Kinukumbinse ng ina ang panganay na anak na huwag isama si Marie sa kanya. Subalit, sadyang hindi mo malaman kung ano ang isasagot o sasabihin dahil panay ang buntong hininga nito sa kawalan. "Pagbalik mo, buo pa naman siya. Pero syempre hindi na ako papayag na sa iyo siya uuwi. Dito na siya titira
"Mabait naman po siya at jolly kausap." "Ang sinasabi ko, huwag kang magpapaloko sa kanya." "Ang sinasabi ko rin po, mabait at masiyahing tao si Sir Xavier." "Ako pala, hindi?" "Wala naman akong sinabi na hindi ka mabait Sir Iñigo. Saka nagbibiruan lang naman kami ni Sir X." "Just listen to me,
"I want to hear your scream Xyrine Marie." May bakas ng luha ang magkanilang pisngi ni Marie nang dahan-dahan gumalaw si Iñigo sa itaas ng katawan nito. Umiiling, pinipigilan ng dalaga ang katawan ni Iñigo na huwag gunawa ng kilos, ngunit sadyang ayaw magpapigil ni Iñigo. Nakaalalay ang magkabil
"Here's your clothes and get dressed, breakfast is ready. I still have a errand by nine. Are okay alone here?" Sunod-sunod naman tumango si Marie. "Sanay na akong nag-iisa dito. Kaya huwag mo na aking alalahanin." Ginulo ni Iñigo ang buhok ng dalaga saka nauna nang tumungo sa bukana ng pintuan.
Araw-araw tumatawag si Iñigo kay Marie. Wala din araw na hindi kinukwento ni Marie ang mga nangyayari sa kanya—hanggang sa ang madalas na pag-uusap ay napalitan ng madalang na pag-uusap nilang dalawa dahil sa pagiging abala sa kani-kanilang buhay. Ang isang, dalawa, anim na buwan ay napalitan ng w
APRIL 2016 MANILA, PHILIPPINES Linggo—araw ng pagkabuhay ni Hesus. Maagang nagising si Marie dahil magsisimba ang buong pamilya ng Alcantara. Anim na buwan na ang nakalipas na umalis si Iñigo, at ito rin ang araw na hinihintay niya; ang pagbabalik ng binata. "Magandang umaga po Ma'am Isabela. Tu
"Sir Alfonso, mauuna na po ako. Maraming salamat po sa isang araw na naman—marami na naman akong natutunan sa iyo ngayon." "Miss Caballero?" "Po? Sir Alfonso?" "Tito—Tito Evo." Napangiti ang dalaga. "Oras pa po ng trabaho Tito Evo." Tinignan lang siya ng lalaki't umiling. "Ipapahatid na
Lumipas na ang kadiliman ng araw, at ngayo'y patuloy pa rin si Marie sa kanyang pag-aaral. "Xy, tara kape tayo—my treat. Hiwag mo akong tanggihan at this time; pang-sampung aya ko na ito sa 'yo. Kutang-kuta ka na sa akin." Tiniklop ni Marie ang librong binabasa nito't inangat ang mukha para tign
EPILOGUE—PART TWO—DESTINED WITH YOU TAON 2025, MAY—PHILIPPINES Maganda ang mga ngiti ni Iñigo habang papalapit sa kanya ang babaeng minahal niya na simula pa noong una. Mayamaya, ang magandang ngiti ay napalitan ng luha; luha ng kagalakan. "You destined with me," mahinang sambit ni Iñigo. Naki
EPILOGUE—PART ONE; THE PLOT TWIST TAON 2010, PHILIPPINES TWENTY-ONE YEARS OLD, IÑIGO ALCANTARA—FOURTH YEAR COLLEGE "Benjo, let's go to the café! You're leaving tomorrow—you can treat us to a free meal." "You guys can go—I'm leaving." "Hoy! Sandali naman! Wala man lang despedida diyan? Grab
APRIL 2025 PHILIPPINES "Case number 2025-PH-9090. I'll deliver the sentence. Despite the cruel nature of the crimes... and the clear evidence, the defendant made excuses that were imposible to believe, refuse to show remorse. The defendant, Lucio Salazar is sentenced to life in prison." Samo't sar
Gabi, at nasa St. Miguel Chapel inilamay ang abo ng ina ni Marie. Walang kamag-anak na pumunta—tanging sina Iñigo at ang pamilya niya ang pumunta para bigyan ng dasal. "Bukas na ihahatid ang ina mo, qala ka babg sasabihin?" Wika ni Iñigo. Umiling si Marie. "Wala." Saka siya naupo sa gilid at nak
Nakatayo sa harapan ng pintuan; nagdadalawang isip kung papasok ba si Iñigo sa loob o hindi upang hikayatin ang asawang si Marie na dalawin ang inang si Ester. Mayamaya ay napalingon siya sa kanyang likuran nang may pumatong na kamay sa kanyang balikat—ang amang si Alfonso. Kauuwi lang galing ng osp
MANILA, PHILIPPINES—ALCANTARA RESIDENCE "Dahan-dahan—ang mga bata ipasok na ninyo sa kanilang kwarto. Naneng, tabihan mo muna si Amber, ha? Pasensya, masyado lang abala. Magoahinha ka na rin. Joan—Jolan, kung naguguyom kayo—idamay niyo na si Lili. Ako na bahala kina Tita Ana at Mommy. Ihahatid ko
Kumalipas ng takbo si Iñigo nang makitang bumagsak si Marie. Dali-dali niyang kinarga ang asawa at patakbong inilabas kahit walang sasakyan; mabuti na lang may taxi na nakaabang kaagad kaya mabilis na naisugod ang asawa sa pagamutan. "I'll pay you later, Sir. I forgot my wallet. I'm sorry." "Ayos
THREE HOURS AGO "Miss? I am Xyrine Marie Alcantara—ako 'yung nakausap ng management dahil sa cancelation ng wedding. Can I speak to the organizer and manager?" "Ah? Yes po. Hello po Ma'am Alcantara. Sasamahan ko na lang po kayo sa head office ng manager ng hotel." Napangiti si Marie. "Great! N
BORACAY, PHILIPPINES "I'm asking you na huwag muna tayong lalayo sa area natin, as soon as possible," binalingan ni Iñigo si Marie. "Stay here. Xavier, Dad, Tito Viktor, and Tito Lemuel will come with me. Kid please look at them, okay? This is importante matter. I'm asking for your cooperation." N