Chapter 5

Third Person POV

“Krriinggg…”

Agad sinagot ni Diana ang telepono pagkatapos niyang mabasa na si Jade ang tumatawag.

“Jade, please help me.” Agad naiyak si Diana nang marinig ang boses ng kaibigan sa kabilang linya.

“Sis, kagagaling ko lang sa inyo. Ano ba’ng nangyari? Totoo ba yung text mo?” Ang tanong ni Jade na halatang nagulat sa nabalitaan.

“Oo, seryoso. Buntis ako, Jade. Dinadala ko ang magiging anak namin ni Ryan. Pero gusto ni Dad na magpa-abort ako. Nag-usap sila ni Dr. Martel and after three days, ooperahan daw ako. I don’t want to kill my baby, please Jade ikaw lang ang makakatulong sa akin.”

Kahit umiiyak, pilit hinihinaan ni Diana ang boses dahil baka may makarinig na iba. Halos malunod ito sa sariling pinipigilang luha.

“What the fuck Diana? I can’t believe it. Ano bang sabi ni Tita? Hindi man lang ba siya tumutol?” Tanong ni Jade.

“No. Wala akong kakampi dito. Mom agrees with Dad. Plantsado na lahat. Kakilalang doktor daw ni Dr. Martel ang magsasagawa ng operasyon.”

Natahimik pansamantala si Jade bago muling nag-usisa. “Nalaman mo ba ang eksaktong araw o kung saang ospital gagawin?”

“Hindi nabanggit ni Doc. Basta babalik daw siya para kunin ako. Jade, gusto kong tumakas dito. Can you help me?” pagsusumamo ni Diana.

Muling tumahimik ang kabilang linya. Parang nakakabingi ang katahimikan, at kinabahan si Diana sa maaaring implikasyon nito. Maaring ayaw na siyang tulungan ng kaibigan sa pagkakataong ito.

Parang dinudurog ang puso ni Diana sa tagal ng tugon ni Jade sa tanong nya. Tiningnan pa ni Diana ang cellphone at baka naputol na ang koneksyon, pero ongoing pa rin ang call.

“Jade…”

Napahagulgol na lang sya. Mukhang nag-aalinlangan ang kaibigan na tulungan sya. Sino ba naman ang hindi mag-aatubili?

Kapag kasi tinulungan siya nito, ay parang kinalaban na rin nito ang buong angkan niya. Magkakaroon sigurado ng lamat ang matibay na samahan ng pamilya Adler at Miller.

Mabigat na desisyon ito, kahit pa sabihing matalik silang magkaibigan.

“Jade, I’m sorry if I’m putting you in a tight spot. Maiintindihan ko kung ayaw mo nang makialam sa problema ko. But I’m just hoping… you’d still be there for me for the last time, please.”

Kahit natatakot na marinig ang pagtanggi ni Jade, tinangka pa rin ni Diana na kumbinsihin ang kaibigan. Parang mawawalan na siya ng pag-asa, pero hinintay pa rin nyang magsalita ito.

Nakakuyom ang kanyang mga kamay na inihanda ang sarili sa tsansang ito’y mabigo.

Mga ilang minuto pa bago marinig nitong nagsalitang muli ang kaibigang si Jade.

“Ano ka ba? Of course, tutulungan kita.” Kahit medyo worried ang boses, ay nagawa pa rin ng kaibigan nyang tumawa.

“Galing kasi ako sa sala at maraming tao doon. Ayokong may makarinig sa usapan natin, kaya umakyat muna ako dito sa kwarto,” dagdag pa nya.

“Sa dami ng pinagdaanan natin, you can always count on me. Para na tayong magkapatid. Ayokong mapahamak ka, pati na ang baby mo. I’ll be waiting for your child to call me Tita. We’ll definitely save your baby. I’m on your side, no matter what.”

Parang nabunutan ng napakalaking tinik si Diana sa narinig at mas lalo pang humagulgol. Nagkaiyakan silang dalawa.

Matapos ang mahaba-habang iyakan, kumalma na ang magkaibigan at sabay na bumuo ng plano. Marami ang mga balakid, kaya seryoso ang naging usapan nila.

“Hindi ko kayang gawin ito nang mag-isa, Diana. Magpapatulong ako kay Troy. H’wag kang mag-alala, katulad ko, parang kapatid din ang turing nya sa iyo. Mapagkakatiwalaan natin sya.” Sabi ni Jade.

“Okay.” Tumango si Diana, tanda ng pagsang-ayon nito.

“So, after ng usapan nating ito, pretend that you’ve never talked to anyone, especially me. It’s better if you act obedient in the next few days. Ako naman, I’ll make an excuse on my end, para hindi sila maghinala kung bakit hindi ako nagagawi sa inyo. And don’t’ forget to delete our chats and never turn on the phone from here on. Don’t worry, trust us. Mag-aantay kami ni Troy sa labas.”

“Anything else I should do?” Tanong ni Diana.

“Magpalakas ka. Kumain nang mabuti. If we manage to pull it off, kelangan nating agad na lumayo. And expect na hahanapin tayo ng pamilya mo at hahabulin nila tayo hanggang sa dulo ng mundo. We need to prepare ourselves. You understand that, right?”

Napabuntong-hininga si Diana at pilit na pinatatag ang sarili.

“I understand, Jade. See you then. Thank you and I love you, sis.”

Pagkatapos ng kanilang pag-uusap ay ibinaba na ni Diana ang tawag at binura ang mga chat messages sa telepono. Kaagad din nyang pinatay ito at tinago sa sulok kung saan walang makakapansin.

----

Mabilis na dumaan ang dalawang araw. Tahimik lang na sinusunod ni Diana ang ipinag-uutos ng mga magulang nya. Hindi naman nagtaka ang mga ito sa pagiging masunurin nya. Marahil ay naisip ng mga ito na tinanggap na ng anak ang gagawing pagpapalaglag sa ipinagbubuntis nito.

Sinunod rin ni Diana ang pinagbilin ni Jade. She didn’t forget to eat well dahil kailangan nyang manatiling malusog para sa baby nya. Bukod pa dito ay pilit nyang iwinawaksi ang labis na pag-aalala upang makapagpahinga ang katawan nya at magkaroon ng sapat na lakas para sa napipintong pagtakas.

Hindi rin nya nakalimutang magdasal. Kahit hindi siya relihiyoso, ay halos oras-oras syang nagdadasal para sa ikatatagumpay ng plano nila ni Jade.

Sina Jade at Troy naman ay abala rin sa pagtupad ng mga napagkasunduan nila ni Diana. Una ay ang pagkalap ng malaking halaga. Dahil nga sa maikli ang panahon at walang sapat na preparasyon, humigit kumulang tatlong-daang libo lang ang nalikom nilang salapi.

Pero inipon rin ni Jade ang lahat ng mga mamahalin nyang alahas na maaari nyang dalhin. Kung magkagipitan man ay may maisasangla ito kung saka-sakali.

Handa na sila, ang kailangan na lang ay maghintay kung kailan darating si Dr. Martel para dalhin si Diana sa ospital.

Dumaan pa ang isang araw bago tumawag kay Troy ang kanyang pinagkakatiwalaang alalay na nakamanman sa mansion ng mga Miller.

“Boss, andito na ang doctor,” ang sabi ng nasa kabilang linya.

“Ate Jade, tara na. Dumating na daw si Dr. Martel.”

Agad silang pumunta sa garahe at pinaandar ni Troy ang nakaparadang kotse. Sumakay sa passenger seat si Jade na may bitbit na maliit na bagahe. Hindi gaya ng nakasanayang sports car, isang ordinaryong kotse lamang ang dala ni Troy ngayon. Pero mabilis itong patakbuhin at siniguradong walang aberya sa makina.

Ang mahalaga ay peke ang rehistro nito, kaya kahit kailan pwede itong idispatsa nang hindi sila matutunton ng kahit sino.

Mula sa wireless Bluetooth earphones na suot ni Troy ay naririnig niya kung anong direksyon ang tinatahak ng sasakyang lulan si Diana. Pasikreto kasing nakasunod ang alalay nya sa mga ito.

Mabilis niyang pinatakbo ang kotse at hindi nagtagal ay nakasunod na rin sya sa target na sasakyan.

“Good job,” ang sabi nito sa alalay. “Bumalik ka na sa Night Blues bar at ihanda mo na ang alibi ko.”

Medyo matagal ang naging biyahe. Hindi na nagtaka si Troy. Bawal nga naman ang abortion. Isa itong malpractice, at hindi ito pwedeng gawin sa mga malalaki at pamosong ospital.

Then, nakita nilang huminto ang sasakyan sa isang two-storey na ospital na medyo luma na. Hindi ito kilalang ospital at parang mababa ang standard, which is good, dahil malaki ang chance na mahina ang security protocols nila.

Mas madaling maipupuslit palabas si Diana kapag nagkataon.

Habang naghihintay sa loob ng kotse si Troy ay agad namang pumasok si Jade ng ospital. May suot itong face mask at baseball cap para hindi ito makilala. From a safe distance, nakasunod lang siya kung saan dadalhin si Diana.

Mabuti na lang at nag-kunwaring masunurin si Diana nitong tatlong araw na nagdaan. Naging kampante ang mga Miller at ang mama lang ni Diana ang sumama sa kanya sa ospital.

Iniwan muna nila sandali sa isang nurse si Diana na agad nagsagawa ng standard procedural tests sa dalaga. Pagkatapos ay palihim na dinala ni Dr. Martel si Mrs. Miller sa opisina ng doktor na magpe-perform ng operasyon.

Dito na nakahanap ng tyempo si Diana.

“Excuse me, miss. Pwedeng sandali lang? Ihing-ihi na kasi ako eh. Saan ba ang comfort room nyo dito?” Nakangiti at magalang na tanong ni Diana.

Hindi naman tumanggi ang nurse sa pakiusap ng magandang dalaga. Pagkatapos marinig ang direksyon ay umalis na agad si Diana. Pagkapasok na pagkapasok niya sa C.R. ay agad sumunod si Jade sa kanya. May dala itong malaking jacket at isang itim na face mask na agad pinasuot nya sa kaibigan.

Hindi na sila nag-aksaya ng panahon. Agad silang lumabas ng ospital, pumasok sa nakaabang na kotse na agad umarangkadang umalis.

“Jade… Troy… Thank you.” Ang maluha-luhang sambit ni Diana sa dalawa.

Mahigpit siyang niyakap ni Jade na nagsimula na ring umiyak. Si Troy naman ay nakatingin lang sa rearview mirror nang nakangiti. Halatang nakahinga na ito nang maluwag.

After 20 minutes ay pumasok ang kotse sa isang bakanteng warehouse. Dito ay may nakahandang white SUV na gagamitin nina Jade at Diana para makalayo.

Mas magara ang itsura nito, at this time, hindi na peke ang rehistro. Baka kasi maharang sila sa isang checkpoint sa daan, at least hindi sila ma de-delay dahil kumpleto sa papeles ang sasakyang gamit nila.

“This is where we part, mga ate. I wish I could do more, pero siguradong mabibisto nila na may kinalaman ako sa pagtakas nyo if hindi pa ako umalis. Mag-ingat kayo sa daan.”

Pagkatapos ng mahigpit na yakapan ay inabot na ni Troy ang susi ng SUV kay Jade. Ito ang magmamaneho ng sasakyan.

“Go!” Ang senyas ni Troy sa kanyang pinsan sabay bukas ng gate. Agad humarurot ang SUV sa daan sabay bumusina ng malakas.

---

Meanwhile, halos halughugin na ng pamilya Miller ang buong ospital nang malaman nilang nawawala si Diana.

Maging ang ama ni Diana na si Gregory Miller ay naalarma sa nangyari at lumiban pa ito sa isang importanteng business meeting para lang personal na pumunta ng ospital.

“Ano ka ba naman Helena? Ang simple lang ng dapat mong gawin, ang bantayan ang anak mo, hindi mo pa magawa nang maayos?!” Ang galit na wika nito sa maluha-luha nitong asawa.

“Hindi ko naman kasi inaasahan na mangyayari ito. Paano na? Honey, anong gagawin natin?”

Hindi na pinansin ni Mr. Miller ang asawa. Bagkus ay itinuon nito ang atensyon kay Dr. Martel.

“So, hinanap nyo na ba sa buong ospital si Nadia?” tanong nito sa doktor.

“Oo, maging lahat ng mga private offices. Pero wala pa rin ni anino ng anak nyo.”  Tagaktak ang pawis ng doktor na halatang sumama rin sa paghahalughog.

“May nakita ba kayo sa mga CCTV?”

Medyo hilaw yung ngiti ni Dr. Martel na nagpaliwanag. “Medyo luma na kasi itong ospital. In fact, malapit na itong magsara dahil sa mababang standards. Ito ang pinili ko kasi, alam nyo na, maselan ang operasyon na plano nating gawin at dapat walang bakas ng pagpunta natin.”

“So ibig mong sabihin, walang gumagana ni isa man lang sa mga CCTV cameras dito?” Nakakunot ang noo ni Mr. Miller at iginala ang mga mata sa iilang camera sa kisame ng ospital.

“Mga walang silbi!” Galit nitong sabi sabay labas ng telepono nito. “Mr. Sanders, pumunta ka rito sa Southern Care Hospital. Dalhin mo ang buong team, ngayon na!”

---

“Saan ang destinasyon natin, Jade?” tanong ni Diana habang binabagtas nila ang kahabaan ng Maharlika Highway.

“Sa port area ng kabilang bayan. From there sasakay tayo ng ferry patungong timog. Then lilipat sa isang maliit na barko papuntang karatig-bansa,” sagot ni Jade.

“Hindi tayo didiretso sa airport?”

“No. Mas madali tayong matutunton dahil mahigpit ang security procedures sa mga paliparan. At kailangan pa nating magtanggal ng face mask to show our face bago mag onboard sa eroplano. Masyadong risky, Diana. Kaya tutungo tayo sa malayong port, mas may chance tayong makalayo doon nang ligtas.”

Pagkatapos magsalita ni Jade ay tumunog ang dalang cellphone niya. Bagong telepono ito at numero lang ni Troy ang nakalista sa contacts nito.

“Diana, basahin mo ano ang sabi ni Troy.”

“Ano ito? Airline tickets for us?” Ipinakita ni Diana kung ano ang nakasulat sa message.

Tumango si Jade at sinabing parte ito ng plano nila ni Troy. He would book airline tickets for the two women, exactly to confuse the people who were chasing after them.

Magkukumahog silang hanapin sila sa airport, when in fact ay papunta sila ng pier at sasakay ng ferry papuntang South.