“What?! Do you think you can get away from this? I am telling you, you will regret doing this to me.”“Thanks for your concern, Lara. Pero maniwala ka, hindi namin kailangan ang paalala mo,” tugon nitong binitawan siya habang may kinukuha sa bag nito.“Ashley, Leonie, stop this. I can give you back your jobs and forget you’re in this sh*t with that crazy woman,” subok niyang pakikipagnegosasyon sa dalawang dating katrabaho.“Who are you to do that, Lara? Hindi ako naniniwala na kaya mo,” saad ni Ashley. Bago siya makapag-explain, muli siyang hinatak ni Wendy sa buhok at walang pasabing binusalan ang kanyang bibig ng scar nito. Pilit niyang iniiwas ang ulo pero sa huli, wala rin siyang nagawa.“Let’s go, girls. The money will arrive any moment now,” yakag nito sa dalawang kasama na nakangising pinapanood ang panlalaki ng mga mata niya.Like what?! Iiwanan siya ro’n? “Sa kabilang building kami makikipagkita sa sugar daddy mo, Lara,” sabi pa ni Wendy sa kanya. “Now, enjoy your final ni
Lara didn’t die. Hindi niya alam kung magiging thankful ba siya o ano. Because one moment when she thought she was already catching her breath, she was already prepared to see Lena again. But then she heard Miguel’s voice, pulling her back to her senses.Stay with me, he said. After more or less twenty-four hours, Lara woke up from her sleep in a hospital. Si Auntie Rosette ang una niyang nakita na mangiyak-ngiyak pang nagkamalay na siya. Tumawag ito ng Doktor na agad din naman siyang tiningnan. “Tinakot mo kaming lahat,” sabi nito pagkaraan. “Natakot din po ako,” amin niya. Totoo naman ‘yon, she really thought she wouldn’t make it alive. “Is my wound that bad?” tanong niyang napatingin sa nakabalot at naka-immobilizer na braso.“Nag-undergo ka ng surgery. Mabuti at naagapan pang hindi mauwi sa amputation ang braso mo. Maliban sa muntik na ng mawala sanhi ng blood loss, maayos na ang lagay mo ngayon," tugon ni Auntie Rosette na humihikbi. "'Wag na po kayong umiyak. Heto nga at bu
Lara was discharged from the hospital after three more days. Sa loob ng tatlong araw na 'yon, doon natutulog si Migo. May pagkakataon pa nga na nagising siyang nasa kalagitnaan pala ito ng isang online business conference. Pumili na lang ito ng background na hindi mahahalatang nasa ospital ito. Ito pa nga ang nag-sorry sa pag-aakalang nagising siya gawa nang pakikipag-usap nito. She shook her head and just watched him silently, …and admiringly.Miguel was a busy man. At naappreciate niya na nag-effort pa rin itong bantayan siya kahit sa gabi na itutulog na lang sana nito nang maayos matapos ang busy nitong araw sa opisina. He told her not to worry about him. But did he know that she wasn't worrying about him? She was worrying for herself. For her vulnerable heart that was slowly but surely falling in love with her husband. "When you need anything, just call Rosette. Alright? 'Wag mong pwersahin ang sarili mong magkikilos," bilin ni Migo na hinatid siya sa silid niya. "May paa nam
Hindi na nagkaroon sina Lara at Tasya ng pagkakataon na makapag-usap. Pinalayas na kasi ni Migo ang kaibigan niya after dinner. Hindi naman literal, pero sinabi ng asawa niyang late na at kailangan na niyang magpahinga. And Tasya being sensitive enough, nagpaalam na ito sa kanya at nagsabing tatawag na lang kinabukasan.Hindi tuloy malaman ni Lara kung magpapasalamat ba siya dahil naligtas siya pansamantala sa question and answer portion with Tasya o maiinis dahil nagdedesisyon si Migo para sa kanya.But she couldn’t argue with him kaya nanahimik na lang siya kahit sana gusto niya itong sitahin sa pagsusuplado sa kaibigan niya.“I need to fly to New York tomorrow,” sabi ni Migo habang paakyat sila sa second floor kung saan naroon ang silid niya. “I’ll be gone for two weeks straight.” “Hmn,” tanging nasambit niya. Nalungkot siya sa loob niya pero tulad ng lagi niyang tinatatak sa isipan niya, ang bawat pagkakataong hindi sila magkikita ni Miguel ay makabubuti para sa kanya. Mas mahira
It had been a week since Miguel left for New York. Batong-bato na si Lara. Si Tasya naman ay hindi na niya nakausap dahil nabusy rin ito sa trabaho. Ang nurse na hinire ni Migo kahit hindi kailangan ang kinakausap niya lagi. Naipakwento na nga niya ang buhay nito. Malapit na rin niyang makabisado ang relationship issues nito sa boyfriend nito.Kapag gusto naman niyang matulog, pinagce-cellphone na lang niya ito sa tabi. Sa totoo lang, wala naman talaga itong ginagawa. Mapagbigyan na lang si Migo kaya pinabayaan na lang niya.Her life was becoming boring with each passing day. With her injured arm, she doubted that her life would be back to normal soon. Pero naiinip na siya.Kaya naman nang tumawag si Tasya nang sumunod na Linggo, gano’n na lang ang saya niya na makakwentuhan ito. Sayang hindi rin nagtagal dahil sa larawang pinadala nito."Nakita ko si Mr. Villareal kasama ang magandang babae na iyan," sabi pa ni Tasya na ka-video call niya. Lara was staring at the photo of Miguel and
For the longest time, Miguel had maintained a private life. Walang maski anong litrato nito ang makikita online. But in just one night, the internet feasted with the news that he was getting married. And several hours later, nothing was done to take it off. Kaya naniniwala si Lara na totoo ang balita. She knew Migo, he could easily remove the news if he wanted to. But he didn't. "Madam, ano ba kasing iniiyak mo?" tanong ni Nurse Beth na bagamat nag-aalala na ang tinig, mayroon pa rin iyong bahid ng kuryusidad. "Hinahanap ka na ni Auntie Rosette. Mamaya umakyat na 'yon dito. Parang 'di siya naniniwala sa akin na tinatamad ka lang bumaba eh," dagdag nito.Ayaw niya kasing magpakita kina Auntie Rosette at Uncle George na gano'n ang itsura niya. Kaya nautusan niya ang Nurse na mag-alibi para sa kanya.Kanina pa nga rin siya nito pinipilit kumain. Pero wala talaga siyang gana. Wala siyang ibang maramdaman kundi sakit. Mistula na lang siyang naghihintay ng sintensya niya. Maybe Migo wil
"Tasya has got nothing to do with the pictures, Miguel. Don't make my best friend suffer for something that she didn't do."Lara pressed the send button and sighed heavily. Para siyang sinasakal sa ginawa niya. Ayaw niyang mag-initiate ng confrontation kasi hindi pa naman siya nito tinatawagan tungkol sa balitang kinasasangkutan nito.She just hoped na sana maging klaro ang intensyon niya. That she messaged him first for Tasya's sake and not because she wanted an explanation from him about his affairs. Halos tumalon palabas ang puso niya nang tumunog ang phone niya. She received a reply from Miguel. "I know what I am doing, Lara." Muli siyang napahugot nang malalim na buntong hininga. Nilingon niya si Tasya na kagat-kagat ang ibabang labi nito habang hinihintay ang sasabihin niya. "I have to go now, Tasya. I promise you that I'll do everything I can," paalam niya sa kaibigan. Kailangan niyang kausapin si Miguel. Hindi message o email. Kung hindi man personal dahil nasa New York pa
They didn't talk about Meredith Jones. But Miguel's words were enough for Lara to put her mind at ease. He told her not to believe the news. That meant it wasn't true. Later that evening, Tasya called to thank her. Naayos na raw ang problema at wala na ang mga threats mula sa kanilang investors na mag-pull out. "I owe you, Lara," humihikbi pa rin si Tasya. "What will I ever do without you? Paano na kung hindi kita kaibigan tapos napasok ako sa gulo na 'to? Saan ako pupulutin kapag pinalayas ako ng mga magulang ko?" "That's what you get for trusting so easily," paninisi naman ni Chester. Kasama nila ito sa video call. At hindi nito itinago ang disappointment sa kaibigan nila. "Chester!" Pinandilatan ito ni Lara ng mga mata. "Don't blame her anymore!""Tama naman kasi siya," sabi naman ni Tasya. "I'm sorry for dragging you in my mess, Lara." "Wala 'yon. Okay na. Be careful next time, alright? Baka sa susunod, ikaw na ang mapahamak." "Listen to Lara, Tasya. At bawas-bawasan mo ang