"Leave application denied, Lara. Come to the office. My secretaries couldn't be gone all at the same time." 'Yon ang sagot ni Miguel sa email niya. Lara was hoping she could take a leave. Bahagya pa kasing namumugto ang mga mata niya at sa tingin niya hindi pa siya handang makita ulit si Miguel matapos niyang aminin sa sarili na mayroon siyang "slight" feelings para rito.Kahapon ay hindi na siya ulit lumabas ng silid niya at nagdahilan na lang siyang masama ang pakiramdam niya. Kahit noong puntahan siya ni Miguel sa silid niya ay nagkunwari siyang tulog. Muntik pa nga siyang mabuko sa pagpapanggap niya nang haplusin nito ang pisngi niya. Hindi naman ito nagtagal at nagbilin na lang kay Auntie Rosette na kasama nitong nagpunta sa silid niya na siguraduhing kakain siya sa tamang oras. Umalis na ito ng bahay pagkatapos no'n. Lara sighed. How could he approve Ashley and Leonie's leaves and deny hers? Napipilitang bumangon siya. Late na siya kung tutuusin pero walang gana pa rin ang
"Tasya, kausapin mo 'tong si Lara. Napakawirdo niya nitong mga nakaraang mga araw," sabi ni Chester habang kumakain sila sa isang restaurant. She went out with her friends para alisin sa isipan niya si Miguel. At dahil treat niya, hindi siya pumayag na sa bar sila magkita. "Why so?" Nagdikit ang mga kilay ni Tasya. "Is it still because you've already seen your guardian, Lara?" Nasamid siya bigla sa kinakain niya. She did tell Tasya about it, pero kay Chester hindi. How could she forget? Ah, malala na siya! Nagpunta nga pala siya kay Tasya noon pagkatapos ng unang pagkikita nila ni Miguel and she mentioned the partial truth to her. But over the confused days that followed na si Chester ang available na hingahan niya ng sama ng loob while concealing the truth, na-mix up na rin niya ang mga detalye sa utak niya.At ngayon ay mukhang magigisa pa siya for not being fairly truthful to both of her best friends. "Nakita mo na si Mr. Villareal? Akala ko ba, nakakausap mo lang?" Gulat na t
"What's the problem, Lara? It's past one AM, don't tell me you're leaving at this hour?" Nangungusot ng mga mata nito na tanong ni Tasya. "Miguel is downstairs," nagpapanic na hinagilap niya ang mga gamit niya. Hindi siya makapaniwala na pupuntahan siya ro'n ni Migo. How ever did he know Tasya's address? Ah, malamang ay nakuha nito kay Auntie Rosette. The latter knew her friends and their respective addresses.But for Migo to bother to come and get her at the dead of the night? Why? "But why do you look so scared?" Naguguluhang pinanood siya ni Tasya."I'll explain later, or tomorrow. Got to go, Tash!" Hindi na niya narinig ang sagot ng kaibigan niya dahil patakbo na niyang tinungo ang pintuan. She hurried to the elevator and hit the down button many times as if it would hasten the lift going up. Nasa ground kasi ang tatlong elevators. Dahil disoras na at wala na masyadong gumagamit, mabilis namang umakyat ang isang elevator. Malapit na siya sa ground floor nang matauhan siya. B
Sabog ang utak ni Lara pagkatapos. Hindi niya maintindihan ang inasal ni Miguel. After he dragged her from the lift to his extravagant lavishly looking unit, bigla naman siya nitong binitawan, huminga nang malalim at nag-sorry sa kanya.Mukha pa rin itong galit. Pero hindi na katulad kanina. Lara, on the other hand, was still at a loss for words. Nakatingin lang siya kay Miguel na parang tulala."I'm sorry," ulit nito. "I didn't mean to scare you like that." Scare her? Hindi siya natakot. She just felt a little bit weird? Nang halos dumikit ang mukha nito sa mukha niya, she had the urge to close their distance. With a kiss, perhaps? So she wasn't scared… Nabigla pero hindi siya natakot.Sa naisip ay napahiya siya sa sarili niya. Why would she think of kissing him? "I lost it. I didn't—""Do you live here?" She asked, clearing her throat to change the awkward atmosphere. Not wanting to hear him say sorry further.All she wanted was to let him know it was okay. "I do.""It's beautif
"Happy birthday, Lola," bati ni Miguel sa seventy years old na si Cordelia, sabay halik sa pisngi ng matanda. "Miguel, akala ko ay hindi ka na darating," masuyong yumakap ang Lola niya sa kanya, earning ugly reactions from their big family."Pwede ba naman iyon, Lola? Na-late lang ako dahil may importante pa akong pinuntahan. But I won't let this day pass without seeing you on your birthday.""Alam na alam mong ikaw ang pinakahihintay ko tuwing kaarawan ko." The old woman smiled and caressed his cheek lovingly.Ngumiti siya. His grandmother's smile would always be enough para kahit wala ng ibang masaya sa presensya niya sa salo-salong iyon ay ayos lang sa kanya. The Villareal matriarch's birthdays had always been celebrated privately since the death of her husband, Simeon Villareal, almost ten years ago. Kaya sa araw na iyon, pamilya lang nila ang nasa malaking mansyon ng mga Villareal. But theirs wasn't a small family since nasa ikaapat na henerasyon na sila na naroroon. "Can we
"What did you find out about Chester Salas?" tanong niya agad kay Jaxen nang dumating siya sa opisina nang sumunod na araw. "His family owns a textile company, Sir. Currently, siya ang Vice President ng Operations. His friendship with Mrs. Villareal dates back when they were still in high school. So, they were really close—""Stop," inis na pigil niya. "I didn't tell you to validate their relationship to me." "Sorry, Sir," tugon naman nito na iniabot na lang sa kanya ang envelope na hawak nito na naglalaman ng mga impormasyon ni Chester Salas.Hindi niya maintindihan ang pangangailangan niya sa mga iyon. For future use, perhaps? Ang alam lang niya, mabigat ang loob niya sa lalaki. How dare he touch his wife? 'Kailan?' His mind asked him. Noong lasing ito at inaalalayan ito ni Lara? That was the only time he'd seen him together with his wife. At mukhang wala pa ito sa tamang huwisyo dala ng kalasingan. And yet, something inside him wanted to break his face for being that close to
Lara missed Migo. Pero sinisikil niya ang damdamin. Para maabala at makalimot, kung anu-ano ang ginagawa niya. Pumunta siya sa orphanage at nagdala ng supplies. Nakipag-interact siya sa mga bata ro'n. But at the end of the day, umuwi pa rin siyang malungkot. Tinulog na lang niya dahil wala naman siyang makausap tungkol sa nararamdaman niya. Nang sumunod na araw, hindi na niya makayanan ang guilt na nararamdaman niya for feeling something for Migo. Kaya naman nagpunta siya sa puntod ni Lena at paulit-ulit na nag-sorry. "Hindi ko sinasadya, ate!" iyak niya. "Hindi ko pa naman siya mahal. I mean, I've always loved him as a kuya. But lately, I'm thinking about him more than I should. I'm confused. I don't want this. Sorry, ate Lena!" Nakaupo lang siya sa harapan ng puntod nito, nakabaon ang mukha sa dalawang tuhod na yakap naman niya. "I feel so bad… I'm an awful sister to you, ate! I promise you, I won't let this feeling grow. I can't hurt you, ate. I don't want to hurt you!" She s
“What?! Do you think you can get away from this? I am telling you, you will regret doing this to me.”“Thanks for your concern, Lara. Pero maniwala ka, hindi namin kailangan ang paalala mo,” tugon nitong binitawan siya habang may kinukuha sa bag nito.“Ashley, Leonie, stop this. I can give you back your jobs and forget you’re in this sh*t with that crazy woman,” subok niyang pakikipagnegosasyon sa dalawang dating katrabaho.“Who are you to do that, Lara? Hindi ako naniniwala na kaya mo,” saad ni Ashley. Bago siya makapag-explain, muli siyang hinatak ni Wendy sa buhok at walang pasabing binusalan ang kanyang bibig ng scar nito. Pilit niyang iniiwas ang ulo pero sa huli, wala rin siyang nagawa.“Let’s go, girls. The money will arrive any moment now,” yakag nito sa dalawang kasama na nakangising pinapanood ang panlalaki ng mga mata niya.Like what?! Iiwanan siya ro’n? “Sa kabilang building kami makikipagkita sa sugar daddy mo, Lara,” sabi pa ni Wendy sa kanya. “Now, enjoy your final ni