Naalala ni Hannah na si Aldred nga pala ang nagbayad ng kanyang phone bill noong siya ay bata pa. Gusto kasi niyang gamitin ulit ang lumang cellphone ng kanyang tatay noon at nahihiya naman siyang humiram kay Jared kaya kay Aldred siya lumapit.Noong una ay ayaw pa siyang pahiramin nito dahil baka kung saan lang daw gamitin ni Hannah, kaya para makisiguro ay sinama ni Hannah si Aldred para magbayad.Nang maniwala na siya ay binayaran na niya iyon at nakakagulat dahil makalipas ang sampung taon ay alala pa rin ni Aldred ang number niya.“Ah, oo nga pala. Hindi pa ako nakakabayad ‘no? Sinisingil mo na ba ako kaya ka napatawag?” pang-aasar ni Hannah, ilang saglit pa ay natawa na lang siya sa kanyang sinabi.“Well, yes,” maikling sagot ni Aldred kaya sumagot naman agad si Hannah.“E, di magta-transfer ako ng pera sa iyo ngayon. Saglit lang,” natatawang sagot ni Hannah pero nagulat siya nang maging seryoso na ang tono ni Aldred sa kabilang linya.“Hannah.”Parang may anghel na dumaan dahil
May aninong nakita si Hannah sa may bintana. Alam niya na 'yong taong iyon ang hinihintay niyang makausap para makapagpalitan sila ng kwarto. Narinig ni Hannah na tinanong na ng landlady 'yong lalaki tungkol sa ideya niyang pakikipagpalit ng kwarto."Simon, nandito ka na pala. Ah, siya nga pala. May babae dyan, naghahanap ng matutulugan kaso gusto niyang makipagpalit ng kwarto sa iyo. Kanina ko pa nga sinasabing sa kabilang kwarto na lang siya dahil occupied na 'yong kwarto na gusto niya, kaso ayaw naman," sabi noong matanda."Ha? Sino naman po iyon? Aba, sabihin niyo po sa kanya na hindi ako payag sa gusto niya," sagot naman noong lalaki.Dahil maingay sa lugar kung nasaan si Hannah ay narinig iyon ni Aldred sa kabilang linya. Tinanong niya tuloy kung nasaan ba si Hannah dahil nag-aalala siya para rito."Hannah, nasaan ka ba? Hindi safe na nasa labas ka pa nang ganitong oras, ah," sabi ni Aldred.Nang ma-realize ni Hannah na nasa kabilang linya pa si Aldred ay sinagot niya ito."Ah,
"Eh, gusto ba noong babae na matulog katabi niya?" pag-uusisa ni Hannah doon sa matanda."Naku, hindi ko na nalaman iyan dahil bago ko pa malaman ang tungkol dyan ay pinaalis na niya ako. Kaya, mag-ingat ka sa lalaking iyan. Iba 'yang magalit," sagot noong matanda."Huwag po kayong mag-alala, hindi naman ako interesado sa mga ganyang kwento. Lalo na sa mga lalaking gusto ng mga byuda," sagot naman ni Hannah.Pagkatapos sabihin iyon ni Hannah ay bigla namang lumabas 'yong lalaki mula sa kwarto nito. Hindi na siya naka-military suit kung hindi isang plain black t-shirt na lang ang suot niya. Sa paningin ni Hannah ay gwapo 'yong lalaki pero winaglit lang niya iyon sa kanyang isip."O, Simon. Saan ka naman pupunta ngayon? Aba, huwag mong sasabihin na lalabas ka pa ng ganitong oras?" sabi noong landlady doon sa lalaki."Hmm," sagot lang noong lalaki roon sa landlady."Eh kung ganoon, huwag ka lang magpapagabi, ha? Kailangan ko kasing isara ang pinto. Mahirap na, baka may magnanakaw na maka
Anong oras nang natulog si Hannah noon pero maaga pa rin siyang nagising. Hindi nga lang siya bumangon pero rinig niya ang mga taong nagsasalita sa labas ng kanyang kwarto.“Simon, pwede ka bang umuwi nang maaga ngayong gabi? Balak ko kasi sanang yayain mag-dinner ‘yong bagong nakatirang babae dyan sa kabilang kwarto,” natawa na lang si Hannah nang marinig niya ito mula sa matanda.Pero, masaya ang puso ni Hannah dahil ramdam niyang gusto talaga siya noong matanda na mag-stay roon. Para bang welcome na welcome siya.“Hindi ako pwedeng bumalik agad, kung gusto mo ikaw na lang ang sumabay sa kanya,” boring na sabi ni Simon, para siyang isang bato dahil ang tigas niyang sumagot.Sa isip-isip ni Hannah, kung may babaeng gusto ang mga ganitong klase ng lalaki, sigurado siya na isa iyong masokista. Napuna agad ni Hannah ang ugali noong lalaki dahil pagkatapos ng dalawang beses nilang pag-uusap ay inis na inis na siya rito. At syempre, ayaw niya noon.Nang makaalis na ang lalaki ay doon na
Kahit na sinabihan na siya ng matanda na mag-ayos ng kanyang sarili ay hindi pa rin iyon ang ginawa niya. Pumasok siya sa kanyang kwarto nang hindi pa nagsusuklay o di kaya ay naghuhugas ng mukha. Agad siyang humiga sa kanyang kama pagkatapos ay nilabas niya ang kanyang cellphone. Pabalik pa lang si Hannah noon sa bahay ni Mrs. Loreza ay tunog na nang tunog ang cellphone niya. Hindi niya alam kung sino ang nagte-text sa kanya. Pwede naman niyang tingnan kung sino iyon, hindi na lang siya magre-reply.Profile picture pala iyon ni Mary. Nang makita niya iyon ay parang nalungkot ang puso niya. Aminado siya na hinihintay niya pa rin ang text messages ni Jared, hindi naman dahil gusto niyang mag-sorry si Jared sa kanya at makipagbalikan siya rito, pero bigla na lang kasi siyang nawala pero hindi man lang siya nito hinanap. Iyon ang kinasasakit ng puso niya. Pakiramdam niya, isa siyang talunan.Kahit ba sana isipin na lang sana ni jared na isa siyang family member o di kaya kasamahan sa tr
“Eh di, magpakasal tayong dalawa,” dahil sa sinabing ito ni Simon ay nagulat si Hannah. Inulit pa ito ni Simon dahil parang hindi pa nagsi-sink in kay Hannah kung ano ‘yong sinabi niya.“Magpakasal na tayong dalawa.”Hindi lubos akalain ni Hannah na ang isang lalaking kakakilala niya lang at dalawang beses pa lang niyang nakakausap ay yayayain na siyang magpakasal. Samantalang ‘yong lalaking mahal niya ng sampung taon ay nagtatago pa ng kabit.Nang makalma na si Hannah ay agad niyang tinanong si Simon. “Simon, hindi ba sobrang bilis naman yata ng pangyayari?”Kahit sinabi na iyon ni Hannah ay hindi pa rin nagbabago ang mukha ni Simon. Seryoso pa rin ito kaya lalong kinabahan si Hannah.“Hindi ba ganoon din naman iyon? Kapag nakipag-date ka, magpapakasal ka? Eh dahil ayaw mo namang makipag-date, deretso kasal na lang tayo,” sagot ni Simon.Tama naman si Simon sa kanyang sinabi. Pero, pakiramdam ni Hannah ay may mali sa pag-iisip ng kausap niya. Normal ba sa isang tao na bigla na lang i
“Sabi mo soldier siya, ‘di ba? Kung may tiwala ang bansa sa kanya, dapat ikaw din,” sabi ni Liane. Walang sinagot si Hannah doon.“Nag-aalala ako na baka maging malungkot ka sa trip mo na iyan pero may nakilala ka palang lalaki. Naku, naniniwala talaga ako na makakamove-on ka sa sakit na dinulot ni Jared sa iyo,” dagdag pa ni Liane.Pagdating kay Jared, pakiramdam ni Hannah ay naagrabyado pa rin siya. Nakakulong pa ang kanyang puso. Hindi naman ganoon ang feeling niya kahapon. Hindi niya alam pero sa tuwing may nangyayari talagang ayaw niya ay parang sumasakit ang tiyan niya.“Hannah, kung ako sa iyo, tinanggap ko na ang alok ng sundalo na iyan at ihaharap ko kay Jared at sa pamilya niya. Para naman mapamukha mo sa kanila na kaya mo na kahit wala sila. Mawawasak si Jared niyan,” sabi ni Liane, natawa na lang si Hannah dahil sa sinabi ng kaibigan. Anghel naman ito kung minsan pero may pagkademonyo rin.“Tama ka naman sa sinabi mo. Hayaan mo, pag-iisipan ko iyang sinabi mo,” sagot ni Ha
Nakatulog na si Hannah noon. Nagising na lang siya dahil sa isang ingay mula sa labas. Hindi si Simon ang nagsasalita kung hindi isang babae. Hindi rin naman batang babae iyon dahil ang boses ng isang batang babae ay malumanay at malinaw. Ang boses na naririnig ni Hannah sa labas ay mabigat at magaspang.Alam na alam ni Hannah ang mga tono ng boses pero hindi niya nalaman agad na ang lalaking minahal niya ng sampung taon ay loko-loko pala. Paminsan-minsan talaga ay hindi pa rin mawala sa isip ni Hannah si Jared. Kahit ilang beses pa niyang sabihan ang sarili na kalimutan na ang lalaking iyon ay hindi niya talaga magawa.Hindi lumabas noon si Hannah, naupo lang siya sa kama at nakinig sa usapan doon sa labas.“Mrs. Lerazo, nasaan po si Simon?” tanong noong babae.“Umalis, maaga pa lang ay wala na siya rito,” sagot noong matanda, sa hula ni Hannah ay naglalaba ito dahil naririnig niya ang malakas na pagdaloy ng tubig sa labas.“Umalis? Akala ko ay hindi pa siya nabangon,” sagot noong ba
Sabi nga ni Harry ay kilalang kilala ko na si Jared, kapag kailangan niya ng isang bagay ay agad ko naman itong naibibigay. Mas kapatid pa ang turingan namin sa isat-isa kaysa mag kasintahan.“Hindi ba nalalamigan ang tubig?” tanong ni Hannah kay Simon.“Lagi naman akong naghihilamos na malamig ang tubig, nasanay na lang din ako dahil ganon na din ang ginagawa ko noong nasa army pa ako.” sagot ni Simon kay Hannah.Napaisip tuloy si Hannah kung lagi ba na ganon ang sitwasyon ni Simon noong sundalo pa siya.“Meron ka bang wet wipes diyan? O towel man lang? Para makapag punas na ako ng katawan ko,” tanong ni Simon.Kahit na hawak na ni Simon ang towel ni Hannah ay nag aalangan pa din siyang gamitin ito.“Meron akong face towel dito, puwede mo naman gamitin ito.” sagot ni Hannah habang kumukuha ng face towel para kay Simon.Medyo natulala si Simon noong nakita ang mga face towel na inaabot ni Hannah, tila ba hindi niya natatandaan ang mga ito.“Hindi mo alam to no Simon,” natatawang sambi
Nagtinginan lang silang dalawa noon. Walang ni isa sa kanila ang umatras. Halos matunaw na nga si Hannah sa mga titig ni Simon sa kanya. Natigil lang sila sa pagtitinginan nang marinig ni Hannah ang boses ng kapitbhay niya. “Ang galing talaga ng boyfriend niya, ‘no? Pati ‘yong hagdan ay malinis! Maswerte talaga siya, pwede na niyang asawahin iyon.” Doon lang nagkaroon ng lakas si Hannah para itulak si Simon at tuluyan na siyang makawala sa mga titig na nakakatunaw nito. Tumakbo si Hannah sa may sala, para bang hinahabol niya ang kanyang hininga noon. Hindi siya makapaniwala sa nangyari. Nahihiya siya kay Simon at sa kanyang sarili. Litong-lito na siya sa kung ano man ang kanyang nararamdaman. Habang siya ay litong-lito ay parang wala lang kay Simon ang nangyari. Iniba nito ang topic at may tinanong kay Hannah. “Sa bahay ba ‘to ng mga magulang mo?” Agad na nagtaka si Hannah kung paano nito nalaman na sa mga magulang niya iyong bahay. “Ang galing ah, kung ano ang mukha m
Hindi malaman ni Hannah kung ano ba ang nararamdaman niya. Para siyang kinikilig na nahihiya o ewan. Na-miss niya ang pakiramdam na iyon at ngayong nararamdaman na niya ay naninibago naman siya. Hindi na lang niya tiningnan pa si Simon at binili na lang kung ano ang pinapabili nito. Pagbalik niya ay nakita niyang nagmo-mop na si Simon at linis na rin ang bawat sulok ng bahay niya. “Ay, tapos na pala. Ang bilis mo, ah. Nag-magic ka ba?” biro ni Hannah pagkatapos ay binigay na kay Simon ang pinapabili nito sa kanya. “Magic? Anong sinasabi mong magic? Hindi ah, mabilis lang talaga ako kumilos,” sagot ni Simon pagkatapos ay kinuha na ang mga head pipe na binili ni Hannah. Pagkatapos noon ay lumabas na siya para ayusin ang lahat ng dapat ayusin na pipe. Naiwan naman si Hannah sa loob kaya nalibot niya ang buong bahay niya. Gulat na gulat siya dahil ang ganda na nito, parang bagong bahay na ulit at hindi sampung taon na hindi natirhan. ‘Kakaiba talaga siya, ang linis niya sa bah
Sila ni Jared ay pamilyar na sa isa’t isa dahil sa sobrang tagal na nilang magkasama. Ang paghahawak kamay o kung ano mang uri ng pagtama ng balat ay normal na sa kanila. Walang kuryenteng dumadaloy o kilig na nararamdaman si Hannah.Dahil sa nangyari ay naintindihan na ni Hannah kung ano man ang nararamdaman ni Jared kay Jane. Kakaiba nga dahil may kuryente at kilig.Umakyat na si Simon sa bahay at nalagyan pa ng tubig ang kanyang mga paa. Muntik pa tuloy itong madulas.Nakatingin lang si Hannah kay Simon habang pumapanhik sa taas ng bahay niya dahil iba talaga ang naging pakiramdam niya sa binata.Bumalik lang siya sa kanyang ulirat nang tawagin siya ng kapitbahay niya. Nagulat siya dahil panay puri ito kay Simon at inakala pa ng ginang na boyfriend ni Hannah ang binata.“Aba hija, ang galing din ng boyfriend mo ano? Ang daming alam sa bahay. Kung ako sa iyo ay asawahin mo na ‘yan. Parang hindi napapagod sa gawaing bahay eh,” sabi noong isang ginang.“Oo nga, hindi pati nahihiya n
Nang makauwi na si Hannah sa kanyang bahay ay nagulat siya dahil nagkukumpulan na ang mga tao sa isang side at hula niya ay ýon ang water valve na nasira. Mas lalo pa siyang kinabahan dahil nang makita siya ng mga kapitbahay niya ay lumapit silang lahat sa kanya."Naku, neng! Baka bumaha na roon sa bahay mo! Madadamay ang mga bahay namin!"sabi ng isang ginang."Oo nga, mukhang wala pa namang mag-aayos niyan. Anong oras na eh. May na-contact ka ba, Hannah?"tanong naman noong isa."Opo, siya po,"sabay turo kay Simon.Agad na bumaba si Simon sa kotse para tingnan kung nasaan ang nasirang water valve dahil aayusin na niya ito. Pero ýong mga kapitbahay ni Hannah ay negatibo na dahil kinakalawang na ang water valve. Ni minsan ay wala nang nakapag-ayos noon dahil sa sobrang tigas na at hindi mapihit."Naku, hijo! Kinakalawang na iyan, impossible na magawa mo pa iyan,"sabi ng isang ginang."Oo nga, ang tagal na namin dito pero kahit kailan ay hindi namin nabuksan iyan. Good luck na lang talag
“Wala ka na ngang pera tapos magre-resign ka pa?” reaksyon ni Hannah namg marinig ang sinabi ni Simon.Hindi naman sumagot si Simon noon. Para siyang bingi dahil hindi man lang niya pinansin si Hannah.Dahil naawa si Hannah ay dinala na nga niya sa pinaka-city si Simon. Alam niyang kailangan nga talaga nito nang matitirhan.“Ang ganda dito, baka mahal ang renta ah,” sabi ni Simon.“May mga mura namang nire-rentahan dito, kung gusto mo ay dadalhin kita roon para matingnan mo,” sagot ni Hannah.“Ang engineer na katulad mo ay dapat doon tumingin ng bahay kung walang-wala ka talaga. Isa pa, dapat ang mapasukan mong kumpanya kung sakaling magre-resign ka nga ay malapit dapat sa iyo,” dagdag pa ni Hannah.Hindi na naman sumagot si Simon kaya talagang naawa na si Hannah sa kanya. Ang nasa isip niya, siguro ay talagang wala itong pera kaya hindi na lang ito nasagot.“Ah, kung kulangin ka man sa pambayad mo, pwede kang manghiram sa akin. Wala lang naman sa akin iyon. Saka mo na lang ako bayara
Sa kabilang banda naman ay natawa na lang si Hannah. Para kasing bata si Simon na magagalit kapag hindi nasunod kung ano ang gusto. Kinalma niya muna ang sarili sa pagtawa bago siya sumagot kay Simon."Sir Simon, para ka namang bata eh. Hindi ba pwedeng si Mary na lang ang sumama sa iyo? Talagang ako pa? Bakit?" "Bakit din? Masama bang ikaw ang isama ko roon? Isa pa, wala akong kakilala rito. Baka mawala pa ako. Isa pa, kilala mo naman ako dati-" natigilan si Simon sa kanyang pagsasalita nang sumagot agad si Hannah."Sige na, sasamahan na kita!" inis na sagot ni Hannah.Alam ni Hannah na kapag hindi siya pumayag sa gusto ni Simon ay sasabihin nito na nagkasama na sila sa probinsya kasama si Mrs. Lerazo. Syempre, ayaw naman niyang malaman ni Mary ang tungkol doon."Miss Hannah, sasama pa ba ako sa inyo?" tanong ni Mary pero seryoso ang boses niya."Ah, hindi na kailangan!" sabay na sagot nina Hannah at Simon kaya nagtaka si Mary pero hindi na lang siya nagsalita."Sige. Ingat kayo ha?
“Ano ang gagawin mo ngayon? Magpapahinga ka na naman? Mauubos ang oras natin kapag ganyan nang ganyan eh,” inis na tanong ni Hannah.Pagkatapos ng pag-uusap nila ni Mary sa cellphone ay agad na nagpaalam si Hannah kay Sir Fritz. Ayaw man niyang umalis dahil nahihiya siya rito ay nagpaalam na rin siya."Sir Fritz, alam ko pong kadarating ko lang pero kailangan ko po munang umalis. Emergency lang."Nagulat naman si Sir Fritz noon dahil kadarating nga lang ni Hannah ay aalis na naman ito."Sige po, Ma'am Hannah. Ako na po ang bahala rito," sagot naman ni Sir Fritz pagkatapos ay ngumiti.Pagbalik ni Hannah ay dumiretso agad siya kay Simon at tinanong niya ito. Hindi niya alam kung pinaglalaruan ba siya o ano."Ano ba talaga ang trip mo, Sir? Bakit day-off na naman kami ni Mary?" sabi agad ni Hannah nang makita niya si Simon.“Dalawang araw naman talaga ang day-off hindi ba? Wala naman sigurong masama kung dadagdagan natin ng isa pang araw?” sagot ni Simon, tila ba marami pa siyang oras pa
Pagkatapos makaalis ni Karen ay agad siyang tiningnan at tinanong ni Mary. Para siyang isang chismosa na gustong malaman ang lahat ng kilos noong dalawa.“Miss Hannah, ano ang napagusapan niyo ni Sir Simon noong wala ako? I-kwento mo naman!""Ah, wala naman. Hindi naman kami nag-usap masyado," sagot ni Hannah.Ganoon na lang ang sinabi ni Hannah dahil alam niya na baka kung ano pa ang isipin ni Mary sa kanila ni Simon. Baka mamaya ay pagselosan pa niya kung sakali mang magkwento si Hannah.Hindi makapaniwala si Mary sa mga sinabi ni Hannah kaya kinulit pa niya ito nang kinulit. Nakita kasi niya na nag-usap ang dalawa. Feeling niya ay ayaw lang talaga ni Hannah na magkwento sa kanya."Hindi nga, ano nga ang sabi niya?"“Tungkol lang sa trabaho ang pinag-usapan namin, baka kailangan lang natin mag over time sa mga susunod na araw,” sabi na lang ni Hannah para matigil na ang usapan nila.“Ano? Overtime? Grabe naman! Ilang araw na tayong pagod sa trabaho, ah!” naiinis na sagot ni Mary na p