"It's alright, dear. I haven't used that one. Ikaw pa lang ang unang nakapag bukas ng kahon na 'yan," si mommy. Ngumiti ako at muling tiningnan ang paper bag.
"This is for...Peter? Oh, yes. This is for you." Inabot ko sa kanya ang isang maliit na kahon. It is a rolex watch. Nadaanan namin ni mommy 'yon bago kami umuwi galing sa arundel mills."This is nice," puri niya rito bago ako kindatan. Mahina akong natawa bago muling tiningnan 'yung laman ng paper bag. Nang makitang wala ng laman 'yung pangalawa ay kinuha ko ulit yung pang huling paper bag kay mommy."What are you looking for?" kunot noong tanong ni mommy sa akin."I can't find Damian's..." sagot ko at patuloy pa rin na nag hahalungkat."Maybe you left it in your room?""I didn't. Hawak ko pa nga 'yon kanina.""Gaano ba kalaki 'yung gift mo, Azari? Baka nga naiwan mo sa kwarto mo," si Ria. Umiling ako.Hindi 'yun sobrang laki. KungSeriously? Sa rami ng sinabi kong salita ay si Andro lang ang nakakuha ng interest niya? "Andro Lynch? Don't you know him? Kilala mo dapat siya kung stalker ka nga talaga," sabi ko. Kumunot ang noo niya at seryosong tinitigan ako. "I know his name. I can even remember your caption on your post saying, 'we can't be husband and wife if we're like this' What I mean to say is, ano mo siya?" "He's a friend of mine. Why? Wanna be friends with him? He's a good guy. Sure akong mag kakasundo kayo," suhestiyon ko. Nag-iwas siya ng tingin at sumandal sa backrest ng batong upuan. "No, thank you," sabi niya, parang ayaw na ayaw niya talaga. Wow, ha? Mas mabait kaya si Andro sa kanya. Kung maka ayaw naman siya ay parang pipilitin siya ni Andro. Hindi ako sumagot at nanahimik na lang. Maya-maya ay tunog ng cell
"Pumasok ka na roon sa loob, ako na mag liligpit niyan. Hindi maganda magbasa rito tuwing gabi dahil pangit ang ilaw at mahamog," utos ni Damian sa akin. Saglit akong nag isip bago tumango. Oo nga, hindi maganda ang liwanag 'pag nanggagaling lang sa ilaw. "My book, ha? Don't forget," paalala ko bago nag lakad papasok sa loob. Iniwan ko silang dalawa roon at pumasok ng kwarto. Dahil hindi pa naman ako nakakaramdam ng antok, binuksan ko ang laptop ko at tinawagan si Elli. Ilang ring lang ang nakalipas bago niya sinagot 'yon. "Hey," bati niya. Nakaupo siya sa sofa habang may iniinom na kung ano. I think it's coffee? Elli's a coffee person, eh. Messy bun ang ayos ng buhok niya at nakasuot ng spaghetti strap. "Hey. Kakauwi mo lang?" tanong ko. Nang mainggit sa iniinom niya ay kinuha ko rin ang tumbler ko na may lamang tubig. Sabay kaming
Muli kong ipinaypay ang sombrero sa akin. Tagaktak ang pawis ko dahil sa init. Gamit ang palad, 'yun ang pinunas ko sa leeg para mabawasan ang pawis. "Here," si Damian. Inabot niya sa akin ang itim na panyo bago kunin ang sombrero sa kamay at kusang pinaypayan ako. Saglit akong natigilan at kumurap-kurap. Nang matauhan ay agad kong kinuha 'yon at ipinunas sa sarili. Ipinalibot ko 'yon sa leeg, hanggang sa dibdib. Idinamay ko na rin ang noo na kanina pa tagaktak sa pawis. "Thanks," sabi ko nang matapos. Inabot ko sa kanya 'yon at agad naman niyang kinuha. Akala ko ay ibabalik niya na 'yon sa bulsa niya pero nagkamali ako. Inilapag niya ang beach hat ko sa upuan at lumapit sa akin. Kinuha niya lahat ng buhok ko gamit ang isang kamay at itinaas 'yon. Pinunasan niya ang batok ko hanggang sa leeg. Saglit niya pang pinunasan ang noo ko nang may tumulo uli na pawis doon.
I woke up at my bed. Hindi ko alam kung anong sumunod na nangyari kanina dahil ang tanging naaalala ko lang ay nagha-hum ng kanta si Damian. It is exactly 7:30 pm. Paniguradong nakauwi na si mommy with my psychiatrist. Bumangon ako sa higaan at dumiretso sa banyo. Lumapit ako sa salamin at tiningnan ang repleksyon doon. My eyes are a bit red. Hindi halatang umiyak ako pero kung lalapitan mo ay masasabi mong oo. Inayos ko lang ang buhok ko bago lumabas ng kwarto at bumaba. I'm really hungry dahil hindi ako nakapag miryenda kanina. Kakatapos lang kasi ng tanghalian noong nakatulog ako tapos ngayon lang ako nagising. I wonder kung binuhat na naman ako ni Damian papuntang kwarto? Pangalawang beses niya na 'yon ginawa kung talaga ngang binuhat niya ako kanina. Dumiretso ako sa dining area at nadatnan doon sina daddy. Melania's on his side
"Where are we going?" tanong ko. Matapos naming kumain ng almusal ay dumiretso kami sa boracay. We stroll around the beach pero hindi kami naligo. Dad only took a lot pictures of me malapit sa dagat. He's my photographer for this day. After the stroll ay kumain kami ng tanghalian sa isang eatery malapit lang sa beach. It is a nippa hut at puro pagkaing Pilipino ang naroon. Kitang-kita ang mga naliligong tao sa beach mula sa pwesto namin. A lot of foreigners were sunbathing. I wonder kung ilang oras na silang nariyan. Mostly sa US ay inaabot ng mag hapon ang mga tao para lang mag pa tan ng balat. Hindi kasi masakit sa skin ang sinag ng araw roon. "Do you wanna visit my farm? Mas marami ang bunga, you can eat what you want," yaya ni daddy. Sumimsim ako sa buko juice bago siya sinagot. "Sure. I'm too pagod na to stroll
Ngumisi siya. Hindi ko napigilan ang pamumula nang mahina siyang tumawa at lumayo sa akin. "Pft. I'm just playing with you, Zari," tumatawang sabi niya. Muli akong umirap. "Sa tingin mo nakikipaglaro ako, ha?" nanghahamon na tanong ko. Laro? Anong tingin niya sa akin? Nakikipagbiruan? Akala ko pa naman ay may problema na siya kaya siya nagkakaganon. "Of course, you're still a kid. You should enjoy your childhood and play with me," sagot niya. Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Nang maasar ay basta na lang ako kumuha ng kung ano sa lamesa at binato sa kanya. "Hindi na ako bata! Kung makapagsalita ka naman eh ilang buwan lang naman tanda mo sa akin!" sigaw ko sa kanya. Eksperto niyang inilagan ang binato kong tubigan at kinagat ang labi, tila ba nag pipigil ng ngiti. "You are."
Patuloy ako sa paglalakad. Nag uumapaw ang inis ko at hindi ko malaman kung bakit. Hindi ko na alam kung saan ako naroroon pero kita ko pa rin naman ang dagat. Hindi ko alam kung private property na itong tinatakbuhan ko pero wala akong pakialam. Ayokong bumalik sa bahay na ganito kainis dahil baka kung ano ano naman ang itanong sa akin ng mga tao roon. "Aray," d***g ko nang matapilok. Mabilis akong umayos ng tayo at nag patuloy sa paglalakad. Habang papalayo ako nang papalayo ay mas lalong dumidilim ang paligid. Kaunting kembot na lang ay alam kong babagsak na ang malakas na ulan. "Zari!" rinig kong sigaw ni Damian. Liningon ko siya pero agad ding ibinalik ang paningin sa daanan. Nakakunot ang noo niya habang hinahabol ako. Mayroon na rin siyang suot na Tshirt. Mas lalo kong binilisan ang paglalakad. Makita ko lang ang mukha niya ay mas lalong nadaragdagan ang inis na n
Ilang araw ang lumipas na wala akong ibang inatupag kung hindi pag aaral. I was busy for the past few weeks kasi pahirap na nang pahirap ang lessons namin. Malapit na kasing matapos ang last semester ngayong taon kaya grabeng activities ang pinapagawa ng mga professors ko. Mommy is always visiting me pero parang walang kwenta 'yon dahil halos hindi ko siya makausap kasi gumagawa ako ng thesis. Kahit saan ako pumunta ay dala-dala ko ang laptop ko para lang mabilis matapos 'yon. Dad took me to his farm last week para mangabayo pero hindi rin natuloy kasi thesis ko ang inatupag ko nang makarating kami roon. Halos hindi na nga ako kumain ng dinner minsan dahil sa sobrang busy. Dinadalhan na lang ako ni yaya Belen ng pagkain sa kwarto 'pag hindi ko maiwan-iwan ang laptop ko. I can't even talk to Elli, Andro, and Elias for 10 minutes straight because of that thesis. Kahit sa April 25 pa naman ang deadline ay
"Dad, do you think Azari will like her new room?" nag-aalalang sabi ni Ria. Ibinaba ni tito Leandro ang dyaryo at nakangiti siyang tiningnan. "Oo naman, anak. Azari may be a brat but she's sweet. Hindi niya lang pinapakita 'yon dahil hindi naman siya sanay na makasama tayo," sagot ni tito sa kanya. Nananatili akong tahimik sa gilid at nakikinig lang sa kanila. Darating ngayon ang parating kinukwento ni Ria sa akin na kapatid niya. Her name is Azari. I've never seen her before kasi ngayon lang naman ako nanatili rito tuwing summer. Parati akong nasa ibang bansa para samahan si mama. "Dad, c'mon!" Hindi ko alam kung ngingiti ako o hindi dahil sa sobrang pagka-excited ni Ria. It's good that she's like this when it comes to her step-sister. Ang problema lang sa kanya ay masyado siyang magaslaw 'pag excited, nagiging aggressive tuloy. I'm used to it though. Ria is my friend since we were kids, sanay na sanay na ako sa ganitong ugali niya. Nananatili akong nasa malayo habang pinapanood s
Ang una kong nakita nang maimulat ko ang mga mata ay puting kisame. I'm sure I'm inside a hospital room. But why am I here? Gumapang ang kaba sa buong pagkatao ko nang maalala ang nangyari kanina. Agad kong hinaplos ang tyan ko at kinakabahang tiningnan 'yon. "'Yung baby ko..." I saw Damian beside me, sleeping. Nang marinig niya ang boses ko ay agad siyang naalarma. "Hey, are you okay? May masakit ba sayo? Should I call a doctor?" sunod-sunod na tanong niya. Hindi ko siya sinagot at tinitigan lang ang tyan ko. Does he already know that I'm pregnant? Anong nangyari sa baby namin? Okay lang ba siya? Where's Ali? Si mommy lang ba ang kasama niya sa bahay? Does she know that I'm here? "Damian 'yung baby natin. A-Anong nangyari? Okay lang ba siya, Damian? D-Dinugo ako kanina. Baka m-may nangyari na sa anak natin, Damian," naaalarma kong s
Ilang buwan ang lumipas hanggang sa ma-discharged si daddy sa ospital. Dito muna sila sa manila dahil hindi pa kayang bumyahe ni daddy. Ang alam ko ay sa condo ni Ria sila ngayon tumutuloy. "Mom, where are you going?" tanong ni Ali sa akin nang makitang nakabihis ako. Nasa tabi siya ni Damian, nagkukulay sa coloring book niya. Kaninang umaga rumating si Damian dito. Ewan ko kung nagta-trabaho pa ba 'to dahil palagi na lang narito sa penthouse. "Sa office, anak. Mommy needs to check on lolo's company and...kailangan din sa business natin, baby," sagot ko. Nilabas ko ang cellphone ko at nanalamin doon. Gosh, ilang araw akong walang paramdmam sa opisina kaya kailangan kong mag pakita roon ngayong nakalabas na ng ospital si daddy. "Can you stay here, mom? Daddy's here, I think it's the best time to play." "Ali, I
"Ha?" Halos manginig ang kamay ko dahil sa kaba. Seryoso ba siya? Bakit ngayon? Masakit na nga ang katawan ko tapos interview with his parents pa? Saksakin niyo na lang ako. "Mama and Papa wants to talk--" "Narinig ko. Bakit daw? Galit ba sila sa akin? Omg, Damian, ha. Paano kung ano, ayaw nila sa akin?" sunod-sunod na tanong ko. I heard him chuckle before kissing my cheek. Mabuti na lang at wala si Ria rito, baka mas lalong masaktan 'yon. I really think we should stay away from Ria muna while she's in the process of moving on? Kung mag lalandian kasi kami ni Damian sa harap niya ay baka masaktan lang siya lalo. "Don't be nervous. Mama and Papa don't judge easily. They look intimidating but I know them, they won't hate you if you didn't explain your side yet," pang-u
Kinabukasan ay pagod na pagod ang katawan ko. Kahit nakatulog ako nang mahimbing ay ramdam na ramdam ko pa rin ang pagod kagabi. Damian is still beside me, akala ko ay umuwi na siya kanina dahil ang sabi niya noong isang gabi ay isang buong araw lang siya rito. "Baby, let's eat breakfast," malambing na sabi niya habang tinatapik ang balikat ko. Iminulat ko ang mga mata ko at naaantok na tiningnan siya. "My body is tired." Humalakhak siya bago ako yakapin nang mahigpit. Hinaplos niya ang mukha ko bago ako halikan sa labi. "Last night was rough. I'm sorry but I'm not sorry..." Tiningnan ko siya nang masama at hinampas ng unan. Muli siyang humalakhak at hinila ako patayo sa kama. "Baby, c'mon! Alistair is waiting for us outside. She wanna hear your explanation about last night. Madaling araw ka na kasi u
Buong hapon akong naroon sa restaurant. Dalawang beses lang akong binalikan ng waitress at hindi na muling ginulo pa. I'm thankful that pinabayaran muna nila sa akin ang mga inorder ko para hindi na ako maistorbo. I don't want them to see me ugly crying while drinking wine. Hindi ako broken hearted, nalulungkot lang. Lumipas ang oras hanggang sumapit ang gabi. I feel a little bit dizzy because of the wine. Hindi naman umabot sa kalahati 'yon kaya nahihilo lang ako ng kaunti. Lumabas ako ng VIP room at pumuntang banyo. Inayos ko lang ang sarili ko bago umalis ng restaurant ng 'yon. Being alone while sad isn't helping, I need to socialize. Kailangan kong mag party. Sumakay ako ng sasakyan at inikot ang buong BGC. Sunod-sunod ang bar na nadaraanan ko pero ang tanging hinintuan ko lang ay 'yung walang pila. I don't have time
Tahimik ang buong kusina hanggang sa matapos ko siyang handaan ng pagkain. Grabe ang titig niya nang humarap ako, pakiramdam ko ay kaunti na lang ay itatapon niya na ako sa labas ng penthouse. Why is he so intimidating? "Here. Luto ni mommy 'yan," Inilapag ko ang plato na may lamang pagkain sa harap niya. Tinitigan niya 'yon bago nag simulang kumain. Umupo ako sa upuan ko kanina, hindi ko alam kung kakain na lang ako nang tahimik o kakausapin ko siya tungkol sa pinag-usapan nila ni Ria. "So uh...how's your day--I mean, kamusta 'yung pag-uusap niyo ni Ria?" Nag kagat ako ng labi, gusto kong sampalin ang sarili ko dahil sa kaba. Ano ba, Azari? Hindi ka naman papatayin ni Damian. Bakit ka ba nag kakaganyan, ha? "It went well," maikling sagot niya. Akala ko ay may isusunod pa siya roon pero ni isang
Mas lalong tumulo ang luha ko. Linakasan ko ang loob ko at lumapit sa kanya. I wiped his tears before hugging him tight. "Baby, ako lang 'yun, ako lang 'yung may alam ng nararamdaman mo noon. Ako lang..." Paulit-ulit niya 'yong binubulong habang humihikbi. Pilit kong pinipigalan ang pag hagulgol ko dahil baka magising si Ali. Baka mag taka pa 'yon kung bakit kami nag iiyakan dito. "Is it true? Someone locked her inside a cabinet?" tanong niya. Seryoso niya akong tiningnan sa mga mata kaya kahit natatakot ako sa kung ano mang gagawin niya ay mabilis pa rin akong tumango. I heard him curse before burying his face on my chest. "Now, my daughter thinks I don't love her..." bulong niya. Hindi ako sumagot at niyakap na lang siya. I know he's mad at me, pero ito lang ang alam kong mag papakalma sa kanya ngayon. "Tell me about her." I cleare
"Her fever is going down." Pinagmasdan ko si Ali, mahimbing at malalim ang tulog niya. This is the third day since she had her fever. Pababa na ang lagnat niya pero hindi pa rin nawawala ang pag-aalala ko. Simula noong sinabi ko kila daddy na may anak ako ay pinabayaan muna nila akong alagaan si Ali habang may sakit siya. Wala pa akong natatanggap na tawag sa kahit na sino sa kanila, pati kay Damian. Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi dahil hindi nag pararamdam si Damian ngayon. Naiisip ko kasing baka hindi man lang pumasok sa isip niya na buhay ang anak namin. Baka ang nasa isipan niya ngayon ay nag pabuntis ako sa iba. Tumayo ako ng kama at iniwan si Ali kay mommy. Aalis ako ngayon dahil may kailangan akong gawin sa opisina ni daddy. Nag sisimula na kasi ulit bumangon ang negosyo niya dahil sa negosasyon namin sa iba't ibang b