"Did you call tita Alejandra already?" tanong ni Elli sa isang bodyguard.
"Yes, ma'am. She's on her way here," sagot ng guard sa kanya. Hindi na sumagot si Elli at ako na lang ang binigyan ng atensyon. I was hugging her the whole time because I still feel scared. Pakiramdam ko ay kung sino mang lumapit sa aking lalaki ay gagawin 'yon.
Nakita kong kumuha si Elli ng wet wipes at ipinunas 'yon sa katawan ko. I'm still hugging her kaya alam kong nahihirapan siya pero parang hindi niya na inalintana 'yon.
"Elli, how's Azari?" rinig kong boses ni Elias. Liningon ko sila at nakita kong papalapit sila saking dalawa ni Andro. Gumapang ang kaba sa dibdib ko at mas niyakap nang mahigpit si Elli. I started sobbing because of fear.
"N-No! Please, no!" umiiyak kong sabi habang nakabaon ang mukha sa dibdib ni Elli. Ramdam ko ang pag tahimik nila ba
Ilang buwan ang nakalipas na tanging sina Andro, Elias, Elli, mommy and tita Elena lang ang kasama ko. Unti-unti akong nakakarecover pero walang pinag bago ang panic attacks ko 'pag may lumalapit sa akin na mga lalaki. My psychiatrist still visits me per month para tingnan kung may progress ako. I'm still homeschooled even though I'm college na. Dapat ay pumapasok na ako sa university ngayon pero hindi ko pa rin kaya. Bawal sa school namin 'yon pero dahil nga sa kondisyon ko, ginawa ni mommy lahat para lang pumayag 'yung dean ng school. "I heard you're flying back to Philippines two days from now?" tanong ni Andro sa akin habang nakasakay sa kabayo. We were racing kanina pero dahil sa pag-uusap, pinalakad na lang namin ang mga kabayo. "Yeah. I'm staying there for 2 months. I told you my father lives there so I need to go and see him two months a year," sagot ko. Ye
"Everything's ready?" tanong ni mommy sa akin. Tumango ako bago pasadahan ng tingin ang mga maletang dala ko. We're heading to the airport kasi mag aalas sais na ng umaga. Ang sabi ni mommy ay roon na raw sina Elli, hinihintay kami. They're not coming with us though. Si tita kasi ang nag asikaso ng sasakyan naming eroplano kasi nga busy si mommy kahapon. Parang ihahatid lang nila kami tapos nauna na sila roon. Mommy opened the car's door for me. Matapos non ay umikot siya para makapasok kung nasaan ang pinto ng driver's seat. Si mommy ang magd-drive ng sasakyan habang 'yung mga bodyguards naman ay nakasunod lang sa amin sakay ng isang van. After almost an hour, we reached baltimore. I almost fell asleep because of that long ride. Ilang minuto lang ang nakalipas nang nakarating kami sa airport. Sa saktong tapat kami ng eroplano huminto para maiwasang pag kaguluhan n
Lumipas ang hapon hanggang sa sumapit ang gabi. Dumating si mommy kasama ang mga bodyguards. Melania was silent the whole time since we arrived. Hindi ko alam kung mabait na siya o wala lang talaga siyang pakialam sa amin. "Saan ka ho nakahanap ng hotel?" tanong ko nang pumasok si mommy sa loob ng kwarto. "Just a few miles near boracay. Maganda 'yung view, kitang kita 'yung kabuoan ng beach. You should come to see sometimes," sagot niya. "I would. Wala naman akong madalas na kausap dito. Wala rin akong ginagawa 'pag walang klase." "Ipapasyal kita rito 'pag wala kang klase. Malaki ang bahay na 'to pero talagang wala kang magagawa 'pag wala kang kausap. Ang buong islang 'to ay maraming magagandang tanawin. Sayang naman kung hindi mo makikita." Umayos ako ng upo at nag angat ng tingin. Kahit hindi pa nag uumpisa ang klase ko ay excited
"It's alright, dear. I haven't used that one. Ikaw pa lang ang unang nakapag bukas ng kahon na 'yan," si mommy. Ngumiti ako at muling tiningnan ang paper bag. "This is for...Peter? Oh, yes. This is for you." Inabot ko sa kanya ang isang maliit na kahon. It is a rolex watch. Nadaanan namin ni mommy 'yon bago kami umuwi galing sa arundel mills. "This is nice," puri niya rito bago ako kindatan. Mahina akong natawa bago muling tiningnan 'yung laman ng paper bag. Nang makitang wala ng laman 'yung pangalawa ay kinuha ko ulit yung pang huling paper bag kay mommy. "What are you looking for?" kunot noong tanong ni mommy sa akin. "I can't find Damian's..." sagot ko at patuloy pa rin na nag hahalungkat. "Maybe you left it in your room?" "I didn't. Hawak ko pa nga 'yon kanina." "Gaano ba kalaki 'yung gift mo, Azari? Baka nga naiwan mo sa kwarto mo," si Ria. Umiling ako. Hindi 'yun sobrang laki. Kung
Seriously? Sa rami ng sinabi kong salita ay si Andro lang ang nakakuha ng interest niya? "Andro Lynch? Don't you know him? Kilala mo dapat siya kung stalker ka nga talaga," sabi ko. Kumunot ang noo niya at seryosong tinitigan ako. "I know his name. I can even remember your caption on your post saying, 'we can't be husband and wife if we're like this' What I mean to say is, ano mo siya?" "He's a friend of mine. Why? Wanna be friends with him? He's a good guy. Sure akong mag kakasundo kayo," suhestiyon ko. Nag-iwas siya ng tingin at sumandal sa backrest ng batong upuan. "No, thank you," sabi niya, parang ayaw na ayaw niya talaga. Wow, ha? Mas mabait kaya si Andro sa kanya. Kung maka ayaw naman siya ay parang pipilitin siya ni Andro. Hindi ako sumagot at nanahimik na lang. Maya-maya ay tunog ng cell
"Pumasok ka na roon sa loob, ako na mag liligpit niyan. Hindi maganda magbasa rito tuwing gabi dahil pangit ang ilaw at mahamog," utos ni Damian sa akin. Saglit akong nag isip bago tumango. Oo nga, hindi maganda ang liwanag 'pag nanggagaling lang sa ilaw. "My book, ha? Don't forget," paalala ko bago nag lakad papasok sa loob. Iniwan ko silang dalawa roon at pumasok ng kwarto. Dahil hindi pa naman ako nakakaramdam ng antok, binuksan ko ang laptop ko at tinawagan si Elli. Ilang ring lang ang nakalipas bago niya sinagot 'yon. "Hey," bati niya. Nakaupo siya sa sofa habang may iniinom na kung ano. I think it's coffee? Elli's a coffee person, eh. Messy bun ang ayos ng buhok niya at nakasuot ng spaghetti strap. "Hey. Kakauwi mo lang?" tanong ko. Nang mainggit sa iniinom niya ay kinuha ko rin ang tumbler ko na may lamang tubig. Sabay kaming
Muli kong ipinaypay ang sombrero sa akin. Tagaktak ang pawis ko dahil sa init. Gamit ang palad, 'yun ang pinunas ko sa leeg para mabawasan ang pawis. "Here," si Damian. Inabot niya sa akin ang itim na panyo bago kunin ang sombrero sa kamay at kusang pinaypayan ako. Saglit akong natigilan at kumurap-kurap. Nang matauhan ay agad kong kinuha 'yon at ipinunas sa sarili. Ipinalibot ko 'yon sa leeg, hanggang sa dibdib. Idinamay ko na rin ang noo na kanina pa tagaktak sa pawis. "Thanks," sabi ko nang matapos. Inabot ko sa kanya 'yon at agad naman niyang kinuha. Akala ko ay ibabalik niya na 'yon sa bulsa niya pero nagkamali ako. Inilapag niya ang beach hat ko sa upuan at lumapit sa akin. Kinuha niya lahat ng buhok ko gamit ang isang kamay at itinaas 'yon. Pinunasan niya ang batok ko hanggang sa leeg. Saglit niya pang pinunasan ang noo ko nang may tumulo uli na pawis doon.
I woke up at my bed. Hindi ko alam kung anong sumunod na nangyari kanina dahil ang tanging naaalala ko lang ay nagha-hum ng kanta si Damian. It is exactly 7:30 pm. Paniguradong nakauwi na si mommy with my psychiatrist. Bumangon ako sa higaan at dumiretso sa banyo. Lumapit ako sa salamin at tiningnan ang repleksyon doon. My eyes are a bit red. Hindi halatang umiyak ako pero kung lalapitan mo ay masasabi mong oo. Inayos ko lang ang buhok ko bago lumabas ng kwarto at bumaba. I'm really hungry dahil hindi ako nakapag miryenda kanina. Kakatapos lang kasi ng tanghalian noong nakatulog ako tapos ngayon lang ako nagising. I wonder kung binuhat na naman ako ni Damian papuntang kwarto? Pangalawang beses niya na 'yon ginawa kung talaga ngang binuhat niya ako kanina. Dumiretso ako sa dining area at nadatnan doon sina daddy. Melania's on his side
"Dad, do you think Azari will like her new room?" nag-aalalang sabi ni Ria. Ibinaba ni tito Leandro ang dyaryo at nakangiti siyang tiningnan. "Oo naman, anak. Azari may be a brat but she's sweet. Hindi niya lang pinapakita 'yon dahil hindi naman siya sanay na makasama tayo," sagot ni tito sa kanya. Nananatili akong tahimik sa gilid at nakikinig lang sa kanila. Darating ngayon ang parating kinukwento ni Ria sa akin na kapatid niya. Her name is Azari. I've never seen her before kasi ngayon lang naman ako nanatili rito tuwing summer. Parati akong nasa ibang bansa para samahan si mama. "Dad, c'mon!" Hindi ko alam kung ngingiti ako o hindi dahil sa sobrang pagka-excited ni Ria. It's good that she's like this when it comes to her step-sister. Ang problema lang sa kanya ay masyado siyang magaslaw 'pag excited, nagiging aggressive tuloy. I'm used to it though. Ria is my friend since we were kids, sanay na sanay na ako sa ganitong ugali niya. Nananatili akong nasa malayo habang pinapanood s
Ang una kong nakita nang maimulat ko ang mga mata ay puting kisame. I'm sure I'm inside a hospital room. But why am I here? Gumapang ang kaba sa buong pagkatao ko nang maalala ang nangyari kanina. Agad kong hinaplos ang tyan ko at kinakabahang tiningnan 'yon. "'Yung baby ko..." I saw Damian beside me, sleeping. Nang marinig niya ang boses ko ay agad siyang naalarma. "Hey, are you okay? May masakit ba sayo? Should I call a doctor?" sunod-sunod na tanong niya. Hindi ko siya sinagot at tinitigan lang ang tyan ko. Does he already know that I'm pregnant? Anong nangyari sa baby namin? Okay lang ba siya? Where's Ali? Si mommy lang ba ang kasama niya sa bahay? Does she know that I'm here? "Damian 'yung baby natin. A-Anong nangyari? Okay lang ba siya, Damian? D-Dinugo ako kanina. Baka m-may nangyari na sa anak natin, Damian," naaalarma kong s
Ilang buwan ang lumipas hanggang sa ma-discharged si daddy sa ospital. Dito muna sila sa manila dahil hindi pa kayang bumyahe ni daddy. Ang alam ko ay sa condo ni Ria sila ngayon tumutuloy. "Mom, where are you going?" tanong ni Ali sa akin nang makitang nakabihis ako. Nasa tabi siya ni Damian, nagkukulay sa coloring book niya. Kaninang umaga rumating si Damian dito. Ewan ko kung nagta-trabaho pa ba 'to dahil palagi na lang narito sa penthouse. "Sa office, anak. Mommy needs to check on lolo's company and...kailangan din sa business natin, baby," sagot ko. Nilabas ko ang cellphone ko at nanalamin doon. Gosh, ilang araw akong walang paramdmam sa opisina kaya kailangan kong mag pakita roon ngayong nakalabas na ng ospital si daddy. "Can you stay here, mom? Daddy's here, I think it's the best time to play." "Ali, I
"Ha?" Halos manginig ang kamay ko dahil sa kaba. Seryoso ba siya? Bakit ngayon? Masakit na nga ang katawan ko tapos interview with his parents pa? Saksakin niyo na lang ako. "Mama and Papa wants to talk--" "Narinig ko. Bakit daw? Galit ba sila sa akin? Omg, Damian, ha. Paano kung ano, ayaw nila sa akin?" sunod-sunod na tanong ko. I heard him chuckle before kissing my cheek. Mabuti na lang at wala si Ria rito, baka mas lalong masaktan 'yon. I really think we should stay away from Ria muna while she's in the process of moving on? Kung mag lalandian kasi kami ni Damian sa harap niya ay baka masaktan lang siya lalo. "Don't be nervous. Mama and Papa don't judge easily. They look intimidating but I know them, they won't hate you if you didn't explain your side yet," pang-u
Kinabukasan ay pagod na pagod ang katawan ko. Kahit nakatulog ako nang mahimbing ay ramdam na ramdam ko pa rin ang pagod kagabi. Damian is still beside me, akala ko ay umuwi na siya kanina dahil ang sabi niya noong isang gabi ay isang buong araw lang siya rito. "Baby, let's eat breakfast," malambing na sabi niya habang tinatapik ang balikat ko. Iminulat ko ang mga mata ko at naaantok na tiningnan siya. "My body is tired." Humalakhak siya bago ako yakapin nang mahigpit. Hinaplos niya ang mukha ko bago ako halikan sa labi. "Last night was rough. I'm sorry but I'm not sorry..." Tiningnan ko siya nang masama at hinampas ng unan. Muli siyang humalakhak at hinila ako patayo sa kama. "Baby, c'mon! Alistair is waiting for us outside. She wanna hear your explanation about last night. Madaling araw ka na kasi u
Buong hapon akong naroon sa restaurant. Dalawang beses lang akong binalikan ng waitress at hindi na muling ginulo pa. I'm thankful that pinabayaran muna nila sa akin ang mga inorder ko para hindi na ako maistorbo. I don't want them to see me ugly crying while drinking wine. Hindi ako broken hearted, nalulungkot lang. Lumipas ang oras hanggang sumapit ang gabi. I feel a little bit dizzy because of the wine. Hindi naman umabot sa kalahati 'yon kaya nahihilo lang ako ng kaunti. Lumabas ako ng VIP room at pumuntang banyo. Inayos ko lang ang sarili ko bago umalis ng restaurant ng 'yon. Being alone while sad isn't helping, I need to socialize. Kailangan kong mag party. Sumakay ako ng sasakyan at inikot ang buong BGC. Sunod-sunod ang bar na nadaraanan ko pero ang tanging hinintuan ko lang ay 'yung walang pila. I don't have time
Tahimik ang buong kusina hanggang sa matapos ko siyang handaan ng pagkain. Grabe ang titig niya nang humarap ako, pakiramdam ko ay kaunti na lang ay itatapon niya na ako sa labas ng penthouse. Why is he so intimidating? "Here. Luto ni mommy 'yan," Inilapag ko ang plato na may lamang pagkain sa harap niya. Tinitigan niya 'yon bago nag simulang kumain. Umupo ako sa upuan ko kanina, hindi ko alam kung kakain na lang ako nang tahimik o kakausapin ko siya tungkol sa pinag-usapan nila ni Ria. "So uh...how's your day--I mean, kamusta 'yung pag-uusap niyo ni Ria?" Nag kagat ako ng labi, gusto kong sampalin ang sarili ko dahil sa kaba. Ano ba, Azari? Hindi ka naman papatayin ni Damian. Bakit ka ba nag kakaganyan, ha? "It went well," maikling sagot niya. Akala ko ay may isusunod pa siya roon pero ni isang
Mas lalong tumulo ang luha ko. Linakasan ko ang loob ko at lumapit sa kanya. I wiped his tears before hugging him tight. "Baby, ako lang 'yun, ako lang 'yung may alam ng nararamdaman mo noon. Ako lang..." Paulit-ulit niya 'yong binubulong habang humihikbi. Pilit kong pinipigalan ang pag hagulgol ko dahil baka magising si Ali. Baka mag taka pa 'yon kung bakit kami nag iiyakan dito. "Is it true? Someone locked her inside a cabinet?" tanong niya. Seryoso niya akong tiningnan sa mga mata kaya kahit natatakot ako sa kung ano mang gagawin niya ay mabilis pa rin akong tumango. I heard him curse before burying his face on my chest. "Now, my daughter thinks I don't love her..." bulong niya. Hindi ako sumagot at niyakap na lang siya. I know he's mad at me, pero ito lang ang alam kong mag papakalma sa kanya ngayon. "Tell me about her." I cleare
"Her fever is going down." Pinagmasdan ko si Ali, mahimbing at malalim ang tulog niya. This is the third day since she had her fever. Pababa na ang lagnat niya pero hindi pa rin nawawala ang pag-aalala ko. Simula noong sinabi ko kila daddy na may anak ako ay pinabayaan muna nila akong alagaan si Ali habang may sakit siya. Wala pa akong natatanggap na tawag sa kahit na sino sa kanila, pati kay Damian. Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi dahil hindi nag pararamdam si Damian ngayon. Naiisip ko kasing baka hindi man lang pumasok sa isip niya na buhay ang anak namin. Baka ang nasa isipan niya ngayon ay nag pabuntis ako sa iba. Tumayo ako ng kama at iniwan si Ali kay mommy. Aalis ako ngayon dahil may kailangan akong gawin sa opisina ni daddy. Nag sisimula na kasi ulit bumangon ang negosyo niya dahil sa negosasyon namin sa iba't ibang b