Isa rin sa dahilan kung bakit hindi ako mapili sa mga tao na tinatanggap ko para magtrabaho sa akin ay dahil alam ko na lahat naman ay matuturuan. Basta nakikita ko naman na matiyaga at willing to learn. For me, it's not just those who have completed their education who should be qualified for jobs. Minsan nga mas masikap pa yung mga tao rin talaga na alam mong galing sa hirap. Iyong uhaw na uhaw na magkaroon ng trabaho para makatulong sa pamilya. Sila rin yung masaya sa pakiramdam na tanggapin sa trabaho. Haa. Naaalala ko tuloy ang bawat buhay ng mga empleyado na tinanggap ko lalo na sa patahian.At bago pa ako tuluyan na maiyak sa alaala ng mga talambuhay ng mga tao ko ay kumuha na ako ng isang bananacue at kumagat doon. Kaso unang kagat pa lang ay nailuwa ko na 'yon nang makaramdam ako ng init at mapaso ang mga labi ko."A-Ahh! Ouch!" I shouted. "H-Hala!"Nabigla naman si Ina at napalapit sa akin habang hindi malaman kung ano ang gagawin. If she's going to touch me or put away th
"Miss Thes, kailan po kayo ulit babalik?" ngiting tanong ni Ana.Naka-pack na ang mga pagkain na iuuwi ko. Ulam ko na 'to hanggang bukas. Mayroon rin silang ipinadala na banancue, kamote cue at turon. Yummy! Bibigyan ko nito si Luther. Sa tingin ko naman ay hindi siya makakahindi kasi parang lahat ng io-offer ko ay mukhang kakainin naman niya."I'm not sure. Bukas ay nasa Cebu ako, I'm planning to stay there for a week. Why?"Iyong opening celebration ng construction firm ng dad ni Zack ay bukas na 'yon. Nakausap ko naman si dad kanina na hindi na ako sasabay sa kaniya dahil magdadala ako ng sariling kotse. Naisip ko kasi na magvacation muna sa Cebu, may mga nakalista na rin akong mga lugar na gusto kong puntahan. It's just me myself and I. Talagang me time. "Uhm. Kung... kung okay lang po sa inyo, kayo po sana ang isasama namin ni Ina sa recognition po. Kayo po ang magsasabit ng medal sa amin as dean's lister saka po pala may leadership award rin po kami."I covered my mouth because
My heart ached because I was so nervous while driving. Ang bilis na rin ng pagpapatakbo ko ng kotse dahil sa seryosong hiyaw ni Beauty na gagantihan na niya ang kapatid ko. Malapit naman na ako at namatay na rin ng kusa ang tawag. Iyon ang dahilan kung bakit sobra nang tinatambol ng kaba ang dibdib ko. I know Caitlin is being a bitch right now well, she always is at hindi naman ako sa kaniya talaga nag-aalala, honestly, with what I heard she deserves Beauty's anger. Siya ang unang nanakita. Sa isipan ko ay dapat makatikim rin ang kapatid ko na 'yon para naman ma-realize niya ang mga mali niya but one of the reasons why I am not fighting back and why I was rushing to stop them is because of our mother. Na tiyak, makakarating agad sa mommy ang kung ano man ang mangyayari sa kaniya. I don't want Beauty to face my mother's wrath. Alam ko rin na kung lalaban si Beauty at masusugatan si Caitlin sa mukha, kahit gasgas lang ay aaksyon kaagad si mom. Hindi ko gustong dumating sa punto na 'yon
Luther Rico What I heard wasn't enough to know what really happened. But in just a few words and the sound of crying and shouting that I heard from Catalina, it was enough for me to grab the arm of the woman I saw who had just come out of her house. Sa itsura nito na nakakuyom ang mga kamay at hinihingal na dala ng galit ay alam ko na may ginawa itong hindi maganda. "Who are you? What did you do?" I tightly grabbed her arms that made her looked at me. "A-Anong… Bitawan mo nga ako! At ano ka ba ni Thes?!" She sounds so nervous, at ang mga mata niya ay naglulumikot at hindi rin makatingin sa akin. Now she looks even more guilty because of how she reacted. Wala pa akong binabanggit na pangalan kung sino ang ginawan niya ng hindi maganda pero lumabas na 'yon mismo sa bibig rin niya. My jaw clenched but when I saw that the woman wasn't going to answer me, I let go of her arm. "Don't ever come back here again and hurt Catalina," I threatened. She stepped back, still staring at me wh
It feels like deja vu. Nang buksan ko ang mga mata ko ay nasa silid na ako ulit. Ramdam ko ang pamimigat at hapdi ng mga mata ko dahil sa pag-iyak ng sobra. I remembered what happened earlier. Pumunta si Caitlin dito sa bahay ko at nagwala, inawat siya ni Beauty at nagkasakitan silang dalawa.Then when I arrived, she told me the reason why she was so mad. At maliban sa dahilan na pinipigilan ko na makilala siya bilang isang modelo, ang isa naman ay tungkol kay Zack."Things will not be better between us..." bulong ko habang dahan-dahan na bumabangon. Napatingin ako sa loob ng silid ko dahil patay ang ilaw. Then, I looked outside, sa may gawi ng bintana ko at may liwanag pa, ibig sabihin lang na hindi pa gabi.Napahimas ako sa noo ko at napapikit ng mariin. Luther... he was here also. Umalis na ba siya? But no, I know he's still here. Hindi niya ako basta iniiwan, hindi siya basta aalis lalo na kung nakita niya ako sa ganoong sitwasyon.I was confident not because I know he's in love w
Hindi na kami inabot ng dilim sa bahay ko, nakakaramdam na rin ako ng gutom kaya naman hinayaan ko na si Luther sa gusto niya. Ramdam ko rin naman na hindi siya basta papayag na manatili ako dito at kung ipagpilitan ko pa ay siguradong magdedesisyon siya na manatili at samahan ako. Ngayon nga ay kapapasok lang namin sa village nila. He was silent the whole ride at ako ay patingin-tingin lang sa kaniya. Kapag mapapansin ko na babalingan na niya ako ay saka ako iiwas. Ano kaya ang iniisip niya? Sa itsura niya kasi parang ang layo na ng narating niya, eh. Is it about me and Caitlin? Alam ko na iniisip naman niya ako at ang mararamdaman ko pero kapag nagtanong naman siya ay walang pagdadalawang isip na sasagot ko.Sa totoo lang nang bumaba kami galing sa silid ko habang dala niya ang maleta ko--na may laman na pa lang mga damit ko nung oras na 'yon, he was the one who arrange everything at hinihintay na lang pala niya talaga ako non na magising para makaalis kami.So, going back, pagkaba
Kahit ako ay hindi ko maunawaan kung bakit ko nga ba 'yon nasabi. Mag-asawa? Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko at napatingin kay Luther na kapapasok lang sa silid niya habang dala ang mga huling gamit ko.He’s well-built. His muscles strain against his shirt, and that damn tattoo makes his body look even sexier.The intense kiss ends at the living room. Naunawaan ni Luther na hindi nga pwede na may mangyari sa amin ngayon gabi dahil inulit ko sa kaniya na maaga ako aalis at nasabi ko na 'yon sa dad. And well, like the usual, sabi nga niya kapag ayaw ko ay hindi niya gagawin. Nakikiramdam rin siya eh, alam rin niya kapag 50/50 ako and this time, alam niya nga na seryoso ako.Isa pa, kakausapin ko si mommy. Kailangan ko na masabi sa kaniya ang ginawa ni Caitlin sa bahay ko."You okay?" malumanay niyang tanong ko. Tumango naman ako at."Thank you. Mag-aayos muna ako ng mga gamit ko." Naglakad siya papasok sa isang pinto at binuksan 'yon, that's when I realized that was his walk-in clo
I didn't inform anyone that I will be staying at Luther's house for a week. Nakaramdam pa nga ako ng lungkot nang mapagtanto na wala rin naman magtatanong sa akin. Not even dad. Because Beauty was the only one who always checked on me at home. It's not because she was the one who's cleaning my garden, but she knew I sometimes needed company. That's why she come to my home to check on me. Honestly, it's heartwarming. Even a simple act like that can have a big impact on someone like me who's dealing with mental health issues. I really appreciate what Beauty did. At si Tangi naman, my bestfriend, I understand that she's busy right now with Rozzean. Bebe time ba. Wala akong pagtatampo na naramdaman sa kaniya kahit kailan kasi hindi naman niya rin ipinaramdam sa akin na nakakalimutan niya ako kahit na hindi kami magdalas mag-usap. At nung panahon na hindi siya nagmemensahe para tanungin kung ayos lang ako ay nag-alala talaga ako ng sobra, pero hindi ko naisip na nakalimutan na niya ako. N