Don't forget to rate a star, share your comments, diamonds, and gifts. Have a nice day everyone.
"What do you need from me, Alcantara? Why did you bring me here?! You're evil—baka!" Napangisi si Iñigo na animo'y nang-aasar sa hapon na kaharap. Mayamaya ay lumapit ito't sinipat ang hapon. "I really don't need anything from you, Mister Yamamoto. I just want you to answer my questions. Yes and no, and after that, you will be sent back to BuCor." "What do you want?!" "Did you steal my money?" "Money?! I don't know what your talking about!" "Just answer my question. Yes or no. Did you steal my money?" "IñigonAlcantara, I don't know what you are saying! I didn't steal anything from you! Money? The Five million dollars?" Napa-tsk si Iñigo sabay iling ng ulo. Maging si Yamamoto wala rin ideya sa mga pinahsasabi ni Iñigo sa kanya. Napabuga na lang ng hangin sa kawañan si Iñigo't nagsalita ulit. "Manuel, show him."in Kaagad naman lumapit si Manuel, at may ipinakitang video kay Yamamoto. Nagulanta si Yamamoto sa mga video na ipinakita sa kanya ni Manuel. Hindi makapaniwala na ang
Napaatras si Iñigo nang madatnan niya si Xavier na nakasampa sa malapad na sofa sa lobby ng bahay niya. Hawak ang plastic bottled ng tubig, winisikan ni Iñigo ang nakababatang kapatid ng tubig—animo'y binabasbasan. Kumalipas ng bangon si Xavier saka nagpagpag ng suot. "Do I look like a demon? Makawisik ka ng tubig akala mo naman masamang ispirito na ako." "What are you doing here? At bahay ko pa talaga ikaw tumambay, ha?" "Well... I'm uncomfortable sa penthouse ko. Nando'n si Cheska." "Cheska? Who is she? Kailan ka pa nagdala ng babae sa penthouse mo, saka iiwanan mo din pala—dahil sa hindi ka lang komportable? Seriously, Xavier? Bakit hindi mo ipinaalis kung ganun?" Napangiwi si Xavier. Nakalimutan ata ni Iñigo na pinarentahan ng kapatid ang sariling bahay. "She's my co-tenant, remember? Anyway, dito muna ako pansamantala—" "No! Alam mo naman na may pamilya na ako." "Benjo, ang laki ng bahay mo. Kahit dito na lang muna ako sa lobby. Grabe! Nagkapamilya lang, hindi na
Napaatras si Marie nang harangan siya ni Iñigo. "I-Iñigo? Paano ka napunta dito?" "I should be the one to ask you that... why are you here? you just left suddenly without saying goodbye—Mom is looking for you," napayukom ng kamao si Marie't hindi kaagad nakapag-salita. "Wife? You're suddenly spacing out. Are you okay?" Saka humakbang papalapit si Iñigo sa kanya sabay hawak sa magkabilang balikat nito. "Ha? Ah, kwan... Yes, I'm okay." "I'm asking you, why are you here?" "Rinig ko kasi parang may tumatawag sa akin. Halika na—balik na tayo sa kanila." Saka hinila ni Marie sa Iñigo paalis sa kinatatayuan nila. Nagpatangay si Iñigo kay Marie habang walang ekspresyon ang mukha na nakatitig sa asawa. Mayamaya ay suminghap siya ng hangin sa kawalan saka ibinuga iyon. Ang hindi alam ni Marie ay kanina pa siya minamasid ni Iñigo. Gusto lang kompermahin ng lalaki kung magsasabi ba ito ng totoo o mas piliin i-sekreto na lang sa sarili. Nang makabalik sina Iñigo't Marie sa kanilang pamilya,
JANUARY 2025 PHILIPPINES "Nag-aalala lang ako sa iyo, kaya kita pinagbabawalan na umalis na mag-isa. And yes, may tiwala ako sa iyo at suportado kita sa lahat. Pero sana naman isipin mo rin ang sarili mo—huwag 'yung susugod ka na hindi man lang nagplano muna bago umatake." "I'm sorry." Naglalambing na wika ni Marie sa asawa. "Hmm... Tayong dalawa lang ang magkakampi; kaya kung may binabalak ka, magsabi ka sa akin." "Umm—pero hindi ako aalis sa trabahong ito. Sana maintindihan mo rin ako." "Fine! Fine!" "Maraming salamat, Iñigo." Hindi matiis ni Iñigo ang asawa lalo na't naglalambing na ito sa kanya. Kunting kibot lang hindi niya balikan pa ang isyu. Nagkaayos din kaagad ang dalawa. Ayaw din ni Iñigo aabutin pa ng kinabukasan ang isyu kung pwede naman ayusin sa araw na iyon. Kilala ni Iñigo ang asawa. Simula't sapul ay kilala niya ito kung paano magtampo—mabubuhay siya nang walang kibuan at pansinan sa kahit gaano pa ito ka-tagal. Kinabukasan. Nagulanta ang lahat nan
Sa lugar ng Tondo Maynila kung saan nakahimlay ang namayapang katawan ni Diosdado, nagbigay ng pakikiramay sina Iñigo at Marie sa pamilya. Tahimik na pinasok ng dalawa ang lugar na walang may nakaalam—maliban kay Manuel na nakamasid sa malayo—nagbabantay. Matapos magdasal ang dalawa, saka naman hinarap nina Iñigo't Maroe ang asawa't anak na tatlo. "Nakikiramay po kami sa pagpanaw ng inyong asawa." Malamlam ang boses na pagkasabi ni Marie sa asawa ni Diosdado na humihikbi pa rin. "Maraming salamat po sa inyong pagpunta." "May kaunting tulong po kami—sana po ay makatulong sa pang araw-araw ninyo." Hindi makapaniwala ang asawa ni Diosdado nang biglang nagsidatingan ang mga goods na donasyon galing sa pamilya Alcantara. Maliban roon, sekretong nag-abot ng pera ni Marie. Nakiusap si Marie na kung pwede huwag na lang ipaalam sa kahit na kanino ang tulong na galing sa kanila. Sumang-ayon naman ang babae't labis-labis ang pasasalamat sa mag-asawang Iñigo't Marie. Hindi maiwasan ni Marie
Kumalipas ng takbo sina Marie't Iñigo papasok sa kanilang bahay—kalagitnaan ng gabi. Dumiretso ang dalawa sa kwarto ng anak nila na si Amber. "Jolan? Joan?" Pabulong na tawag ni Marie. Mayamaya ay bumangon si Joan na nagkukusot pa ng mata nito. "Bakit Miss Marie?" "Aalis tayo ng bahay ngayon—pupunta tayo ng mansyon—ngayon na. Huwag na kayong mahdala ng kahit na ano, diretso na kayo sa kotse ni Jolan." "Ha? O-opo—Jolan! Jolan gising!" Hindi pa naman nahimasmasan mula sa biglang pagkagising, ay kumalipas na ng bangon si Jolan, saka binalutan ng kumot si Amber. Nang magkita sina Marie at Iñigo sa lobby, sinigurado ni Iñigo na maayos ang lahat. "Let's go!" Wika ni Iñigo saka kalmadong lumabas ng bahay. "Hala! Anong nangyari? Bakit ganito?" Bulalas ni Joan nang makita ang itsura ng kotse ni Iñigo. "Sa kabilang kotse, Joan—Jolan." Wika ni Iñigo. Gamit ang bulletproof na sasakyan. Panatag si Iñigo na bumyahe patungong mansyon. Kaagad niya rin tinawagan ang ama na salubungin sila ng m
"This our plans, listen—" napatigil sa pagsasalita si Nining Atlas nang bigla na lang magsalita si Attorney Avil. "Teka! Anong plano? Hindi ba pwedeng pag-usapan na lang natin? Huwag na gagawa ng sketch-sketch na iyan?" Napasinghap ng hangin sa kawalan ang lahat nang hindi kaagad nakuha ni Attorney Avil ang sinasabi ni Ninong Atlas. Walang sketch o kung anong uri ng papel sa harapan nila—tanging sila lang mismo ang naroon. "Wait lang, ha?" saka hinila ni Iñigo si Attorney Avil papalayo sa mga nagkukumpulan. "Act with your profession Miss Renata—my family are here. Lawyer ka pa naman." Winaksi ni Avil ang kamay ni Iñigo. Nagtaray ang babae. "I know! I know! Sorry naman." Saka tinalikuran ni Avil si Iñigo. Nakapamewang si Iñigo na bumalik sa grupo sabay iling sa mga nakakaalam ng sekreto ni Avil. "Okay na? Pwede na ulit magsalita? This is serious topics, kaya makinig kayong lahat." Deklara naman ni Ninong Atlas sa lahat. Naupo ang lahat. Maliban kay Iñigo na nakatayo sa gilid ng ka
FEBRUARY 2025, MANILA PHILIPPINES "I'm coming, wife!" Paos ang boses na sabi ni Iñigo. Mabilis ang pagalaw nito sa itaas ng katawan ng asawa. "Sandali!" Niyakap ni Marie si Iñigo, saka umiba ng posisyon. Napangisi si Iñigo nang pumaibabaw si Marie sa asawa, saka pomosisyon ng upo at sumandig sa headboard ng kama. Nakasquat si Marie habang ang magkabilang braso ay nasa leeg ni Iñigo. Nang malapit na—pumwesto si Marie sa pagkakaupo, at saka binilisan ang galaw sa hita ni Iñigo. Hingal at pagod sabay yakap kay Iñigo nang matapos ang mga ito. Isang halik sa labi ang pinakawalan ni Iñigo kay Marie saka hinayaan muna ang asawa na makapagpahinga sa ibabaw ng katawan nito. Hindi man madalas nagagawa ng dalawa ang madalas na nagagawa noon—kahit papaano ay nagkakaroon pa rin ng oras at panahon ang dalawa sa isa't-isa. Dahil sa nakaka-stress na trabaho, kailangan din ng mag-asawa ang kaunting init sa katawan. "You're not using any contraceptive, right?" "Pills. Mas safe." "Why?"
EPILOGUE—PART TWO—DESTINED WITH YOU TAON 2025, MAY—PHILIPPINES Maganda ang mga ngiti ni Iñigo habang papalapit sa kanya ang babaeng minahal niya na simula pa noong una. Mayamaya, ang magandang ngiti ay napalitan ng luha; luha ng kagalakan. "You destined with me," mahinang sambit ni Iñigo. Nakikita niya ang batang Marie na humihikbi. "I'm so inlove with you." Aniya't nagpunas ng luha sa mga mata. "Pangalawang kasal mo na ito, ngayon ka pa talaga iiyak?" "Wala kang alam—" "May alam ako. May nagsabi sa akin—isa sa mga naging ka-klase mo noon—Marie is your first love. Bro, child abuse ginawa mo!" "She's already fifteen that time. Bata lang siyang tignan dahil hindi naman siya katangkaran." "Bata pa rin 'yun Benjo! Bente uno ka noon, kinse lang siya. Baka nga 'di pa nagdadalaga 'yun!" "Shut up will you? How about you? Akal mo ba hindi ko alam na nandito 'yung—" "Ipapakilala ko na siya mamaya kina Mom at Dad. Wala kang dapat na alalahanin." "Pssh!" Natigil lang ang us
EPILOGUE—PART ONE; THE PLOT TWIST TAON 2010, PHILIPPINES TWENTY-ONE YEARS OLD, IÑIGO ALCANTARA—FOURTH YEAR COLLEGE "Benjo, let's go to the café! You're leaving tomorrow—you can treat us to a free meal." "You guys can go—I'm leaving." "Hoy! Sandali naman! Wala man lang despedida diyan? Grabe ka naman sa amin Iñigo! Ang yaman-yaman ninyo tapos ayaw mo kaming i-libre! Tara na nga mga Par! Kung ayaw niyang ilibre tayo_e di libre natin sarili natin!" Hindi pinansin ni Iñigo ang mga ka-klase. Ang totoo ay lalapitan lang naman siya ng mga iyon dahil alam nila na mapera ang binata. Napabuga ng hangin sa kawalan si Iñigo saka umihis ng daan. Mayamaya ay napahinto siya nang may napansin batang babae na nakatungo at tahimik na humikhikbi. Akma niya sanang lapitan nang may lumapit na ginang sa batang babae. Nagulat na lang si Iñigo nang biglang sampalin ng ginang ang bata. Napayukom siya ng kamao nito't lalapitan sana nang biglang tumunog ang telepono niya. Napahinto siya sa paglal
APRIL 2025 PHILIPPINES "Case number 2025-PH-9090. I'll deliver the sentence. Despite the cruel nature of the crimes... and the clear evidence, the defendant made excuses that were imposible to believe, refuse to show remorse. The defendant, Lucio Salazar is sentenced to life in prison." Samo't saring reaksyon ang naririnig sa loob ng korte matapos bigyan ng panghabang buhay na pagkabilango si Lucio. Nag-ingay ang social media at maging ang media roon. Napasinghap ng hangin sa kawalan si Iñigo habang si Marie ay tahimik lang at nakatitig lang kay Lucio. Nang patayuin na siya ng mga warden—posas kaagad at saka siya inilabas ng korte. Binungad ng maraming media reporter sa labas ang salarin habang tulala na lang ito na naglalakad. "His family is here." Wika ni Iñigo. "Wala naman na magagawa ang pamilya niya kundi ang tignan na lang siya sa malayo." Salita din ni Marie. Nang lumingon si Lucio sa kinaroroonan nina Iñigo at Marie, saglit itong nagpaalam sa dalawang pulis na kakausapin
Gabi, at nasa St. Miguel Chapel inilamay ang abo ng ina ni Marie. Walang kamag-anak na pumunta—tanging sina Iñigo at ang pamilya niya ang pumunta para bigyan ng dasal. "Bukas na ihahatid ang ina mo, qala ka babg sasabihin?" Wika ni Iñigo. Umiling si Marie. "Wala." Saka siya naupo sa gilid at nakatitig lang sa puting banga kung saan naroon ang abo ng kanyanh ina. "Okay. " "Iñigo, huwag na kayong pumunta ng sementeryo—ako na bahala ang maghatid ng abo niya sa libingan ni Tiyo Oscar." "Marie, hindi ako papayag na ikaw lang—asawa mo ako at karapatan kong samahan ka. Huwag mong isipin na naging pabigat na ito sa amin dahil hindi ko naisip iyan. Kahit man lang sa huling hantungan ng ina mo, mabigyan siya ng magandang burol." Binalingan ni Marie si Iñigo. Paklang ngumiti at nagpasalamat sa asawa. "Maraming salamat sa inyong lahat. Kahit papaano nairaos din ang paglagay ng abo ni inay sa kanyang hulinh hantungan." "Walang anuman Marie, anak. Makapagpahinga na ng tuluyan ang nan
Nakatayo sa harapan ng pintuan; nagdadalawang isip kung papasok ba si Iñigo sa loob o hindi upang hikayatin ang asawang si Marie na dalawin ang inang si Ester. Mayamaya ay napalingon siya sa kanyang likuran nang may pumatong na kamay sa kanyang balikat—ang amang si Alfonso. Kauuwi lang galing ng ospital. "Dad? How are you? Kumusta si Kid?" "Stable na mga vital sign niya. Me and your Tito Viktor nauna nang umalis pero babalik iyon si Viktor dahil siya ang mag-aasikaso kay Kid habang nasa ospital pa ang pinsan mo. Ako naman may aasikasuhin akong kaso; 'yung salarin sa pananaksak kay Kid sa Boracay. Kailangan kong bumalik ng Boracay para makausap ang salarin." "Thank you so much Dad. I'm sorry I can not able to assist you. Marie's mom died last night; she's sick. Abd now I need convince her na puntahan namin." "Is that so? Sige, sent my condolences and flowers to her burial." "Yes, Dad. Ingat ka papunta roon—tumawag ka." "Suyuin mo 'yan nang nabisita niya ang nanay nito kahit
MANILA, PHILIPPINES—ALCANTARA RESIDENCE "Dahan-dahan—ang mga bata ipasok na ninyo sa kanilang kwarto. Naneng, tabihan mo muna si Amber, ha? Pasensya, masyado lang abala. Magoahinha ka na rin. Joan—Jolan, kung naguguyom kayo—idamay niyo na si Lili. Ako na bahala kina Tita Ana at Mommy. Ihahatid ko lang si Marie sa kwarto namin." Isa-isang nagsinuran sa mga sinabi ni Iñigo. Nakarating na sila sa mansyon ng Alcantara, at lahat ay pagod. Paglapag ng eroplano sa NAIA 4, dumiretso na kaagad ang tatlong magkapatid na sina Alfonso, Viktor, at Lemuel—kasama ang bunsong anak na si Caleb patungong ospital—maneho ni Manuel ang sasakyan. Sakay ng ambulansya, mabilis nailipat si Kid. "Iñigo magpahinga ka na rin muna. Alam namin na mas pagod ka dahil sa nangyari." Wika ng ina.. Tumango si Iñigo. "Yes, Mom. Magpahinga na kayo. Tita Ana, ayos lang po ba kayo? Bukas pupuntahan natin si Kid—sa ngayon mas kailangan mong magpahinga." "Maraming salamat Benjo. Sige na't papasok na rin ako ng kwarto
Kumalipas ng takbo si Iñigo nang makitang bumagsak si Marie. Dali-dali niyang kinarga ang asawa at patakbong inilabas kahit walang sasakyan; mabuti na lang may taxi na nakaabang kaagad kaya mabilis na naisugod ang asawa sa pagamutan. "I'll pay you later, Sir. I forgot my wallet. I'm sorry." "Ayos lang po Sir." Tinulungan ng driver si Iñigo na maisugod sa loob ng emergency room si Marie. "Nurse? Please, help my wife—she passed out." "This way Sir." Kaagad naman sila inasikaso ng nurse na nakaduty roon. Hindi umalis si Iñigo sa tabi ng asawa. Mamg matapos lagyan ng IV fluid si Marie ay hindi pa rin panatag si Iñigo dahil nha sa hindi pa nagigising ang asawa. "Sir, pwede na po si Ma'am ilipat ng kwarto." "Yes please, and I want VIP suite for my wife, if there is a chance?" "Sige po, Sir. Ito po ang application form. Paki-fill-up na lang then proceed na tayo sa kwarto ni Ma'am." "Thank you so much." Nag fill-up ng application si Iñigo. Nang matapos ay kaagad din na-aprobahan at sa
THREE HOURS AGO "Miss? I am Xyrine Marie Alcantara—ako 'yung nakausap ng management dahil sa cancelation ng wedding. Can I speak to the organizer and manager?" "Ah? Yes po. Hello po Ma'am Alcantara. Sasamahan ko na lang po kayo sa head office ng manager ng hotel." Napangiti si Marie. "Great! Ngayon na ba?" "Yes po Ma'am. One second po." Panay ang pagmamasid ni Marie sa kanyang paligid. Alam niyang delikado na lumabas dahil kay Lucio na nasa Boracay lang din naman. Payapa at mahinahon ang bawat torista at mga bisita ng hotel kaya panatag si Marie na walang may masamang mangyari. "Tara na po Ma'am?" Wika ng isang staff ng hotel at nauna na itong naglakad—nakasunod si Marie sa kanyang likuran. Pagdating ng dalawa sa harapan ng elevator saka naman nagsalita ang nasa tabi nilang lalaki—mikaniko ng elevator. "Out of service po muna mga magagandang Ma'am. Pasensya na po." "Matagal pa po ba iyan Kuya?" Salita ng babaeng staff. "Abutin pa po ng isang oras Ma'am—under maitena
BORACAY, PHILIPPINES "I'm asking you na huwag muna tayong lalayo sa area natin, as soon as possible," binalingan ni Iñigo si Marie. "Stay here. Xavier, Dad, Tito Viktor, and Tito Lemuel will come with me. Kid please look at them, okay? This is importante matter. I'm asking for your cooperation." Nasa lobby ng hotel ang buong pamilya. Maliban kay Manuel ay nauna na itong umalis—tumungo sa lugar na binigay ng Chief. Labis-labis man ang pag-aalala ng pamilya ni Manuel—sinisigurado naman ni Iñigo na ligtas ito. "I want to come with you guys, but it's better to stay here. Don't worry, I'll take care of them. Now, go!" Saad ni Kid. "Mag-iingat kayo." Nag-aalalang salita ni Marie. "Tumawag kayo kaagad kapag nahuli na siya." Sabi naman ng inang si Isabela. "Dong, ang habilin ko—" hindi natapos ang sasabihin ni Anastasia nang yakapin siya ni Lemuel. "Oo." Maiksing sagot nito. Napayakap na rin si Iñigo kay Marie bago sila tuluyan na umalis. Napabuga ng hangin sa kawalan si Marie