilay nung mga babae sa ibang section. Nagtataray na naman ang mga pangit sa akin."Ano? Ngayon lang kayo nakakita ng artista? Ang aarte kala mo naman ang gaganda, may pa taas-taas pa ng kilay, bunutin ko yan isa-isa e. Mga ulol!" sabi ko sabay irap sa kanila. Nakataas ang kilay kong tumalikod sa kanila. Mga maldita, mga pinaglihi sa sama ng loob. Seriously, I really don't know what's wrong with these girls? Wala naman akong ginawang masama sa kanila. Kung inggit sila sa akin dahil kay LA, kahit isaksak pa nila ang lalaking yun sa bituka nila wala akong pake. Hindi ba nila nakikita na ayaw ko ngang dumidikit ang lalaking yun sa akin? Tapos jojowain ko pa? Ang liliit talaga ng mga brains nila, palibhasa mga kulang sa pansin.Imbes na pupunta pa akong washroom pinili ko na lang ang bumalik sa l
"Bwesit na X na yan. Bakit ba hanggang ngayon hindi pa rin yan nahahanap? Pati tuloy si Sir Montenegro pinapahanap sa atin."Nakakarindi na ang kadaldalan ni Donna. I don't know if she's joking or what. Natapos na lang ang next subject namin hindi pa rin ito matahimik. Kanina pa ito nagrereklamo dahil hindi niya nasagot ang quiz namin kay gurang na nagpabida. Bida-bida talaga wala pa namang naituro. Ito namang si Donna, muntanga din ang simple lang naman nung question, hindi pa nasagot. Finding X. Walang katapusang paghahanap kay X. Ilang beses na itong ni-review ni Miss Castro sa amin, hindi lang siguro nakikinig ang babaeng 'to. Bakit pa ba kasi hahanapin yang si X? Kung ayaw magpakita e di wag."Stop finding x, Donna kung ayaw magpahanap and don't ask me why! Lintek lang! Kung ayaw magpahanap, wag ng hanapin.""Huh?" naguguluhan niyang tanong sa akin. "Hakdog!" pang-aasar ni LA."Wala!" Sabi ko saka umupo sa bench sa tambayan namin na malapit sa cafeteria. Umupo din si Donna at
Pagkatapos akong halikan ng matandang gorilla lumipat kami sa isa sa mga VIP room sa resto ni Kuya. Ayoko sana pero wala akong nagawa. Hindi ko alam na may ganito pa palang room dito sa resto. Kapag kasi kumakain ako dito doon lang ako sa labas, sa malapit sa may bintana kung saan kita ko ang magandang tanawin sa labas. Sakto lang ang laki ng room, malinis at maganda ang interior tsaka maganda ang lightings. Di na ako magtataka kung bakit maganda, alam ko kasing architect si Kuya Zach, siguradong siya ang nagdesign nito. Nagtataka lang ako kung paano nalaman ni Gors ang room na 'to. Pero sabagay friends naman sila ni Kuya Zach, siguro madalas siya dito, hindi ko lang alam."Stop looking at me." maldita kong saway sa kanya. Kanina pa ito nakatitig sa akin. Muntanga!Hanggang ngayon hindi pa rin humuhupa ang inis ko sa matandang gorilla na to. Ang kapal pa ng mukha niya, sukat ba namang buhatin ako sa gitna ng karamihan. Hindi man lang nahiya! Paano na lang kung may mga kaklase akong
"River, baby, mommy's here..."As soon as my pet dog heard my voice, he ran to welcome me and move around my feet. I named my dog River since I found him near the river, abandoned and almost drown. He's my white pomeranian dog, my sweet and clingy baby dog."How's my handsome baby? Mommy missed you so much." he barked cutely kaya napangiti ako. "Come here, I have a pasalubong for you, bigay ni daddy pangit mo." Pinakita ko sa kanya ang bagong damit na binigay ni Gors para sa aso ko, na naging aso na namin. " Kumawag ang buntot ni River at tumalon talon pa ito, excited ang aso sa pasalubong ng daddy pangit niya.Binuhat ko si River at hinaplos ang ulo saka hinalikan. "I miss you, baby, miss mo ba si Mommy?"malambing kong tanong sa kanya, tumahol ito kaya napangiti ako at muling humalik sa ulo niya."Good boy, kaya love ni mommy ang River na yan eh. Tara doon tayo sa room natin baby.""Weirdo! Pati aso kinakausap." I stopped on my track when I heard someone talking behind me. Hindi na
At dahil sa kapilyahang ginawa ko kagabi, wala akong mukhang maihaharap kay Gors ngayong umaga. Lintek naman kasi itong malanding utak ko, kung ano-ano ang pumapasok. Pwede ko naman sanang patayin na lang yung tawag niya pero nagpadala pa talaga ako sa kapilyahan nitong utak ko. Yan tuloy hindi ko alam kung anong gagawin ko ngayon.What the hell Adrianna? Nakakahiya ka! Ikinahihiya kita. Gusto kong kutusan ang sarili ko. Daig ko pa ang lasing na wala sa tamang pag-iisip sa ginawa ko kagabi. Talagang inakit ko pa si Gors. Ano nalang kaya ang iisipan ng gurang na yun sa akin ngayon? This is so frustrating. Hindi naman ako ganito pero bakit ngayong bumalik siya bigla na lang ding lumabas yung malanding side ko at tinatalo nito ang kainosentihan ko. Omg! I can't! It's so embarrassing. Hindi ko mai-imagine na nagawa ko yun! Ano yun? Live show? I just hope na hindi siya ang maghahatid sa akin sa school ngayon kundi napaka-akward sa aming dalawa.Ugh! I hate you Adrianna. Next time magtand
Warning: abuse_______________________________________________"Did you try loving me?" "No! You're not my type, Adrianna." In my life I never knew I could experience so much pain as much as I do now. Akala ko hindi ko na mararanasan ang ganitong uri ng sakit. Akala ko lahat ng sakit naranasan ko na. The moment I closed the door I break out. I was shaking in pain. I felt my whole world crashed right through my eyes. The world I built around him vanished in just an instant. Pakiramdam ko muli na naman akong mag-isa. Habang buhay na lang ba akong mag-isa? Meron bang mali sa akin? Ano bang kasalanan ko at kailangan kong maranasan ang lahat ng 'to? Pati ang kaisa-isang tao na inaasahan kong sasamahan ako sa hirap at ginahawa ay iniwan na rin ako. Akala ko totoo ang lahat ng mga pangako niya sa akin, but turns out that promises are meant to be broken. Kinuha niya lang ang loob ko saka ako iniwan. Kung hindi niya pala kayang panindigan ang pangako niya sana noon pa lang iniwan niya na
"I can't bear the pain anymore, Mama. Everyday I feel like I'm dying. I can't sleep, I am hearing my Addy's cries calling my name. I am seeing her face full of tears begging for mercy. Sobrang sakit sa puso ko Mama. Hindi ko na alam paano mapawi ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Parang na akong mamatay..." I fell on my knees and cried hard in front of my mother. I couldn't remember when was the last time I didn't cry. Since that day they took my Addy from me, walang oras na hindi ako umiiyak. Para na akong mababaliw sa sakit. Hindi ko alam paano ko ipagpapatuloy ang buhay ko kung wala na siya. It's been how many weeks but I still we couldn't find her. Everyday the passes by I felt like I'm dying. Hindi ko alam kung ano na ang kalagayan niya. Kung may nag-aalaga ba sa kanya, kung may kinakain ba siya. Ilang beses na naming sinuyod ang lugar na huling pinagdalhan sa kanya pero kahit bali-baliktarin ko pa hindi ko pa rin siya mahanap. My Addy, my poor baby... "Stop blaming yours
"Balita ko nasa school niyo daw si Kuya Gaden mo? Magtuturo daw siya dun ngayon, nagkita ba kayo ni KUYA mo?"What the fuck, Villegas? Ang kapal ng mukha ni gagong e-emphasize na KUYA ako ni Adrianna. Kung sungalngalin ko kaya ang bibig niya makakatawa pa kaya siya?Tang-ina kanina ko pa tinatawagan ayaw akong sagutin. Sineserbatuhan ko pa ang gago para ihatid niya sa sasakyan ko si Addy pero pinili nitong asarin ako. "Kuya Gaden! Kuya Gors, kamo. Kuya Gors as in gorilla, Kuya. Banas ako dun sa gurang na yun. Alam mo bang siya ang math teacher namin? At alam mo ang ginawa niya sa amin kanina? Nagpabida lang naman siya Kuya, wala pa nagang naituro sa amin nagpa-quiz agad. Ang feeling niya pa, napaka strikto, konting galaw lang nilalapitan agad. Akala mo naman hindi siya naka-try mangopya noon. Panay pa ang tingin sa papel ko anong akala niya sa akin, bobo? Wow, siguro kung nagkataong magkakalase kami, tiyak ako siya ang mangongopya sa akin. Feeling niya!"I can imagine her beautiful f
"He's the man that I need but...he left me."I didn't sleep the whole night. Parang sirang palakang paulit-ulit na nagpe-play sa utak ko ang mga sinabi niya sa akin. I didn't left her, I am with her all the time. I may not be physically present but I make sure that I am there. I am silently taking care of her from afar. I just need to do that because I have to. Dahil ako mismo , hindi ako sigurado kung kaya ko bang kontrolin ang sarili ko pagdating sa kanya. Simpleng pagdikit nga lang ng katawan namin noon iba na ang nararamdaman ko ano pa kaya ngayong dalaga na siya. Ayokong bastusin siya kahit sa utak ko pero minsan hindi ko nako-kontral ang reaksyon na aking katawan. I don't want my obsession with her to go too far. My conscience is stressing me every time I'm jerking inside her bathroom for fucking sake. I'm no saint I know, kaya habang maaga pa at habang kaya ko pa umiwas na ako. Sinunod ko ang utos ni Daddy dahil alam kong para rin yun sa ikabubuti ko...sa ikabubuti ng lahat.
I am with my friends inside the VIP room in Z lounge. Ang bagong bar na pagmamay-ari ni Dominguez. After kung makipag-usap kay Dad kanina na gusto ko nang magretire sa trabaho ko dumiritso na agad ako dito. He asked me what's the reason behind and I told him that I need to 'focus' on guarding my Addy at mahirap na baka masalisihan ako lalo na ngayong dalaga na ito. Muntik pang mabilaukan si Daddy ng kape na iniinom niya dahil sa rason ko pero Dad as usual, he supports all my endeavors. Si Mama lang ang inaalala namin at baka kapag nalaman niya ang totoong dahilan ko ay baka makutusan niya ako."Are you sure with your decision anak?" malambing na tanong ni Mama sa akin. Pinatawag nila ako ni Daddy ngayon. Pasimple kong tiningnan si Dad baka kasi pasekreto niya ding sinabi kay mama ang dahilan tiyak malilintikan ako pero mabilis din itong nag-iwas ng tingin sa akin. Mom is always a cool mama, kalmante at palaging mahinahon pero ngayon mas mahinahon pa ito, mas kalamante at halatang
"I'm having my period, Daddy."I thought I studied everything about her but I was wrong, there's one thing I missed. I missed to study this part, that's why I'm paranoid. I don't know what to do, I'm not prepared for this. I even called my Mom what to do with her because she said she felt a little bit discomfort. Mom, told me what to do, but still, hindi ako mapakali. I think we really need to see a doctor. "Please calm down, I'm okay."How could I calm down kung sa tingin ko namumutla siya? Baka maubusan siya ng dugo. Tsaka, is it not too early for her to have a period?"Tita Doc, it's her..." I stopped and look at her. I don't know kung pang-ilang araw niya na ngayon."I had it last night..." she answered shyly."Kagabi pa pala nag-start Tita." I continue talking to Tita Divine. I told her everything that Adrianna told me about what she feels inside. "It's all normal for a teenager like her. Just tell her to be careful...you know what I mean right?"Yes I know what she meant by th
"How are you, baby?"Her beautiful sad eyes welcomed me when I sat beside her. She didn't say anything, she just smiled and look away after.Sa tuwing dinadalaw ko siya ganito ang palagi ko nadaratnan. She's alone, malayo ang tingin at malungkot ang mga mata.It's been a year since that incident happened. But I know still she hasn't recovered. I feel so sorry for her .She's too young to be in this situation." I bought something for you. I hope you'll like it." I said and motioned the gift box I brought for her.These are sets of girly stuffs like colorful nail polish, hair curler, hair clips, make-up set, lip and cheek tint for kids. I googled all these, since I don't know what are the likes of young girls like her. I even ask the saleslady in the mall if these stuffs I bought are safe for her to use.I also bought her set of sketch pads and colorful pens and pencils. The house helper told me that she likes to draw, perhaps that's her way to make herself busy since she's always left
Ang sabi ni Mama, wag ko daw punuin ng galit ang puso ko. Dahil kapag pinuno ko ito ng galit wala ng space para sa mga bagong biyaya. Kaya lumaki akong wala akong dinadalang galit sa aking dibdib. Kahit sa tunay kong ama na tumalikod sa amin hindi ako galit.Tinanong ako ni Mama isang beses kung gusto ko bang malaman kong sino ang totoo kung ama, sinagot ko siya na hindi na.Kuntento na ako sa kanila ni Daddy. Kung noon madami akong tanong sa utak ko bakit niya kami iniwan, ngayon natutunan ko na ring tanggapin na may mga bagay talaga na hindi para sa amin. At baka isa na doon ang tatay ko, baka nga hindi siya para sa amin ni Mama.Pero kahit ganun pa man ang nagyari, malaki pa rin ang pasalamat ko sa kanya. Dahil sa kanya, nabuhay ako sa mundong ito. At kung saan man siya naroroon ngayon, dasal ko na sana masaya siya.Na sana maayos ang buhay niya. Kung darating man ang araw na magkikita kami, siguro nakatadhana na yun. Hintayin ko na lang ang araw na yun para sa amin."Your father is
"From now on, you will treat that baby like she's your younger sister. Inaanak na namin ng mommy ang batang yun kaya para mo na din itong itong kapatid."Kapatid? Hell no! Ayoko siyang maging kapatid. Kung may gusto mang akong maging kapatid yun ay si baby princess na hanggang ngayon hindi pa rin nahahanap ni Daddy. Siya lang ang gusto ko, hindi si baby girl."Ang ganda ng baby nila Hon, parang doll." Si mommy. "Gawa tayo ng--" pero hindi natuloy ni Daddy dahil tinakpan ni Mommy ang bibig niya.I'm listening to Dad and Mom, they're whispering words to each other but my focus was not on them really. Nakatingin ako sa labas bintana, pinapakiramdaman ang aking sarili kung bakit hanggang ngayon sobrang lakas parin ng tibok ng puso ko.Kanina ko pa ito napansin, kahit nung nagsimula na ang binyag at nakatingin lang ako sa bata pakiramdam ko kumakawala ang puso ko. Yung mga ngiti niya parang nanghahalina. Di kaya namaligno ako ng bata? Pero may maligno bang ganun ka ganda? No hindi malign
A week after my graduation in grade six, nagulat na lang ako ng biglang nagtanong si Mama sa akin na kung ayos lang ba sa akin na luluwas kami ng Maynila. May nag-offer daw ng trabaho sa kanya bilang waitress doon. May mga taga Manila daw na kumain sa karenderya na pinagtatrabuhan niya na naghahanap ng mga empleyado para sa bagong bukas na resto. Maganda daw ang offer sa kanya, mas malaki ang sahod kesa sa trabaho niya ngayon bilang washer plus may kasama pang accomodation para sa amin.That means new place, new adjustments. I have to leave again the life I had in Davao and start a new life in Manila. Pero wala akong problema kahit saan man, ayos lang sa akin. Ang mahalaga para sa akin ay kasama ko si mama saan man kami mapadpad. I trust my mother's choice. I will always honor whatever decisions she make."Sol, ito ang magiging tirahan niyo ng anak mo." Inilibot ko ang tingin sa apartment na sinabi nung manager ng resto kung saan magtatrabaho ang mama ko. Siya yung sinasabi ni Ma