CHAPTER 4

         ISANG putok ng baril ang umalingawngaw sa paligid dahilan upang mapapitlag at manginig sa takot si Samantha. Kita ng dalawang mata niya ang pagkabasag ng salamin sa gilid ng driver seat at napasigaw nang makita na lamang niyang bumulagta ang isang lalaki na nasa driver seat, dahil sa tama ng baril sa may balikat nito. Patuloy ang malakas na pagsigaw ni Samantha at halos mawalan na siya ng ulirat sa tindi ng takot na kaniyang nararamdaman nang mga sandaling 'yon.

         "Mang Narding!" Sigaw niya sa lalaking nakaupo sa driver seat at tila wala ng malay dahil sa tama ng baril.

         "Who are you?!" maya-maya pa ay gilalas na tanong ni Samantha, matapos sapilitang binuksan ng isang nakamaskrang lalaki ang pintuan ng sasakyang kinalululanan niya.

         Alam ni Samantha, kahit magsisigaw siya ay walang makakarinig sa kaniya. Liblib ang bahaging kinaroroonan nila. Walang masyadong dumadaan na sasakyan. Natatakot siya dahil malaki ang katawan ng lalaki at may dalang baril na lubos na nagpapanginig sa dalaga.

         "Sumama ka sa amin at wala ng maraming tanong!" Sabi ng lalaki at hinila siya. Nabitiwan ni Samantha ang hawak na boquet at halos madapa sa pagkakahila ng lalaki sa kaniya.

         "Let go of me! Ayokong sumama sainyo!" Sa gitna ng kaba ay pilit na isinigaw pa rin ng dalaga.

         Pero tila walang naririnig ang lalaki na hinila lamang siya patungo sa itim na kotse. Nagkakanda-dapa na siya dahil sa haba at bigat ng suot niyang traje de boda.

         "Help me!" Sa huling sandali ay isinigaw pa ni Samantha bago siya ipasok sa itim na sasakyan. "Help please!"

          ***

         "HELP!" Bumalikwas ng bangon si Samantha kasabay ng sigaw na iyon. Naliligo siya sa sariling pawis at hinihingal. Nasapo niya ang noo at nakahinga ng maluwag nang madiskubreng panaginip lamang ang lahat ng iyon.

        "Nightmare again, mommy?"

         Lumipad ang tingin niya sa anak na pupungas-pungas na bumangon. Nagising yata ito sa kaniyang pagsigaw dahil sa masamang panaginip niya.

         Marahan siyang napatango at hinaplos ang buhok ng kaniyang anak. "You can sleep again, sweety. I'm okay na."

          Umiling si Graciella, marahan nitong inabot ang kaniyang mukha at may pinunasan doon.

          "You're not okay, mom. Look, you're crying," inosente nitong sabi.

          Wala sa sariling nasalat ni Samantha ang pisngi at tama nga ang kaniyang anak. Umiiyak na naman siya matapos managinip, hindi niya iyon napansin, marahil ay dala-dala pa rin niya ang takot at kaba na nadama niya sa panaginip nang magising siya.

          "Natakot lang ang mommy sa kaniyang panaginip. Matulog ka na ulit," aniya sa anak at hinihiga ito, kinumutan at hinaplos-haplos ang buhok upang muli itong makatulog.

          "I love you, mommy." Sa inaantok na boses ay nabigkas pa ng kaniyang anak.

           Napangiti si Samantha. "I love you too, Graciella. Sleep well..."

           Niyakap niya ang anak nang muling mahiga. Pero hindi niya maiwasan na isipin ang panaginip na ilang taon na lamang pabalik-balik sa kaniya. Hindi niya alam kung panaginip lamang iyon o bahagi ito ng kaniyang masamang nakaraan?

          "Mang Narding..." naisabulong ni Samantha.

           Tuwing binibigkas niya ang pangalan na iyon ay tila pamilyar sa kaniya, pero hindi niya maalala sino iyon at kung ano ang hitsura. Talagang nahihirapan siyang ibalik ang lahat ng kaniyang memorya na nawala daw noong nangyari ang insidente sa kaniyang nakaraan.

           Bigla niyang naalalang tawagan si Ren na alam naman niyang gising pa sa mga sandaling iyon, it's 1:30am. Marahan siyang bumangon upang hindi magising ang kaniyang anak, kawawa naman ito dahil lagi na lamang itong nagigising sa tuwing sumisigaw siya mula sa bangungot. Kaya tila nasanay na lamang din ang kaniyang anak sa ganap na iyon.

           Nang makatayo at kinuha niya ang cellphone na nasa bedside table at nagtungo sa may bintana ng kanilang kwarto atsaka tinawagan ang lalaki.

           "Hey," bungad agad ni Ren sa kaniya.

           "Nanaginip na naman ako," imporma niya sa kaibigang agent.

           "The same dream? I mean, your same nightmare?"

            Bumuntong hininga muna si Sam bago sumagot, "Yeah. Kagaya ng dati, Mang Narding na naman ang binanggit kong pangalan at mga maskaradong lalaki pa rin ang mga nasa panaginip ko," aniya sa lalaki.

            Dinig niya ang pagpalatak ni Ren.

            "Gaya ng iniisip natin, hindi lamang basta panaginip iyan. May kinalaman iyan sa pagkakadukot mo noon, maybe a part of the scenes back then."

            "Yeah, ganoon na rin ang iniisip ko. Hindi mo pa ba talaga nahahanap si Mang Narding kung totong related siya sa amin or nag eexist siya at hindi lamang siya basta panaginip?" Desperada niyang tanong sa lalaki.

            "Diyan ako nahihirapan, bumalik din ako sa Sta. Rosa at nagtanong-tanong sa mga taong naroon at mga tauhan ng Hacienda ninyo, pero walang nakakaalam kay Mang Narding or makapagsabi kung naging tauhan niyo ba siya dati." Mahabang pahayag ni Ren sa kaniya.

           "Walang makapagsabi o ayaw lang nilang sabihin?" aniya sa lalaki.

          "Tila ganoon nga. Tila nabayaran sila upang manahimik at huwag magsalita tungkol sa pagkakadukot mo noon."

            Muling napabuntong hininga si Samantha. Paano kung ganoon nga? Ayaw lamang magsalita ng mga taong nakakaalam sa nangyari noon sa kaniya? Nasubukan na niyang itanong kay Doña Thesa kung may naging tauhan ba sila na ang pangalan ay Narding, pero wala daw itong matandaan since ang dami-dami nilang mga tauhan at hindi na nag-abala pa itong alamin ang mga pangalan ng bawat isa.

           "S-sige, Ren. Just call me na lang kung sakaling may balita ka na. Thanks."

          "Sure, Sam."

   

           Pinatay na niya ang tawag at ibabalik na sana niya sa dating puwesto ang kaniyang cellphone nang mapansin na may nagpadala ng mensahe sa kaniya. Unknown number iyon kaya napakunot ang noo niya. Dahil sa kuryosidad ay tinignan niya ang mensahe.

       Hi, Miss Walton. See you soon.

                                        -Gareth.

        Napanganga si Samantha sa mensahe ng kung sino man iyon. Paano nito nakuha ang private number niya? Lalo na't naging maingat na siya sa mga personal na information niya dahil sa nangyari noon sa kaniya.

       Biglang naglaro sa isipan niya ang babaeng unang nagbanggit sa pangalang 'Gareth". May kung anong matinding kuryosidad na naman ang nabuhay sa kalamnan ni Sam.

        "Gareth? Sino ka ba Gareth? Bahagi ka ba ng nakaraan ko?" Marahang naibulong ni Sam sa kaniyang sarili, habang napahawak ng mahigpit sa kaniyang cellphone.

        Hindi niya alam kung sino o ang mukha sa likod ng pangalan na Gareth, pero isa lang ang nasisiguro ni Samantha, makapangyarihan at maimpluwensiya ito. Hindi maintindihan ni Sam, pero nakaramdam siya ng excitement sa paghaharap nila. Baka kapag nakita niya ito ay may kung anong babalik sa ala-ala niya, upang mabigyang sagot ang mga katanungang naglalaro sa isipan niya.