"Halika na kasi, Beh. Dali na kasi..."
Kanina pa ako kinukulit ni Yumi na pumunta kami ng hospital para magpa-check up kung buntis ba talaga ako. Ilang buwan na kasi akong hindi dinadatnan pero hindi ko naman iniisip 'yin since simula high school ako ay irregular talaga ang periods ko lalo na kapag stressed o kaya naman ay marami akong iniisip.
"Ayoko nga, Beh. Irreg lang siguro talaga ako kaya h'wag ka nang mag-abala pa na magpa-check up."
Nilapitan niya naman ako. "Napapansin ko kasi talagang nag-iba na 'yung hugis ng katawan mo, dali na kasi maniwala ka sa akin. Nabuntis din ako dati at nalaglag lang kaya wala akong anak ngayon."
Napa-iling nalang ako kay Yumi at tumango nalang dahil wala na rin naman akong magagawa. "Okay sige, fine. Mamayang hapon tayo aalis at may tinatapos pa ako."
"Yey! Okay Beh, mabuti naman at pumayag ka na."
Tinapos ko na ang ginagawa ko at nag-lunch na rin kaming dalawa ni Yumi. To be honest, kinakabahan din nama
Nagising naman ako dahil sa naramdaman kong sakit sa ulo. Bigla ko namang tinakpan ang mga mata ko dahil sobrang liwanag ng paligid.“Doc, she’s awake.”Nakarinig naman ako ng ilang mga yapak at boses kaya marahan ko nag inilibot ang paningin ko at nagulat naman ako nang makita ko lang ilang nurses na nasa harapan ko. Naalala ko naman ang pangyayari kanina.“Alex?” sambit ko at agad siyang hinanap sa paligid.Napatigil naman ang paningin ko sa lalaking nakatalikod katapat ang Doktor. Kahit saang anggulo ko tingnan ay kilala ko ko talaga si Alex. Ilang buwan na rin kaming magkasama sa iisang bahay kaya naman ay kilalang-kilala ko na siya. Ang hind
Nang malaman kong buntis nga ako ay hindi naman maabot ang saya na nararamdaman ko, the only thing left right now is Alex. Hindi ko man alam kung ano ang nangyari after ng plane crash pero hindi pa rin ako titigil hangga’t hindi kami nagkaka-ayos ni Alex.“Special soup for my bestfriend!”Napalingon naman ako at nakita kong may bitbit na tray si Yumi na may nakalagay na pagkain. Ilang araw na rin simula noong nalaman niyang buntis ako na sobrang maalaga niya kahit sa mga kinakain ko. Ilang araw na rin na wala akong bagong designs na nagagawa dahil ayaw daw niyang may complications kami ni baby.“Alam mo, baligtad na tayo ngayon. Besides, for six months lang na
Anong kailangan sa ‘yo ni Miguel na ‘yan? Gusto niya bang magkagulo-gulo ang buhay mo at dadagdagan niya pa ang problema mo?” Ibinaba ko naman na ang cellphone ko at napatingin kay Yumi. “Hayaan mo, email lang naman eh. Wala akong panahon sa kaniya at hindi ko rin naman tatanggapin ang offer niyang ibinigay.” “Pero Beh…imagine ha, sponsor siya ng boutique. Ibig sabihin…ilang branch pa ang pwede nating ipatayo sa pera niya?” “Ayoko pa rin, Beh…” “Kaya nga, mas mayaman naman ‘yang asawam o keysa sa Miguel na ‘yan, pero ‘yon lang, hindi ka na niya maalala ngayon,” anito. Napatingin naman ako sa kaniya. “Alam mo ikaw, isa pa talaga.” Ang hilig niya ring asarin ako ngayon kay
Habang tinitingnan ko silang naglalakad paakyat sa stage ay hindi ko mapigilang malungkot. Dali-dali namang hinimas ni Yumi ang likod ko lalo na at alam niya kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Wala pang ilang segundo na umakyat sina Alex at Calypso ay dumating din naman si Tita Melody at ang isa pa nitong anak na si Trina. “Ang saya nilang tingnan…” sambit ko. “Kakarmahin din ‘yan sa lahat ng mga ginawa sa ‘yo, Beh. Huwag ka nalang tumingin pa.” Parang isang iglap lang ay nawala na naman sa akin ang lahat. Nangako ako dati na kahit ipagtabuyan pa ako ng mga magulang ni Alex ay hinding-hindi ko siya iiwan, pero sa nangyayari ngayo
The party ended around 11 in the evening kaya naman nang maka-uwi kami ni Yumi ay bagsak kaming dalawa, pero kahit na ilang oras na akong nakahiga dito sa kama ko ngayon ay hindi ko pa rin magawang makatulog nang maayos dahil sa dami rin ng iniisip ko. Si Alex, ang fiancee niyang si Calypso, si Miguel at ang magiging anak namin ni Alex na hindi niya manlang alam. “Ano Beh, may nararamdaman ka bang sakit?” tanong naman sa akin ni Yumi habang kumakain kami ngayon ng umagahan. Napa-iling naman ako. “Wala naman. Bakit?” “Kailan ka ba ulit magpapacheck-up? Hindi naman ngayon, hindi ba?” Hindi ko alam kung ano ba palagi ang pakay nito sa akin
“Can you please reconsider, Kim?” Napapahawak nalang ako sa noo ko dahil sobrang kulit din naman talaga nitong si Miguel kausap. Kanina ko pa siya sinasabihan ayaw ko, pero hindi manlang siya pinipigilan ng mga kasama ko rito. “I’ve said what I said. I’m sorry, ayoko talaga ng dagdag iisipin pa kaya please lang Miguel, tantanan mo na ako.” Nilapitan naman ako ni Yumi at tinapik na sa braso. “Beh…isipin mo nalang na malaking tulong ‘to sa negosyo natin at malay mo, matauhan ‘yang asawa mo kapag nalaman niyang girlfriend ka na ng pinsan niya, hindi ba?” “Beh…ayoko nga…” Napalingon naman na ako kay Miguel. “Ple
Natigilan naman ako sa narinig ko sa kabilang linya. Hindi ko alam kung jino-joke time ba ako ni Yumi ngayon o ano kaya napahinga ako nang malalim at kinalma ko muna ang sarili ko."H'wag mo akong biruin nang ganyan Yumi, hindi nakakatuwa...""This is not a joke, Miss. Kindly contact the Hospital's hotline for you to know the details."Ibinaba na niya ang tawag kaya nabitawan ko nalang bigla ang phone ko. Pakiramdam ko ay bumalik na naman ako sa dati kung saan ang naramdaman ko noong akala ko ay wala na talaga siya. Nanlalambot na naman ang mga tuhod ko na hindi ko alam.Pinilit ko namang makatayo at dali-dali nang kumuha ng sweater para umalis. Bumaba na ako at napansin kong maraming mga customers ang nakatambay sa loob dahil alam nilang uulan na.Hindi na ako tumigil pa at dali-daling lumabas. Dinig ko naman ang pagtawag ng mga staff namin pero hindi ko na ito pinansin at sumak
Parang wala ako sa sarili ngayon habang nandito sa labas ng operating room na nakatayo habang pinagmamasdan ang mga paraphernalias na nakakabit sa katawan ni Yumi. Ako na mismo ang nasasaktan para sa kahihinatnan niya ngayon."Have a rest, Kim. Ako na ang bahalang magbantay kay Yumi, I will keep her safe."Napalingon naman ako nang biglang magsalita si Marco sa likuran ko. It's already midnight at nanghihina na rin ang buong katawan ko. "Hindi ko siya kayang iwan dito habang ganito ang sitwasyon niya. Kung hindi dahil sa akin ay baka hindi 'to nanyari kay Yumi ngayon.""Don't blame yourself, Kim. Everything happens for a reason and I am a firm believer of that...""I am too, Marco," sagot ko pa. "I just can't deny the fact that this could've avoided if it wasn't because of me."He faintly tapped my shoulder. "I understand, Kim. But please rest assured, ako na ang bahala kay Yumi.
Pag-pasok ng Agosto ay isang malaking pag-diriwang ang nasimulan,Alex’s point of viewNasa altar na ako—nang biglang itinuro na sa akin ni Paul si Kim na nasa pintuan na ng simbahan, at mag-sisimula ng mag-lakad papalapit sa akin. Habang nakikita ko siyang papalapit sa akin ay doon na nag-simula ang pag-tulo ng aking luha, at nang makita ako ni Paul ay tinapik-tapik niya ako sa akin likod,“Talagang ipinaubaya parin sayo ni Kuya Miguel sa Ate Kim, at doon palang nakikita ko ng napaka-swerte mo,” pahayag niya sa akin,Agad naman akong napatingin sa kaniya, at ngumiti sa kaniya.Nang nasa harapan ko na si Kim, ay agad akong nag-mano kayna Tita Alejandro at Tita Lucy ngunit nang pag-mano ko kay Tita ay agad niya akong niyakap at binulungan niya ako,“Si Kim na yan—alagaan mo siya ha,” pahayag naman niya sa akin,At agad naman akong tumango sa kaniya, nang umimik din naman si Tito“Ito na ang kamay niya,” pahayag nito habang iniaabot na sa akin ang kamay ni Kim,Nang kunin ko ang kamay n
Alex’s point of viewHabang nag-iisa ako sa kwarto sa ospital at hinihintay sina Yumi at Paul na makabalik, ay biglang may pumasok sa aking kwarto na isang lalaki na hindi ko kilala kaya’t agad naman akong kinabahan at natakot na baka kung anong gawin niya sa akin,“Who are you?! what are you doing here?!” sigaw kong patanong sa kaniya,Ngunit nananatili siyang nakangiti at naupo siya sa upuan na katabi sa akin,“Alam mo—wag kang matakot sa akin, dahil wala naman akong gagawin sayong masama. Gusto lang kitang dalawin para sa mom mo, dahil gusto niyang malaman kung kamusta ka na, lalo na at nalaman niya kay Calypso na nabaril ka niya,” tugon naman niya sa akin,At nang marinig ko na binanggit niya ang aking ina, ay agad naman akong nawala sa aking mood.“You know what, umalis ka na dito dahil wala akong kailangan sayo at wala din akong kailangang malaman tungkol kay mom dahil tapos na kung anong meron sa amin okay? So you better leave,” saad ko naman sa kaniya,Napailing naman siya at
Calypso’s point of viewHabang nasa presinto kami, at wala pa si mom ay kinausap ako ni dad nang kami lang—Tila balisa ako sa nangyari, kaya’t hindi ako ganoon kadali makausap,“Wala ka na sa tamang pag-iisip Calypso, dapat alam mo kung saan ka lulugar hindi yung ganito—tingnan mo ang ginawa mo, pinaputukan mo si Alex and now he’s in hospital,” pahayag niya sa akin habang napapailing siya dahil sa aking ginawan,Ngunit habang nasa kalagitnaan ako ng sermon ng aking ama, ay biglang pumasok ang aking in at agad-agad na ibinaba ang kaniyang dala-dalang bag. Laking gulat ko noon na bigla niya akong sinampal ng malakas,“What the hell Calypso! Ano itong pinasok mo! Hindi mo ba alam na ikakasama mo ito?! Ngayon! Paano ka namin pyapyansahan ha? Sa tingin mo hahayaan ka namin makalaya ngayon nang dahil sa ginawa mong kalokohan? At saan galing ang baril mo!? Saan!” sigaw naman sa akin ni mom,Hindi ako nakaimik at derederetsong tumulo ang luha ko,Nang bigla siyang kinausap ni dad, “Anong sin
Alex’s point of viewNang maihatid ko na si Kim sa kanilang kompanya, ay tumungo na ako sa aking opisina ngunit nang makarating ako sa opisina ay bigla akong sinalubong ng aking assistant at agad akong kinausap.“Good morning, sir, mabuti po at nakarating na kayo—kanina pa po kasi tumatawag si Mr. Jordan, at may appointment po kayo ngayon sa restaurant niya kung saan doon gaganapin ang kanilang event, ano pong sasabihin ko sa kaniya?” pag-bati niya sa akin nang may kasunod na pag-tatanong.Nang sasagot sana ako sa kaniyang tanong, ay biglang nag-ring ang aking cellphone. Kaya’t agad ko naman itong sinagot,“Hello?” tugon ko naman,“Good Morning Mr., Alex, sorry kung naabala kita—nabanggit ko kasi sa assistant mo na mag-meet tayo in person?” saad naman niya sa akin,Nang agad naman akong umimik sa kaniya,“Ahm—Yes sir, Good morning. Yes po, nabanggit ng assistant ko ang about sa meeting natin, and I guess makakapunta ako diyan right now. Just wait me their sir,” tugon ko naman sa kaniy
Kim’s point of viewHabang masaya kaming kumakain nina mama at nag-kekwentuha, ay biglang may narinig kaming nasigaw sa labas ng bahay. Laking gulat namin nang biglang pumasok si yaya at tumakbo papalapit sa amin, kaya’t kami ay napatigil sa aming mga ginagawa.“Ya? What’s happening? Sino ang sumisigaw sa labas?” tanong naman ni mama sa kaniya,Tarantang sumagot si yaya dahil sa hindi niya alam kung ano ang kaniyang gagawin,“Hindi ko po kilala eh—babae po siya madam, hinahanap po si Sir Alex,” tugon naman niya kay mama,At nang patayo na sina mama at papa ay agad naman akong tumayo at umuna na sa kanila.“Mama, ako na—ako na ang kakausap sa kaniya,” saad ko naman sa kaniya,At doon ay tumungo ako sa labas, at hinarap si Calypso.At nang makita ko siya ay agad siyang nag-salita,“Oh, mabuti naman at naisipan mong lumabas? Ilabas mo si Alex ngayon na!” sigaw niya sa akin,Napangisi naman ako sa kaniyang pag-kakasabi at lumabas pa ako para sa kaniya upang makaharap siya.“Wow, bakit ko
Mag-iisang taon ang lumipas ay naging matatag ang relasyon ng dalawa ni Kim at Alex,Alex’s point of viewHabang nag-lalakad kami sa tabing ilog, malapit sa restaurant ni Paul ay naisipan kong kausapin siya,“Ahm—Kim? are you happy? Na kasama na ulit ako?” tanong ko naman sa kaniya,Napatingin naman siya sa akin nang sabihin ko iyon sa kaniya, at agad na ngumiti sa akin.“Bakit Alex? Mukha bang hindi? Do I look creepy para hindi maging masaya? Mag-iisang taon na nga tayo eh, at kahit paikot-ikot diyan ang ex-wfie mong si Calypso, naging matatag parin tayo, at hinangaan kita sa part na yun,” tugon naman niya sa akin,Natahimik naman ako sa sinabi niya, at habang tahimik ako ay bigla naman siyang nag-tanong,“Alam mo madili na dito, pero dito mo pa naisipang pumunta no? pumunta tayo kasi itatanong mo lang yan sa akin Alex?” tanong naman niya,Natawa naman ako nang kaniyang sabihin iyon sa akin,“Ano ka ba, ang sarap kaya sa feeling na nag-tatanong ng ganoong bagay—habang may malakas na
Kim’s point of viewNang makatapos na ang aming pag-uusap ng harapan nina mama at papa ay agad na akong bumalik sa aking kwarto. Nang makaupo ako sa aking kama, ay agad na tumunog ang aking cellphone at laking gulat ko nang makita ang pangalan ni Alex kaya’t agad ko iyong sinagot,“Hi, bakit gising ka pa?” nauna kong pag-tatanong sa kaniya,At nang gawin ko iyon ay natawa siya, “Talagang naunahan mo ako ah—” saad naman niya sa akin,Napangiti naman ako, “Pero bakit nga gising ka pa? hindi ba nag-good night ka na kanina?” tanong ko naman sa kaniya,“Hindi ko rin alam—I just can’t sleep, baka dahil sa hindi ko akalain na sasagutin mo na ako kanina—” pag-tugon naman niya sa akin,Napahinga naman ako ng malalim nang sabihin niya iyon sa akin,“Ano ka ba, hindi mo naman kailangan irason yan eh—pero alam mo ba may sasabihin ako sayo,” pahayag ko naman sa kaniya,Naging interesado naman siya sa aking sasabihin kaya’t agad siyang nag-tanong,“What is it? bad news ba? Or good news?”“Kanina, l
Alex’s point of viewHabang hawak-hawak ko ang kamay ni Kim, ay biglang napatingin sa amin sina Yumi at Paul at tumingin din sila sa aming kamay na tila nag-tataka,“Wait—anong ibig sabihin niyan? Bakit may pa-hawak kamay na ngayon?” tanong naman ni Yumi sa amin,Nang dahan-dahan ko sanang aalisin ang kamay ni Kim sa aking kamay ngunit bigla niyang hinawakan ang braso ko at tumingin sa akin at tumango,“Kami na Yumi—hindi ko na pinatagal,” tugon naman niya sa kaniya,Hindi nakaimik ang dalawa ni Yumi at Paul nang sabihin iyon sa kanila ni Kim,Kaya’t napatango nalamang sila, at nang talikuran nila kami ay bigla silang nag-parinig—“Ah—may love life na pala love, tara na—pwede na natin silang iwanan,” saad naman ni Yumi kay Paul.Nag-katinginan kami ni Kim nang sabihin iyon ni Yumi, at natawa sa sinabi ni Yumi.Habang nag-lalakad-lakad na kami, ay agad niya akong kinausap.“Ahm—balak mo ba kaninang itago sa kanila ang tungkol sa atin?” tanong naman niya,Nagulat naman ako sa tanong niy
Alex’s point of viewNang makabili na kami ng t-shirts at nang makapag-palit na kaagad, ay muli kaming nag-kita-kita sa isang upuan. At nang mag-sidatingan na sina Yumi at Kim,Ay muli ng nag-aya si Yumi, at hinila-hila na naman si Kim papunta sa gusto niyang rides. At nag-aya na siya sa isang bump car kung saan sasakay kami sa isang maliit na sasakyan at makikipag-bungguan sa kahit kanino.At doon ay muli nang umimik si Yumi,“So? Dating gawi, kasama ko si Paul—at ikaw naman Kim, kasama mo si Alex, mas maganda kung may kasama—baka kung mapaano pa ang isa sa atin no, hindi naman tayo pro driver,” pahayag naman ni Yumi,Natawa naman ako nang sabihin niya iyon, at nang makapila na sina Yumi ay pumila narin kami ni Kim.Napansin kong tahimik lang si Kim ngunit nangiti siya pag nag-eenjoy sa rides na pinupuntahan namin, at habang nakapila kami ay agad ko siyang kinausap,“Kim? naiilang ka parin ba sa akin? I noticed na mukhang naiilang ka eh, at napapatahimik ka nalang,” pahayag ko sa kan