Chapter 007

“Scholar kita noon, tapos nagkausap tayo sa f******k dahil sa isang project. Doon na nagsimula ang lahat. Ako ang unang nanligaw sa’yo. Sa simula, tinanggihan mo ako kasi medyo malaki ang age gap natin….”

“Pero kalaunan, nakita mong okay naman pala ako. Niligawan kita ng tatlong buwan, at naging tayo ng anim na buwan. Dahil hindi ka pa grumaduate noon, hindi ko pa sinabi sa iba,"

Paliwanag ni Nexus habang magkasalo sila ni Hiraya sa hapag-kainan.

Ikinuwento ni Nexus ang kabuoang ‘script’ na naisip niya—isang kompletong love story na siya mismo ang bumuo. Kasama na rito ang mga “romantikong” eksena tulad ng,

Siya mismo ang gumawa ng bulaklak noong Valentine’s Day.

Bigla siyang lumitaw nang mawala ang phone ni Hiraya.

Nang sabihing gusto nitong mag-stargazing, agad niya itong sinamahan.

Madalas silang magkausap sa telepono hanggang madaling-araw.

“Binuo ko ‘tong mga detalye base sa mga online novel at TV drama,” paliwanag ni Nexus.

 “Pumili ka ng gusto mong gamitin, tanggalin ang hindi bagay. Para mas kapanipaniwala, sana mabanggit mo rin ang paborito mong kulay, mga pagkain na ayaw mo o kung saan allergic ka, at iba pang personal na info. Para wala tayong sablay.”

Mabilis na binasa ni Hiraya ang ‘script’ na gawa ni Nexus para sa kanila, at hindi napigilang humanga.

“Sir Nexus, sayang ang talent mo. Sa galing mong ‘yan dapat nagsusulat ka ng nobela.”

Bahagyang natigilan si Nexus, pero naramdaman niyang papuri iyon, kaya seryoso siyang nagpasalamat.

Kanina lang umaga, lumipat si Hiraya sa apartment na inihanda ni Nexus. Pagdating ng gabi, tinawagan siya para sa isang hapunan para makapag-usap sila ng maayos.

“Ngayon mo lang sinabi sa Lola mo?” tanong ni Hiraya, may halong kaba. “Maniniwala kaya siya?”

“Kaya nga kailangan natin itong paghandaan,” sagot ni Nexus. “Pwede mong baguhin kung sa tingin mo may mas bagay na version. I-send mo lang sa akin. Ime-memorize ko rin.”

“Okay lang, marami na akong natandaan. Bukas ng umaga, pwede mo akong tanungin ng kahit ano.” Sadyang romantiko at madaling tandaan ang mga kwentong gawa ni Nexus.

“Sige.” Tumango si Nexus. “Isa pa, saan ka na nagtatrabaho ngayon?”

“Ngayon lang ako nakatanggap ng offer. Journalist na ako sa isang TV station.”

“Okay. Kung may tanong ka, message mo lang ako.” Tumayo si Nexus at iniabot ang kamay.

“Happy cooperation.”

Lumapit si Hiraya at kinamayan siya. “Happy cooperation.”

Nang nakahiga na siya sa kama, parang hindi pa rin makapaniwala si Hiraya. Tinitigan niya ang kanilang marriage certificate sa kamay, at ang papel na punong-puno ng detalye.

Naalala niya si Nexus na katabi niya lang kanina—parang panaginip lang lahat.

Kakadd lang din niya sa f******k si Nexus. Ang profile picture nito ay langit na may ulap, at ang nickname ay “NXS.”

Walang status, walang post, at ang background ay ganoon din—bughaw na langit at ulap.

Kumpara sa halos blankong profile ni Nexus, makulay ang kay Hiraya.

May mga post ng pagkain, inuman kasama ang barkada, mga movie reviews, at pati na rin ang mga drawing na siya mismo ang gumawa.

Matapos mag-isip, binuksan ni Hiraya ang chat box niya kay Hunter.

Hiraya: Gising ka pa?

Hunter: Hindi pa ako natutulog, ate~

Hiraya: Hunter, may sasabihin ako sa’yo.

Hiraya: In love ako.

&

Unang araw ng trabaho. Maagang gumising si Hiraya. Suot niya ang light-colored na pantalon at isang maayos na shirt. Nakapusod nang mataas ang mahaba niyang itim na buhok. May kaunting makeup sa kanyang batang mukha.

Ilang beses pa siyang tumingin sa salamin para masiguradong ayos na bago lumabas ng kwarto.

Pagbukas niya ng pinto, nagulat siya. Nasa dining table na si Nexus, nakaupo’t parang naghihintay sa kanya.

“Gising ka na pala.”

Suot ni Nexus ang isang gray suit. Ang kanyang itim na pantalon ay bumagay sa matangkad niyang tindig. Mga 6 feet ang taas niya, at sa itsura niyang maayos at seryoso, para na siyang isang tunay na "domineering CEO".

At ang CEO na ito ay may hawak na plato, at tinatawag siya para mag-almusal.

“Hindi ka naman malelate kung kakain ka muna, ‘di ba?”

“Hindi naman, maaga pa.” Medyo nahiya si Hiraya. Tumingin siya sa oras—maaga pa naman. Simple lang ang mga inihanda ni Nexus, pero mukhang malinis at masarap. Para sa isang taong sanay na hindi kumain ng almusal, ayos na ito.

“May kakilala akong tao sa TV station niyo. Gusto mo ba, kausapin ko muna siya para sa’yo?”

“Ah, hindi na po kailangan.” Mabilis ang kamay ni Hiraya sa pagtanggi. “Small employee lang naman ako. Wala namang dapat ipaliwanag. Pero salamat po, Sir Nexus.”

“Nexus, iyon lang ang itawag mo sa akin.”

“Ha?” Hindi agad naka-react si Hiraya.

“Sanayin mo na sarili mo. Baka mabuking tayo.” Kalma lang ang mukha ni Nexus. Napakunot lang ng kaunti ang noo ni Hiraya bago siya tumango at sumunod.

Nagtapos sila ng almusal at sabay na lumabas ng bahay. Nakahintay na ang sasakyan ni Nexus sa labas. Nakatayo si Marky sa tabi ng kotse.

Walang imik si Nexus tungkol sa sasakyan, kaya hindi rin nagsabi si Hiraya. Pero sa itsura nito, malinaw na nais siyang ihatid sa trabaho.

Naupo si Hiraya sa likod ng kotse, halatang kabado. Kung pwede lang, gusto niyang may isa pang tao sa pagitan nila.

Pagkaupo ni Nexus, agad nitong binuksan ang tablet habang si Hiraya ay panay ang silip sa mapa ng direksyon.

Panay ang tingin ni Marky sa rearview mirror. Ang boss niya at ang bago nitong asawa—parang... hindi pa ganun kakilala ang isa’t isa?

Nang palapit na sila sa TV station, wala nang choice si Hiraya kundi magsalita.

“Ano..N-Nexus, dito na lang po sa unahan. Hindi niyo na kailangan pang ihatid sa mismong harap.”

“Bakit naman?”

Bakit nga ba?