Chapter One: First Encounter

Wesley POV

NAPADAING ako sa sobrang sakit dahil sa matinding pagkakabagsak ng aking pang-upo, matapos hilahin ng kaibigan kong si Franco ang silya na naroon sa may counter.

"Ouch! What the hell are you doing buddy?" Singhal ko sa aking kaibigan na ngayon ay humahagikhik ng nakatayo sa aking tabi.

"Naa-alibadbaran na kasi ako sa ginagawa mo Wesley." Reklamo nito na patuloy pa rin sa pag ngisi. "Hindi ko kasi maintindihan kung tatayo o uupo ka eh. Sino ba kasi 'yang tinatanaw mo at hindi ka mapakali sa upuan?" Pangungulit nito dahilan upang mapilitan akong ituro sa kanya ang babaeng kinahuhumalingan ko.

''Nakikita mo ba ang magandang binibini'ng 'yon na sumasayaw?" Kaagad naman'g tiningnan ni Franco ang aking tinutukoy ngunit napangiwi lamang ito.

"Oh, ba't ganyan ang reaksiyon mo? Ang ganda niya di'ba?" pangungulit ko pa sa kanya. "Dalawang gabi na akong naaakit sa kanya, kaya lang ay hindi ako makakuha ng tamang tiyempo."

"Syempre maganda talaga 'yan lalo pa't nasisinagan ng ilaw na may iba't-ibang kulay!" Komento ng aking kaibigan na hindi man lang naakit sa babae.

"Tss... hindi mo man 'lang ako magawang suportahan! Kaibigan ba talaga kita, huh?" Giit ko pa.

"Ewan ko sa'yo buddy! Diyan ka na nga!" Pipigilan ko pa sana ito ngunit nang marinig kong binanggit niya ang pangalan ng kanyang asawa ay mabilis rin akong pumayag.

"Mauuna na akong umuwi. Nag-chat na kasi si Angela eh baka magalit na naman 'yon sa'kin kapag hindi ako nakauwi agad." Dagdag pa nito, kaya napilitang tumango na lamang ako.

Nang tuluyan ng makaalis si Franco ay hindi ko na nga hiniwalayan pa ng tingin ang babae.

Hinintay ko muna'ng matapos ang tugtog bago ko ito nilapitan. Nakipag-tulakan pa nga ako sa ibang kalalakihan na gustong lumapit sa babae. Ngunit bandang huli'y naunahan ko pa rin ang mga ito.

"Hi!" Pinag-igihan ko ang aking pag ngiti upang mas lalong lumabas ang dalawang biloy sa magkabila kong pisngi, nang sa gayo'n ay maakit ko agad ito.

"Hello handsome!" Tila ba napakasarap pakinggan ng boses nito. Wari'y malamyos na musika ito sa aking pandinig kaya't mas lalo akong nahikayat na kausapin ang babae.

Niyaya ko ito sa isang bakanteng mesa na kanina lang ay inu-ukupa namin ni Franco. Kaagad naman itong pumayag at malugod na nakipagkuwentuhan sa akin.

"Baguhan ka lang ba rito?" Panimula ko ng usapan. Ngumiti muna ito bago ako sinagot. Isang ngiti na ubod ng tamis, dahilan upang mas lalo lamang akong mapahanga sa kanya.

"Oo. Sa totoo lang ay kakasimula ko pa lamang kagabi." Anang babae na hindi pa rin nabubura ang ngiti sa labi.

"I see. By the way, I am Wesley Carter Cordova. I am the owner of Cordova Luxury Shopping Mall, here in Queson City." Nakangiting pagpapakilala ko. Kakaibang ningning naman ang nasilayan ko sa mga mata niya matapos kong magpakilala. "How about you?" puno ng kuryusidad sa aking tinig.

"Uhm...Kiera." Inilahad pa nito ang kanyang kanang kamay na agad ko naman'g tinanggap. Bahagya ko pang pinisil iyon. "Kiera Bustamante." Paglilinaw ng dalaga.

"Hmm...nice name huh!" papuri ko rito. "Kiera means dark or black." Dagdag ko pa.

"Salamat. Wow! hindi ka lang pala basta pogi, brainy ka rin. Para ka rin pa 'lang walking dictionary." Natatawang papuri rin sa akin ni Kiera.

"Sus, tsamba ko lang 'yon. Uhm, siya nga pala kanina pa kita pinagmamasdan habang sumasayaw ka. At alam mo ba'ng hindi ko talaga maiwasan'g humanga sa galing mo?" Malambing na papuri kong muli sa kanya na hnaggang ngayon ay tangan ko pa rin ang kanan niyang kamay. Hindi naman niya binabawi iyon kaya't mas higit pa akong nasiyahan sa pakikipag-usap sa kanya.

"Salamat." Nahihiya nitong tugon.

Maya-maya lang ay um-order na ako ng tequila.

At habang umiinom na kami ay hindi ko maiwasan ang mapangiti dahil nadiskubre kong mas magaling pa pala itong uminom kaysa saakin. Ilang minuto lamang ang lumipas at naubos agad namin ang isang bote ng tequila kaya naman, napipilitang um-order ulit ako.

Mas lalo lang napatagal ang aming usapan, dahilan upang mapansin kong masama na ang tingin na ibinabato sa akin ng ibang kalalakihan na naroon sa loob ng club. Batid kong naiinis na ang mga ito dahil hindi ko pa pinapakawalan si Kiera. Ngunit binalewala ko na lamang ang mga ito.

Maya-maya lang ay napansin ko ang pagkabalisa niya. "Uhm... Wesley, so-sorry...pero kailangan ko ng umalis baka kasi-"

''Sshh...wala kang dapat na ipag-alala. Ako ang bahala sa'yo, okay? Miss Roxy is one of my friend kaya hindi ka niya papagalitan." Pangungumbinsi ko sa kanya.

"Kung ang inaalala mo naman ay ang pera, well, I have a lot of money. So, hindi mo na kailangan pang sumama sa ibang lalaki." Dagdag ko pa.

"Hindi pera ang punto ko rito, Wesley. 'Yong trabaho ko ang iniisip ko at-" Muli, ay hindi ko na naman ito pinatapos sa kanyang gustong sabihin.

"Just stay with me." Namumungay ang mata'ng pakiusap ko sa kanya. Mas lalo ko pang ginalingan ang pangungumbinsi ko sa dalaga. Tumayo ako at nilapitan ko siya. Hinaplos-haplos ko pa ang kanyang buhok para lang mas magkaroon siya ng dahilan upang manatili sa aking tabi at napagtagumpayan ko naman.

Ilang sandali pa ay pareho na kaming lasing. Sobrang daldal pala niya kapag nakainom na. Kaya naman lahat yata ng sikreto ng pamilya nila ay naikuwento niya na saakin ng gabing iyon.

"Hoy, salamat huh! Ang sarap pala ng gan'tong alak." Hinawakan pa niya ang pangatlong bote ng tequila na naroon sa mesa. "Ang mahal nito. Alam mo ba'ng sa'min sa Masbate, mayayaman lang ang nakakabili nito." Dagdag pa nito na ang alak pa rin ang tinutukoy.

"Don't worry, kahit hindi ka mayaman ay palagi kang makakainom niyan dito. Lagi kitang ililibre niyan basta ba sa tuwing pupunta ako rito ay ako lang ang iintindihin mo." Inalis ko ang bote na hawak ni Kiera at pagkatapos ay ginagap kong muli ang kamay nito. Dinala ko iyon sa aking labi at marahan kong h******n.

Kaagad rin niyang binawi ang kanyang kamay at pagkatapos ay nakapangalumbaba na ito habang diretsong nakatingin sa aking mga mata bago muling nagwika. "Alam mo, ang suwerte niyong mga mayayaman. Nabibili at nagagawa niyo ang lahat ng inyong gusto samantalang kaming mahihirap ay kailangan pa'ng magbanat ng buto at makipagsapalaran sa kung saan para lang kumita ng pera." Aniya na biglang naging emosyonal.

"You know, i was only seventeen nang magsimula akong magtrabaho, namasukan ako bilang katulong, tindera at kung anu-ano pa'ng trabaho sa Masbate para lang matustusan ang pang araw-araw namin na gastusin, Pati na rin ang pambili ng gamot at pampa-check up ng tatay ko. Subalit hindi pa rin 'yon sapat. Kaya ng mag bente-uno na ako ay naglakas loob na akong lumuwas ng Maynila kasi sabi ng ibang kababayan ko ay mas malaki raw ang kikitain ko rito." Patuloy na pagkukuwento ni Kiera.

Tahimik lang akong nakikinig sa kanya. Ngunit hindi ko maipagkakaila'ng humanga talaga ako sa kanya dahil sa tindi ng determinasyon niya sa buhay.

"Nakaka-inspired pala ang kuwento ng buhay mo. Uhm, how about your father, may malubha ba siyang sakit at kailangan mo pang-"

"May sakit siya sa kidney." Biglang naging malungkot ang boses nito. "Eh ikaw, bukod sa pagiging mayaman at pagkakaroon mo ng sariling mall, ano pa ang pinagkakaabalahan mo sa buhay?" Aniya na daig pa ang imbestigador kung makapagtanong.

Bahagya akong napangiwi. Nagdalawang isip pa nga ako kung sasagutin ko ba o hindi ang tanong niya. Subalit sa hindi maipaliwanag na dahilan ay natagpuan ko na lamang ang aking sarili na mataman ko ng sinasagot ang kanyang mga katanungan.

"Wala. Actually, sa edad kong trenta y' dos ay nakadepende pa rin ako sa aking ina. Yeah, i am the owner of that luxury mall... pero, kung tutuusin ay halos wala naman talaga akong nai-ambag do'n dahil si mommy naman ang nag-aasikaso ng lahat." Pagpapaliwanag ko na sinundan ko pa ng isang malalim na pag buntonghininga.

"Oh, hindi ka pala responsableng tao. Sayang naman 'yang kaguwapuhan mo. Hindi mo man lang mapakinabangan." Pabulong niyang sambit ngunit hindi iyon nakaligtas sa aking pandinig.

"What did you say?" untag ko sa kanya. Kunwari ay hindi ko narinig ang sinabi niya kanina.

"Wa-wala. Mabuti pa siguro ay umuwi ka na. Lasing ka na oh. Madaling araw na rin at magsasarado na rin 'tong club." Pagtataboy ni Kiera saakin.

"Hindi ako uuwi hangga't hindi kita kasama." Namumungay ang mga mata'ng pagprotesta ko.

"Tss... Wesley, ayoko ng makipag-inuman sa'yo."

Muli akong tumayo. Nilapitan ko siya at niyakap mula sa kanyang likuran. Kapagkuwa'y pabulong akong nagwika sa may puno ng kanyang tainga.

"Kiera, I know it sounds rude. But, please... samahan mo ako ngayon'g gabi. Paligayahan natin ang isa't-isa."

Namilog ang mga mata ko nang bigla na lang itong pumihit paharap sa akin at mag-asawang sampal ang agad kong natanggap mula rito.

Hindi agad ako nakapag-react lalo pa't sa loob ng magigit tatlong dekada'ng existence ko sa mundo ay ngayon lamang ito nangyari sa akin. At isang hamak na dancer lamang pala sa club ang kauna-unahan'g makakagawa no'n saakin.

"What the hell is wrong with you? " asik ko rito, ngunit hindi man lang ito natinag sa kanyang kinatatayuan.

"Manyak! Akala ko pa naman mabait at mapagkakatiwalaan ka. Buwisit ka! Umuwi ka na habang hindi pa ako nawawala sa sarili kong katinuan!" singhal niya saakin.

Pinagtulakan pa nga ako nito palabas ng club. Mabuti na lamang at mangilan-ngilan na lang ang mga tao sa loob kaya't hindi ako masyadong napahiya.

Walang lingon-likod na tinungo ko na lamang ang parking lot. Walang imik na sumakay na lang din ako sa aking kotse at pilit na nagmaneho pauwi.