Kabanata 1: Relo

Maui’s POV

“Hmm… la la la la la…”

Patuloy akong napapaindak kahit na wala namang tugtog. Ganito pala kasaya kapag malapit ng sumahod, talagang mapapagiling ka sa tuwa. 

Habang hawak ko ang basahan at spray sa aking kamay ay patuloy kong pinupunasan ang salamin ng rest room na nasa harapan ko. Hindi naman sya marumi, napagdiskitahan ko lang.

“Sahuran na mamaya,” bulong ko sa sarili at napapaindak ulit sa tuwa. “Isa talagang hulog ng langit itong trabaho ko ngayon. Halos wala namang akong lilinisin dito.”

Grabe ang saya ko dahil sa sobrang laki ng sahod na makukuha ko ngayong cut off. Ito ang unang sahod ko rito sa isang sikat na resort sa pinakasikat na siyudad sa bansa, ang Manila. Kumpara sa mga nauna kong trabaho, mas maswerte ako ngayon dito.

Sa mga una kong trabaho kasi ay kung hindi mababa ang sahod ay sobrang nakakapagod. Naging tutor ako before sa isang mayaman na pamilya, makunat magbigay ang naging amo ko kaya sumuko ako agad. Hindi kasi ako college graduate kaya raw ganoon ang offer nila. Naging waiter din ako. Malaki ang sahod pero ikamamatay ko naman ang trabaho dahil sa pagod. 

Hindi naman ako magrereklamo, pero oa kasi talaga sa dami ng tao palagi.

Napatitig ako sa repleksyon ko sa salamin. Bagay naman sa akin itong suot naming uniform. Maganda pa rin ako. Umikot ako para pagmasdan ang kabuuan ng aking katawa. 

“Perfect! Napakagandang dilag!”

Tatlong taon na simula nang makagraduate ako ng high school. Hindi naman sa pagmamayabang pero nakagraduate ako ng with high honors. Ako ang nagsalita sa stage that time. Pero dahil sa hindi inaasahang pagkakataon ay kailangan kong magtrabaho. Kailangan kong isakripisyo ang sarili ko para sa pamilya ko.

Kailangan ko kasing mabayaran ang utang na naiwan ng mga magulang ko at para na rin sa pag-aaral ng nag-iisa kong kapatid na si Julius.

Magsisinungaling ako kung sasabihin ko na hindi ko na-miss ang pag-aaral. Kung may pagkakataon nga lang ako na mag-aral ulit ay mag-aaral talaga ako. 

Kaya kapag nakaipon ako ay mag-eenroll talaga ako para sa kolehiyo ko. Malaki ang sahod dito kaya kayang kaya. 

Makakabili na ako ng mga gamit ni Julius at mabibili ko na rin ang naipangako kong donuts sa kaniya.

Alright! Kailangan kong magsipag para hindi na ako matanggal pa sa trabaho na ito. Blessings na blessings! Gagawin ko ang lahat para magstay dito ng matagal.

Inilibot ko ang tingin sa kabuuan ng rest room ng girls. Sobrang liwanag at sobrang ganda. Mas maganda pa ito sa bahay namin ng kapatid kong si Julius. 

Napahinto ang tingin ko sa dulong bahagi dahil sa isang relo. Kumunot pa ang noo ko. Para makasigurado ay nilapitan ko ito. Binaba ko muna ang hawak kong spray at basahan at dinampot ang relo.

Pagtayo ko ay nilingon ko ang paligid. Walang tao ngayon sa restroom. Kaninong relo kaya ito?

Based sa quality ng relo na ito ay sigurado akong mamahalin ang isang to. Kumikinang pa kasi ito at yung tatak ay ang sikat na Rolox! 

Omg to the fucking overload!

Makakabili ka na ng bahay gamit ang relo na ito! For sure ay isang mayaman ang may-ari nito! 

Mayor?

Engineer?

Architect?

Marami na ang pumasok sa isip ko na maaaring may-ari ng relo na ito. Grabe, super yaman naman nya! What if, itago ko na lang ito? Iuwi ko na lang kaya tapos ibenta ko?

Kaso mali, maling mali.

Hindi ako tinuran nila mama at papa na kumuha ng gamit ng iba. Ibibigay ko na lang siguro sa counter sa lobby. 

Pinagmasdan kong muli ang relo. Mas makintab pa to kesa sa mga suot ko. 

Na sa kalagitnaan ako ng pagtitig sa relo nang makarinig ako ng pagbukas ng pinto. Agad ko iyong nilingon. Doon ay naabutan ko ang isang napakagandang babae. 

Short hair, kulay red ang buhok at may singkit na mga mata. Nagtagpo ang mata naming dalawa pero agad kong nakita na dumapo ang kaniyang mata sa relo na hawak ko.

Pumunta sya sa pwesto ko at agad na kinuha ang relo.

“H -hindi ko yan kinuha,” agad na depensa ko. “Nakita ko lang yan dyan sa may sulok kaya dinampot ko. Isassuli ko sana sa lobby kaso dumating ka naman agad.”

Tinignan at inantay ko ang kaniyang magiging reaksyon. Ngunit wala akong nakuhang sagot mula sa kaniya. Napatitig lamang ito sa akin na para bang sinusuri ang kabuuan ng aking mukha.

Huling tingin ko sa salamin kanina ay ok naman. Wala namang dumi sa mukha ko kanina.

“What’s your name?” tanong ng magandang babae.

“M -maui,” kinakabahan kong sagot.

Wag mong sabihin na ipapadampot nya ako sa pulis? Shocks, wala naman talaga akong ginawang masama. Napulot ko lang talaga yung relo.

“By any chance, do you have any sister or twin?” Pinagcross nya ang kamay nya sa kaniyang dibdib.

“W -wala akong kambal,” naguguluhan kong sagot sa kaniya. “May kapatid ako pero hindi naman babae.” Napalunok ako at napaayos ng tayo. “Bakit mo natanong?”

Kitang kita ng dalawa kong mata kung paano umukit ang ngisi sa kaniyang labi. Maganda sya pero hindi gusto ang aura na meron sya. Para syang bad bitch sa mga school.

“How old are you?” dagdag na tanong nya.

“21,” simpleng sagot ko sa kaniya. 

Mukhang katapusan ko na. Mukhang ipapakulong na nya ako ngayon na nalaman nya ang edad ko. Pero mali pala ako ng inaakala. 

Naglabas sya ng isang calling card at inabot sa akin.

“I do have an offer for you,” panimula nya. Tumingin sya sa mga mata ko. “Just call my number if ok for you ang offer. Susunduin kita as soon as possible.”

“A -anong offer?” kinakabahan kong tanong sa kaniya. 

Sa ikalawang pagkakataon ay muli ko na namang nasilayan ang ngisi sa kaniyang bibig. Ngunit napahinto ako at tila ba binuhusan ng malamig na tubig nang marinig ko ang offer na tinutukoy nya.

“You will be a maid for my older brother. Just serve him some food, clean his room, make sure he take his medicine and in return… I will give you 500,000 pesos per month.”

Napalunok ako ulit at napahawak sa aking bibig sa gulat. 

Kalahating milyon para lang maging yaya?

“T -totoo ba yan?” gulat na tanong ko sa kaniya.

Ngumiti sya at kumindat sa akin. “I’m in a hurry. Give me a call once you have an answer!” sagot nya bago sya tuluyang umalis.