Rozzean Cyron VallejeI looked at Tali beside me. Hindi maalis ang ngiti sa aking mga labi habang nakatingin sa kaniya. She was sleeping and her hand was on my waist. Nakayakap. Gumalaw ang aking kamay at marahan kong ipinadaan iyon sa kaniyang pisngi papunta sa mapupula niyang mga labi."I love you, Tali..." I whispered and bent down to kiss her lips. Gumalaw ang mga kilay niya, akala ko ay didilat at magigising ngunit bumiling at tumalikod siya sa akin. Napakunot ang aking noo. Hinawakan ko siya sa balikat at dahan-dahan na muling iniharap sa akin."Hmm... Rozzean..."Muling bumaba ang aking mukha at hinalikan ko naman ang kaniyang pisngi."I'm sorry, continue your sleep, I will not interrupt you."I proposed earlier and she nodded. Napatingin ako sa kaniyang kamay kung nasaan ang singsing.It was a great feeling. I never thought I could feel this kind of happiness in my life.Bago ko ito ginawa ay inayos ko ang lahat ng maaaring masagasaan sa desisyon na ito sa buhay ko. Kinausap k
Iyon ang mga salitang sinabi ko bago ko siya iniwan sa aking bahay. Muli kong hinanap si Tali. Inabot ako ng dilim. Pagod, takot, pag-aalala. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin siya nakikita. Wala pa rin balita ang mga pulis tungkol sa kaniya.Dahil sa halo-halong emosyon ay naisipan kong uminom sa isang bar."S-Sht..."I lost count of the shots. Nang tumayo ako ay muntik na akong tumumba kung hindi lang ako nahawakan ng bartender sa braso. I went out of the bar drunk. Nakarating naman ako ng maayos sa aking sasakyan."Tali..."I was whispering her name until I started the engine. Nang nilisan ko ang bar ay naging mabilis ang aking patakbo. Malabo rin ang aking paningin habang nakatingin sa daan. I was crying. I never ever thought that I could cry like this. Hindi ko mapaniwalaan.Ang sakit-sakit."B-Baby... I hope you are okay... please... Come back to m-me..."Bago ko pa mapalis ang luha sa magkabilang mga mata ko ay napansin ko ang isa
Tumalikod ako at pumunta sa aking silid. Nang makapasok ay ibinuhos ko ang galit na nararamdaman ko sa mga bagay na nasa loob."Ahhh!!"Ibinalibag ko ang lahat ng makikita ko.Mababaliw na ako kahahanap kay Tali tapos ngayon malalaman ko na kalokohan lang pala lahat? na wala talagang Tali Dela Cruz dahil siya ay si Thaliana Tangi Dela Vezca?"Putngina!!""Mahal na mahal kita! m-mahal na mahal kita, eh, p-pero bakit?! bakit!!"Pumasok sa isipan ko ang mukha ni Thaliana na umiiyak. While she was saying sorry. Ilang beses siyang humingi ng tawad.Dahan-dahan akong napaupo sa kama. Napayuko ako at nasalo ko ang aking ulo. Nang masalat ko ang aking mukha ay saka ko lang nalaman na lumuluha na pala ako."I l-love you... I love y-you... b-but why? Why did you fool me?"Nakatulala ako nang pumasok si manang sa aking silid. Umiiyak siya habang tahimik na nililinis ang mga ikinalat ko. Sa pagod at nararamdaman ay hindi ko na namalayan kung anong oras akong nakatulog. Kinabukasan nang magising a
"Manang..."May hawak nang panlinis si manang nang pumasok siya sa silid. Dahan-dahan akong naglakad sa mga pagkain na nasa sahig. Nakatingin lamang ako doon."You can leave me now, manang, and... don't throw away the food she cooked for me.""S-Sir... nagsisisi na po si Tali... nakikita ko po na mahal na mahal niya talaga kayo. Sana ay magkaayos na po kayo."Iyon ang mga salitang binitawan ni manang bago niya ako iniwan sa aking silid.N-Narito pa rin naman ang pagmamahal.Mahal na mahal ko pa rin siya kahit na nalaman ko na ang totoo pero ang galit sa puso ko ay hindi mawala-wala. Iba kapag nakaharap ko siya. Hindi ko makontrol ang galit ko. Mas nangingibabaw ngayon ang galit dahil sa nalaman kong panloloko niya sa akin.Napaluhod ako sa harap ng natapon na pagkain. Binitawan ko ang crutch at pagkatapos ay naupo, kinuha ko ang isang piraso ng hita ng manok na nasa sahig at kumagat doon. Kinuha ko ang kutsara na nasa gilid lang rin at pagkatapos ay kumuha ng sisig na natapon.Mayroon
Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Luther ay hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon. Kaagad kong tinungo ang kumpanya ni George Dela Vezca--ang ama ni Thaliana. Hindi na ako nagpa-set ng appointment at kaagad na pumunta na lang sa kaniyang opisina."Mr. Velleje, may susunod na meeting pa po si Mr. Dela Vezca sa--""Lynda, let him."Nang makapasok ako ay sinalubong ako ng seryosong tingin ni George Dela Vezca. Tumayo siya at pagkatapos ay lumapit sa akin. Ang mga kamay niya ay nasa magkabilang bulsa."My daughter got into an accident, Rozzean.""Sir--"Umigkas ang kamao niya at tumama iyon sa aking mukha. Nawalan ako ng balanse ngunit hindi ako tumumba.I deserve that punch. I know I deserve it."Baka magising ka.""Nagkamali ang anak ko, takot iyon sa commitment kaya niya nagawa na lokohin ka. Pero alam ko na ang mali ay mali kaya hinayaan ko na humingi ng tawad sa 'yo pero ano ito, Rozzean? does she need to put her life at risk para lang mapatawad mo? kaisa-isang anak ko na babae si Tha
"H-Hello, Mr. Dela Vezca?""Rozzean. I heard what happened in the bar. Nagkausap kami ng anak ko."Sht."I-I am sorry if I lose my--""Thank you for saving my daughter."Napahinto ako sa pagsasalita dahil sa kaniyang sinabi sa akin. Sa totoo lang ay ilang beses ko nang nais na lapitan ang anak niya, gustong-gusto ko nang yakapin si Thaliana, kausapin at sabihin sa kaniya na hindi na ako galit. Nais kong humingi ng tawad sa mga nasabi ko pero hindi ko magawa dahil nais kong tumupad sa usapan."Nandito na siya sa bahay and she's safe. Thank you, Rozzean.""That's the only thing I can do for her, Mr. Dela Vezca. P-Pero hindi ko siya nilapitan o kinausap. When I heard her call my name I went out of the bar immediately. Tutuparin ko pa rin po ang pinag-usapan natin."Hanggang ngayon ay wala pa ring usapang na nagaganap tungkol sa engagement ni Luther at Thaliana. Kahit isa sa kanila ay walang tumatalikod. Hindi ko alam kung hanggang kailan pa ako makakapaghintay."George, si Rozzean ba iya
Nanatili ako sa restaurant. Pinapanood ko siya na nag-aayos ng mga bulaklak. That explains why Tali was so good in arranging the flowers that day in my house. Sanay na sanay dahil ito pala ang kaniyang trabaho at negosyo.When I saw Thaliana left her flower shop ay umalis na rin ako nang makita ang oras. We have dinner later at nangako ako sa aking ina. Umuwi ako sa aking bahay at inihanda ang aking sarili. Nang makagayak ako ay tinungo ko ang labas ngunit biglang dumating si Klari."May balak ka bang iwan ako?" tanong niya.Hindi ko siya pinansin at kinuha ko na lang ang sasakyan ko. Ramdam ko na nakasunod siya. Binuksan ko ang aking sasakyan at pumasok na rin siya. Tahimik ako hanggang sa makaalis ng bahay.Klari was talking to me but I didn't talk back. Nang makuha niya na wala talaga akong balak na magsalita ay tumahimik siya hanggang sa makarating kami sa bahay ng mga magulang ko."I will just greet your parents, Rozzean," sabi sa akin ni Klari.Ako naman ay hindi sumunod sa kani
Ang aming usapan ay napunta sa magaganap na surprise birthday bukas kay Mama. Nalaman ko rin na isa si Thaliana sa nag-asikaso non."Rozz..."Napalingon ako kay Klari nang tawagin ako nito. Napabuntong hininga ako, muntik ko nang makalimutan na kasama ko pala siya. Kanina ay halos hindi siya umaalis sa tabi ko pero nang kausapin ako ng Dad at pumunta dito ay nanatili lang siya sa kubo.Nagpaalam na ako kay Luther at Dad na uuwi na."Mag-iingat ka, anak, bukas, ha? dito ka dumiretso bago ka pumunta sa venue.""Yes, Dad."Tumayo si Luther at nilapitan ako. He did a man hug."Thaliana will stay tonight here tonight, brother..." he whispered. Ang tono ng boses niya ay mapang-asar.What the hell?"Bye, ingat ka, Cyron!" sabi niya nang lumayo sa akin.He's fckng testing my patience!Kaya't nang magpaalam kami kay Mama ay hindi ako dumiretso sa Tagaytay. Ibinaba ko si Klari sa may bus station."R-Rozz..."Hinintay ko na may dumating na bus at nang may huminto ay nilingon ko si Klari."Get in