Chapter 9

      Inilayo niya ang mga mata sa akin at tumingin sa ibang direksyon. Sinundan ko ang tinitingnan niya at kaagad akong tumayo nang makuha ko ang nais niyang sabihin. May isang room pa na nakakonekta sa silid niya na ito. Naglakad ako para puntahan iyon. Nang makita ko na mga damit, sapatos, relo at alahas ang naroon ay namangha talaga ako. Napaka-organize ng lalakeng ito!

Kumuha ako kaagad ng itim na damit. Puro itim, gray at white ang mga narito sa pambahay niya. Nang makabalik ako ay lumapit ako sa kaniya.

"Sir, suotin mo na po," sabi ko at ibinaba sa gilid ng kama ang damit. Nakapikit ang mga mata niya.

"Natutulog po ba kayo ulit sir?"

"M-Makakasagot... ba... ang tulog?" kahit mahina ay narinig ko ang sinabi niya.

May sakit na nga at lahat suplado pa rin!

Bumangon siya at sumandal sa headboard ng kama. Nang kukuhanin na niya ang damit at isusuot ay nakita kong nahirapan siyang itaas ang dalawa niyang kamay. Napahinga ako ng malalim at lumapit, itinukod ko ang tuhod ko sa kama at kinuha sa kaniya ang damit.

"Sir, ako na," sabi ko.

Wala na siyang nagawa nang kuhanin ko ang itim na damit. Nanghihina talaga siya, ramdam ko naman, hirap siyang bumangon at gumalaw. Nang hawakan ko siya sa braso ay parang nakuryente ako.

Sht. Napalunok ako at napatigil, nang bumaba ang tingin ko sa mukha niya ay nakatingin rin pala siya sa akin. Sobrang lapit!

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko nang makita ang mga mata niya na nakatingin sa akin. He look so weak yet sexy.

Focus, Tangi!

Muli kong ibinalik ang atensyon sa pagsuot ng damit niya. Hinila ko iyon pababa at iniayos. Hindi ko ba alam kung bakit, pero otomatiko kong nahagod iyong gulo-gulo niyang buhok para ayusin.

Lambot!

Buti hindi siya nagreklamo o baka wala lang siyang lakas para suwayin ako?

Bakit naman kasi, Tangi, hinagod mo?

"Give me the food."

Napangiwi ako nang magsalita siya. Umatras ako at kinuha ko ang pinggan. Nilagyan ko na rin iyon ng ulam. Umuusok pa ang kanin nang iabot ko sa kaniya. He should eat while the food is hot.

And why am I feeling hot right now? maayos naman ang lamig sa silid!

Nang iaabot ko na sa kaniya ang pinggan ay napansin ko na hirap siyang gumalaw. Kaya't nang kukuhanin na niya sa akin ay inilayo ko.

"What are you doing?" masungit niyang tanong. Kahit may sakit nagsusungit pa rin!

Hindi ko siya sinagot naupo ako sa gilid ng kama niya at ako na mismo ang naghawak ng kutsara. Nakakunot ang noo niya at salubong ang makakapal na kilay.

"I can feed myself," sabi niya.

"Sir, ako na, hirap ka nga na itaas iyong kamay mo, eh, baka mamaya maitapon mo pa itong pagkain mo sa kama," sabi ko.

Hindi na siya umalma. Alam rin niya sa sarili niyang nahihirapan siya. Sinimulan ko na siyang subuan. Nang makatatlong subo ay ibinaba ko sandali sa bedside table niya iyong pinggan at kinuha ko ang mangkok. Mainam kung makakahigop siya ng mainit na sabaw.

Mabuti at kahit papaano ay magana pa rin siyang kumain. Patuloy ko lang siyang sinusubuan, wala siyang angal, hindi na rin nagsungit. Pero kinakabahan ako, iyong mga tingin kasi niya... bigla akong natakot na baka may napansin siya sa akin.

"Wow," sabi ko at ibinabalik sa tray ang pinagkainan. Ubos ang tinola kahit ang sabaw. Ubos rin ang kanin.

Sunod kong kinuha ay ang isa pang baso ng tubig at ang gamot.

"Hindi ako makapaniwala sir naubos mo, sigurado bukas gagaling ka na," sabi ko at nag-gesture sa kaniya na ibuka ang bibig para sa gamot, "sir, aahh... ka, inumin mo na itong gamot para sure na ang paggaling."

Nagulat ako nang umikot ang mga mata niya.

Did he just rolled his eyes on me?!

Pero, sinunod naman niya ako. Ibinuka niya ang bibig at isinubo ko ang gamot. Pagkatapos ay iniumang ko ang tubig para mapainom siya. Nang makatapos ako sa sadya ko ay nakahinga ako ng malalim. Muli kong kinuha ang remote ng aircon at hininaan pa iyon.

"Sir, kung may kailangan ka, tawagan mo lang ako ulit doon sa cellphone, ha? bababa na ako," sabi ko.

Nilingon ko siya at nakita kong nakahiga na ulit. Nakatalukbong na naman.

He's a big man. BIG talaga. Pero when he's sick, he looks like a child.

Nang hindi siya sumagot ay binuhat ko na ang tray. Lalabas na sana ako ng silid nang marinig ko ang boses niya.

"Tali."

Nilingon ko siya, nakatalukbong pa rin.

"Thank you."

Tumango-tango ako habang nakangiti.

At least he knows how to thank someone.

"Walang anuman sir! pagaling ka!" cheerful kong sabi.

Tinungo ko ang kusina. Ibinaba ko sa sink ang mga pinaggamitan at nagsimulang maghugas. I never expect this. I am here to look for his bad sides, may mga nakita na akong pangit sa ugali niya na ayoko, but this man... he's mysterious for me.

Unang araw ko pa lang, marami pa akong malalaman tungkol sa kaniya.

I still have 60 days to know him more.

At hindi ko dapat makalimutan ang totoong dahilan kung bakit ako nandito.

"Hindi ka narito para makilala mo siya sakaling magkita kayo. Huwag kang makakalimot sa tunay na dahilan kung bakit ka nasa bahay niya at ginagawa ito, Tangi. Nandito ka para maghanap ng bagay na magiging dahilan upang hindi matuloy ang kasal ninyo."

I should remind myself about that all the time.

The man is dangerously handsome, he has a bad mouth, but I admit he's so handsome that even me was stunned with his small movements. I should guard myself, baka sa huli ako ang matalo sa ginagawa kong ito. Also, It is a big yes that he likes plant. Mahihirapan ata ako dito.

Napatigil ako sa pagkuskos sa pinggan.

"What are you thinking, Tangi?" I asked myself.

Napabuntong hininga ako. Nang makatapos na maghugas ng mga ginamit ay tinungo kong muli ang aking silid. Ibinagsak ko ang aking katawan sa kama. Habang nag-iisip ng mga maaaring mangyari sa bukas at sa mga susunod na bukas ay bigla kong naalala si Rozzean kanina.

"He knows how to thank someone..."

Hindi ko na namalayang nakangiti na pala ako.