Akala ni Lara ay matatapos ang gabi nang hindi sila nagkakausap ni Miguel. Akala rin niya, malaya na siyang makakauwi matapos ang sayaw nila ni Reed Villareal. Pero ang hindi niya inasahan, on a surprise dance opportunity with the CEO, Lara would be picked to dance with him. Higit sa hiyawan, mga inggit na bulungan, mga tahasang panghuhusga, ay ang malakas na kabog ng dibdib ni Lara nang marinig ang pagtawag sa pangalan niya. Was that just a coincidence? Ayaw humakbang ng mga paa niya at pakiramdam niya nanlamig siya. Kaya si Migo na lang ang lumapit at naglahad ng palad nito sa kanya. "May I have this dance?" he asked, his eyes fixed on hers like a whirlpool ready to suck her to the depths of the sea. Wala sa loob na tinanggap niya ang kamay nito. Her eyes were wide as saucers as she felt that electric current again at the touch of his skin. "Why are you so surprised? Did you think I would let this night pass without dancing with my wife?" he whispered as they stopped in the c
She tasted blood. But Lara refused to cry. She reminded herself that she wasn't a cry baby. "Ouch," mahinang d***g niya nang dampian ni Miguel ng cold compress ang pisngi niya at sulok ng bibig niyang pumutok. Ang totoo, hindi naman siya nasaktan. Excuse niya lang iyon para bumitaw sa matiim na titig ni Miguel. She couldn't stand his stares. Napapaso siya. "I'm sorry," he said at in-adjust ang pressure sa pagdampi ng cold compress. "Ako na lang," sabi naman niya na kinuha iyon mula rito. Miguel sighed pero pumayag ito. Sakto ring dumating si Jaxen para sabihing nasa kabilang silid na sina Wendy, Leonie at Ashley. Tumayo ang asawa niya, he clenched his jaw while his eyes were murderous. Kinabahan si Lara. She hadn't seen him like that for a long time. Huling nakita niya ang ganoong itsura nito nang mamatay ang ate niya. Those revengeful gaze. "Migo," she called bago ito makalabas ng suite. "What are you going to do?" tanong niya nang tumigil ito para lingunin siya. Napalunok siy
Tanghali na nakauwi si Lara kinabukasan. Dinaig pa niya ang may hang over sa tindi ng sakit ng ulo niya. May dalawang rason kung bakit. Una, dahil maga pa rin ang pisngi niya. Yari yata sa bakal ang palad ni Wendy that almost twelve hours later, mahapdi pa rin ang sampal nito sa kanya. Nagkukulay violet na nga ang pisngi niya. Pangalawa at mas nagpapasakit sa ulo niya kaysa sa una, nagising siya kanina na nakayakap kay Migo. Mabuti sana kung tulog pa ito. Pero bukod sa hindi niya alam na natulog siyang katabi ito, Miguel was already wide awake and already doing business in his phone. Hindi raw ito gumalaw para hindi siya magising. Kaya nagtiyaga ito sa maliit na screen ng phone nito habang nakahiga dahil ang braso niya ay nakayakap sa dibdib nito banda. Dinaig pa niya ang nakainom ng isang pitsel ng purong kape sa kagyat na pagkagising ng diwa niya. Kung may mas i-aw-awkward pa bukod sa violet niyang mukhang nahaluan ng pamumula at buhok niyang mahihiya ang pugad ng ibon sa gulo,
"Leave application denied, Lara. Come to the office. My secretaries couldn't be gone all at the same time." 'Yon ang sagot ni Miguel sa email niya. Lara was hoping she could take a leave. Bahagya pa kasing namumugto ang mga mata niya at sa tingin niya hindi pa siya handang makita ulit si Miguel matapos niyang aminin sa sarili na mayroon siyang "slight" feelings para rito.Kahapon ay hindi na siya ulit lumabas ng silid niya at nagdahilan na lang siyang masama ang pakiramdam niya. Kahit noong puntahan siya ni Miguel sa silid niya ay nagkunwari siyang tulog. Muntik pa nga siyang mabuko sa pagpapanggap niya nang haplusin nito ang pisngi niya. Hindi naman ito nagtagal at nagbilin na lang kay Auntie Rosette na kasama nitong nagpunta sa silid niya na siguraduhing kakain siya sa tamang oras. Umalis na ito ng bahay pagkatapos no'n. Lara sighed. How could he approve Ashley and Leonie's leaves and deny hers? Napipilitang bumangon siya. Late na siya kung tutuusin pero walang gana pa rin ang
"Tasya, kausapin mo 'tong si Lara. Napakawirdo niya nitong mga nakaraang mga araw," sabi ni Chester habang kumakain sila sa isang restaurant. She went out with her friends para alisin sa isipan niya si Miguel. At dahil treat niya, hindi siya pumayag na sa bar sila magkita. "Why so?" Nagdikit ang mga kilay ni Tasya. "Is it still because you've already seen your guardian, Lara?" Nasamid siya bigla sa kinakain niya. She did tell Tasya about it, pero kay Chester hindi. How could she forget? Ah, malala na siya! Nagpunta nga pala siya kay Tasya noon pagkatapos ng unang pagkikita nila ni Miguel and she mentioned the partial truth to her. But over the confused days that followed na si Chester ang available na hingahan niya ng sama ng loob while concealing the truth, na-mix up na rin niya ang mga detalye sa utak niya.At ngayon ay mukhang magigisa pa siya for not being fairly truthful to both of her best friends. "Nakita mo na si Mr. Villareal? Akala ko ba, nakakausap mo lang?" Gulat na t
"What's the problem, Lara? It's past one AM, don't tell me you're leaving at this hour?" Nangungusot ng mga mata nito na tanong ni Tasya. "Miguel is downstairs," nagpapanic na hinagilap niya ang mga gamit niya. Hindi siya makapaniwala na pupuntahan siya ro'n ni Migo. How ever did he know Tasya's address? Ah, malamang ay nakuha nito kay Auntie Rosette. The latter knew her friends and their respective addresses.But for Migo to bother to come and get her at the dead of the night? Why? "But why do you look so scared?" Naguguluhang pinanood siya ni Tasya."I'll explain later, or tomorrow. Got to go, Tash!" Hindi na niya narinig ang sagot ng kaibigan niya dahil patakbo na niyang tinungo ang pintuan. She hurried to the elevator and hit the down button many times as if it would hasten the lift going up. Nasa ground kasi ang tatlong elevators. Dahil disoras na at wala na masyadong gumagamit, mabilis namang umakyat ang isang elevator. Malapit na siya sa ground floor nang matauhan siya. B
Sabog ang utak ni Lara pagkatapos. Hindi niya maintindihan ang inasal ni Miguel. After he dragged her from the lift to his extravagant lavishly looking unit, bigla naman siya nitong binitawan, huminga nang malalim at nag-sorry sa kanya.Mukha pa rin itong galit. Pero hindi na katulad kanina. Lara, on the other hand, was still at a loss for words. Nakatingin lang siya kay Miguel na parang tulala."I'm sorry," ulit nito. "I didn't mean to scare you like that." Scare her? Hindi siya natakot. She just felt a little bit weird? Nang halos dumikit ang mukha nito sa mukha niya, she had the urge to close their distance. With a kiss, perhaps? So she wasn't scared… Nabigla pero hindi siya natakot.Sa naisip ay napahiya siya sa sarili niya. Why would she think of kissing him? "I lost it. I didn't—""Do you live here?" She asked, clearing her throat to change the awkward atmosphere. Not wanting to hear him say sorry further.All she wanted was to let him know it was okay. "I do.""It's beautif
"Happy birthday, Lola," bati ni Miguel sa seventy years old na si Cordelia, sabay halik sa pisngi ng matanda. "Miguel, akala ko ay hindi ka na darating," masuyong yumakap ang Lola niya sa kanya, earning ugly reactions from their big family."Pwede ba naman iyon, Lola? Na-late lang ako dahil may importante pa akong pinuntahan. But I won't let this day pass without seeing you on your birthday.""Alam na alam mong ikaw ang pinakahihintay ko tuwing kaarawan ko." The old woman smiled and caressed his cheek lovingly.Ngumiti siya. His grandmother's smile would always be enough para kahit wala ng ibang masaya sa presensya niya sa salo-salong iyon ay ayos lang sa kanya. The Villareal matriarch's birthdays had always been celebrated privately since the death of her husband, Simeon Villareal, almost ten years ago. Kaya sa araw na iyon, pamilya lang nila ang nasa malaking mansyon ng mga Villareal. But theirs wasn't a small family since nasa ikaapat na henerasyon na sila na naroroon. "Can we