Chapter Five: Trouble

                      KINABUKASAN ay tinatamad na bumangon ako sa higaan dahil sa malakas na tunog ng alarm clock na naroon  sa side table. Napangiwi ako nang makita kong alas sais pa 'lang ng umaga.  Para sa'kin ay masyado pa iyon na maaga kumpara sa nakasanayan kong gising. Kaya naman napipilitan'g nagtungo ako sa banyo para maligo. 

Nang matapos ako sa pag-aasikaso ay nagmadali na akong lumabas ng mansiyon. Sumakay na ako sa aking mamahaling kotse at mabilis akong nagmaneho papunta sa kompanya.

Ilang sandali pa'y nakarating na nga ako. Medyo kabado lalo pa't 'yon ang unang araw ko na magtatrabaho akong wala sa aking tabi si mommy. Ilang beses rin akong napabuntonghininga bago ko sinimulan'g humakbang patungo sa opisinang itinalaga para saakin.

Subalit hindi pa man ako tuluyan'g nakakapasok sa loob ay nakasalubong ko na kaagad ang matapobreng babae na matagal ng inirereto saakin ng minamahal kong ina.

"Oh, finally you're here!" Anang babae. Maganda naman ito, maputi at matangkad subalit hindi ko alam kung bakit ni-minsan ay hindi ko man 'lang talaga ito nagustuhan.

"Ma-mara, anong ginagawa mo rito?" kunot noo kong usisa.

"Tss...kahit kailan talaga ang pangit ng approach mo sa'kin no'h?" Pinandilatan niya ako ng bilugan nitang mga mata at pagkatapos ay pinagkrus pa ang  mga braso habang mariing nakatitig saakin.

"Bakit ka kasi nandito? Kung si mom-"

"Alam kong wala dito si Tita Wilma. Kaya nga nandito ako kasi pinakiusapan niya akong alalayan ka sa pag-" Hindi ko na ito pinatapos sa pagsasalita.  Dahil nahulaan ko na kung ano ang ipinupunto nito at batid kong ang aking ina talaga ang dahilan kung bakit ito naririto ngayon sa aking harapan. 

"Salamat na lang sa malasakit mo. Pero, kaya ko na 'to Mara. At saka, gusto ko rin patunayan kay mommy na kaya kong asikasuhin ang aming negosyo." Determinadong pahayag ko.

"Okay. Sabi mo eh! Ano pa nga ba ang aasahan ko. As usual, puro ka naman tanggi sa lahat ng offer ko sa'yo." Anang babae na halatang dismayado sa sinabi ko. Padabog  niya akong tinalikuran. Kaya naman biglang guminhawa ang aking pakiramdam.

Kapagkuwa'y napailing na lamang ako habang sinusundan ng tingin ang papalayo niyang bulto.

Nang hindi ko na ito maabot ng tanaw ay nagpasya na akong dumiretso na lang sa loob ng opisina. Sinimulan ko na ang pagtatrabaho at buong maghapon ay aligaga ako sa mga gawain. Ngayon ko lang din napagtanto kung gaano kahirap ang trabaho ng aking ina sa araw-araw.

"Sir, male-late na po tayo." Anang sekretarya ng akinh ina na si Maureen. ''Masyado pa naman'g maarte ang investor na 'yon sir. Ayaw no'n na nale-late ang sino man'g kliyente.'' Dagdag pa ng sekretarya. 

Ngayon kasi naka-schedule ang pagbisita nila sa bagong branch na naroon sa may Mindanao Avenue. 

"Yeah. Sorry, i forgot. "Hinging paumanhin ko sa kanya. Tinulungan niya na rin ako sa pagliligpit ng ilang papeles na nakakalat sa mesa.

Maya-maya pa ay pareho na kaming lulan ng kanyang kotse. Sandali lang din ang naging biyahe kaya't eksakto lang sa oras na napag-usapan ang aming pagdating. Ngunit ang nasabing investor ay nauna nga'ng dumating.

Halos umabot rin ng isang oras ang pakikipag-usap ko sa maarteng investor na 'yon dahil may mga bagay na hindi kami agad masyadong nagkaintindihan. Muli ay sumagi na naman sa isip ko ang aking ina.

" Sana pala, noon pa man ay nakinig na ako sa kanya nang sa gayo'n ay hindi na ako nahihirapan ng gan'to ngayon."  Wala sa sariling naibulalas ko iyon.

"Are you okay sir?" Anang sekretarya matapos marinig ang aking tinuran. Kaagad rin niya akong nilapitan nang mapansin niya ang pag-iiba ng mood ko.

"Uhm...yeah. By the way thank you kanina huh. Mabuti na lang talaga at nariyan ka. Hindi ko pa kasi alam kung paano at ano ang dapat kung gawin at sabihin sa kahit na sino'ng investor eh." Emosyonal na pahayag ko.

"Walang anuman 'yon sir. Trabaho ko po 'yon. Mabuti pa po siguro bumalik na tayo sa kompanya."

"Mabuti pa nga. Ay, siya nga pala Mau, if ever na may maghanap sa'kin sa kompanya at magpakilalang Mara Trinidad, sabihin mo wala ako huh! Huwag mong hayaan na makapasok siya sa opisina ko, okay?"

"Naku sir! Malabo yata na mangyari 'yon. Kasi po no'ng ang mommy niyo po ang nando'n ay labas-masok po siya sa kompanya at hindi siya nagpapaalam sa kahit na sino man."

"Yeah I know. Pero sana naman ngayon ay hindi na 'yon mangyari."

"Oh, o-okay sir."  Napipilitan'g pag sang-ayon ni Maureen.

                    GABI na ng mapagpasyahan ko na umuwi sa mansiyon.  Pagdating ko pa 'lang ay si Kiera agad ang sumagi sa isip ko. Sinubukan ko siyang tawagan. Balak ko sana itong kumustahin dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nagpaparamdam saakin. Marahil ay tinotoo nga nito ang mga huling salitang binitiwan niya.

Limang beses na nag-ring ang cellphone ni Kiera ngunit, wala ni- isa sa mga 'yon ang sinagot niya. Kaya't nagmamadaling lumabas ulit ako ng mansiyon at tinungo ang parking lot. Naisip kong puntahan na lang ito nang sa gayo'n ay makausap ko ito ng maayos.

Nang marating ko ang bahay na tinutuluyan ni Kiera ay nanlumo lamang ako sa aking nadatnan.

"Hello sir! Anong maipaglilingkod ko sainyo?" anang isang magandang babae na batid kong kaibigan iyon ni Kiera.

"Uhm...hi! I'm Wesley. Kiera's new friend. " pagpapakilala ko.

"Oh, nice to meet you sir. By the way i'm Cindy. Kaibigan rin ako ni Kiera." Nakangiti itong naglahad ng kamay at agad ko rin'g tinanggap iyon.

 "Na-nasaan nga pala siya? Maaari ko ba siyang makausap?''

"Sorry, Mr. Wesley pero wala siya rito eh. Kanina pa siyang umalis kasi medyo malayo 'yong bagong work niya." Ani Cindy dahilan upang mapakunot ang aking noo.

"W-what do you mean?"

"May trabaho na ulit si Kiera. Pinabalik na siya ni Miss Roxy."

"What?" gulat kong tanong kay Cindy. "Bakit doon pa? Bakit hindi siya nagsabi sa'kin?" nanggagalaiti'ng asik ko sa kanya.

"Eh, sir...kalma ka lang! Si Miss Roxy pa rin ang boss niya, pero hindi na rito sa Quezon City. Nasa Makati na naka-assign si Kiera."

"Tss, bakit hindi sinabi sa'kin ni Kiera ang tungkol dito?" dismayadong tanong ko pa rito.

" 'Yon na nga sir eh. Naghabilin siya na kapag ikaw ang naghanap sa kanya eh huwag na huwag ko raw sasabihin kung nasaan siya. Kaya lang, mukhang importante naman ang sadya mo sa kanya kaya napilitan na rin akong magsabi." katwiran niya.

Mabuti na lang at kahit papa'no ay hindi na ako nahirapan'g paaminin si Cindy kung nasaan nga ba si Kiera.

Matapos kong hingiin rito ang eksaktong address ng pinagtatrabahuhan ni Kiera ay muli kong pinaharurot ang aking sasakyan. Kaagad ko rin naman'g natunton ang lugar na iyon kung saan naroon ang isa pang club na pagmamay-ari ni Roxy.

Hinanap ko agad sa dancefloor si Kiera. Bawat mukha ay masusi kong inaaninag. 

Maya-maya pa'y naubos ko ng tingnan ang mga naroon at wala pa rin'g Kiera na nagpapakita saakin. Mabuti na lang at napadako ang tingin ko sa isang mesa na mayroong matandang lalaki na naka-business suit at sa tabi nito ay naroon nga ang babaeng kanina ko pa'ng hinahanap.

Patakbong nilapitan ko ang mga ito at kaagad  kong sinunggaban ang lalaki. Malalakas na tadyak at suntok ang pinakawalan ko kaya't halos mawalan na ito ng malay.

Napuno ng sigawan ang buong club. May mga nagsitakbuhan na palabas dahil sa takot. Ang ilan ay umawat ngunit hindi man lang ako natinag. Labis ang panggigigil ko sa lalaking iyon kaya't balewala saakin ang kanilang pag-awat.

"Wesley, tama na please!" Umiiyak at nagmamakaawang sigaw ni Kiera. Subalit binalewala ko pa rin iyon.

Huminto lang ako sa pagsuntok sa matanda nang biglang sumulpot  sa harapan ko si Roxy.

"What the hell is wrong with you Wesley? Pati ba naman dito sa Makati ay manggugulo ka pa rin!" Nanggagalaiting singhal saakin ni Roxy.

"Kalma! Hayan oh, isampal mo sa mukha ng lalaki na 'yon ang pera. Sabihin mo magpagamot siya!" singhal ko rin matapos kong ilapag sa harapan ni Roxy ang libu-libong pera.

Nasapo na lamang ni Roxy ang kanyang mukha dahil sa kawalan ng masabi.

"Please, Rox...huwag mo 'tong ipaparating kay mom. I'm begging you."  Bigla ay nagsusumamo kong pakiusap sa kanya.

Sa halip na sagutin ako ng  aking kaibigan ay inirapan niya lamang ako at walang imik na tinalikuran.

Binalingan ko na lang si Kiera na ngayon ay nakalupagi pa sa sahig at patuloy pa rin sa pag-iyak.

"Hey! I'm sorry." Inalalayan ko ito sa pagtayo at iginiya palabas ng club.

Gustong-gusto ko na sana itong kausapin ngunit hindi pa rin ito tumatahan. Patuloy pa rin ito sa pag-iyak kaya't kahit naiilang ako ay niyakap ko pa rin ito. Subali nagulat ako ng bigla niyang pinagsusuntok ang aking dibdib. Hindi ko rin maintindihan kung bakit nga ba hanggang ngayon ay galit pa rin ito saakin gayo'ng wala naman akong masamang ginagawa rito.

Wala na akong nagawa kundi ang hayaan na lamang ito. Kalauna'y napagod rin ito sa pag-iyak at nagsawa rin sa pagsuntok sa aking dibdib. Animo'y nanghihina na ito kaya't nagkaroon na  ako ng pagkakataon upang pangkuin ito at isakay saaking kotse.

Hindi pa man kami tuluyan'g nakakarating sa tinutuluyan niyang bahay ay nakatulog na agad si Kiera sa biyahe. Kaya naman wala na akong choice kundi ang iuwi na lang ito sa aming mansiyon sa Quezon City. Bahala na kung pag gising nito ay magalit na naman ito saakin. Basta ang mahalaga ngayon ay naiuwi ko na ito at hinding-hindi ko na hahayaan'g magtrabaho pa ulit ito sa kahit saan pa'ng club.