Kabanata 4: The Best Ate

Maui’s POV.

“T -totoo po?” nauutal kong tanong sa kaniya nang marinig ko ang mga sinabi nya.

Hindi ako makapaniwala sa sinabi ng babaeng na sa harapan ko ngayon. Hired na raw ako? Totoo ba? Nako, siguradong makakapag-ipon ako ng mabilis nito!

Makakapag-aral na ako ulit sa wakas!

Mabibigyan ko na rin ng magandang kinabukasan ang kapatid ko. Hinawakan ko ang kamay ni Julius. Napakagat ako sa labi ko dahil sa sobrang saya. Matutupad ko na rin ang mga pangarap naming dalawa ng kapatid ko.

Pinagsiklop ko ang aking mga kamay. Tumingin ako ng diretso sa mga mata ni madam.

“P -pagbubutihin ko po ang trabao ko, sisiguraduhin kong mapapakain at maalagaan ko ang magiging amo ko!”

“Kalma, na sa harapan tayo ng office ng young master,” agad na sabi ng babae. “Ayaw nya ng maingay.”

Napatahimik naman ako kaagad at napaayos ng aking pagkakatayo. Muli akong nagpasalamat sa kaniya pero sa pagkakataon na ito ay pabulong na lamang.

Lord, thank you!

This is it, hindi na talaga ako makapaghintay pa na magsimula sa pagtatrabaho ko. Gagawin ko ang lahat para tumagal ako rito hanggang sa makapag-ipon ako ng sapat na pera.

“Anyway, I will now guide you to your room,” sabi niya dahilan para mapaayos ako ng tayo. Hinawakan ko ang maleta kong dala at hinawakan din ang kapatid ko.

Habang naglalakad kami ay di ko maiwasan na mapansin ang panakaw na tingin ni madam. Hindi ko alam pero kanina pa nya ako sinusuri. Kabisado na yata nya ang mukha ko. Hindi ko alam kung anong hinahanap nya sa mukha ko. May dumi ba ako sa mukha? Or baka napapangitan sya sa akin?

Matapos ng ilang minutong pagtitig sa mukha ko ay napabuntong hininga sya at napailing. “Hindi ka pwede sa mansyon magstay, I will escort you to the other side of the mansion, ok?”

Nagtataka ako sa sinabi nya, pero ok na rin naman iyon para sa akin dahil may matitirhan kami ngayon ng kapatid ko. Isa pa sabi rin ni Fhiona ay sagot na rin nya ang service ng kapatid ko sa nearest school na meron malapit dito.

Nakakatuwa nga dahil sa unang school year ay sagot ni Fhiona ang school fees ng kapatid ko.

Nagsimula na ulit kaming maglakad. Sinundan ko lamang sya. Bawat nadadaanan namin ay hindi ako makapaniwala talaga. Sino ba naman kasi ang maniniwala na makikita ko ang mga ganito sa personal? Sa mga movie ko lang talaga nakikita ang ganitong mga kumikintab na bagay.

Mga vase, mga paintings at maging mga dingding ay nakinang sa tuwing madadampian ng ilaw.

Hindi ko namalayan kung ilang minuto kaming naglakad. Napakalawak naman kasi ng mansion na ito. Nang lumabas kami ng isang pintuan ay nakita ko ang malawak na hardin. Sigurado akong na sa likod na bahagi kami ngayon ng mansyon na ito.

Aside sa hardin ay may mga naglalakihang puno rin. Napaka peaceful ng paligid na ito. May fountain din sa gitna. Ang nagpahinto sa akin ay ang maliit na bahay na naroon. Malaki iyon kumpara sa tinitirhan namin ng kapatid ko. Napakasimple lang pero para sa amin ay napakalaking bagay na ito.

“Dito kayo tutuloy,” sabi ng babae sa akin. “Pagpasensyahan nyo na at wala ng sobrang kwarto sa loob. You don’t need to worry, kompleto naman na ang gamit dyan at bagong linis din kahapon.”

“Nako, malaking bagay na po ito sa amin ng kapatid ko,” agad na sagot ko sa kaniya. “Basta may bubong po at tulugan ay ok na kami ng kapatid ko.”

“Alright,” sagot nya. Inabutan nya ako ng parang map. Kinuha ko naman iyon. “Just follow that red line. Iyang daan papunta sa lobby ng mga maid and other staff ng bahay.” May kinuha pa sya at nagtataka ko iyong tinanggap.

“A -ano po ito?” nagtataka kong tanong. “I mean, anong gagawin ko po rito sa maskara?”

Inabutan nya kasi ako ng itim na maskara. Para syang maskara na sinusuot sa party. Kita ang labi ko ngunit mula ilong hanggang sa itaas ay natatakpan na.

“Sa tuwing papasok ka sa office ng young master ay kailangan mong suotin yan or kahit na na saang lugar ang young master,” sagot niya sa akin. “That’s the only rule, ok? Once na nalabag mo ang rule na iyon, you will be terminated as soon as possible.”

Napatingin ako sa maskara na nasa kamay ko. Maskara…

Bakit kailangan ko pang suotin ito? At ano raw? Matatanggal ako kapag hindi ko ito sinuot sa office ng young master?

Matapos kong suriin ay muli akong humarap sa kaniya. “Noted po, maraming salamat po ulit.”

Matapos kong sabihin iyon ay umalis na sya.

Grabe, m*****a! Ni hindi man lang nagpaalam.

Nilingon ko ang bahay na titirhan namin ng kapatid ko. Binaba ko muna sya dahil nangangalay na talaga ako. Sabay kaming naglakad papunta sa pintuan ng bahay. Sa pagbukas ko ay halos magningning ang mata ko. Kitang kita ako ang isang malawak na bahay. May sala, may kwarto, may cr at maliit na kusina.

May bahay na kami!

May matutulugan na kaming maayos ng kapatid ko.

Hindi ko namalayan na tumulo ang luha sa mga mata ko. Ang tagal din kasi ng panahon na nakatira kami sa isang maliit na kwarto. Naranasan din namin matulog ng kapatid ko sa kalsada. Mapait na karanasan iyon pero tiniis namin basta magkasama kami ng kapatid ko.

Napatingala ako at napapikit.

Lord, thank you sa blessing na ito. Gagalingan ko po sa trabaho ko. Gagawin ko po ang lahat maibigay ko lang sa kapatid ko ang the best.

Mama at Papa, gabayan nyo po kaming dalawa ni Julius. Nawa’y walang mangyaring hindi maganda sa amin.

“Julius, magpahinga tayo at paglulutuan kita, ok?” agad na sabi ko sa kapatid ko.

“Dito na tayo titira, ate?” agad na tanong ng kapatid ko at sumampa sa sofa na nakita nya. “Ang lambot! Tumatalbog talbog ako, ate!”

Ang ngiti ay kusang umukit sa aking mga labi. “Oo, bunso,” sagot ko. “Dito na tayo titira, gagawin ko ang lahat para makapagstay tayo ng matagal dito. Kapag nakaipon na si Ate, ililipat kita sa mas magandang bahay!”

Bahagya akong nagulat nang tumakbo papalapit sa akin ang kapatid ko. Niyakap nya ako ng mahigpit sa bewang ko at tumingala sa akin. Kitang kita ko ang napakaamo nyang mukha.

Manang mana kay papa, kuhang kuha nya ang maamong mga mata ni papa at matangos na ilong naman ni mama.

Ngumiti sya sa akin. “Maraming salamat, ate. Maraming salamat kasi ginagawa mo lagi ang best mo para sa akin. The best ate ka sa buong mundo!"

Doon ay hindi ko namalayan na naluha na naman ako. Binuhat ko ang kapatid ko. Niyakap ko rin sya pabalik.

“Huwag kang mag-alala, si Ate ang bahala sayo. Gagawin ko palagi ang best ko!”