Ang sabi ni Mama, wag ko daw punuin ng galit ang puso ko. Dahil kapag pinuno ko ito ng galit wala ng space para sa mga bagong biyaya. Kaya lumaki akong wala akong dinadalang galit sa aking dibdib. Kahit sa tunay kong ama na tumalikod sa amin hindi ako galit.Tinanong ako ni Mama isang beses kung gusto ko bang malaman kong sino ang totoo kung ama, sinagot ko siya na hindi na.Kuntento na ako sa kanila ni Daddy. Kung noon madami akong tanong sa utak ko bakit niya kami iniwan, ngayon natutunan ko na ring tanggapin na may mga bagay talaga na hindi para sa amin. At baka isa na doon ang tatay ko, baka nga hindi siya para sa amin ni Mama.Pero kahit ganun pa man ang nagyari, malaki pa rin ang pasalamat ko sa kanya. Dahil sa kanya, nabuhay ako sa mundong ito. At kung saan man siya naroroon ngayon, dasal ko na sana masaya siya.Na sana maayos ang buhay niya. Kung darating man ang araw na magkikita kami, siguro nakatadhana na yun. Hintayin ko na lang ang araw na yun para sa amin."Your father is
"How are you, baby?"Her beautiful sad eyes welcomed me when I sat beside her. She didn't say anything, she just smiled and look away after.Sa tuwing dinadalaw ko siya ganito ang palagi ko nadaratnan. She's alone, malayo ang tingin at malungkot ang mga mata.It's been a year since that incident happened. But I know still she hasn't recovered. I feel so sorry for her .She's too young to be in this situation." I bought something for you. I hope you'll like it." I said and motioned the gift box I brought for her.These are sets of girly stuffs like colorful nail polish, hair curler, hair clips, make-up set, lip and cheek tint for kids. I googled all these, since I don't know what are the likes of young girls like her. I even ask the saleslady in the mall if these stuffs I bought are safe for her to use.I also bought her set of sketch pads and colorful pens and pencils. The house helper told me that she likes to draw, perhaps that's her way to make herself busy since she's always left
"I'm having my period, Daddy."I thought I studied everything about her but I was wrong, there's one thing I missed. I missed to study this part, that's why I'm paranoid. I don't know what to do, I'm not prepared for this. I even called my Mom what to do with her because she said she felt a little bit discomfort. Mom, told me what to do, but still, hindi ako mapakali. I think we really need to see a doctor. "Please calm down, I'm okay."How could I calm down kung sa tingin ko namumutla siya? Baka maubusan siya ng dugo. Tsaka, is it not too early for her to have a period?"Tita Doc, it's her..." I stopped and look at her. I don't know kung pang-ilang araw niya na ngayon."I had it last night..." she answered shyly."Kagabi pa pala nag-start Tita." I continue talking to Tita Divine. I told her everything that Adrianna told me about what she feels inside. "It's all normal for a teenager like her. Just tell her to be careful...you know what I mean right?"Yes I know what she meant by th
I am with my friends inside the VIP room in Z lounge. Ang bagong bar na pagmamay-ari ni Dominguez. After kung makipag-usap kay Dad kanina na gusto ko nang magretire sa trabaho ko dumiritso na agad ako dito. He asked me what's the reason behind and I told him that I need to 'focus' on guarding my Addy at mahirap na baka masalisihan ako lalo na ngayong dalaga na ito. Muntik pang mabilaukan si Daddy ng kape na iniinom niya dahil sa rason ko pero Dad as usual, he supports all my endeavors. Si Mama lang ang inaalala namin at baka kapag nalaman niya ang totoong dahilan ko ay baka makutusan niya ako."Are you sure with your decision anak?" malambing na tanong ni Mama sa akin. Pinatawag nila ako ni Daddy ngayon. Pasimple kong tiningnan si Dad baka kasi pasekreto niya ding sinabi kay mama ang dahilan tiyak malilintikan ako pero mabilis din itong nag-iwas ng tingin sa akin. Mom is always a cool mama, kalmante at palaging mahinahon pero ngayon mas mahinahon pa ito, mas kalamante at halatang
"He's the man that I need but...he left me."I didn't sleep the whole night. Parang sirang palakang paulit-ulit na nagpe-play sa utak ko ang mga sinabi niya sa akin. I didn't left her, I am with her all the time. I may not be physically present but I make sure that I am there. I am silently taking care of her from afar. I just need to do that because I have to. Dahil ako mismo , hindi ako sigurado kung kaya ko bang kontrolin ang sarili ko pagdating sa kanya. Simpleng pagdikit nga lang ng katawan namin noon iba na ang nararamdaman ko ano pa kaya ngayong dalaga na siya. Ayokong bastusin siya kahit sa utak ko pero minsan hindi ko nako-kontral ang reaksyon na aking katawan. I don't want my obsession with her to go too far. My conscience is stressing me every time I'm jerking inside her bathroom for fucking sake. I'm no saint I know, kaya habang maaga pa at habang kaya ko pa umiwas na ako. Sinunod ko ang utos ni Daddy dahil alam kong para rin yun sa ikabubuti ko...sa ikabubuti ng lahat.
"Balita ko nasa school niyo daw si Kuya Gaden mo? Magtuturo daw siya dun ngayon, nagkita ba kayo ni KUYA mo?"What the fuck, Villegas? Ang kapal ng mukha ni gagong e-emphasize na KUYA ako ni Adrianna. Kung sungalngalin ko kaya ang bibig niya makakatawa pa kaya siya?Tang-ina kanina ko pa tinatawagan ayaw akong sagutin. Sineserbatuhan ko pa ang gago para ihatid niya sa sasakyan ko si Addy pero pinili nitong asarin ako. "Kuya Gaden! Kuya Gors, kamo. Kuya Gors as in gorilla, Kuya. Banas ako dun sa gurang na yun. Alam mo bang siya ang math teacher namin? At alam mo ang ginawa niya sa amin kanina? Nagpabida lang naman siya Kuya, wala pa nagang naituro sa amin nagpa-quiz agad. Ang feeling niya pa, napaka strikto, konting galaw lang nilalapitan agad. Akala mo naman hindi siya naka-try mangopya noon. Panay pa ang tingin sa papel ko anong akala niya sa akin, bobo? Wow, siguro kung nagkataong magkakalase kami, tiyak ako siya ang mangongopya sa akin. Feeling niya!"I can imagine her beautiful f
"I can't bear the pain anymore, Mama. Everyday I feel like I'm dying. I can't sleep, I am hearing my Addy's cries calling my name. I am seeing her face full of tears begging for mercy. Sobrang sakit sa puso ko Mama. Hindi ko na alam paano mapawi ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Parang na akong mamatay..." I fell on my knees and cried hard in front of my mother. I couldn't remember when was the last time I didn't cry. Since that day they took my Addy from me, walang oras na hindi ako umiiyak. Para na akong mababaliw sa sakit. Hindi ko alam paano ko ipagpapatuloy ang buhay ko kung wala na siya. It's been how many weeks but I still we couldn't find her. Everyday the passes by I felt like I'm dying. Hindi ko alam kung ano na ang kalagayan niya. Kung may nag-aalaga ba sa kanya, kung may kinakain ba siya. Ilang beses na naming sinuyod ang lugar na huling pinagdalhan sa kanya pero kahit bali-baliktarin ko pa hindi ko pa rin siya mahanap. My Addy, my poor baby... "Stop blaming yours
"Ma'am, ten minutes na lang po magsasara na itong restaurant. Ipapaligpit niyo po ba itong mga pagkaing inorder niyo?"Hindi ako sumagot sa waiter na kamakausap sa akin sa halip tiningnan ko ang relong pambisig para tingnan kung anong oras na. It's ten minutes before twelve. Kaya siguro magsasara na sina kuya. "Ma'am?"mahinahong tawag niya sa akin. Pagtingin ko sa kanya niya nakita ko ang awa sa mga mata niya habang nakatingin sa akin kaya kahit na naiiyak man pinilit ko ang sariling ngumiti kay Kuya. I don't want him to pity on me. I've been here since nine in the the evening. Wearing red one shoulder bodycon midi dress that I personally designed for myself for this occasion. To complete my look I wore black pumps and accentuate with black beaded purse. Nag-make up pa ako at nagkulot ng buhok. Pina-book ko ang isang VIP room para sana sa birthday celebration ko with him. But I guess, I will be celebrating my birthday alone. As usual...Sabagay, hindi lang naman ito ang unang bese
"I can't bear the pain anymore, Mama. Everyday I feel like I'm dying. I can't sleep, I am hearing my Addy's cries calling my name. I am seeing her face full of tears begging for mercy. Sobrang sakit sa puso ko Mama. Hindi ko na alam paano mapawi ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Parang na akong mamatay..." I fell on my knees and cried hard in front of my mother. I couldn't remember when was the last time I didn't cry. Since that day they took my Addy from me, walang oras na hindi ako umiiyak. Para na akong mababaliw sa sakit. Hindi ko alam paano ko ipagpapatuloy ang buhay ko kung wala na siya. It's been how many weeks but I still we couldn't find her. Everyday the passes by I felt like I'm dying. Hindi ko alam kung ano na ang kalagayan niya. Kung may nag-aalaga ba sa kanya, kung may kinakain ba siya. Ilang beses na naming sinuyod ang lugar na huling pinagdalhan sa kanya pero kahit bali-baliktarin ko pa hindi ko pa rin siya mahanap. My Addy, my poor baby... "Stop blaming yours
"Balita ko nasa school niyo daw si Kuya Gaden mo? Magtuturo daw siya dun ngayon, nagkita ba kayo ni KUYA mo?"What the fuck, Villegas? Ang kapal ng mukha ni gagong e-emphasize na KUYA ako ni Adrianna. Kung sungalngalin ko kaya ang bibig niya makakatawa pa kaya siya?Tang-ina kanina ko pa tinatawagan ayaw akong sagutin. Sineserbatuhan ko pa ang gago para ihatid niya sa sasakyan ko si Addy pero pinili nitong asarin ako. "Kuya Gaden! Kuya Gors, kamo. Kuya Gors as in gorilla, Kuya. Banas ako dun sa gurang na yun. Alam mo bang siya ang math teacher namin? At alam mo ang ginawa niya sa amin kanina? Nagpabida lang naman siya Kuya, wala pa nagang naituro sa amin nagpa-quiz agad. Ang feeling niya pa, napaka strikto, konting galaw lang nilalapitan agad. Akala mo naman hindi siya naka-try mangopya noon. Panay pa ang tingin sa papel ko anong akala niya sa akin, bobo? Wow, siguro kung nagkataong magkakalase kami, tiyak ako siya ang mangongopya sa akin. Feeling niya!"I can imagine her beautiful f
"He's the man that I need but...he left me."I didn't sleep the whole night. Parang sirang palakang paulit-ulit na nagpe-play sa utak ko ang mga sinabi niya sa akin. I didn't left her, I am with her all the time. I may not be physically present but I make sure that I am there. I am silently taking care of her from afar. I just need to do that because I have to. Dahil ako mismo , hindi ako sigurado kung kaya ko bang kontrolin ang sarili ko pagdating sa kanya. Simpleng pagdikit nga lang ng katawan namin noon iba na ang nararamdaman ko ano pa kaya ngayong dalaga na siya. Ayokong bastusin siya kahit sa utak ko pero minsan hindi ko nako-kontral ang reaksyon na aking katawan. I don't want my obsession with her to go too far. My conscience is stressing me every time I'm jerking inside her bathroom for fucking sake. I'm no saint I know, kaya habang maaga pa at habang kaya ko pa umiwas na ako. Sinunod ko ang utos ni Daddy dahil alam kong para rin yun sa ikabubuti ko...sa ikabubuti ng lahat.
I am with my friends inside the VIP room in Z lounge. Ang bagong bar na pagmamay-ari ni Dominguez. After kung makipag-usap kay Dad kanina na gusto ko nang magretire sa trabaho ko dumiritso na agad ako dito. He asked me what's the reason behind and I told him that I need to 'focus' on guarding my Addy at mahirap na baka masalisihan ako lalo na ngayong dalaga na ito. Muntik pang mabilaukan si Daddy ng kape na iniinom niya dahil sa rason ko pero Dad as usual, he supports all my endeavors. Si Mama lang ang inaalala namin at baka kapag nalaman niya ang totoong dahilan ko ay baka makutusan niya ako."Are you sure with your decision anak?" malambing na tanong ni Mama sa akin. Pinatawag nila ako ni Daddy ngayon. Pasimple kong tiningnan si Dad baka kasi pasekreto niya ding sinabi kay mama ang dahilan tiyak malilintikan ako pero mabilis din itong nag-iwas ng tingin sa akin. Mom is always a cool mama, kalmante at palaging mahinahon pero ngayon mas mahinahon pa ito, mas kalamante at halatang
"I'm having my period, Daddy."I thought I studied everything about her but I was wrong, there's one thing I missed. I missed to study this part, that's why I'm paranoid. I don't know what to do, I'm not prepared for this. I even called my Mom what to do with her because she said she felt a little bit discomfort. Mom, told me what to do, but still, hindi ako mapakali. I think we really need to see a doctor. "Please calm down, I'm okay."How could I calm down kung sa tingin ko namumutla siya? Baka maubusan siya ng dugo. Tsaka, is it not too early for her to have a period?"Tita Doc, it's her..." I stopped and look at her. I don't know kung pang-ilang araw niya na ngayon."I had it last night..." she answered shyly."Kagabi pa pala nag-start Tita." I continue talking to Tita Divine. I told her everything that Adrianna told me about what she feels inside. "It's all normal for a teenager like her. Just tell her to be careful...you know what I mean right?"Yes I know what she meant by th
"How are you, baby?"Her beautiful sad eyes welcomed me when I sat beside her. She didn't say anything, she just smiled and look away after.Sa tuwing dinadalaw ko siya ganito ang palagi ko nadaratnan. She's alone, malayo ang tingin at malungkot ang mga mata.It's been a year since that incident happened. But I know still she hasn't recovered. I feel so sorry for her .She's too young to be in this situation." I bought something for you. I hope you'll like it." I said and motioned the gift box I brought for her.These are sets of girly stuffs like colorful nail polish, hair curler, hair clips, make-up set, lip and cheek tint for kids. I googled all these, since I don't know what are the likes of young girls like her. I even ask the saleslady in the mall if these stuffs I bought are safe for her to use.I also bought her set of sketch pads and colorful pens and pencils. The house helper told me that she likes to draw, perhaps that's her way to make herself busy since she's always left
Ang sabi ni Mama, wag ko daw punuin ng galit ang puso ko. Dahil kapag pinuno ko ito ng galit wala ng space para sa mga bagong biyaya. Kaya lumaki akong wala akong dinadalang galit sa aking dibdib. Kahit sa tunay kong ama na tumalikod sa amin hindi ako galit.Tinanong ako ni Mama isang beses kung gusto ko bang malaman kong sino ang totoo kung ama, sinagot ko siya na hindi na.Kuntento na ako sa kanila ni Daddy. Kung noon madami akong tanong sa utak ko bakit niya kami iniwan, ngayon natutunan ko na ring tanggapin na may mga bagay talaga na hindi para sa amin. At baka isa na doon ang tatay ko, baka nga hindi siya para sa amin ni Mama.Pero kahit ganun pa man ang nagyari, malaki pa rin ang pasalamat ko sa kanya. Dahil sa kanya, nabuhay ako sa mundong ito. At kung saan man siya naroroon ngayon, dasal ko na sana masaya siya.Na sana maayos ang buhay niya. Kung darating man ang araw na magkikita kami, siguro nakatadhana na yun. Hintayin ko na lang ang araw na yun para sa amin."Your father is
"From now on, you will treat that baby like she's your younger sister. Inaanak na namin ng mommy ang batang yun kaya para mo na din itong itong kapatid."Kapatid? Hell no! Ayoko siyang maging kapatid. Kung may gusto mang akong maging kapatid yun ay si baby princess na hanggang ngayon hindi pa rin nahahanap ni Daddy. Siya lang ang gusto ko, hindi si baby girl."Ang ganda ng baby nila Hon, parang doll." Si mommy. "Gawa tayo ng--" pero hindi natuloy ni Daddy dahil tinakpan ni Mommy ang bibig niya.I'm listening to Dad and Mom, they're whispering words to each other but my focus was not on them really. Nakatingin ako sa labas bintana, pinapakiramdaman ang aking sarili kung bakit hanggang ngayon sobrang lakas parin ng tibok ng puso ko.Kanina ko pa ito napansin, kahit nung nagsimula na ang binyag at nakatingin lang ako sa bata pakiramdam ko kumakawala ang puso ko. Yung mga ngiti niya parang nanghahalina. Di kaya namaligno ako ng bata? Pero may maligno bang ganun ka ganda? No hindi malign
A week after my graduation in grade six, nagulat na lang ako ng biglang nagtanong si Mama sa akin na kung ayos lang ba sa akin na luluwas kami ng Maynila. May nag-offer daw ng trabaho sa kanya bilang waitress doon. May mga taga Manila daw na kumain sa karenderya na pinagtatrabuhan niya na naghahanap ng mga empleyado para sa bagong bukas na resto. Maganda daw ang offer sa kanya, mas malaki ang sahod kesa sa trabaho niya ngayon bilang washer plus may kasama pang accomodation para sa amin.That means new place, new adjustments. I have to leave again the life I had in Davao and start a new life in Manila. Pero wala akong problema kahit saan man, ayos lang sa akin. Ang mahalaga para sa akin ay kasama ko si mama saan man kami mapadpad. I trust my mother's choice. I will always honor whatever decisions she make."Sol, ito ang magiging tirahan niyo ng anak mo." Inilibot ko ang tingin sa apartment na sinabi nung manager ng resto kung saan magtatrabaho ang mama ko. Siya yung sinasabi ni Ma