“Sir Gavin, ano pong nangyari sa inyo? Bakit hindi po kayo nakauwi kagabi at saka bakit po gan'yan ang hitsura niyo?” sunod-sunod na tanong ni Brandon nang nabungaran niya ang kararating lang na si Gavin. Gulong-gulo ang buhok nito at puro dumi ang suot na puting long sleeves. Ang suit nito ay nakasabit sa braso nito.“Don't talk to me like you're my mom. I'm tired, Brandon. Wala pa akong matinong tulog.” Hinilot ni Gavin ang kaniyang sintido. Inihagis niya kay Brandon ang kaniyang suit at pagkatapos ay nahiga siya sa couch.Sinalo ni Brandon ang suit ni Gavin. “Pasensya na po, Sir Gavin. Nag-alala lang po ako sa inyo. Akala ko po kasi eh kung ano na naman ang ginawa ng blind date niyo sa inyo,” nakayukong turan niya.“P'wede bang iwan mo muna ako? Gusto ko munang magpahinga at matulog. Stop talking. You're bombarding my ears,” nakapikit na sabi ni Gavin.“Pasensya na po, Sir Gavin.” Napakamot sa kaniyang ulo si Brandon nang makita niyang nakangiting bumababa ng hagdan si Avva.“Sir G
Nang makarating si Gavin sa kaniyang condo ay agad siyang nahiga sa malambot na kama. Ipinikit niya ang kaniyang mga mata dahil gustong-gusto na niyang matulog.“D@mn it!” sigaw ni Gavin sabay bangon sa kaniyang kama. Sinabunutan niya ang kaniyang sarili. “What’s happening to me? Why am I thinking about that woman…again?”Tumayo si Gavin at naglakad patungo sa kinaroroonan ng refrigerator. Binuksan niya iyon at kumuha ng isang bottled water pero sa halip na inumin niya iyon ay ibinuhos niya iyon sa kaniyang ulo. Kinaligkig siya nang maramdaman niya ang pagdampi ng malamig na tubig sa kaniyang anit at balat.“Go back to your senses, Gavin! That woman has nothing to do with you!” Itinapon ni Gavin ang walang lamang bote sa trash can at saka naglakad patungo sa shower room. “Maybe, I need to take a bath first, before I go to sleep. Tama. Baka sakaling kulang lang ako sa tulog. Makakalimutan ko rin ang tungkol kina Maya at Hope.”Hinubad ni Gavin ang lahat ng kaniyang suot at inihagis ang
Tulala si Maya habang nakatitig sa kabaong ni Matthan. Namumugto na ang kaniyang mga mata dahil sa walang tigil na pag-iyak. Pilit niyang itinatanim sa kaniyang isip na buhay na buhay pa ang kaniyang anak pero hindi. Wala na talaga ang masigla, masayahin, maalaga, mabait at mapagmahal niyang anak.“Maya, magpahinga ka na muna. Kagabi ka pang walang tulog,” ani Nirvana, ang may-ari ng nasunog na gusali.Umiling si Maya. Ayaw niyang iwan ang anak niya. Pinagsisisihan niyang iniwan niya ang mga ito sa pangangalaga ni Avva. Nalaman niya kasi sa mga kapitbahay nila na umalis din agad ang kaniyang matalik na kaibigan kasama sina Hivo at Bia, ilang minuto lang pagkatapos niyang umalis. Alam niyang walang kasalanan si Avva sa nangyaring sunog pero hindi niya maikaila sa kaniyang sarili na sinisisi niya rin ito sa nangyari. Kung isinama lang nito ang mga anak niya, hindi sana nakahimlay ngayon sa kabaong si Matthan.“Nakabalik na po ba si Avva?” tulala at walang emosyong tanong ni Maya.“Hindi
“Iwan niyo po muna kami, pakiusap,” bulong ni Maya kay Nirvana.“Sigurado ka, Maya?” nag-aalangang tanong ni Nirvana.Tumango si Maya. Agad namang dumistansya si Nirvana. Hindi na niya hinintay na makalapit pa sa puntod ni Matthan ang kaniyang pamilya. Sinalubong na niya ang mga ito. “Anong ginagawa niyo rito?”“Bakit naman gan’yan ang bungad mo sa amin? Hindi mo ba kami na miss? Hindi ka ba natutuwa na makita kami ngayon?” nakangiting tanong ni Angelita.“Sa tingin niyo, ano ang nararamdaman ko ngayon? Sa palagay niyo ba ay mag-iiiyak ako sa tuwa dahil nagpakita kayo sa akin matapos niyo akong itakwil, five years ago?” natatawang turan ni Maya.“Naparito kami para makiramay, hindi para makipag-away, Maya.” Iniabot ni David ang bulaklak na binili nila para sa namatay na anak ni Maya.Ngumiti si Maya at tinanggap ang bulaklak na ibinigay ng amang si David. “This is the first time that you bought me some flowers and unfortunately, it’s not for a celebration or for a sweet occasion but
“Saan po tayo pupunta, lolo?” tanong ni Hope habang nakaluhod sa upuan ng sasakyan. Nakahawak ang kaniyang mga kamay sa nakasaradong bintana habang manghang pinapanood ang daan.“‘Di ba sabi mo kanina eh nagugutom ka na? Dadalhin ka ni lolo sa lugar kung saan nag-se-serve mayroong mga masasarap na pagkain,” nakangiting tugon ni Don Gilberto.“Talaga po?” Biglang nagningning ang mga mata ni Hope.Tumango si Don Gilberto. Giliw na giliw siya sa batang babae. Napakabibo nito at napakamasayahin. Bukod doon ay maalam itong gumalang sa mga nakatatanda. “Nasaan nga pala ang mommy mo, Hope?” nakangiting tanong ni Don Gilberto.Nawala ang kinang sa mga mata ni Hope. Umupo siya nang maayos at saka yumuko. Nilaro niya ang kaniyang mga daliri.“Bakit bigla kang nalungkot? May nasabi bang masama si lolo?” Humarap si Don Gilberto kay Hope at hinaplos ang buhok nito.“Nasa hospital po si mommy,” naiiyak na tugon ni Hope.“Ha? Bakit? Anong nangyari? May sakit ba siya? Sinong kasama niya roon?” sunod
“No! We will not take a bath unless mommy does it!” Bia yelled out of disappointment when she learned that her Mommy Avva will not take a bath with her.“Pero Senyorita Bia, may ginagawa po si Miss Avva. Abala siya sa pagpapaayos ng kaniyang sarili,” magalang na turan ni Aling Elvira.“No! I want mommy! Nasanay na po akong sabay kaming naliligo ni mommy araw-araw,” simangot na wika ni Bia. She crossed her arms.“Senyorito Hivo, kayo na muna po ang liliguan ko. Ay—”“Hindi po ako papayag na hahawakan ng ibang tao ang katawan ko lalong-lalo na ang private area ko! Si mommy lang po ang gusto kong humawak sa akin,” giit naman ni Hivo.“Pero senyorito, kailangan na po nating magmadali dahil may pupuntahan po kayo kasama si Sir Brandon. Pakiusap po, hayaan niyo na po akong paliguan kayo. Senyorita Bia, pakiusap. Kung gusto niyo po ay sabay ko na kayong paliliguan,” nakangiting sabi ni Aling Elvira.“NO! WE ONLY WANT MOMMY!” sabay na sigaw ng kambal.Napahinga nang malalim si Aling Elvira ha
Nagmamadaling bumaba ng kaniyang big bike si Gavin at agad na pumasok sa mataas na gusali kung saan naroroon ang kaniyang lolo. Maya’t-maya ang tingin niya sa orasan dahil nag-aalala na rin siya sa kalagayan ni Hope. Pagpasok niya sa restaurant ay mabilis niyang inilibot ang kaniyang mga mata. He’s trying to find his grandfather as fast as he can. “Aray!” daing ni Gavin nang may humampas na kung ano sa may binti niya. Galit na galit niyang hinarap ang taong nasa likuran niya. Agad din namang napalitan ng malapad na ngiti ang kaniyang ekspresyon nang makita niya kung sino ang humampas sa kaniya. “Lo-Lolo! It’s nice to see you again!” masigla niyang pagbati. Nagtaka siya kung bakit hindi maipinta ang mukha nito. “Sumunod ka sa akin.” Naglakad si Don Gilberto patungo sa mesang ipina-reserved niya. Inutusan niya ang kaniyang mga tauhan na iwan na muna sila ng kaniyang apo para makapag-usap sila nang masinsinan. Sumunod din naman agad ang mga ito. “Bakit niyo nga po pala ako biglang ipin
“Lolo, huwag niyo naman pong gagawin sa akin ang bagay na ‘yon. Alam kong importante po sa inyo ang dangal at puri ng ating pamilya pero siguro naman po ay mas importante ang kinabukasan at nararamdaman ko kaysa sa mga ‘yon, hindi ba? Pinagbayaran ko na po ang kasalanang hindi ko naman sinasadyang mangyari five years ago. I was drugged and was drunk that time. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nga po alam kung sino ang tumarantado sa akin noon. Tinanggap ko po ang lahat ng mga parusang ipinatong niyo sa akin nang hindi nagrereklamo. Hindi pa po ba sapat ang limang taon, lolo? My life back then was a living hell. If I ever impregnated the woman whom I slept five years ago at Crimson Hotel, I will accept my children but then again, as I have said, I am not going to tie the knot with her. I will only marry the girl whom my heart belongs,” Gavin said with finality in his voice.Don Gilberto sighed. May punto rin nga naman ang apo niya. He already paid his debt and he has the right to cho