3 chapters! Babawi lang po sa mga nakaraang walang ud pasensiya na po kayo ha. Nagrerecover pa rin po kasi ako until now at may mga araw na bigla na lang ayaw kong kumilos at ayaw rin gumana ng maayos ng isip ko hehe. Pero maraming salamat po sa pang-unawa! Maraming salamat po sa pagbabasa!!
Luther Rico Valleje"We've been waiting for this moment to see her! But, guys, she's really hard to find in this crowd. Tingnan ninyo naman at marami ang gustong kumausap sa kaniya.""Yes, Derek. it's difficult to be near! Very challenging talaga to get an interview! Well, expect na natin dahil hindi basta-bastang modelo lang ang gusto natin na makachikahan.""I strongly agree, Mia! But there's no way I would let this night pass without even getting a hello in front of my camera. No way! We came all the way here to Mexico just for this scoop.""Oh! She's coming here!""Ms. Therese!"I don't know how long I was watching or how long I was waiting for Catalina to come out, but when she finally appeared on screen, my heart pounded like crazy. This woman really caught me in her grasp. I was captivated and unable to resist her.This is her, in her modeling era. She's wearing a red gown that hugs the curves of her body, walking gracefully, waving at people, and giving them a sweet smile."H
Hindi na nawala ang ngiti sa mga labi ko habang hinihintay ang reply ni Catalina. Nakaalis na rin si Cyron at naiwan na lang akong mag-isa sa opisina ko. I didn't open my laptop and continue to watch the interview, but I was now looking at the screen of my cellphone waiting for her reply."What could she be doing that's making her take so long to reply?"Muli akong nagpadala ng mensahe at tinanong ko naman kung kumain na siya. Pero nakalipas na ang sampung minuto ay wala pa rin akong natatanggap na sagot. I groaned in frustration and leaned on my swivel chair. Nakatingala ako habang hawak ng mga kamay ko ang cellphone ko."Is she mad? Nagalit na nga kaya?" I honestly didn’t mean to tease her after I stole her thing, but I couldn’t hold back my irritation when she told me the 'history' of that black panty last night after what we did. After everything we did—in my car and in her room until dawn. And as someone who has deep feelings for her, how could I not be annoyed that she treasure
"Everyone is here, so shall we start?" tanong ko pagkaangat ng tingin ko sa mga ito.They nodded, and Mr. Flores, the project manager, began to update us on the condition of our main project for the year, detailing its progress and the issues we need to address. Katulad ng naisip ko kanina ay maaaring ang mga bagyo lang ang magpapadelay ng mga trabaho namin. There's no major problem about the equipments. Unless, may magloloko sa kanilang mga narito."We should add more people to meet the deadline. I don't want to delay it because the client is pushing for a faster timeline," nakatingin ako sa mga larawan ng itinatayong mall sa Sta. Palma. Bawat pahina ay mabusisi ko na tinitingnan. The mall's opening is all over social media and posters in Iloilo. People are excited for it to be finished. Mr. Alfredo Sy entrusted me with this project because he knows the Vallejes never disappoint. That's why I need to make sure we don’t delay it. "Uhm, we can do that, Mr. Valleje, but it would requir
Therese CatalinaI was sitting in the corner of my 'kainan sa kanto' an eatery I opened near a university. Dito ako tumuloy pagkatapos ko na gumayak kanina. Hindi rin kasi ako nagtagal sa bahay dahil naisipan ko na bumisita dito para tingnan at tanungin ang mga tauhan ko kung maayos naman ba ang lagay nila at para bisitahin ang mga bata.Hindi naman daw nalulugi dahil maraming kumakain kasi budget friendly nga ang lahat sa menu, nakakabayad naman rin daw ng bills, napapasahod ko rin ang apat na nakatao. Si Gina pala ang pinagkatiwalaan ko na mamahala dito, actually siya na ang nakatao sa salon ko na malapit lang rin dito and because she's near, and she's working for me for almost three years, sinabi ko na siya na ang bahala na magpasahod at magcheck-check ng kainan.Hindi lang naman kainan ang pwesto dito, sa taas ay may dalawang bedroom space. Mag-se-seven months pa lang rin itong bukas at ang dahilan naman kung bakit ko rin naisipan na magtayo ng eatery sa kabila ng marami na rin ak
Isa rin sa dahilan kung bakit hindi ako mapili sa mga tao na tinatanggap ko para magtrabaho sa akin ay dahil alam ko na lahat naman ay matuturuan. Basta nakikita ko naman na matiyaga at willing to learn. For me, it's not just those who have completed their education who should be qualified for jobs. Minsan nga mas masikap pa yung mga tao rin talaga na alam mong galing sa hirap. Iyong uhaw na uhaw na magkaroon ng trabaho para makatulong sa pamilya. Sila rin yung masaya sa pakiramdam na tanggapin sa trabaho. Haa. Naaalala ko tuloy ang bawat buhay ng mga empleyado na tinanggap ko lalo na sa patahian.At bago pa ako tuluyan na maiyak sa alaala ng mga talambuhay ng mga tao ko ay kumuha na ako ng isang bananacue at kumagat doon. Kaso unang kagat pa lang ay nailuwa ko na 'yon nang makaramdam ako ng init at mapaso ang mga labi ko."A-Ahh! Ouch!" I shouted. "H-Hala!"Nabigla naman si Ina at napalapit sa akin habang hindi malaman kung ano ang gagawin. If she's going to touch me or put away th
"Miss Thes, kailan po kayo ulit babalik?" ngiting tanong ni Ana.Naka-pack na ang mga pagkain na iuuwi ko. Ulam ko na 'to hanggang bukas. Mayroon rin silang ipinadala na banancue, kamote cue at turon. Yummy! Bibigyan ko nito si Luther. Sa tingin ko naman ay hindi siya makakahindi kasi parang lahat ng io-offer ko ay mukhang kakainin naman niya."I'm not sure. Bukas ay nasa Cebu ako, I'm planning to stay there for a week. Why?"Iyong opening celebration ng construction firm ng dad ni Zack ay bukas na 'yon. Nakausap ko naman si dad kanina na hindi na ako sasabay sa kaniya dahil magdadala ako ng sariling kotse. Naisip ko kasi na magvacation muna sa Cebu, may mga nakalista na rin akong mga lugar na gusto kong puntahan. It's just me myself and I. Talagang me time. "Uhm. Kung... kung okay lang po sa inyo, kayo po sana ang isasama namin ni Ina sa recognition po. Kayo po ang magsasabit ng medal sa amin as dean's lister saka po pala may leadership award rin po kami."I covered my mouth because
My heart ached because I was so nervous while driving. Ang bilis na rin ng pagpapatakbo ko ng kotse dahil sa seryosong hiyaw ni Beauty na gagantihan na niya ang kapatid ko. Malapit naman na ako at namatay na rin ng kusa ang tawag. Iyon ang dahilan kung bakit sobra nang tinatambol ng kaba ang dibdib ko. I know Caitlin is being a bitch right now well, she always is at hindi naman ako sa kaniya talaga nag-aalala, honestly, with what I heard she deserves Beauty's anger. Siya ang unang nanakita. Sa isipan ko ay dapat makatikim rin ang kapatid ko na 'yon para naman ma-realize niya ang mga mali niya but one of the reasons why I am not fighting back and why I was rushing to stop them is because of our mother. Na tiyak, makakarating agad sa mommy ang kung ano man ang mangyayari sa kaniya. I don't want Beauty to face my mother's wrath. Alam ko rin na kung lalaban si Beauty at masusugatan si Caitlin sa mukha, kahit gasgas lang ay aaksyon kaagad si mom. Hindi ko gustong dumating sa punto na 'yon
Luther Rico What I heard wasn't enough to know what really happened. But in just a few words and the sound of crying and shouting that I heard from Catalina, it was enough for me to grab the arm of the woman I saw who had just come out of her house. Sa itsura nito na nakakuyom ang mga kamay at hinihingal na dala ng galit ay alam ko na may ginawa itong hindi maganda. "Who are you? What did you do?" I tightly grabbed her arms that made her looked at me. "A-Anong… Bitawan mo nga ako! At ano ka ba ni Thes?!" She sounds so nervous, at ang mga mata niya ay naglulumikot at hindi rin makatingin sa akin. Now she looks even more guilty because of how she reacted. Wala pa akong binabanggit na pangalan kung sino ang ginawan niya ng hindi maganda pero lumabas na 'yon mismo sa bibig rin niya. My jaw clenched but when I saw that the woman wasn't going to answer me, I let go of her arm. "Don't ever come back here again and hurt Catalina," I threatened. She stepped back, still staring at me wh
"Let's buy pregnancy test kits. Iba ang pakiramdam ko sa inaakto mo."And we did that. Bumalik kami sa convenience store kung saan siya bumili ng ice cream. Tangi and I went out. She grabbed five pregnancy test kits and stood in line to pay, and I couldn’t help but glance at the PTs. I gulped, a feeling of coldness invading my system, and I didn’t know... it felt like I wanted to buy another one and try..."Thes, let's go!"Nang marinig ko ang excited na boses ni Tangi, napalingon ako sa kaniya. Hawak na niya at bayad na ang mga PTS."Ah, yes... Let's go!" pinasigla ko ulit ang boses ko at lumabas na kami. But my mind was filled with wanting to buy another PTs. Dapat ata lima yung binili ko non at ginamit p-paano pala kung unang try lang kaya negative? Ngayon gusto ko man na bumili kaso makikita naman ni Tangi, for sure tatanungin niya ako agad.Aahh. Later! Mamaya talaga!Bumalik kami sa bahay ni Tangi. At kahit ako, kinakabahan habang hinihintay siya. Nanlalamig rin ang mga kamay ko
Nang gabing 'yon, hindi rin ako nakatiis. Nagpaalam ako sa mga kaklase ko na mauuna na akong umuwi. I couldn't stay there while thinking about Luther, patuloy ko siyang tinatawagan, walang tigil. Nang makauwi na ako sa bahay ay pabalik-balik ako, hanggang sa mag-ring ang cellphone ko. Akala ko si Luther Rico na 'yon eh, pero bagsak ang mga balikat ko nang makita ko na si Beauty pala.She asked when I’d be coming back and got surprised when I told her I was already home. She asked what happened, and since I was still waiting for Luther’s call, sinabi ko sa kanya na magme-message na lang ako. Beauty then told me to calm down. I assured her she wasn’t at fault and apologized because she was the one who told Luther I was in Gabaldon, thinking he might still be there, looking for me.At sa paghihintay ko naman sa tawag ni Luther ay hindi ko na rin namalayan na nakatulog na pala ako sa sofa sa living room ko. Pero sandali lang 'yon dahil bandang alas-tres ng madaling araw ay nagising rin ak
Napalunok ako at napabuntong hininga ng malalim. Here we are again. "You really don't understand that I need time right now, Luther Rico. Iyon lang muna ang hinihingi ko."I can feel Hunter's intense gaze at me, tiningnan ko sya, like making him feel that he's listening to a private conversation and it's not good. Nang hindi naman siya natinag at seryoso pa rin ang mga mata na nakatuon sa akin ay tumalikod ako at nagsimulang maglakad."Hindi ako mag-iisip ng ganito kung sa tingin ko oras lang ang hinihingi mo.""Luther, napapagod na akong magpaliwanag. At sa tuwing mag-uusap tayo ng hindi ako okay, paulit-ulit lang rin naman ang mga sinasabi ko."I feel that he doesn't want to lose me, I appreciate that, nalaman ko na talagang mahal niya ako, and deep inside me I know kahit galit ako at tinakbuhan siya at ayaw ko siyang makita, sa kabila ng lahat ng 'yon ay mahal na mahal ko pa irn siya at may balak akong bumalik sa kaniya pero kasi ngayon, we both need time to contemplate about the
I sighed, not in frustration but in a sense of quiet defeat. Alam ko namang hindi rin talaga papatalo itong si Chandra. But then again, we're not even in an argument to begin with."At wait, nagkita na ba kayo ni Hunter?"Sa sumunod na tanong naman niya ay napataas ng sabay ang mga kilay ko. Iyong pagbanggit niya kasi ng pangalan... ngiting-ngiti pa siya at may ibang kahulugan ang ekspresyon ng mukha niya. Napailing ako doon."Chandra, I know that smile."Seatmate ko si Hunter noon, siya yung madalas na binubully ng ibang mga kaklase namin kasi crush nga ako. Ako pa ang nagtatanggol sa kaniya dati. Natandaan ko na irita si Zack dito kasi nga madalas kong tinutulungan noon."Oh, bakit? Iba na siya ngayon, Therese. Magugulat ka talaga pag nakita mo! Saka siya rin kasi ang nangulit kay Aina para papuntahin ka. Hindi ko lang alam kung bakit hindi pa siya ang nag-message sa 'yo. Torpe pa rin."Nagsalubong naman ang mga kilay ko. "Ang tagal na ng panahon, Chandra. Anong torpe ka diyan.""To
Beauty: Kumusta ka jan, Miss Thes? Ano? Natagpuan ka ba ni Sir Pogi? Hindi ka mahahanap non at nasa Gabaldon 'yon ngayon panigurado.Napabuntong hininga ako habang sinasagot ang nabasa kong mensahe ni Beauty. Nandito naman na ako sa Dinalungan, alas-otso ng umaga ako umalis para dumalo nga sa reunion ng mga high school batchmates ko.Me: Okay naman ako dito. Bumalik ba si Luther diyan? Tell me kung bumalik at kung may ginawa sa inyo, ha?Agad rin naman akong nakakuha ng sagot.Hindi ko ba alam kung matutuwa ako at nalusutan namin si Luther Rico kahapon o kakabahan ako para kay Beauty dahil sa pagsisinungaling niya nga at sa panliligaw pa dito. Pagkatapos kasi kumalma na kaming tatlo dahil nga sa nangyari kahapon ay ipinaliwanag sa akin ni Beauty na intentional daw talaga na iba ang sinabi niyang lugar. Paano ay tinanong ko kasi kung bakit sa Gabaldon ang sinabi niya.Bakit kako hindi na lang sa Siargao para mas malayo-layo.Joke.But I was a bit worried to Luther, medyo may konsensiya
Bwisit. Of course the car was obvious! Ang laki non at nakaparada talaga sa labas! Dapat talaga iniwan ko na lang sa kung saan 'yon, eh! O kaya doon ko muna dinala sa bahay namin! Bakit ba kasi naisipan ko pang ibalik dito sa aparment!"A-Ang kotse niya ay iniwan niya muna dito! Oo! Saka, ako ay hindi nagsisinungaling, Sir Pogi. Wala si Miss Catalina Thes dito. Sino naman ang nagsabi sa 'yo na nandito siya dahil mukhang naperahan ka?" napagsalikop ko naman ang mga kamay ko dahil sa narinig ko na boses ni Beauty, ni hindi ata siya natinag sa galit ni Luther Rico dahil sa tono niya. Sandaling katahimikan ang narinig ko pagkatapos non pero ang mas ikinaalarma ko nang sumunod ay nang magsalita ulit si Luther. "Jason, looked around the place."Nagkatinginan kami ni Karina sa loob ng banyo at napahawak siya sa braso ko. Mas namutla siyang lalo. Halata ang takot sa mukha. At ngayon halu-halo naman na rin ang nararamdaman ko dahil hindi na lang kaba na makita ako ni Luther dito kung hindi i
Beauty was looking at me, at kahit hindi siya magsalita ay alam kong gusto niyang malaman kung ano ang gagawin namin. Ramdam ko na rin ang kaba niya siguro nga dahil iniisip niya na baka mapasama rin siya sa pagkupkop sa akin dito nang hindi sinasabi kay Luther."D-Don't worry, Beauty. Hindi naman--"I was about to tell her that Luther Rico won't do anything to them pero napatigil ako dahil nga hinawakan niya ako sa kamay. Nagsalubong ang mga kilay ko at nagtataka akong nakatingin sa kaniya lalo nang hilahin niya ako sa likod, sa may malapit sa cr."Wait, Beauty. What are you doing? Kakausapin ko na lang na umalis siya dito."It's annoying that Luther would go this far, sana ay bigyan na lang muna niya ako ng time. Hindi ba obvious sa boses ko na 'yon ang kailangan ko? Mahal ko naman siya, eh, pero kailangan ko lang rin na magpalipas ng panahon dahil sobra na rin naman yung sakit na naramdaman ko para sa akin.Maybe for him, iniisip niya na maaayos namin kapag harapan na pinag-usapan
"Mayaman ka ano, hija?"Iyon naman ang ikinabaling ko sa lolo. Nakangiti siya at naroon pa rin ang kislap ng lungkot sa mga mata niya. Hindi rin siya nagtagal na nakatingin sa akin dahil ibinaba niya ang atensyon sa pagkain na kakaunti pa lang ang nababawas pero mukhang wala na siyang gana."Hindi naman po... medyo lang po.""Pero ang mga magulang mo, may kaya? Mayamang?" tanong niya pa.Doon naman ako napatango. Nakatingin lang ako sa lolo at sa bawat segundong lumilipas mas nangingislap sa lungkot ang mga mata niya. I suddenly felt like he went here so he could talk to someone, or to avoid being lonely. Kasi ako, ganito minsan... kapag alam ko nang mararamdaman ko na ang matinding lungkot pag naalala ko yung sitwasyon ko at ng pamilya ko, tumutungo na ako agad sa salon sa Mall or sa boutique ko. Yung hindi ako mag-iisa at may makakausap akong iba kasi kapag mag-isa ako, alam kong lalamunin ako ng pag-iisip, ng kalungkutan."May mga negosyo po ang daddy," sagot ko. "May company po.
It's been two days after I decided to stay here in Beauty's place. Dalawang araw na rin nang makita ko ang mga pulis at si Luther Rico sa bahay ko. At… haa dalawang araw na rin nang sabihin ko kay Beauty na hindi ako buntis na ikinalungkot niya dahil akala nga daw niya ay talagang nagdadalang tao na ako dahil sa mood ko. Ngayon naman ay narito lang ako sa apartment, hindi ako lumalabas at nauubos ang oras ko sa pakikipag-usap sa email sa mga tauhan ko kung ano na ang lagay ng mga negosyo ko. Nagsabi rin ako sa kanila na baka kahit sa susunod na buwan ay hindi ako makabisita dahil nga busy ako. Nagbilin na rin ako sa mga employees ko sa bar tungkol sa renovation na nagaganap. Hindi naman ako bored dito kila Beauty, actually. I like the experience of living in this kind of place while interacting to other people. Nagustuhan ko rin bumili sa tindahan, yung tatlong beses kang tatawag ng 'pabili po' bago may bumili na tindera. Saka enjoy rin 'yong panonood namin ni Beauty ng basketball k