Chapter 5 - Broken

Aiko's POV

I want to laugh at myself. Ano ang ginagawa ko rito sa Manila dala-dala ang kotse na hiniram ko kay Megan?

I came here because I wanted to talk to Vance. Malinaw na malinaw na sa akin na niloloko niya ako subalit hindi ko pa rin kayang tanggapin. Umaasa ako sa paliwanag niya sa akin bakit niya ginawa ang bagay na 'yon. 

Bakit niya ako niloko? 

Gusto ko ng kasagutan kaya siguro lumiban ako ngayon sa pasok ko sa aking trabaho para magmaneho papuntang Manila para makita lang ang lalaking 'yon. 

Gusto kong maliwanagan kaya naman nandito ako ngayon sa harapan ng kaniyang condominium dito sa Manila. 

Even though my hand was shaking, I decided to ring the doorbell at Vance's condo door.

Umaasa akong nandito siya ngayon. Talagang hapon ako nagpunta para mas malaki ang tiyansiyang maaabutan ko siya sa condo niya. 

I feel sorry for my son.

Siguradong kayang-kaya ko ang sakit na hatid ni Vance sa akin dahil sa panloloko niya sa akin pero hindi kaya ng anak ko.

Napamahal na siya kay Vance at paniguradong masasaktan ng sobra ang anak ko kapag nalaman niyang niloloko kami ni Vance. 

Biglang kumabog ang puso ko nang bumukas ang pinto ng condo ni Vance.

It seemed that the hope left in my heart to forgive Vance was exhausted when I saw a woman open the door for me.

Ito ba 'yon?

Ito ba ang babaeng ipinagpalit sa akin ni Vance?

"Sino po sila?" mataray na tanong ng babae sa harapan ko lalo't nakakunot ang noo niya habang nakatingin sa akin kaya naman pasimple kong naikuyom ang kamao ko dahil sa sama ng loob. 

"Nandiyan ba si Vance?" kalmadong tanong ko. 

Kailangan ko kasing kumalma lalo't mauuwi lang sa hindi maganda ang lahat kung pangungunahan ako ng galit. 

Si Asher ang nasa isip ko habang nasa byahe ako papunta rito. Umaasa akong maaayos namin ni Vance at mabibigyan niya ako ng maayos na dahilan.

Para kay Asher ang lahat lalo't alam kong hindi niya gustong mawawala si Vance sa buhay namin. 

"Ano'ng kailangan mo kay Vance?" malamig na tanong niya sa akin at tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa ko na para bang sinusuri niya ako. 

Pumikit ako para pigilan ang sarili ko na sumigaw sa babaeng nasa harapan ko. 

Hindi siya ang pinunta ko rito.

Isa pa... baka wala rin siyang kaalam-alam na may karelasyon na si Vance at ako nga 'yon. 

"Baby... who are you talking to?"

Doon bumilis ang tibok ng puso ko nang marinig ko ang boses ni Vance. 

Nabuo na sa isipan ko na baka nga kaya hindi na siya dumadalaw sa amin ni Asher ay dahil may iba na siyang karelasyon dito.

He didn't even tell me that he has a new girlfriend here in Manila.

Wala akong kaalam-alam sa Baguio na niloloko na pala ako ni Vance.

"Vance," malamig na tawag ko sa pangalan niya kaya naman gulat siyang napatingin sa gawi ko. 

"Aiko," mahinang tawag niya sa akin kaya naman hindi ko na napigilan ang kamay ko at dumapo na 'yon sa pisngi niya.

"What the hell are you doing woman?!" shouted by the woman next to Vance.

Sa pangalawang pagkakataon ay hindi ko inaakalang muli kong mararanasan na lokohin ng taong minamahal ko. 

Napagdaanan ko na 'to dati e. 

Hindi ko mang gustuhin ay muli na namang nangyari. 

"Napakamanloloko mo! Sinungaling!" sigaw ko at inilabas ang galit at sakit na nararamdaman ko. Ayaw ko mang mag-iskandalo ay tila 'yon na lang ang kaya kong itapal sa kahihiyan na ginawa sa akin ni Vance. 

Sinugod ko si Vance at pinagsusuntok. Agad niyang pinagsasangga ang mga kamao ko. Malabo man ang paningin ko dahil sa mga luha sa mga mata ko ay ginawa ko ang bagay na umaasa akong magpapakalma sa akin.

Kahit man lang physically ay makasakit din ako katulad na lang nang ginawa ni Vance sa akin emotionally. 

Tanging ang anak ko ang pumasok sa isip ko at ang magiging reaksyon niya kapag nalaman niyang niloko kami ni Vance.

Mahal na mahal ni Asher si Vance. 

"Umalis ka na!" sigaw ni Vance sa akin kaya malakas ko siyang sinampal.

Nasa hallway kami ng condominium niya at wala akong pakialam kung may mga taong nakatingin sa aming dalawa ni Vance o kung pinoprotektahan niya ang babae niya sa akin. 

"Napakababoy mo," umiiyak na sabi ko at sinilip ang babae niyang nasa harapan lang ng pinto at nanonood sa aming dalawa ni Vance. 

"Pag-usapan natin 'to sa ibang araw, Aiko..." malamig na sabi ni Vance sa akin kaya umiling ako. 

We don't have to talk anymore because everything we have will end right here in front of his new woman.

"Gusto ko lang m-malaman," mahinang sabi ko pagkatapos kong iwaksi ang pagkakahawak niya sa akin. "Bakit? Bakit nagawa mo akong lokohin sa kabila ng pagmamahal na ibinibigay ko sa 'yo?"

Hindi ko matanggap na nauwi lang sa ganito ang ilang taon naming relasyon. 

Kailan pa? Kailan pa niya ako niloloko? Kailan pa niya kami niloloko ni Asher?

"It's your fault," he whispered. 

My eyes widened because of what he told me.

Is he shifting the blame to me? It's my fault why he cheated on me and changed me to another girl?

"Huwag mong isisi sa akin ang pagkakamaling ginawa mo," umiiyak na sabi ko sa kan'ya.

Hindi ko matanggap ang sagot niya lalo't wala akong ginawang masama. Ang mali ko lang yata ay ang pagkatiwalaan siya ng sobra na maging si Asher ay sinugal ko sa relasyon naming dalawa ni Vance.

"When I say that your love is not enough... will you still blame me?" he asked. "Lalaki ako, Aiko. May mga pangangailangan ako na hindi mo kayang ibigay," malamig na sabi niya sa akin na siyang dahilan kung bakit ako natigilan. 

"D-dahil lang doon?"

Hindi ako makapaniwala dahil lang sa pangangailangan na 'yon. 

"Ipapalit mo 'yon sa ilang tao---"

"Hindi na ako masaya! Hindi ako masaya sa pagmamahal na sinasabi mo! Ano'ng gusto mong gawin ko?! Hindi mo binibig---"

"Trash... isa kang basura, nagsisisi akong minahal ka," malamig na sabi ko bago siya talikuran. 

Tumalikod ako dahil unti-unti ko na namang sinisisi ang sarili ko dahil sa panibagong pagkawasak ng puso ko.

Ako na naman ang mali?

Pangangailangan na hindi ko maibigay?

Hindi niya nga ako maiharap sa altar! 

Umiiyak akong naglalakad papalayo kay Vance. Sinisisi na naman ang sarili kung bakit humantong ang relasyon namin ni Vance sa ganitong pangyayari.

'Kung binigay ko ba ang hinihiling niya ay mananatili siya sa aming dalawa ni Asher? Pakakasalan kaya niya ako?'

Napasabunot ako sa buhok ko dahil kung ano-anong katanungan ang pumapasok sa isip ko. 

"Ano ang ginagawa ko sa lugar na 'to?" natatawa kong tanong nang makita ko ang sarili ko sa loob ng isang bar malapit lang sa condominium ni Vance.

Wala na nga akong kapera-pera ang lakas pa ng loob kong pumunta rito. 

Pero sobrang hindi ko maramdaman ang puso ko ngayon. Sana katulad nang paghinto ng mga luha ko sa mga mata ko ang paghinto rin ng sakit sa puso ko.

I couldn't feel myself and I just focused on the strong liquor on my table.

Ang pinangako ko sa sarili na hindi na muling iinom ng matapang na alak dahil nang huli akong malasing ay nagkaanak ako 9 months later ng hindi ko man lang nakikilalang lalaki. 

Hindi ko mapigilan ang sarili ko sa paglagok ng alak sa ibabaw ng mesa na nasa harapan ko. Gusto kong makalimot.

Gusto kong isipin na panaginip lang ang lahat ng ito dahil oras na umuwi ako sa Baguio, hindi ko alam kung ano ang maisasagot ko sa anak ko kapag tinanong niya kung kailan ulit dadalaw sa amin si Vance.

Hindi na 'yon mangyayari ulit.

What makes me sad is that I'm not the only one who will be hurt because of Vance's cheating on me. But my son who fell in love with Vance.

Ano na lang ang sasabihin ko sa anak ko? 

Paano ko ipapaliwanag na tapos na ang relasyon namin ni Vance.

Hindi man aminin sa akin si Asher ngunit alam kong ama ang tingin niya kay Vance. Si Vance ang nakilala niya sa mahabang panahon. Alam na alam kong nasa isip ni Asher na nagpapasalamat siya dahil nandiyan si Vance na tumatayong Ama sa kan'ya.

Ano ang gagawin ko? 

Makikita ko kaya ang sarili kong luluhod sa harapan ni Vance upang magmakaawang balikan niya para kay Asher?

Hindi ko kayang makita si Asher na nasasaktan. 

Ikakamatay ko 'yon. 

Kahit na nagsimulang umikot ang paningin ko ay minabuti kong tumayo sa kinauupuan ko. Hindi ako pwede sa ganitong lugar. 

Baka muling matagpuan ko ang sarili ko sa ibabaw ng kama katabi ang taong hindi ko nakikilala.

Lumabas akong pasuray-suray. Kahit papaano ay pinilit kong makapunta sa parking lot at makapasok sa kotseng hiniram ko pa sa kaibigan ko.

Kaya ko pang umuwi. 

Kailangan kong umuwi.

Kahit na hilong-hilo ay binaybay ko ang daan pauwi sa anak ko. I need to see my hope... I need to see my Asher. 

Sigurado ako kapag nakita ko ang maamong mukha ng anak ko ay kakalma ako, baka sakaling makapag-isip ako ng tama at solusyon sa problemang kinakaharap ko.

Nagsisimula na naman akong sisihin ang sarili ko.

Paulit-ulit nagpapabalik-balik sa isip ko ang sinabi ni Vance na kasalanan ko ang lahat.

Hindi ko naibigay ang pangangailangan niya kaya naghanap siya ng iba. 

Napapikit na lang ako at pinunasan ang luhang muling nagsibagsakan mula sa mga mata ko. 

"Tang-ina, Aiko. Itigil mo na!" naiinis na sabi ko sa aking sarili at muling ipinikit ang mga mata ko subalit naging mabilis ang pangyayari at narinig ko na lang na tila bumangga ako lalo't kung hindi ako nakasuot ng seatbelt ay siguradong tumilapon at tatama ako sa manubela.

Sinubukan kong iantras ang sasakyan. Gabi na at dahil sa kalasingan ay hindi ko maaninag ng maayos ang nasa harapan ko lalo't nasisilaw ako.

Tila nawala ang kalasingan ko dahil sa nangyari kaya lumabas ako ng sasakyan at halos malaglag ang mga panga ko nang makita ang isang magarang sasakyan sa harapan ko at ang gasgas sa pweitan no'n.

Napasabunot ako sa buhok ko at ang unang pumasok sa isip ko ay ang damage ng sports car na nasa harapan ko. 

Kahit siguro magtrabaho ako ng ilang buwan ay hindi ko kayang bayaran ang damage. 

'Paano kung matapobre pa ang may-ari?'

Inilibot ko ang paningin ko sa madilim na daan. Umaasa akong makakausap ko ang may-ari ng sasakyan.

"Bakit kasi dito ka nag-park?" kinakabahang tanong ko.

May iilang malaking gusali sa kalayuan mula sa pwesto ko. May dumadaan din na mga sasakyan pero wala ni isang lumapit sa akin. 

Even if what I do is wrong, I better leave the sin I have committed.

'Kaya naman sigurong ipaayos 'yon ng may-ari. Sa gara ng sasakyan niya ay siguradong mayaman siya.'

Dapat ko yatang isisi lahat kay vance ang kamalasan na nangyayari sa akin.

Ngunit ang desisyon ko palang tumakbo sa kasalanang ginawa ko ay ang daan na magbabago ng buhay ko. 

Buhay naming dalawa ni Asher.