Chapter 4: Napkin

I woke up with sunlight hitting my face. Suddenly, a flashback from what happened last night came to me. I shivered at the thought. I looked around and realized nasa ibang kwarto ako. And then naalala ko ang sinabi ko kay Savion kagabi, shit. I turned my face to the side and I was met by Savion's face. He is sleeping peacefully. Magkatabi kaming natulog kagabi?! Oh my god. I was lost staring at his handsome face. I touched his hair and swept it in the side. I gulped and sat down. I have to stop myself. I remembered how he had sex with that girl like it was just a hobby that he can do. Hindi na siya ang Savion na nakilala ko.

Lumabas ako sa kwarto at nagsimulang magluto. Ang goal ko sa bahay nato ay ang magiging mabuting yaya at kapag matapos na ang limang buwan ay aalis na ako at kakalimutan na ang lahat ng ito. I have to stay focused. I heard footsteps in the stairs and I saw coming down. Hinanda ko na ang pagkain at kinuha ang walis para magwalis sa labas.

"August" I heard him call my name.

"Maglilinis muna ako. Sir" I said at sinadya ko talaga iyong sir. I mean, he told his friends that I am his maid so I have to act one.

"Stop that" naiinis niyang sabi. No, I won't stop dahil ayaw kong mas lumala ang nararamdaman ko sa iyo.

"Stop what sir? I am your maid" I said calmly. Nakita kong nandilim ang mukha nito. Bahala ka diyan kung magalit ka, wala na akong pakialam. Basta ginagawa ko lang ang trabaho ko.

"You're acting like a kid" he said angrily and stormed off and went to his room. I sigh at lumabas para maglinis. Suddenly nakaramdam ako ng sakit sa aking tiyan. I hold my stomach, please not now. May regla ata ako ngayon.

Tumakbo ako patungo sa kwarto and I searched for pads and my heart is beating fast nang wala akong makita. Please do not tell me na naiwan ko sa bahay? Paano nato. I cried when another waves of pain hits me. I layed in my bed in a fetal position. Iba ako kapag may regla, sobrang sakit talaga ng puson ko. Hindi ko na makaya, kailangan ko ng pain killers at pads dahil nararamdaman ko ang malakas ng pagdaloy ng dugo ko.

I have no choice kundi ang tawagin si Savion. I yelled his name hoping that he will hear me. After a few minutes ay bumukas ang pinto ng kwarto ko and I saw a worried Savion. He glanced at me.

"M-may painkillers kaba?" nauutal kong sabi dahil sa sakit. Lumabas siya sa kwarto ay pagbalik niya ay may dala na siyang painkiller at tubig.

"Pota naman August, ganito kaba talaga? Akala ko naman may pumapatay na sayo" galit na sabi niya. Ininom ko ang painkiller, 1 hour pato bago mag effect. Kailangan ko ng pads. Napatingin ako kay Savion.

"Can you buy me some pads?" nahihiyang tanong ko. His eyes widen in disbelief.

"Tigilan mo ako August, hinding hindi ako bibili ng ganyan sa tindahan" naiinis niyang sabi at tsaka lumabas. I sigh in anger, pota ang arte. Paano na ako ngayon? Malakas ang daloy ng dugo ko, hindi ako makakalabas dahil dito. 1 hour had passed nang mawala na ang sakit sa puson ko. Naligo muna ako para lumabas at bumili ng pads.

Lumabas ako sa kwarto ko at nakita ko si Savion na nakaupo sa sofa habang nanonood ng tv.

"Lalabas muna ako" sabi ko sa kanya. He grabbed something from his seat and I was startled when he threw something and I catched it and held it on my chest kasi baka mahulog. I looked down to see what it was. Isang pack ng napkin. Oh my god, bumili talaga siya?.

"Isa ka na talaga sakin August" naiinis niya sabi.

"S-salamat" sabi ko sa kanya. Bakit parang nagbago ang trato ni Sav sakin? Para kasing nagiging protective at mabait siya sakin. Naguguluhan ako.

****

Wala si Savion sa bahay ngayon kaya naisipan kong mag grocery at magluto ng masarap kong putahe ngayon. Ang gusto kong lutuin ngayon ay Garlicky Shrimp Zucchini Boats, isa ito sa paboritong niluto ni mommy. Nagpatugtog ako ng music habang nagluluto at sumayaw, mas masarap daw ang luto kapag masaya kang nagluluto. 

Nang matapos ako ay tinikman ko ito and I smiled, ang sarap. Inihanda ko ito sa mesa and I waited for Savion na makauwi. I am just doing this para magpasalamat dahil sa ginawa niya sakin, kahit ang sama niya sakin, may kabutihan pa rin siyang ginawa.

Narinig ko ang busina ng kanyang kotse and after a few minutes, I saw him coming outside. Napatingin siya sakin.

"May niluto ako, kumain kana" sabi ko sa kanya, he nodded at umupo sa mesa. Umupo narin ako and we eat in silence. Nagulat ako when I heard Savion coughing hard. Agad akong kumuha ng tubig at binigay sa kanya. Hindi tumalab ang tubig and he is still coughing.

"Savion, anong problema?!" nag aalala kong tanong, his ears are turning red now.

"A-anong n-nilagay mo dito?" nahihirapan niyang sabi.

"Shrimps," I said worriedly. He glared at me.

"S-sira kaba? A-allergy ako niyan" nahihirapan niyang sagot. Hindi natatapos ang pag ubo niya and I feel like crying, namumula na ang katawan niya. Hinaplos ko ang likod niya.

"A-anong gagawin ko Savion?" I cried, nakakatakot na kasi. Malala na ang kalagayan niya, baka mapano siya.

Anong gagawin ko? Bakit kasi di ko tinanong ang mga allergies niya. Kasalanan kong lahat ng ito. Agad akong pumunta sa medicine kit at naghanap ng gamot pampawala ng allergy and I finally saw it kaya kumuha ako ng isa at kumuha ng tubig and I handed it to Savion. His shaking hands grabbed the glass of water at ininom niya ang gamot. He finally stopped coughing but he looks so tired now, at namumula parin ang katawan niya.

 Tinulungan ko siyang makatayo at makapunta sa kwarto niya. Pinahiga ko siya sa kama.

"I'm so sorry" I said to him, hindi siya sumagot and I can see na inaantok na siya and he finally fell asleep. 

Naisipan kong hindi muna umalis sa tabi niya dahil baka ano na namang mangyari sa kanya. I have to make sure na okay lang talaga siya. I stared at him, eto na naman ang puso kong lumalakas ang tibok kapag nakikita siya but then I suddenly remembered how he had sex with that girl kaya I shook my head. After a few hours na binabantayan siya ay hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako sa aking upuan and I was out like light.

Nagising ako dahil may nararamdaman akong mabigat sa katawan ko. I yawned and opened my eyes and my eyes widen nang makita ko ang mukha ni Savion na malapit lang sakin. He has his arms tightly wrapped around my waist.

 I tried to get out in his hold but his gripped tighten around me kaya hindi ko matanggal ang kamay niya sa katawan ko.

"Savion" I called his name but he won't let me go. He groaned at mas lalong dumikit ang katawan niya sa katawan ko. Nan Lakihan ang mga mata ko when I feel something hard poking in my butt. Agad ko siyang tinulak ng malakas and he fell to the floor. My cheeks are burning red in embarrassment. He looked around confused and then his eyes turned to me.

"Anong nangyari" he asked tiredly. I glared at him and stormed off without saying anything.